Η καινούργια Κινηματογραφική Εβδομάδα μας υποδέχεται με μόλις τρεις νέες ταινίες να κυκλοφορούν στις Αίθουσες, συν δύο ιδιαίτερες και ενδιαφέρουσες επανεκδόσεις. Τις εντυπώσεις αναμένεται να μονοπωλήσει το μιούζικαλ «Mamma Mia! Here We Go Again» του Ολ Πάρκερ, με τα τραγούδια των ABBA και το ήδη δημοφιλές σύνολο ηθοποιών του, από την Μέριλ Στριπ μέχρι την Αμάντα Σέιφριντ.

Προβάλλονται επίσης δύο αξιόλογες ταινίες, το «Βιβλιοπωλείο της Κυρίας Γκριν» της Ιζαμπέλ Κοϊξέ, βασισμένο στο best-seller της Πενέλοπε Φιτζέραλντ και το «Μυστικό Συστατικό» του Γκιόρτσε Σταβρέσκι, το οποίο τιμήθηκε το 2017 με το Βραβείο Κοινού στο τμήμα Ματιές στα Βαλκάνια, του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Σ’ επανέκδοση κυκλοφορούν δύο σπουδαίες ταινίες. «Ο Εικοστός Αιώνας Μου» της Ίλντικο Ενιέντι και «Ο Ταχυδρόμος» του Μάικλ Ράντφορντ. Αναλυτικά:

«Mamma Mia! Here We Go Again» (2018) του Ολ Πάρκερ (Η.Π.Α.)

Στη δεύτερη συνέχεια του μιούζικαλ «Mamma Mia» παρακολουθούμε τη νεανική ζωή της Ντόνα (που υποδύεται η Μέριλ Στριπ και η Λίλι Τζέιμς), βιώνοντας τη διασκέδαση που είχε με τους τρεις πιθανούς μπαμπάδες της Sophie (που υποδύεται η Αμάντα Σέιφριντ). Η Σόφι είναι έγκυος και όπως η Ντόνα, θα είναι μικρή όταν γεννηθεί το μωρό της. Τότε συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αναλάβει το ρίσκο όπως έκανε η μητέρα της. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Λίλι Τζέιμς, Κριστίν Μπαράνσκι, Μέριλ Στριπ, Αμάντα Σέιφριντ, Κόλιν Φερθ, Πιρς Μπρόσναν, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ντομινίκ Κούπερ, Τζούλι Γουόλτερς, Άντι Γκαρσία, Σερ, Τζέρεμι Έρβιν, Αλέξα Ντέιβις. Ο Έλληνας ηθοποιός και τραγουδιστής Πάνος Μουζουράκης εμφανίζεται στον χαρακτηριστικό ρόλο του Λάζαρου, που προσφέρει στη νεαρή Ντόνα την ευκαιρία να δουλέψει ως τραγουδίστρια στο μπαρ του και έτσι να μείνει στο νησί «Καλοκαίρι».

Η ταινία, που έγινε παγκόσμιο φαινόμενο εισπρακτικά (ξεπερνώντας τα 600 εκατομμύρια δολάρια) και μετέτρεψε τη Σκιάθο, τη Σκόπελο και το Πήλιο, σε κινηματογραφικό φόντο πολλών γάμων, επιστρέφει γεμάτο φως, θάλασσα, καλοκαίρι, τραγούδι, χορό και λαμπερούς πρωταγωνιστές, δέκα χρόνια μετά, για να παρασύρει εκ νέου το κοινό στο ρυθμό των διαχρονικών τραγουδιών των ABBA. Το ίδιο λαμπερό καστ της πρώτης ταινίας μαζί με τη Σερ και τον Άντι Γκαρσία, έρχονται με ορμή, με σκοπό να μας συγκινήσουν, να μας κάνουν να γελάσουμε, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε και να ονειρευτούμε, ερμηνεύοντας πολλά από τα τραγούδια των ABBA που δεν ακούστηκαν στην πρώτη ταινία, αλλά και επιτυχίες που παίχτηκαν – όπως το κλασικό “Here We Go Again!” – ανεβάζοντας τον ρυθμό και την καλοκαιρινή διάθεση, απευθυνόμενο όμως αποκλειστικά στο κοινό που αγάπησε την πρώτη ταινία και που περίμενε ίσως με ανυπομονησία και την ανάλογη συνέχεια…

«Το Βιβλιοπωλείο της Κυρίας Γκριν» (The Bookshop – 2017) της Ιζαμπέλ Κοϊξέ (Ισπανία, (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία)

Αγγλία 1959. Μια νεαρή γυναίκα αποφασίζει, παρά την αντίθεση των κατοίκων, να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Μια απόφασή που θα εξελιχθεί σε πολιτικό ναρκοπέδιο, με τους περισσότερους να βλέπουν στο πρόσωπό της έναν ανεπιθύμητο εχθρό. Εκθέτοντας τους κατοίκους σε ριζοσπαστικά αριστουργήματα της εποχής, όπως η «Λολίτα» του Ναμπόκοφ και το «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι, προετοιμάζει το έδαφος της αφύπνισης για τη συντηρητική αυτή πόλη. Βασισμένο στο best-seller της Πενέλοπε Φιτζέραλντ. Ηθοποιοί: Έμιλι Μόρτιμερ, Μπιλ Νάι, Πατρίσια Κλάρκσον. Βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου στα Βραβεία Goya 2018.

Η ταινία λειτουργεί συμβολικά σε πολλά επίπεδα. Η Φλόρενς αναπαριστά το καινούριο, φέρνει την αλλαγή σε μια άκρως συντηρητική και παλιομοδίτικη κοινωνία που φοβάται κάθε τι νέο. Η αντίπαλός της κυρία Γκαμάρ συμβολίζει τον φάρο της μη αλλαγής, της στασιμότητας και προσκόλλησης στο παρελθόν. Αναπαριστά την εξουσία που κινεί τα νήματα και καθορίζει τα πάντα. Ταυτόχρονα, η ταινία αναδεικνύει μια σειρά από σύγχρονα ζητήματα που απασχολούν τον λογοτεχνικό κόσμο: τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής εξαφάνισης των μικρών βιβλιοπωλείων που σταδιακά αλλά αδιάκοπα αντικαθίστανται από μεγάλες αλυσίδες με μοναδικό στόχο την κερδοφορία, την ανάγκη για ελευθερία έκφρασης και πλουραλισμό και κυρίως, την αξίας της αγνής καλλιτεχνικής δημιουργίας.

«Ένα καλό βιβλίο είναι το νόημα της ζωής για κάθε σπουδαίο άνθρωπο, πολύτιμο και αγαπημένο με στόχο τη ζωή κι ακόμα παραπέρα, και ως τέτοιο είναι οπωσδήποτε ένα απαραίτητο αγαθό.» – Πενέλοπε Φιτζέραλντ / The Bookshop

«Μυστικό Συστατικό» (Secret Ingredient / Iscelitel – 2017) του Γκιόρτσε Σταβρέσκι

Το Μυστικό συστατικό είναι μια μαύρη κωμωδία για δύο άντρες, έναν πατέρα και τον γιο του. Ο Βέλε παράτησε το κολέγιο για να βρει δουλειά ως μηχανικός στο αμαξοστάσιο των τρένων, ώστε να μπορεί να φροντίσει τον πατέρα του, Σάζντο, ο οποίος έχει καρκίνο. Ο γέρος παραδίδεται στην ασθένεια, αλλά η περιφρόνησή του για τη ζωή χρονολογείται από τότε που έχασε τη γυναίκα του και τον μεγαλύτερο γιο του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Βέλε είναι απελπισμένος, επειδή δεν είναι σε θέση να αγοράσει τα ακριβά φάρμακα που χρειάζεται ο πατέρας του. Έτσι κλέβει ένα πακέτο μαριχουάνας από κάποιους επικίνδυνους εγκληματίες στο αμαξοστάσιο και προσπαθεί να το πουλήσει, αλλά αποτυγχάνει. Απελπισμένος και καταβεβλημένος, φτιάχνει ένα κέικ μαριχουάνας για τον πατέρα του με την ελπίδα ότι θα ανακουφίσει τον πόνο του, λέγοντάς του ψέματα ότι είχε προετοιμαστεί από έναν μυστηριώδη θεραπευτή.

Καθώς περνούν οι μέρες, η υγεία του Σάζντο βελτιώνεται, αλλά τα προβλήματα του Βέλε δεν σταματούν εκεί. Οι συνταξιούχοι στη γειτονιά ακούν για τη θαυμαστή ανάκαμψη του πατέρα του και αρχίζουν να ζητούν το κέικ. Ένας από αυτούς χρειάζεται βοήθεια για την απώλεια της ακοής του, άλλος ελπίζει ότι μπορεί να κάνει την ανάπηρη ανηψιά του να περπατήσει πάλι και ένας τρίτος θέλει να «θεραπεύσει» τον εγγονό του που είναι γκέι. Ελπίζοντας ότι τα πράγματα θα ηρεμήσουν και ταυτόχρονα, προσπαθώντας να φέρει αντιμέτωπο τον πατέρα του με το οδυνηρό παρελθόν τους, ο Βέλε αποφασίζει να πάρει τον Σάζντο στην κατασκήνωση όπου περνούσαν τις διακοπές τους πριν από το θανατηφόρο τροχαίο. Όμως, οι εγκληματίες δεν αργούν να ανακαλύψουν τα ίχνη τους. Βραβείο Κοινού – Ματιές στα Βαλκάνια, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2017.

«Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού, έχω γίνει μάρτυρας του αγώνα του απλού λαού της χώρας μου που αγωνίζεται για αξιοπρεπή ζωή. Οι ανθρώπινες αξίες περιορίστηκαν στην αρπαγή όσο το δυνατόν περισσότερων χρημάτων και δύναμης «και τα υπόλοιπα μπορούν να πάνε στο διάολο». Οι ασθενείς πέθαιναν, τα φάρμακα ήταν περιορισμένα, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκομεία έκαναν τεράστια κέρδη, ξεζουμίζοντας κάθε δεκάρα από άρρωστους και απελπισμένους. Οι άνθρωποι στράφηκαν στην αστρολογία, τις θεωρίες συνωμοσίας και τα στοιχήματα. Εκλέχτηκαν απατεώνες, ο αέρας μολύνθηκε και οι κομπογιαννίτες πολλαπλασιάστηκαν. Οπλισμένοι με θαυματουργά λευκαντικά χάπια, έξυπνα νερά και «διαστημικά κέικ», δεν πρόσφεραν τίποτα για λιγότερα χρήματα. Αλλά το λίγο είναι πολύ, όταν η καταβολή του μισθού έχει καθυστερήσει. Κατά ειρωνικό τρόπο, το χιούμορ χρησίμευσε ως αντίδοτο στη γκρίζα πραγματικότητά μας.» – Γκιόρτσε Σταβρέσκι

Σ’ επανέκδοση:
«Ο Εικοστός Αιώνας Μου» (My 20th Century / Az én XX. századom – 1989) της Ίλντικο Ενιέντι

Οι δίδυμες Nτόρα και η Λίλι γεννήθηκαν στη Bουδαπέστη το 1880, το ίδιο βράδυ που ο Έντισον εφηύρε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Λίγα χρόνια αργότερα χωρίζονται κάτω από περίεργες συνθήκες και υιοθετούνται από διαφορετικές οικογένειες. Η Ντόρα καταλήγει ερωτική συνοδός, ενώ η Λίλι γίνεται αναρχική φεμινίστρια. Στην αρχή του έτους 1900 συναντιούνται στο Όριεντ Εξπρές, χωρίς όμως να γνωρίζει η μία για την ύπαρξη της άλλης.

Μια πνευματώδης και εκθαμβωτική αλληγορία για τη γυναικεία ταυτότητα στην εποχή της μηχανικής αναπαραγωγής. Δυο δίδυμες αδελφές, η μια πόρνη πολυτελείας και η άλλη επαναστάτρια, ξανασυναντιούνται ύστερα από πολλά χρόνια. Αιτία, ένας άντρας που θα τις ερωτευθεί. Το ασπρόμαυρο ντεμπούτο της Ενιέντι, «My Twentieth Century» το οποίο μας ταξιδεύει στις αρχές του 20ου αιώνα, κέρδισε βραβείο Camera d’ Or στο Φεστιβάλ Καννών.

Διαβάστε επίσης:
Ίλντικο Ενιέντι: Αφιέρωμα στην πολυβραβευμένη Ουγγαρέζα δημιουργό

«Ο Ταχυδρόμος» (Il Postino – 1994) του Μάικλ Ράντφορντ (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο)

Σε ένα ψαροχώρι της μεταπολεμικής Ιταλίας ο νεαρός ταχυδρόμος Μάριο Ρουόπολο, (Μάσιμο Τροΐζι) γνωρίζει τον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα (Φιλίπ Νουαρέ) εξόριστο από την πατρίδα του για πολιτικούς λόγους. Ο Μάριο διακινεί την αλληλογραφία του ποιητή, ο οποίος έχει λάβει πολιτικό άσυλο απ’ την Ιταλία, υπό τον όρο ότι θα μένει μόνιμα σε μια ερημική περιοχή. Ο Μάριο έχει καρδιά ποιητή αλλά λίγο ταλέντο με τις λέξεις. Ο Νερούδα θα γίνει δάσκαλός του και θα περάσουν μαζί ατέλειωτες ώρες συζητώντας για τα νοήματα των λέξεων, την πολιτική, το γράψιμο και, πάνω από όλα, για τις γυναίκες και τον έρωτα, μιας και ο Μάριο δεν έχει μάτια για άλλη γυναίκα, εκτός από την όμορφη Μπεατρίτσε Ρούσο (Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα) και χρειάζεται τη βοήθεια του ποιητή για να της εκφράσει τα συναισθήματά του.

Το σενάριο είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα «Αρντιέντε Πατσέντσια» του Αντόνιο Σκάρμετα (1985) και ακολουθεί αρκετά πιστά την πλοκή του, με τη διαφορά ότι η ιστορία εκτυλίσσεται στην Ιταλία του ’50 αντί για τη Χιλή του ’60. Διακεκριμένη για την αριστουργηματική λιτότητά της με την οποία περιγράφει την γοητευτική γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο της ποίησης και τον κόσμο των αγνών συναισθημάτων, που όμως δεν βρίσκουν τα λόγια για να εκφραστούν σωστά, η ταινία του Μάικλ Ράντφορντ, γνώρισε θερμή υποδοχή από το ευρύ κοινό και κέρδισε περισσότερες από 30 διεθνείς διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες το Όσκαρ Πρωτότυπης Μουσικής (1995), ενώ ήταν υποψήφια σε τέσσερις ακόμα κατηγορίες: Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία, Α’ Ανδρικός Ρόλος και Διασκευασμένο Σενάριο. Επίσης, το 1996 έλαβε τρία Βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA): Σκηνοθεσίας, Μουσικής και Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης Ταινίας. Πρωταγωνιστούν: Φιλίπ Νουαρέ, Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα, Μάσιμο Τροϊζι, Λίντα Μορέτι, Ρενάτο Σκάρπα.