Το φεστιβάλ κινηματογραφικών παραγωγών Sundance μπορεί να μεγαλώνει όσο περνούν τα χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει φτάσει φέτος τους 50 χιλιάδες θεατές, αλλά δεν φέρεται να έχει χάσει από το ξεχωριστό πνεύμα που το χαρακτηρίζει από την πρώτη διοργάνωσή του τη δεκαετία του ’80 από τον αμερικανό ηθοποιό Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Αυτό αποδεικνύουν εξάλλου και τα βραβεία που δόθηκαν και φέτος, όπως και κάθε άλλη χρονιά σε ξεχωριστές και μάλλον «όχι τόσο εύκολες» ταινίες.

Ads

Μόνο στο Sundance, εξάλλου, μπορεί κανείς να απολαύσει ένα τοπικό συγκρότημα, τους Bramble, να ερμηνεύουν τα τραγούδια τους εν μέσω χιονοθύελλας, ή να δει το κοινό να επευφημεί ενθουσιασμένο τον ηθοποιό Rutger Hauer, ο οποίος συμμετέχει στο φεστιβάλ στα 67α γενέθλιά του με δυο ταινίες.

Βέβαια, από τα αμερικανικά αλλά και παγκόσμια μέσα ενημέρωσης ο τομέας του φεστιβάλ που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι το διαγωνιστικό των αμερικανικών ταινιών κι αυτών που κάνουν την πρεμιέρα τους στο φεστιβάλ. Το Sundance, όμως, επιμένει να δίνει έμφαση και στον τομέα του ντοκιμαντέρ, φιλοξενώντας κάθε χρόνο σημαντικά ντοκιμαντέρ.

Και μπορεί οι ταινίες, παρά το γεγονός ότι συχνά δεν είναι και τόσο καλές, να βρίσκουν εν τέλει διανομή για τις κινηματογραφικές αίθουσες, στην περίπτωση των ντοκιμαντέρ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: η ποιότητα των προβαλλόμενων ταινιών είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά δεν μπορούν συνήθως να βρουν διανομή. Κι ας είναι τα βραβεία του Sundance, στον τομέα αυτό τουλάχιστον, προάγγελος των Όσκαρ. Ένας ακόμη λιγότερο προβεβλημένος τομέας του φεστιβάλ, τέλος, είναι αυτός των ξενόγλωσσων ταινιών, ο οποίος και φιλοξενεί σημαντικές αν και όχι τόσο δημοφιλείς ή γνωστές ταινίες.

Τα φετινά βραβεία

Η ρομαντική περιπέτεια Like Crazy και ένα φιλμ έρευνας και καταγραφής πραγματικών περιστατικών πάνω στο ζήτημα της “ευθανασίας”, κατέκτησαν τις κορυφαίες διακρίσεις, στο φετινό φεστιβάλ που έληξε μόλις.

Το Like Crazy του Ντρέϊκ Ντόρεμους, το οποίο αναφέρεται στη σχέση μίας νεαρής Αμερικανίδας και ενός Βρετανού σπουδαστή, κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, για το καλύτερο φιλμ.

Το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για την καλύτερη ρεαλιστική παραγωγή, απονεμήθηκε στο “Πώς να πεθάνεις στο Όρεγκον” του Πίτερ Ρίτσαρντσον, το οποίο παρουσιάζει τις πραγματικές ιστορίες ανθρώπων, που βοηθήθηκαν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους.

Το βραβείο της επιτροπής στο τμήμα Σινεμά του κόσμου για ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στο «Γυρίζω από την κόλαση» (συμπαραγωγή ΗΠΑ-Μεγάλης Βρετανίας), που παρακολουθεί τη ζωή ενός αμερικανού πεζοναύτη από το 2009, οπότε πολέμησε στο Αφγανιστάν, μέχρι την επιστροφή του στην πατρίδα.

Το βραβείο μυθοπλασίας δόθηκε στη νορβηγική παραγωγή «Ω, τι ευτυχία», που βλέπει ειρωνικά το θέμα του γάμου, ενώ τα βραβεία του κοινού δόθηκαν στο ντοκιμαντέρ «Μπακ» -η πραγματική ιστορία του Μπακ Μπράναμαν, ενός φημισμένου εκπαιδευτή αλόγων- στο κανονικό τμήμα και στην «Περίπτωση», μια δραματική ιστορία μιας πλούσιας ιρανικής οικογένειας και των σεξουαλικών προβλημάτων της.

Στο τμήμα «Σινεμά του κόσμου», τέλος, τα βραβεία απενεμήθησαν στο ντοκιμαντέρ «Σένα» (Μεγάλη Βρετανία) για τον οδηγό κούρσας Άιρτον Σένα και, για δραματική ταινία, στη συμπαραγωγή ΗΠΑ-Ρουάντας «Kinyarwand», η οποία αναφέρεται στο τραγικό γεγονός του 1994, όταν ξέσπασαν οι εμφύλιες συγκρούσεις και οι τρομερές σφαγές στη Ρουάντα.