Τι κι αν βρισκόμαστε στην καρδιά του 21ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, οι εταιρείες διανομής φαίνονται αποφασισμένες να κυκλοφορήσουν οτιδήποτε έχει περισσέψει στα συρτάρια τους. Έτσι η καινούργια κινηματογραφική εβδομάδα μας υποδέχεται με μία ομοβροντία οκτώ νέων ταινιών, οι περισσότερες εκ των οποίων κυμαίνονται σε χαμηλά για την εποχή επίπεδα. Ευχάριστες εξαιρέσεις το φιλμ «Ένα Όμορφο Αγόρι» και το ντοκιμαντέρ «Make The Economy Scream».

Η 91η Τελετή Απονομής των Όσκαρ μπορεί να ολοκληρώθηκε, αλλά οι Υποψήφιες Ταινίες ακόμα κυκλοφορούν στις ελληνικές αίθουσες, όπως το αξιόλογο «Ένα Όμορφο Αγόρι» του Φέλιξ Φον Γκρόνιγκεν, με πρωταγωνιστές τους Στιβ Κάρελ και Τιμοτέ Σαλαμέ, να κερδίζουν εύκολα τον τίτλο της καλύτερης ταινίας της εβδομάδας.

Για όσους αγαπούν το ντοκιμαντέρ και θέλουν να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει στη Βενεζούελα, σας προτείνουμε το «Make The Economy Scream» του Άρη Χατζηστεφάνου, το οποίο είδαμε στην παγκόσμια πρεμιέρα του στη Θεσσαλονίκη και από σήμερα προβάλλεται στον Κινηματογράφο Τριανόν.

Η εβδομάδα διαθέτει φυσικά και εντυπωσιακό blockbuster, με την βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό Μπρι Λάρσον («Το Δωμάτιο»), να μας συστήνεται πλέον ως «Captain Marvel». Ενώ για όσους επιθυμούν κάτι πιο σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, ο Βενσάν Κασέλ («Το Μίσος»), είναι ο «Τυχοδιώκτης του Παρισιού» του Ζαν Φρανσουά Ρισέ. Αναλυτικά:

«Ένα Όμορφο Αγόρι» (Beautiful Boy – 2018) του Φέλιξ Φον Γκρόνιγκεν (Η.Π.Α.)

Η αληθινή ιστορία της αιώνιας μάχης μιας οικογένειας με τον εθισμό. Βασισμένη στα απομνημονεύματα των Ντέιβιντ και Νικ Σεφ «Beautiful Boy: A Father’s Journey Through His Son’s Addiction”». Το «Ένα Όμορφο Αγόρι» είναι η νέα, συγκινητική ταινία, από τον Βέλγο σκηνοθέτη που μας χάρισε τα «Ραγισμένα Όνειρα», Φέλιξ Φον Γκρόνιγκεν. Με τους υποψήφιους για Όσκαρ, Στιβ Κάρελ και Τιμοτέ Σαλαμέ, ο οποίος κέρδισε με την ερμηνεία του, μία Υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα, στην Κατηγορία Καλύτερου ‘Β Ανδρικού Ρόλου.

Η ταινία παρακολουθεί έναν νεαρό φοιτητή, ο οποίος στην προσπάθεια του να ανεξαρτοποιηθεί από την οικογένεια, θα βυθιστεί στον σκοτεινό δρόμο των καταχρήσεων και των ναρκωτικών. Ο νεαρός και ταλαντούχος Τιμοτέ Σαλαμέ συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις καλές ερμηνείες του («Καλοκαιρινές Νύχτες», «Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομά σου», «Lady Bird»), αλλά η ταινία ανήκει στον εξαιρετικό Στιβ Κάρελ, ο οποίος είναι σπαρακτικός στον ρόλο του πατέρα, που προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει τον γιο του, από την μάστιγα των ναρκωτικών, αποδεικνύοντας μας πως όταν του δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία, μπορεί κάλλιστα να θυμηθεί πως είναι πράγματι ένας καλός ηθοποιός («Foxcatcher», «Το Μεγάλο Σορτάρισμα»).

«Ο Τυχοδιώκτης του Παρισιού» (The Emperor of Paris / L’Empereur de Paris – 2018) του Ζαν Φρανσουά Ρισέ (Γαλλία)

Στο απόγειο της βασιλείας του Ναπολέοντα, ο Βιντόκ – ο μόνος άνθρωπος που απέδρασε με επιτυχία από δύο φυλακές υψηλής ασφαλείας – είναι ένας θρύλος. Αφού θεωρήθηκε νεκρός μετά από την τελευταία, εντυπωσιακή του απόδραση, ο πρώην κακοποιός κρατάει πια χαμηλό προφίλ, ως ένας απλός έμπορος ρούχων. Το παρελθόν του όμως δεν τον αφήνει ήσυχο, καθώς οι πρώην συγκρατούμενοί του τον κατηγορούν για μια δολοφονία που δεν διέπραξε. Για να αποδείξει την αθωότητα και τις καλές του προθέσεις, κλείνει μια συμφωνία με την αστυνομία: κυνηγά όλους τους κλέφτες και δολοφόνους του Παρισιού με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Χωρίς καν να το προσπαθεί, ο Βιντόκ γίνεται από πρώην κατάδικος σερίφης. Ένας συναρπαστικός αληθινός χαρακτήρας – στρατιώτης, κατάδικος, αστυνομικός, συγγραφέας και ιδιωτικός ντετέκτιβ – πηγή έμπνευσης για τον Βοτρέν του Μπαλζάκ, τον Γιάννη Αγιάννη του Ουγκώ και τον Ντυπέν του Έντγκαρ Άλαν Πόε.

Με φόντο το Παρίσι και με ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών, ο βραβευμένος σκηνοθέτης Ζαν Φρανσουά Ρισέ συνθέτει μια εντυπωσιακή παραγωγή που μοιάζει με ταξίδι στον χρόνο. Ο πρωταγωνιστής και βραβευμένος με Σεζάρ, Βενσάν Κασέλ (Το Μίσος, Ο Μαύρος Κύκνος, Μη Αναστρέψιμος), ο επίσης βραβευμένος με Σεζάρ σπουδαίος Γάλλος ηθοποιός, Φαμπρίς Λουκινί (Μολιέρος), η ταλαντούχα Όλγα Κιριλένκο (Ο Θάνατος του Στάλιν), επιστρατεύονται για τις ανάγκες αυτής της μεγάλης παραγωγής συνθέτοντας ένα ετερόκλητο και πολυ-πολιτισμικό καστ. «Δεν με απασχολεί η εθνικότητα και η εμπειρία του κάθε ηθοποιού. Θέλω ανθρώπους που συμπληρώνουν τους χαρακτήρες τις ταινίες όπως έχω φανταστεί», δηλώνει ο Ζαν Φρανσουά Ρισέ.

«Κάθε Χίλια Χρόνια» (Vision – 2018) της Ναόμι Καουάσε (Ιαπωνία, Γαλλία)

Η Ζαν, μια Γαλλίδα δημοσιογράφος, ταξιδεύει στην Ιαπωνία αναζητώντας ένα σπάνιο θεραπευτικό φυτό με το όνομα «όραμα», το οποίο φυτρώνει κάθε 997 χρόνια και φέρεται να γιατρεύει τον άνθρωπο από κάθε πνευματική αγωνία και αδυναμία. Η Άκι, μια σοφή χωρικός που ξέρει καλά το δάσος, μοιράζεται έναν χρησμό για την έλευση του «Ενός» και εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Καθώς η Ζαν έρχεται πιο κοντά στον Τόμο, τον φύλακα του δάσους και πιστό φίλο της Άκι, ένα γεγονός που συμβαίνει μια φορά στα χίλια χρόνια ανοίγει μια πύλη για τη μία και πραγματική προοπτική της ανθρώπινης ύπαρξης.

H διεθνώς αναγνωρισμένη Ναόμι Καβάσε (Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο 70ο Φεστιβάλ Καννών για την «Τυφλή Αγάπη») σκηνοθετεί τη βραβευμένη με Όσκαρ Zιλιέτ Μπινός («O Άγγλος Ασθενής»). Το πρώτο μέρος της ταινίας μας εισάγει σε μία ονειρική, μυστηριώδη και μεταφυσική ιστορία που διαδραματίζεται στα ειδυλλιακά δάση της Ιαπωνίας, αλλά δυστυχώς το φινάλε είναι αποκαρδιωτικό γκρεμίζοντας ότι όμορφο είχε με προσοχή χτίσει και οδηγώντας μοιραία τον θεατή, στον δρόμο της απογοήτευσης και μαζί της εξόδου, από την κινηματογραφική αίθουσα. Πρωταγωνιστούν: Ζιλιέτ Μπινός, Μαζατόσι Ναγκάσε, Τακανόρι Ιβάτα, Μιράι Μοριγιάμα, Καζούκο Σιρακάβα.

«Η ιδέα μου ήλθε στο μυαλό καθώς οδηγούσα το αυτοκίνητο  μου. Η σύγχρονη κοινωνία τελειοποιεί έναν κόσμο μοναχικότητας. Στις ταινίες για την Καταστροφή της Ανθρωπότητας, μία ξαφνική έκρηξη ή ένας ιός προκαλεί την καταστροφή. Αλλά ποια καταστροφή επέρχεται με τη συγκατάθεση μας; […] Αυτή η ταινία ρίχνει φως στην αμηχανία της σύγχρονης κοινωνίας, ενώ ενστερνίζεται τις διαφορές μεταξύ μας και προτείνει το επόμενο βήμα για την ανθρωπότητα.» – Ναόμι Καουάσε

«Ο Κορσικανός» (Une vie violente / A Violent Life) – 2017) του Τιερί ντε Περέτι (Γαλλία)

Κορσική, δεκαετία ’90, ένα πεδίο πολύ βίαιων εθνικιστικών συγκρούσεων, που στόχο είχαν την αυτονόμηση του νησιού από τον έλεγχο της Γαλλίας. Δεκάδες νεκροί και ένα νησί παραδομένο στη βία. Ο σκηνοθέτης, Τιερί ντε Περέτι, στη δεύτερη ταινία του, που προβλήθηκε στις Κάννες, θέλησε να καταδείξει τις ολέθριες επιπτώσεις που είχαν τα εθνικιστικά κινήματα στη γενέτειρά του, αφηγούμενος την ιστορία ενός νεαρού, ο οποίος αναγκάζεται να μεταναστεύσει στη Γαλλία, προκειμένου να ξεφύγει από το βίαιο παρελθόν του, καθώς υπήρξε ενεργό μέλος εθνικιστικών οργανώσεων. Ο θάνατος ενός παλιού συντρόφου, του ξυπνά μνήμες και συνειδητοποιεί όλα όσα τον μεταμόρφωσαν από έναν νέο άνθρωπο της μεσαίας τάξης, γεμάτο όνειρα και σχέδια για το μέλλον σε έναν ριζοσπαστικό, ακτιβιστή επαναστάτη, που περνάει τη ζωή του μόνιμα καταδιωκόμενος. Η απόφαση στο δίλημμα να παραστεί ή όχι στην κηδεία του συντρόφου του στο νησί όπου είναι καταζητούμενος, είναι αυτή που θα καθορίσει το υπόλοιπο της ζωής του.

Πρόκειται για ένα ρεαλιστικό πορτρέτο της ανόδου και της πτώσης ενός νεαρού άνδρα, εκφραστή μιας χαμένης γενιάς, που κινηματογραφικά ισορροπεί περίτεχνα, μεταξύ της περιπέτειας και του δράματος. Πρωταγωνιστούν: Ζαν Μικελάντζελι, Ανρί Νοέλ Ταμπαρί, Σεντρίκ Απιέτο, Μαρί Πιέρ Νουβό, Ντέλια Σεπίλκρ Νατιβί, Ντομινίκ Κολομπιάνι.

«Make The Economy Scream» του Άρη Χατζηστεφάνου

Τρία χρόνια μετά το αξιόλογο ντοκιμαντέρ «This is Not a Coup», ο Άρης Χατζηστεφάνου επιστρέφει και στρέφει την κάμερά του στη Βενεζουέλα. Στο «Make The Economy Scream», παρακολουθούμε τον Έλληνα δημοσιογράφο να καταγράφει μέσα από μια προσωπική περιπλάνηση, ένα εντυπωσιακό οδοιπορικό, από τις παραγκουπόλεις του Καράκας μέχρι τα σύνορα της Κολομβίας, αναζητώντας τις πραγματικές αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, παρουσία του δημιουργού.

Ένα προσεγμένο και επίκαιρο ντοκιμαντέρ, που δίνει έμφαση στην λεπτομέρεια και διαφωτίζει απλά και εμπεριστατωμένα, τι πραγματικά συμβαίνει στη Βενεζουέλα. Το «Make The Economy Scream», έχει αρκετές διαφορές, σε σχέση με τα προηγούμενα έργα του Άρη Χατζηστεφάνου και των συνεργατών του – κυρίως όσο αφορά τον τρόπο της παρουσίασης των γεγονότων και της αφήγησης – αλλά όπως πάντα, είναι καλά τεκμηριωμένο και με καυστικό χιούμορ, απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις.

Διαβάστε επίσης:
«Make The Economy Scream» του Άρη Χατζηστεφάνου: Τι πραγματικά συμβαίνει στη Βενεζουέλα;

«Αδέλφια εξ Αίματος» (Boys Cry / La Terra Dell’ Abbastanza – 2018) των Νταμιάνο και ο Φάμπιο Ντ’ Ινοτσέντσο (Ιταλία)

Ο Μίρκο και ο Μανόλο, είναι κολλητοί φίλοι από παιδιά. Ζουν και οι δύο σε μονογονεϊκές οικογένειες που δύσκολα τα βγάζουν πέρα, κάπου στα προάστια της Ρώμης. Περνούν τις μέρες τους στη σχολή και τις νύχτες τους κάνουν βόλτες με το αμάξι, ενώ ονειρεύονται για τις γυναίκες, τον έρωτα, τις δουλειές που θα βρουν, τα χρήματα που θα κερδίσουν και μια καλύτερη ζωή που έρχεται. Ένα βράδυ, παρασύρουν άθελά τους με το αμάξι έναν άγνωστο πεζό και στη συνέχεια τον εγκαταλείπουν αβοήθητο στην άσφαλτο. Αυτό που δεν γνωρίζουν, είναι ότι στην πραγματικότητα έχουν σκοτώσει έναν πληροφοριοδότη της αστυνομίας και ότι με αυτό τον τρόπο έχουν μόλις εξαργυρώσει μια θέση στην τοπική συμμορία μαφιόζων. Οι ανέσεις που τους εξασφαλίζει το εύκολο χρήμα και οι αυταπάτες μιας ακμάζουσας καριέρας στην πυραμίδα της μαφίας, «μεθούν» τους δύο νέους που πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος του οργανωμένου εγκλήματος δεν είναι η γη της επαγγελίας που αναζητούσαν.

Οι αδερφοί Ντ’ Ινοτσέντσο υπογράφουν με το σκηνοθετικό τους ντεμπούτο μια σκοτεινή ταινία για τη φιλία, με στοιχεία νουάρ, ενώ καταφέρνουν να πάρουν από τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές τους, δύο καλές ερμηνείες. Ηθοποιοί: Άντρεα Καρπεντζάνο, Ματέο Ολιβέτι, Μιλένα Μαντσίνι, Μασιμιλιάνο Τορτόρα, Τζιορντάνο Ντε Πλάνο, Μικέλα Ντε Ρόσι, Γουόλτερ Τόσκι, Λούκα Τζινγκαρέτι.

«Captain Marvel» (2019) των Άνα Μποντέν και Ράιαν Φλεκ (Η.Π.Α.)

Μία ολοκαίνουρια περιπέτεια από μία πρωτόγνωρη περίοδο της ιστορίας τoυ Marvel Cinematic Universe (MCU), που διαδραματίζεται τη δεκαετία του ’90, παρακολουθεί την Carol Danvers καθώς μεταμορφώνεται σε μία από τις πιο ισχυρές ηρωίδες του κόσμου. Όταν ένας μαινόμενος διαγαλαξιακός πόλεμος ανάμεσα σε δύο εξωγήινες φυλές καταλήγει στη Γη, η Danvers και οι σύμμαχοι της βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Πρωταγωνιστούν: Γκέμα Τσαν, Μπρι Λάρσον, Μακένα Γκρέις, Λι Πέις, Μπεν Μέντελσον, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Τζουντ Λο, Ντζίμον Χούντσου, Ανέτ Μπένινγκ, Κόλιν Φορντ, ΚΛαρκ Γκρεγκ.

«Παύση» (Pause – 2018) της Τώνιας Μισιαλή (Ελλάδα)

Μια γυναίκα (Στέλα Φυρογένη), διψασμένη για αγάπη και επικοινωνία αλλά παγιδευμένη στη δυστυχία ενός καταπιεστικού γάμου, βρίσκει καταφύγιο σε ένα φανταστικό κόσμο εκδικητικής βίας. Σύντομα, πραγματικότητα και φαντασία συγχέονται. Η ηρωίδα της Τώνιας Μισιαλή, είναι μια γυναίκα σε συζυγική και υπαρξιακή κρίση στο κατώφλι της εμμηνόπαυσης που έρχεται αντιμέτωπη με έναν αδιάφορο και προσβλητικό σύζυγο – ένα αρσενικό «παλαιάς κοπής». Η ταινία τολμά να δείξει τον ερωτισμό μιας γυναίκας σε ώριμη ηλικία.

«Ζούμε σε μια εποχή όπου οι γυναίκες δεν εκπροσωπούνται επαρκώς στον κινηματογράφο ή εκπροσωπούνται εσφαλμένα, γι’ αυτό ήθελα αυτή η ταινία να απεικονίσει ένα γυναικείο χαρακτήρα που είναι πραγματικός. Η Παύση είναι μια γυναικεία ιστορία, ιδωμένη μέσα από τον γυναικείο φακό, πίσω και μπροστά από την κάμερα. Πρόθεσή μου ήταν να δημιουργήσω ένα μωσαϊκό του μικρόκοσμου της πατριαρχικής κοινωνίας και να απεικονίσω την αέναη μάχη μεταξύ των δύο φύλων, συνειδητά και μόνο από την ευαίσθητη και ευάλωτη γυναικεία ματιά. Η ηρωίδα της Παύσης μεγάλωσε σε μια πατριαρχική κοινωνία όπου οι γυναίκες ζούσαν στο περιθώριο έχοντας ως κύριο σκοπό της ζωής τους να υπηρετούν τον σύζυγο και τα παιδιά τους. Ακόμα και σήμερα, η ηρωίδα αυτή, όπως χιλιάδες γυναίκες στον κόσμο, εξακολουθεί να περνά τη ζωή της μέσα από παρόμοιες καταστάσεις, ανήμπορη να βρει την προσωπική της φωνή και να παλέψει για τον εαυτό της και τα δικαιώματά της. Μέσα από τον φακό, βλέπει κανείς την πάλη και την αγωνία της. Είναι τόσο αδύναμη που δε μπορεί παρά να ξεφύγει μέσα με όχημα τη φαντασία της. Στον φανταστικό αυτό κόσμο, βρίσκει αγάπη, έρωτα, πάθος, θάρρος και δύναμη, όλα αυτά που δε βρίσκει στην πραγματικότητα. Και τα στοιχεία αυτά τα ζει τόσο έντονα που στο τέλος δε μπορεί ούτε η ίδια να καταλάβει ποια είναι η αλήθεια και ποια η φαντασία. Έχει χάσει την κρίση της και τα συναισθήματά της βρίσκονται σε λίμπο. Η κατάστασή της είναι για το θεατή ένα παράδειγμα προς αποφυγή» – Τώνια Μισιαλή