Το ευαίσθητο δράμα του Γκρεγκ Κγουένταρ αποκαλύπτει τη δύναμη της τέχνης και της συλλογικότητας. Εκτίοντας την ποινή του στο υψίστης ασφαλείας σωφρονιστικό ίδρυμα του Σινγκ Σινγκ για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε, ο Ντιβάιν Τζ. (Κόλμαν Ντομίνγκο) βρίσκει νόημα στη ζωή του μέσα από τη θεατρική ομάδα της φυλακής, όπου συμμετέχει μαζί με άλλους συγκρατούμενούς του. Μια ελπιδοφόρα ιστορία ανθεκτικότητας και ανθρωπιάς για την δύναμη της τέχνης. Κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου.

Ο σκηνοθέτης Γκρεγκ Κγουένταρ και ο σεναριογράφος Κλιντ Μπέντλεϊ ξεκίνησαν μαζί την καριέρα τους στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Αρχικά, συνεργάστηκαν για τις ανάγκες διάφορων ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ, αλλά το 2015 έκαναν στροφή στον αφηγηματικό κινηματογράφο με την παραγωγή της ταινίας «Transpecos», η οποία κέρδισε το βραβείου κοινού στο φεστιβάλ κινηματογράφου SXSW.

Λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας στο φεστιβάλ, ο Κγουένταρ βοήθησε έναν φίλο του με την παραγωγή ενός μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, γυρισμένο μέσα σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Εκεί, θυμάται ο Κγουένταρ, αποφάσισε να ψάξει για προγράμματα επανένταξης στις αμερικάνικες φυλακές.

Κάπως έτσι, ανακάλυψε το πρόγραμμα Rehabilitation Through the Arts, γνωστό ως RTA (Επανένταξη Μέσω της Τέχνης), το οποίο εφαρμοζόταν στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Σινγκ Σινγκ. Τα αποτελέσματα του προγράμματος ήταν εντυπωσιακά: ενώ το ποσοστό των ανθρώπων που επέστρεφαν ξανά στα σωφρονιστικά ιδρύματα ξεπερνούσε το 60% σε εθνικό επίπεδο, μετά βίας πλησίαζε το 5% στους αποφοίτους που είχαν λάβει μέρος στο συγκεκριμένο πρόγραμμα!

Λίγο αργότερα, ο Κγουένταρ ανακάλυψε ένα άρθρο στο Esquire, «The Sing Sing Follis», για μια παράσταση που είχαν ανεβάσει στα πλαίσια του προγράμματος, το κωμικό μιούζικαλ «Breakin’ the Mummy Code», το οποίο θα αποτελούσε και τη βάση για το «χτίσιμο» της ταινίας: «Η Παράσταση του Σινγκ Σινγκ».

Αφού μοιράστηκε τα ευρήματά του με τον Μπέντλεϊ, οι δύο δημιουργοί ξεκίνησαν μια εκτενή έρευνα, η οποία περιελάμβανε τη γνωριμία με τους υπεύθυνους του προγράμματος, ώστε να το κατανοήσουν σε βάθος. Ακόμη, προσέγγισαν τον θεατρικό συγγραφέα Μπρεντ Μπιούελ, ο οποίος είχε εργαστεί στο πρόγραμμα για πάνω από μία δεκαετία και ήταν ο άνθρωπος που έγραψε το μιούζικαλ στο οποίο αναφερόταν το άρθρο του Esquire.

Όπως περιγράφει ο ίδιος, η εμπειρία της συμμετοχής του στο RTA του άλλαξε τη ζωή, κάνοντας τον να νιώθει πιο οικεία στις σκηνές των φυλακών από τις θεατρικές σκηνές της Νέας Υόρκης. «Γιατί δεν το έκανα αυτό όλη μου τη ζωή; Πού ήταν αυτά τα άτομα; Είναι υπέροχο», θυμάται να σκέφτεται ο Μπιούελ.

Μέσω του Μπιούελ, το δημιουργικό δίδυμο δεν έμαθε περισσότερα μόνο για το πρόγραμμα και το σωφρονιστικό ίδρυμα, αλλά γνώρισε και αποφοίτους του προγράμματος, άτομα που είχαν συμμετάσχει στην παράσταση «Breakin’ the Mummy Code» και πλέον είχαν αποφυλακιστεί. Σύντομα, έγινε προφανές πως η ταινία δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί δίχως την άμεση συμμετοχή των αποφοίτων.

Ταυτόχρονα, οι Κγουένταρ και Μπέντλεϊ άρχισαν να δουλεύουν εθελοντικά στο πρόγραμμα, διδάσκοντας σκηνοθεσία στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Στόρμβιλ, ερχόμενοι σε επαφή με άτομα που είχαν πραγματική περιέργεια και πάθος για τη δημιουργία των ταινιών, προσφέροντας στους δύο δημιουργούς μια μοναδική εμπειρία.

Εμπνευσμένοι από τους ανθρώπους που γνώρισαν, άρχισαν να γράφουν το σενάριο της ταινίας με σκοπό να τιμήσουν τις ιστορίες τους. «Γράψαμε πολλές εκδοχές της ταινίας», παραδέχεται ο Κγουένταρ. «Ο κόσμος της ήταν ξεκάθαρος, αλλά στις ταινίες μας οι χαρακτήρες είναι ιεροί. Ψάχναμε μια χαραμάδα που θα μπορούσε να μας βάλει σε αυτόν τον κόσμο. Και με το RTA, μπορούσες να γράψεις μια ταινία για κάθε έναν από τους συμμετέχοντες».

Στην πρώτη εκδοχή του σεναρίου, έγινε μια προσπάθεια να συμπεριληφθούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα, αλλά δεν υπήρχε ένα σημείο αναφοράς. Ύστερα, υιοθετήθηκε προσωρινά η αντίθετη προσέγγιση, αλλά ούτε εκείνη δούλεψε. Μέσα από την ταινία έπρεπε να αναδειχθεί η αίσθηση της κοινότητας που χαρακτηρίζει το RTA.

Ο πρωταγωνιστής Κόλμαν Ντομίνγκο

Η πρώτη επιλογή του Κγουένταρ για τον ρόλο του Ντιβάιν Τζι ήταν ο Κόλμαν Ντομίνγκο. «Είναι τόσο αφοσιωμένος ερμηνευτής, μπορείς να νιώσεις τη δουλειά που ρίχνει στους ρόλους του, την ίδια στιγμή που το κάνει να φαίνεται τόσο αβίαστο. Πέρα από αυτό όμως, η αγάπη του για το θέατρο, και η επιθυμία του να το κάνει προσιτό σε όλους, έμοιαζε με το τέλειο ταίριασμα. Στον πυρήνα του είναι ένας δάσκαλος», σημειώνει ο Κγουένταρ.

Φυσικά, το σενάριο δεν άφησε ασυγκίνητο τον υποψήφιο για Όσκαρ ηθοποιό. «Ξεκίνησα την καριέρα μου στο εκπαιδευτικό θέατρο», λέει ο Ντομίνγκο. «Οπότε ήδη καταλάβαινα την ιδέα πως η εισαγωγή της τέχνης σε ένα σύστημα υψίστης ασφαλείας μπορεί να είναι επαναστατική. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ένα σύστημα που δεν λειτουργεί», συμπληρώνει.

Για την προετοιμασία του ρόλου του ο Ντομίνγκο παρακολούθησε ταινίες και ντοκιμαντέρ για φυλακές, έκανε έρευνα για το πρόγραμμα RTA, ακολούθησε μια διαδικασία που όπως λέει μπορεί να ακολουθήσει ο καθένας. Ωστόσο, όταν άρχισε να γνωρίζει τους απόφοιτους του προγράμματος ένιωσε την ανάγκη να σκάψει βαθύτερα, να μάθει ποια είναι η ζωή τους τώρα και πώς άλλαξαν μέσα από το πρόγραμμα. Γι’ αυτό, πέρασε πολύ χρόνο με τον άνθρωπο που θα υποδυόταν, τον Γουίτφιλντ.

«Είναι τρομερά περίπλοκο να παίζεις έναν πραγματικό άνθρωπο. Έχω ερμηνεύσει ιστορικές προσωπικότητες στο παρελθόν, αλλά η σκέψη ότι παίζεις έναν άνθρωπο που σε κοιτάει εκείνη τη στιγμή…», λέει ο Ντομίνγκο. «Ήθελα να βεβαιωθώ πως ξέρει ότι τον σέβομαι, ότι δεν τον κρίνω. Αλλά την ίδια στιγμή, πρέπει να έχει μια περιπλοκότητα, να έχει ατέλειες. Του το εξήγησα και νομίζω πως το σεβάστηκε», συμπληρώνει ο ηθοποιός.

Ο Γουίτφιλντ δεν έκρυψε τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό του για την ερμηνεία του Ντομίνγκο, λέγοντας πως τον ερμήνευσε πολύ επιτυχημένα, ενώ ένας άλλος απόφοιτος του προγράμματος σχολίασε χαριτολογώντας πως ο Ντομίνγκο ήταν πιο πειστικός από τον ίδιο τον Γουίτφιλντ.

Διαβάστε Επίσης:
«Ο Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει»: Οι αδελφοί Ταβιάνι σκηνοθετούν κρατουμένους των φυλακών σε ένα μοναδικό κινηματογραφικό πείραμα
«Ένας Θρίαμβος»: Βασισμένο στην πραγματική ιστορία κρατουμένων που απέδρασαν αφού πρώτα «ανέβασαν» έργο του Μπέκετ

Η Παράσταση του Σινγκ Σινγκ / Sing Sing
Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Κγουένταρ
Σενάριο: Τζον Χ. Ρίτσαρντσον, Μπρεντ Μπούελ, Κλιντ Μπέντλεϊ
Πρωταγωνιστούν: Κόλμαν Ντομίνγκο, Κλάρενς Μάκλιν, Σον Σαν Χοσέ
Φωτογραφία: Πατ Σκόλα
Μοντάζ: Πάρκερ Λάραμι
Μουσική: Μπράις Ντέσνερ
Διάρκεια: 105 λεπτά
Κυκλοφορεί στους Κινηματογράφους από την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου