Απέναντι από την κάμερα του Μαχμούντ Ατάσι, θαρραλέοι δημοσιογράφοι που μιλούν με παιδιά που παίζουν στα ερείπια της Γάζας. Ένας γέροντας – μόνος επιζών σε βομβαρδισμένο σπίτι- να λέει «Δεν έχουμε τρόπο να προστατευτούμε, είμαστε όλοι στην πρώτη γραμμή».

Όσοι και όσες παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ Τα Μάτια της Γάζας / Eyes of Gaza του Μαχμούντ Ατάσι (Ανοιχτοί Ορίζοντες) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης διερωτηθήκαμε πως θα συνέλθουμε από τις εικόνες μιας πραγματικής κόλασης που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα.

Περισσότεροι δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί μέσα σε έναν χρόνο στον πόλεμο Ισραήλ-Γάζας από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη σύγκρουση, όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία της Επιτροπής Προστασίας Δημοσιογράφων, η οποία συλλέγει δεδομένα από το 1992.

Το ντοκιμαντέρ Τα Μάτια της Γάζας ακολουθεί τρεις Παλαιστίνιους δημοσιογράφους στη βόρεια Γάζα, οι οποίοι ρισκάρουν τη ζωή τους, προσπαθώντας να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Αισθάνονται την υποχρέωση να συνεχίσουν το έργο τους, γνωρίζοντας ότι κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή σε μια σύγκρουση που δεν αφήνει κανέναν αλώβητο.

Βλέπουμε έναν από αυτούς να βγάζει θραύσματα βόμβας από το σώμα του. Έναν δεύτερο στο κρεβάτι του νοσοκομείου να έχει χάσει και τα δύο του πόδια αλλά να επιμένει πως το καθήκον προηγείται «το δημοσιογραφικό μήνυμα πρέπει να φτάσει στην κοινή γνώμη, με όποιο κόστος».

Στην επόμενη σεκάνς, παιδιά χοροπηδούν πάνω σε λάστιχα αυτοκινήτων, μέσα σε ατέλειωτα συντρίμμια που σχηματίζουν ολόκληρους λόφους στους δρόμους, σε μια πόλη- φάντασμα, που άλλοτε την κυριεύει τρομακτική σιωπή άλλοτε ήχοι πολέμου, άλλοτε απεγνωσμένες φωνές μονάδων που ψάχνουν είτε φαγητό είτε αγαπημένους τους στα συντρίμμια. Μαζεύονται και διαδηλώνουν ενάντια στον λοιμό. Αναρωτιούνται γιατί δεν στέλνει η διεθνής κοινότητα λίγες μερίδες φαγητού παραπάνω, γιατί βομβαρδίζονται ξανά και ξανά άμαχοι και ανθρωπιστικές αποστολές…. δεν έχουν ρεύμα, δεν έχουν ελπίδα και η κόλαση δεν τελειώνει. Μόνο η προσευχή τους κρατάει και η πίστη στον θεό τους.

Τα παιδιά πάλι μπροστά στον φακό, αυτή τη φορά σοβαρά τραυματισμένα στο μοναδικό νοσοκομείο της Βόρειας Γάζας που σήμερα δεν υπάρχει, να προσπαθούν μάταια να τα κρατήσουν στη ζωή.

Ο σκηνοθέτης που γύριζε με κίνδυνο την ίδια του τη ζωή αυτή τη συγκλονιστική ταινία, μας έδωσε μια γεύση από την φρίκη που βίωσε ο λαός της Παλαιστίνης. Μας πρόβαλε την εικόνα που δεν μπορούσαμε να πάρουμε από αποσπασματικά βίντεο τα οποία δεν ζουμάρουν στις ζωές των ανθρώπων, από τίτλους που δεν ακολουθούν μια συνέχεια, από ειδήσεις που κρατούν την απόσταση των αριθμών.

Ο Μαχμούντ Ατάσι, Σύρο-Τούρκος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και διευθυντής φωτογραφίας μίλησε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη μετά την προβολή, δεν καταγράφει για πρώτη φορά τον ανθρώπινο πόνο. Οι ταινίες του εστιάζουν σε εγκλήματα πολέμου και βρίσκεται πάντα εντός του πεδίου ελπίζοντας όπως λέει να εμπνεύσει μια πορεία προς την ειρήνη και τη συμφιλίωση. Μια τέτοια ταινία είναι και το αποκαρδιωτικό χρονικό που εκτυλίσσεται στα ατελείωτα συντρίμμια της κατεστραμμένης Γάζας. Ένα ντοκιμαντέρ που αν ζούσαμε σε μια αληθινά πολιτισμένη Δύση, που πραγματικά ενδιαφέρεται για το μέλλον της θα έπρεπε να προβάλλεται παντού. Ειδικά τώρα που οι αφέντες είναι σκυμμένοι ξανά πάνω από τον χάρτη -και της Γάζας- χαράζοντας γραμμές πάνω από τα συντρίμμια.

Trailer