Η 21η ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, «Πόνος και Δόξα», κερδίζει δικαίως τις εντυπώσεις στην καινούργια Κινηματογραφική Εβδομάδα, η οποία εκτός από νέες κυκλοφορίες, φέρνει μαζί της και το επετειακό 60ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Πέντε νέες ταινίες στις Αίθουσες και εκτός από την επιστροφή του κορυφαίου Ισπανού σκηνοθέτη, Πέδρο Αλμοδόβαρ, αξιόλογη πρόταση αποτελεί επίσης και το «Σενάριο Που Άναψε Φωτιές» του Σαμέχ Ζοαμπί, μία κοινωνική σάτιρα με φόντο την καθημερινή ζωή των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων.

Κυκλοφορούν επίσης, η θορυβώδης περιπέτεια «Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο», με την Λίντα Χάμιλτον και τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, να συναντιούνται και πάλι στην μεγάλη οθόνη, αλλά και το ντοκιμαντέρ «Ορεινές Συμφωνίες» του Βαγγέλη Ευθυμίου, για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Αναλυτικά:

«Πόνος και Δόξα» (Dolor Y Gloria / Pain & Glory – 2019) του Πέδρο Αλμοδόβαρ (Ισπανία)

Η ταινία διηγείται μια σειρά από συναντήσεις που πραγματοποίησε ο Σαλβαδόρ Μάγιο, ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου που είναι πλέον στην παρακμή του. Κάποιες διαδραματίζονται στο παρόν, άλλες τις θυμάται: την παιδική του ηλικία στη δεκαετία του ’60, τη στιγμή που μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του σε ένα χωριό στη Βαλένθια αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, την πρώτη του ερωτική επιθυμία, τον πρώτο του έρωτα στη Μαδρίτη τη δεκαετία του ’80, τον πόνο αυτού του χωρισμού ενώ ο έρωτας ήταν ακόμα έντονος, τη συγγραφή ως τη μόνη θεραπεία να ξεχνάς ό,τι δεν ξεχνιέται, την πρώτη επαφή με το Σινεμά, και το απέραντο κενό που δημιουργεί η αδυναμία να συνεχίζεις να κάνεις ταινίες.

Το «Πόνος και Δόξα» μιλάει για τη δημιουργία, για την δυσκολία να την διαχωρίζεις από τη ίδια τη ζωή και για τα πάθη που της δίνουν νόημα και ελπίδα. Εξερευνώντας το παρελθόν του, ο Σαλβαδόρ ανακαλύπτει την άμεση ανάγκη να το διηγηθεί λεπτομερώς, και μέσα από αυτό βρίσκει τη σωτηρία του. Η 21η ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι μια προσωπική αναδρομή στο παρελθόν του σημαντικού Ισπανού σκηνοθέτη στην οποία συμμετέχουν οι Αντόνιο Μπαντέρας (Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών) και Πενέλοπε Κρουζ, ενώ τη μουσική υπογράφει ο επίσης βραβευμένος στις Κάννες, Αλμπέρτο Ιγκλέσιας.

«Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο» (Terminator: Dark Fate – 2019) του Τιμ Μίλερ (Κίνα, Η.Π.Α.)

Έχουν περάσει περισσότερο από δύο δεκαετίες από τότε που η Σάρα Κόνορ εμπόδισε την Ημέρα της Κρίσης, άλλαξε το μέλλον και ξαναέγραψε τη μοίρα της ανθρωπότητας. Η Ντάνι Ράμος (Ναταλία Ρέγιες) ζει μια απλή ζωή στην Πόλη του Μεξικού με τον αδερφό της (Ντιέγκο Μπονέτα) και τον πατέρα της όταν ένας υψηλά προηγμένος και θανάσιμος Εξολοθρευτής, ο Rev-9 (Γκάμπριελ Λούνα), ταξιδεύει πίσω στον χρόνο για να την κυνηγήσει και να την σκοτώσει. Η επιβίωση της Ντάνι εξαρτάται από τη συνεργασία της με δύο πολεμιστές: την Γκρέις (Μακένζι Ντέιβις), μια παντοδύναμη πολεμίστρια από το μέλλον, και την σκληραγωγημένη Σάρα Κόνορ (Λίντα Χάμιλτον). Καθώς ο Rev-9 καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του χωρίς οίκτο κυνηγώντας τη Ντάνι, οι τρεις γυναίκες στρέφονται σε ένα T-800 (Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ) από τον καιρό της Σάρα, που μπορεί να είναι η τελευταία τους ελπίδα.

Η ταινία «Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο» συνεχίζει τα γεγονότα που είδαμε στο «Εξολοθρευτής: Ημέρα Κρίσης». «Πάνω απ’ όλα, θέλαμε να επιστρέψουμε στην φόρμα των πρώτων δύο ταινιών με το «Σκοτεινό Πεπρωμένο». Οι δύο πρώτες ταινίες του franchise αποτελούν πλέον μέρος της κινηματογραφικής ιστορίας και με αυτή την ταινία θέλαμε να συνεχίσουμε κατά μια έννοια το όραμα του Τζέιμς», λέει ο παραγωγός Ντέιβιντ Έλισον (Jack Reacher, Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ). «Φυσικά αυτό θα γινόταν μόνο αν επέστρεφε ο Τζέιμς στο franchise, το οποίο εν τέλει έγινε». Την σκηνοθεσία του νέου Εξολοθρευτή υπογράφει ο Τιμ Μίλερ (Deadpool), τον οποίο διάλεξε ο Κάμερον.

«Το Σενάριο Που Άναψε Φωτιές» (Tel Aviv On Fire – 2018) του Σαμέχ Ζοαμπί (Ισραήλ, Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο)

Ο Σαλάμ, ένας 30χρονος Παλαιστίνιος, που ζει στην Ιερουσαλήμ, πηγαίνει καθημερινά στη Ραμάλα για τα γυρίσματα της δημοφιλούς σαπουνόπερας «Το Τελ Αβίβ Φλέγεται». Στο σημείο ελέγχου του Ισραηλινού στρατού συναντά τον Ασσί, του οποίου η σύζυγος είναι φανατική του σόου. Για να την εντυπωσιάσει, ο Ασσί προσπαθεί να εμπλακεί στην αλλαγή του σεναρίου- σύντομα ο Σαλάμ συνειδητοποιεί ότι οι ιδέες του Ασσί μπορεί να του χαρίσουν την προαγωγή σε σεναριογράφο. Η καριέρα του εκτοξεύεται έως ότου ο Ασσί και οι παραγωγοί διαφωνούν για το τέλος. Η Επίσημη Πρόταση του Λουξεμβούργο για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, είμαι μία ταινία που οφείλει την επιτυχία της, στο έξυπνο και πρωτότυπο σενάριο της. Ηθοποιοί: Καΐς Νασίφ, Λούμπνα Αζαμπάλ, Γιανίβ Μπιτόν, Μαΐσα Αμπντ Ελχαντί.

«Είναι πρόκληση να κάνεις μια κωμωδία για την ισραηλινοπαλαιστινιακή πραγματικότητα. Ο κόσμος αντιμετωπίζει τη σύγκρουση με μεγάλη σοβαρότητα κι οποιαδήποτε απόπειρα να κάνεις μια κωμωδία με αυτό το θέμα μπορεί να παρεξηγηθεί ή να κριθεί αυστηρά. Πιστεύω όμως, ότι η κωμωδία επιτρέπει να συζητάμε πολύ σοβαρά θέματα με διακριτικό τρόπο. Στις ταινίες μου, προσπαθώ να παραμένω ψυχαγωγικός όσο μιλάω ειλικρινά για την κατάσταση στην οποία ζουν οι χαρακτήρες μου. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μου «Man Without A Cellphone», άντλησε την έμπνευση της από τον τρόπο που μεγάλωσα- δεν ήταν ο στόχος μου να κάνω μια κωμωδία, όσο το να είμαι ειλικρινής για το περιβάλλον στο οποία μεγάλωσα ως Παλαιστίνιος.  Υπάρχει πάντα ένα αίσθημα απελπισίας να πλανάται, αλλά δε λείπει το χιούμορ από το τραπέζι του δείπνου. Το «Σενάριο που άναψε φωτιές» πραγματεύεται ακριβώς αυτές τις αντιθέσεις. Ο τόνος είναι κωμικός, όχι για να ελαφρύνει μια κατάσταση που είναι πιο φριχτή από ποτέ, αλλά για να χρησιμοποιήσει την υπερβολή που επιτρέπει η κωμωδία. Όπως το είχε θέσει ο Τσάρλι Τσάπλιν: «Για να γελάσεις πραγματικά, πρέπει να έχεις την ικανότητα να πάρεις τον πόνο σου και να παίξεις μαζί του».» -Σαμέχ Ζοάμπι

Κυκλοφορούν Επίσης:
«Το Κορίτσι Και Το Λιοντάρι» (Mia et le lion blanc / Mia and the White Lion – 2018)  του Ζιλ ντε Μεστρ (Γαλλία, Γερμανία, Νότια Αφρική)

Η ζωή της 10χρονης Μία αναστατώνεται όταν η οικογένειά της αποφασίζει να αφήσει το Λονδίνο και να ζήσει σε μια φάρμα με λιοντάρια στην Αφρική. Όταν γεννιέται ένα όμορφο λευκό λιοντάρι, ο Τσάρλι, η Μια μοιάζει να βρίσκει ξανά την χαμένη ευτυχία, αναπτύσσοντας μαζί του έναν ιδιαίτερο δεσμό. Όταν ο Τσάρλι φτάνει τα 3, η ισορροπία στη ζωή της Μία καταρρέει καθώς ανακαλύπτει το μυστικό του πατέρα της. Με τον φόβο ότι ο Τσάρλι θα πάθει κακό, η Μία αποφασίζει να το σκάσει μαζί του. Οι δύο φίλοι ξεκινούν ένα απίθανο και περιπετειώδες ταξίδι στην Αφρικανική Σαβάνα με σκοπό να βρουν μια πατρίδα όπου ο Τσάρλι θα μπορέσει να ζήσει ελεύθερος. Ηθοποιοί: Ντανάια ντε Βιγιέ, Μελανί Λοράν, Λάνγκλεϊ Κέρκγουντ.

«Ορεινές Συμφωνίες»
Παραγωγή: Ίδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Ευθυμίου
Φωτογραφία: Βαγγέλης Κουλίνος
Μουσική: Βαγγέλης Παπαθανασίου

Λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ρωτήθηκε ποια από αυτά που κατάφερε να κάνει στα εβδομήντα χρόνια ενεργής παρουσίας του στον δημόσιο βίο, θεωρούσε ο ίδιος, με την απόσταση του χρόνου πλέον, πιο σημαντικά. Οι απαντήσεις του εμπνέουν το ντοκιμαντέρ «Ορεινές Συμφωνίες», το οποίο παρουσιάζει το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης. Μία ταινία τεκμηρίωσης για τον άνθρωπο πίσω από τον πολιτικό.

Οι «Ορεινές Συμφωνίες» μεταφέρουν στον θεατή, σπάνιο αρχειακό υλικό, ανέκδοτες διηγήσεις της οικογένειας, των συνεργατών, αλλά και των πολιτικών του αντιπάλων. Στην ταινία παρουσιάζεται για πρώτη φορά απόσπασμα της τελευταίας συνέντευξης που έδωσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είκοσι μέρες πριν τον θάνατό του. Τα έσοδα της ταινίας θα διατεθούν για την προστασία και αναγέννηση της Αμπελιτσιάς, ενδημικού δένδρου των Λευκών Ορέων.