Στο περιοδικό «ΣΙΝΕΜΑ» μίλησε ο Στέλιος Κούλογλου για το ντοκιμαντέρ «Ολιγαρχία», εξηγώντας την αφορμή που γέννησε το νέο του εγχείρημα αλλά και τους στόχους που θέτει μέσα από αυτό.
 

Ads

«Μετά την πρεμιέρα του στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, η νέα δουλειά του Στέλιου Κούλογλου, το ντοκιμαντέρ «Ολιγαρχία» ξεκίνησε τις προβολές του στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Ααβόρα, φιλοδοξώντας να προσφέρει μία διαφορετική ματιά στο πανταχού παρόν θέμα της οικονομικής κρίσης παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα. Το ντοκιμαντέρ κάνει μια φρέσκια συσχέτιση γεγονότων και προσώπων-κλειδιά που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει μια εναλλακτική ανάγνωση της κατάστασης, μια ανάγνωση που κοιτά την ευρύτερη εικόνα», έγραψε η Χριστίνα Λιάπη που συνομίλησε με τον δημοσιογράφο και σκηνοθέτη.

Ακολουθεί η συνέντευξη:
 

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε την «Ολιγαρχία» και ποιος ο στόχος της;

Η αφορμή ήταν οι εξελίξεις που υπάρχουν και η αδυναμία των Ελλήνων να καταλάβουν και να βάλουν το δικό τους πρόβλημα, την δική τους τραγωδίας ας πούμε, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Γιατί στην πραγματικότητα υπάρχουν μικρά κομμάτια του παζλ που είναι γνωστά αλλά κανείς δεν τα έχει συνδέσει, κι εγώ προσπάθησα να τα συνδέσω και να τα βάλω σε μια προοπτική.

Είναι, όμως, και μια ταινία που δεν αναλώνεται μόνο στην ανάλυση της εσωτερικής κρίσης.

Πράγματι. Ούτε στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχει η αντίστοιχη συνείδηση για το τι πραγματικά συμβαίνει, και γι’ αυτό το φιλμ δεν έχει αποκλειστικά αποδέκτη το ελληνικό κοινό, αλλά το διεθνές. Έχουν διαμορφώσει μια λανθασμένη εικόνα για το τι συμβαίνει και για τις ευθύνες της Ελλάδας, η οποία χρησιμοποιείται ως πεδίο δοκιμών και ως αποδιοπομπαίος τράγος, με μεγάλη ευθύνη ορισμένων ΜΜΕ. Και προσπαθώ μέσα από αυτό το φιλμ να αλλάξω αυτήν την εικόνα, και νομίζω ότι σε αυτό το κομμάτι έχει πετύχει γιατί υπάρχουν σχόλια από διεθνή μέσα που λένε ότι αυτήν την ταινία πρέπει να την δει όλη η Ευρώπη και τα λοιπά.

Γιατί θελήσατε να είναι κινηματογραφικό, και όχι τηλεοπτικό, πρότζεκτ;

Τα κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ έχουν μια βασική διαφορά σε σχέση με τα τηλεοπτικά: τη χρήση του χρόνου. Όχι η διάρκεια αλλά ο χρόνος που δίνει κανείς στον θεατή να καταλάβει διάφορα πράγματα, ο χρόνος που δίνει στο μοντάζ και στον ρυθμό. Στην τηλεόραση είναι σχεδόν υποχρεωτικό ο ρυθμός να είναι καταιγιστικός, να μην αφήνεις δηλαδή τον θεατή να κάνει ζάπινγκ. Στο μη τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ έχεις πολύ μεγαλύτερη άνεση χρόνου, μπορείς να πεις ορισμένα πράγματα με διαφορετικούς ρυθμούς γιατί ο θεατής στην κινηματογραφική αίθουσα είναι πιο προσηλωμένος, έχει έρθει εκεί να δει μια ταινία και σου έχει κατά κάποιον τρόπο ανοίξει ένα κομμάτι του μυαλού του, και είστε σε μια επικοινωνία. Το αν θα την συνεχίσεις βέβαια είναι ένα άλλο θέμα. Τώρα αν αυτό το ντοκιμαντέρ θα φτάσει ή όχι στις αίθουσες είναι ένα άλλο θέμα. Υπάρχουν ταινίες που φτιάχτηκαν με αυτήν την μη τηλεοπτική μορφή και δεν μπορούν να το κάνουν, οπότε κι εγώ δεν ήμουν βέβαιος ότι θα κατάφερνε να προβληθεί κινηματογραφικά. Ουσιαστικά έφτιαξα ένα ντοκιμαντέρ για τα διεθνή φεστιβάλ και σε τηλεοπτικά δίκτυα, και έχω ήδη βρει διεθνή διανομέα και έχω και πολλές προτάσεις. Απλά έτυχε στην Ελλάδα να προβληθεί κινηματογραφικά.

Έχετε ξεχωρίσει άλλα παρόμοια, πολιτικά κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ, που ίσως επηρέασαν και τη δουλειά σας στην «Ολιγαρχία»;

Στην εκτέλεση δεν θα έλεγα ότι με έχει επηρεάσει κάποιο, όχι. Δεν υποστηρίζω ότι ανακάλυψα κάποια φόρμα αλλά δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο που να με επηρέασε. Μου αρέσει ο Μάικλ Μουρ, τον θεωρώ έναν πολύ προικισμένο, με χιούμορ αλλά και γενναίο σκηνοθέτη ειδικά για τις αμερικανικές συνθήκες αλλά από εκεί και πέρα κάνω αυτό που έχω στο μυαλό μου.

Αυτά είναι πρόσωπα και καταστάσεις που συζητούνται στην Ελλάδα εδώ και μήνες – φοβηθήκατε ότι υπάρχει μια ‘κούραση’ σχετικά με το θέμα;

Δεν με ανησύχησε καθόλου – εξάλλου η ταινία έχει κάνει 4.000 εισιτήρια μέσα σε μια εβδομάδα, χώρια τα εισιτήρια της Θεσσαλονίκης όπου οι προβολές ήταν sold out και προστέθηκαν κι άλλες. Κι όλα αυτά χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση, απλά διαδόθηκε στόμα με στόμα. Άρα δεν βλέπω καμία κόπωση, αντίθετα υπάρχει ένα μεγάλο ενδιαφέρον από τον κόσμο να μάθει περισσότερα.

H «Ολιγαρχία», προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Γκάζι – στάση μετρό Κεραμεικός / ‘Ωρες προβολής: 18:30, 20:00 & 22:00) και στον κινηματογράφο Ααβόρα , (Ιπποκράτους 180 – στάση μετρό Αμπελόκηποι /΄Ωρες προβολής: 19:00, 20:45 & 22:30).