Μετά την αποχή της συντριπτικής πλειονότητας των σκηνοθετών ταινιών με υπόθεση από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο, τώρα και 21 ντοκιμαντεριστές αποφάσισαν ότι θα απέχουν από το επερχόμενο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που θα πραγματοποιηθεί το Μάρτιο.

Παλαιότεροι και νέοι ντοκιμαντεριστές, παραγωγοί και σκηνοθέτες, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μέλη του κινήματος «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», αποφάσισαν να απέχουν από το θεσμό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με κύριο αίτημα τη θέσπιση νέου Νόμου για τον κινηματογράφο. Σύμφωνα με ανακοίνωση τους, η αποχή από το Φεστιβάλ αποτελεί μία «πράξη διαμαρτυρίας» απέναντι στην αδράνεια των κυβερνήσεων απέναντι στο συλλογικό αίτημα του κινηματογραφικού κόσμου για ένα θεσμικό πλαίσιο για τον κινηματογράφο και επομένως και το ντοκιμαντέρ.

«Χρειάζεται ένας νέος νόμος που θα ρυθμίζει ξανά τα θέματα του κινηματογράφου, θέματα παραγωγής, διανομής, χορηγιών και όλων αυτών των ζητημάτων που είναι άλυτα εδώ και 20 χρόνια. Από το νόμο της Μελίνας Μερκούρη έχει να υπάρξει ένας συνολικός νόμος για τον κινηματογράφο. Ουσιαστικά ζητάμε ένα νόμο που θα βάζει τις βάσεις για μία καινούργια αντιμετώπιση του κινηματογράφου συνολικά» εξηγεί στο tvxs, ο Βασίλης Λουλές, δημιουργός ντοκιμαντέρ και μέλος του κινήματος «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη». Ο Βασίλης Λουλές και το ντοκιμαντέρ του «Φιλιά εις τα παιδιά» δεν θα ανέβουν το Μάρτιο στη Θεσσαλονίκη.

Στα αιτήματα των ντοκιμαντεριστών συμπεριλαμβάνεται ένα θεσμικό πλαίσιο για το ντοκιμαντέρ – που θα μεριμνά για την παραγωγή, την εθνική διανομή και την διεθνή προβολή – η ίδρυση μιας Εθνικής Σχολής Κινηματογράφου αλλά και η ενεργοποίηση του υπάρχοντος νόμου περί καταβολής του 1,5% των εσόδων των τηλεοπτικών σταθμών υπέρ του Κινηματογράφου, κάτι που όπως αναφέρουν οι κινηματογραφιστές «οι ιδιωτικοί σταθμοί συνειδητά, συστηματικά και παράνομα αρνούνται να εφαρμόσουν».

«Ο νόμος του 1,5% ουδέποτε εφαρμόστηκε. Ο μόνος τηλεοπτικός σταθμός που τον εφαρμόζει σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι καθ’ ολοκληρίαν είναι η ΕΡΤ. Δεν ζητάμε περισσότερα λεφτά από το κράτος. Αυτό είναι μία πλασματική εντύπωση και εικόνα και μία κακόπιστη κριτική που γίνεται πολλές φορές προς το κίνημα μας. Αυτό που ζητάμε είναι ένας εξορθολογισμός και μία αναδιανομή των πόρων. Τα ποσά που θα μπορούσαν να διατεθούν στον κινηματογράφο από την καταβολή του 1,5% των εσόδων των ιδιωτικών καναλιών είναι ποσά αμύθητα, τόσα χρόνια συσσωρευμένα. Δεν ζητάμε λεφτά από το κράτος. Ζητάμε από το κράτος να υλοποιήσει αυτό που το ίδιο έχει θεσπίσει ως νόμο» τονίζει ο κ. Λουλές

Και μέσα στα ίδια τα κρατικά κονδύλια που επενδύονται στον κινηματογράφο υπάρχει, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει ο κ. Λουλές, μία περίεργη ανισομέρεια. «Πιο πολλά λεφτά πηγαίνουν στη λειτουργία των φεστιβάλ παρά στην παραγωγή των ταινιών. Δηλαδή παραγωγές παίρνουν περίπου το 25% των συνολικών εσόδων του κινηματογράφου ενώ την ίδια ώρα στη διοργάνωση των Φεστιβάλ πηγαίνει το 75% – 80%. Γι’ αυτό μιλώ για εξορθολογισμό και αναδιανομή».

Ένα ακόμη από τα αιτήματα των ντοκιμαντεριστών είναι η αποδέσμευση των κρατικών βραβείων κινηματογράφου από τα κρατικά Φεστιβάλ κινηματογράφου. Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας είναι τρία φεστιβάλ που βάση του νόμου είναι συνδεδεμένα με το θεσμό των κρατικών βραβείων κινηματογράφου. Οι ταινίες που συμμετέχουν στα βραβεία πρέπει να έχουν υποχρεωτικά περάσει από ένα από αυτά τα τρία φεστιβάλ. «Απέχουμε από τα κρατικά φεστιβάλ μέχρι να υπάρξει ένας νέος νόμος» τονίζει ο κ. Λουλές και υπογραμμίζει «ένα από τα θέματα που θέλουμε να ρυθμίζει είναι ότι τα φεστιβάλ πρέπει να είναι ανεξάρτητα από τα κρατικά βραβεία. Αυτή η δέσμευση είναι μία ακόμη ελληνική πατέντα».

«Πραγματικά στενοχωριόμαστε που δεν θα συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ… αλλά ας χάσουμε ένα φεστιβάλ προκειμένου να κερδίσουμε κάτι πιο σπουδαίο το οποίο με τη σειρά του θα μας φέρει ένα ακόμη πιο καλό φεστιβάλ» καταλήγει ο κ. Λουλές.

Από το φεστιβάλ θα απέχουν τα ντοκιμαντέρ: «Η περίπτωση Ευρυδίκη» του Φρέντυ Βιανέλλη, «Συναντήσεις με την Κική Δημουλά» της Κατερίνας Πατρώνη, «Σπύρος Παπαλουκάς- Ο αρχιτέκτονας του χρώματος» της Καλλιόπης Λεγάκη, «Φιλιά εις τα παιδιά» του Βασίλη Λουλέ, «Ποιος άνεμος μάς έφερε εδώ» της Λουκίας Ρικάκη, «Τhe eye of beauty» του Μανώλη Δημελλά, «ΜΙΕΚΟ» του Γιάννη Μισουρίδη, «Λόγος και Αντίσταση» του Τίμωνα Κουλμάση, «Η περιπέτεια του Rosmarinus» του Γιάννη Αγγελάκη, «Ο χρυσός της Αργολίδας- Αγάπη και πόνος για το πορτοκάλι» του Γιώργου Χρ. Ζέρβα, «Νίκος Παπατάκης – Το πορτρέτο ενός ελεύθερου σκοπευτή» των Τίμωνα Κουλμάση- Ηρώς Σιαφλιάκη, «Νικαριά μου» του Σπύρου Τέσκου, «Αναζητώντας τη Μήδεια» του Νίκου Γραμματικού, «Ξένες σε ξένη χώρα» του Δημήτρη Παναγιωτάτου.

Οι ντοκιμαντεριστές που θα απέχουν από το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης πρόκειται να οργανώσουν μίνι Φεστιβάλ («Fog Films»), στο οποίο θα προβάλουν, στον κινηματογράφο «Ολύμπιον», τις ταινίες που απείχαν από την ετήσια διοργάνωση του περασμένου Νοεμβρίου. Το μίνι Φεστιβάλ θα αρχίσει την Πέμπτη, 28 Ιανουαρίου, και οι προβολές, οι οποίες θα πλαισιωθούν από συζητήσεις, θα ολοκληρωθούν την Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου.

«Αδικαιολόγητη απόφαση»

Αδικαιολόγητη χαρακτήρισε το υπουργείο Πολιτισμού την απόφαση των 17 δημιουργών ντοκιμαντέρ να μην συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το Μάρτιο, εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την καθυστέρηση ψήφισης νόμου για τον κινηματογράφο.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Πολιτισμού την Τρίτη, αναφέρεται: «Με έκπληξη το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού πληροφορήθηκε την απόφαση 17 δημιουργών ντοκιμαντέρ να μην συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τον ερχόμενο Μάρτιο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καθυστέρηση -όπως ισχυρίζονται -ψήφισης του νόμου για τον κινηματογράφο. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου θεωρεί αδικαιολόγητη αυτή την απόφαση, με δεδομένο ότι βρίσκεται στην τελική επεξεργασία του νομοσχεδίου για τον κινηματογράφο, το οποίο και θα τεθεί προς διαβούλευση τον Φεβρουάριο».

Σχολιάζοντας την Πέμπτη στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, οι εκπρόσωποι των «Κινηματογραφιστών στην ομίχλη» τόνισαν πως «δεν έχουμε τίποτα εναντίον της τωρινής ηγεσίας του ΥΠΠΟ, πόσο μάλλον όταν δεν έχει ακόμη δώσει τα δικά της δείγματα γραφής. Όταν, όμως, η φωνή των ενεργών κινηματογραφιστών της χώρας μας αγνοείται επιδεικτικά από όλους τους υπουργούς Πολιτισμού τα τελευταία 20 χρόνια, είμαστε αναγκασμένοι να επιμένουμε σε αυτά που μας ένωσαν μέχρι να εφαρμοστούν και στη χώρα μας τα αυτονόητα».