Μια μικρή πόλη στο δυτικό ινδικό κρατίδιο Γκουτζαράτ είναι ένα απίθανο καταφύγιο για τον Τσάρλι Τσάπλιν. Παρά το πολύ θερμό ζεστό καλοκαίρι της Ινδίας περισσότερα από 100 άτομα συγκεντρώθηκαν σε μία μικρή πόλη του Γκουτζαράτ να γιορτάσει τα γενέθλιά του Τσάρλι Τσάπλιν.

Κορίτσια και αγόρια, άνδρες και γυναίκες, πιτσιρικάδες και ηλικιωμένοι. Όλοι στους δρόμους της Adipur ντυμένοι με το χαρακτηριστικό ντύσιμο του μεγάλου ηθοποιού του βωβού κινηματογράφου. Βρώμικο μαύρο κοστούμι, μουστάκι βούρτσα, στρογγυλό καπέλο και μπαστουνάκι. Αυτό που τους συνδέει είναι η αγάπη τους για τον κινηματογράφο του Τσάρλι Τσάπλιν. Σύμφωνα με το BBC, oι περισσότεροι είναι μέλη του Charlie Circle, μιας τοπικής λέσχης που γιορτάζει ανελλιπώς τα γενέθλια του μεγάλου ηθοποιού κάθε Απρίλιο από το 1973. Ινδικά τραγούδια και χορός έχουν φυσικά την τιμητική τους. Μίμοι του Τσάπλιν προσπαθούν να αναπαράγουν τον χαρακτηριστικό τρόπο που περπατούσε με καλά έως και δραματικά αποτελέσματα. Οι τοπικοί τραγουδιστούς κάνουν τον κόσμο να κινείται στους ρυθμούς του Bollywood.

«Ο Τσάπλιν απορροφά τη θλίψη και σε κάνει να γελάς. Είχε πει, “περπατώ στη βροχή για να κρύψω τα δάκρυα μου”. Ήταν ένας ποιητής» υποστηρίζει ο 52χρονος, Kishore Bhawsar, τονίζοντας ότι η ζωή τους άλλαξε μετά το «Gold Rush», του 1925.
Μετά τη πομπή στους δρόμους αρχίζουν οι εκδηλώσεις κλειστού χώρου, με τους ντόπιους να κάνουν αναπαραστάσεις και να παρακολουθούν ταινίες του Τσάπλιν στη μεγάλη οθόνη.

«Είναι μια μέρα που περιμένουμε κάθε χρόνο. Είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ μας από πολλές απόψεις» εξηγεί ο Arjunji Bhimji Fariya, ο οποίος παρακολούθησε για πρώτη φορά ταινία του Τσάπλιν στα 12 του χρόνια, στο Καράτσι του Πακιστάν, όπου και γεννήθηκε. Τώρα είναι ένα από τα παλαιότερα μέλη του Τσάρλι Circle. «Λαμβάνω μέρος στην πομπή του Τσάπλιν τα τελευταία οκτώ χρόνια» δηλώνει υπερήφανα.

Φαίνεται παράδοξο ο Τσάπλιν να ασκεί τέτοια ακατάσχετη γοητεία σε μία πόλη σαν το Adipur. Μία πόλη προσφύγων από το Sindh του Πακιστάν περισσότερο γνωστή για το εργοστάσιο και το λιμάνι της και με μόλις δύο κινηματογραφικές αίθουσες. Η συγκυριακή ανακάλυψη του Τσάπλιν από έναν άνθρωπο ήταν αρκετή για να οδηγήσει στην εμμονή της πόλης με τον ηθοποιό. Το 1966 η ταινία Gold Rush κατάφερε μετά από πολλές περιπέτειες να φτάσει και να προβληθεί στον κινηματογράφου «Όσλο».
«Ένας ολόκληρος νέος κόσμος του κινηματογράφου άνοιξε για μένα. Η μουσική, η τεχνική, η φωτογραφία, ήταν τόσο διαφορετική. Και σκέφτηκα, τελικά ο Τσάπλιν είναι ηθοποιός ή μάγος;» υποστηρίζει ο κ. Aswani που ανακάλυψε την ταινία και κατόπιν την έφερε στην πόλη. Η ταινία του κόστισε τη δουλειά του… Είδε την ταινία τέσσερις φορές με αποτέλεσμα να απολυθεί. Δεν μετάνιωσε ποτέ πάντως. «Έχασα τη δουλειά μου, αλλά κέρδισα τον Τσάπλιν. Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός» δηλώνει.

Αν και απέτυχε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, επιστρέφοντας στην Adipur, ίδρυση τη λέσχη Charlie Circle το 1973. Τα μέλη της λέσχης συνεχώς αυξάνονται, ενώ αποτέλεσε και έμπνευση για τη δημιουργία ντοκιμαντέρ από την Αυστραλή σκηνοθέτη, Kathryn Millard. Η ίδια εξηγεί πως αρχίζοντας τις έρευνές τις για μιμητές του Τσάπλιν σε όλο τον κόσμο δεν πίστευε ποτέ ότι θα συναντούσε μία τόσο ιδιαίτερη κοινότητα με τόσο αφοσιωμένους οπαδούς του Τσάπλιν και μάλιστα σε μία τόσο μικρή πόλη στην Ινδία. Ισχυρίζεται επιπλέον πως πολύς κόσμος ενδιαφέρεται να γίνει μέλος της λέσχης και προτείνει την αποδοχή σε αυτήν μελών από άλλες χώρες.

«Οι εορτασμοί δεν θα σταματήσουν ποτέ» δηλώνει κατηγορηματικά ο 60χρονος, Aswani. «Τα παιδιά και τα εγγόνια μας ήδη λατρεύουν τις ταινίες του Τσάπλιν. Έτσι ο φόρος τιμής μας σε αυτόν δεν θα τελειώσει ποτέ».