Την τρίτη του μέρα διανύει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με λίγες “αμήχανες” στιγμές αλλά και τον κόσμο να γεμίζει τις κινηματογραφικές αίθουσες και έτσι, πολλές προβολές να είναι από νωρίς sold out.

Ads

της Τζένης Τσιροπούλου

Τα “Εκατό Πρωινά” του Conor Horgan, που προβλήθηκαν στην ενότητα του Φεστιβάλ “Ανοιχτοί Ορίζοντες”, ίσως σηματοδοτούν τα τελευταία εκατό πρωινά μιας κοινωνίας που έχει καταρρεύσει ολοσχερώς και ο ισχυρότερος επιβάλλεται στον πιο αδύναμο. Σε μια σύγχρονη τεχνολογική κοινωνία όμως τη δύναμη την κατέχει εκείνος που μπορεί να προτάξει ένα όπλο…

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Conor Horgan, ιρλανδικής παραγωγής, στην οποία ο σκηνοθέτης υπογράφει και το σενάριο, περιγράφει τη ζωή δύο ζευγαριών, που με ελάχιστες προμήθειες επιβιώνουν στην ιρλανδική ύπαιθρο, μετά από τη διάλυση της κοινωνίας και την απώλεια κάθε έννοιας πολιτισμού. Οι πόροι έχουν εξαντληθεί, οι πρωταγωνιστές μακριά από τον κόσμο της τεχνολογίας αδυνατούν να οργανωθούν, η ανθρωπιά παλεύει με τον κυνισμό και τελικά νόμος γίνεται το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Με λιτή σκηνοθεσία και κάποια καταπληκτικά φωτογραφικά καρέ, η ταινία σκιαγραφεί την οικονομική κρίση που κλονίζει αναπόφευκτα τις αξίες και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο σκηνοθέτης, παρών στην προβολή της ταινίας του, δήλωσε ότι “έγραψα για αυτό που με φοβίζει περισσότερο. Την κατάρρευση της κοινωνίας και το πόσο εύθραυστη είναι, στην πραγματικότητα, αυτή. Η ζωή δεν αξίζει χωρίς το πλαίσιο του πολιτισμού και της κοινωνίας”. Αφήνοντας ένα αινιγματικό, ανοιχτό τέλος στην ταινία αλλά και με τα αίτια της κοινωνικής εξαθλίωσης να υπονοούνται, τα “Εκατό Πρωινά” ακροβατούν ενδεχομένως ανάμεσα στην “επιστημονική φαντασία” και στον ωμό ρεαλισμό, σε μία κατάσταση που βρίσκεται στο μεταίχμιο της μη ρεαλιστικής αισιοδοξίας και στο ρεαλιστικό παράδοξο.