Τον Οκτώβριο του 1992 κυκλοφορούσε στις Αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών, μία ταινία που επρόκειτο να ανανεώσει, αλλά και να αλλάξει ριζικά το τοπίο του Αμερικανικού Κινηματογράφου. Πρόκειται φυσικά για σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κουέντιν Ταραντίνο, το οποίο μας σύστησε έναν καλλιτέχνη ο οποίος θα έγραφε τη δική του μοναδική ιστορία στον χώρο της Έβδομης Τέχνης. Τριάντα χρόνια μετά, το «Reservoir Dogs» των Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τιμ Ροθ, Μάικλ Μάντσεν, Κρις Πεν και Στιβ Μπουσεμί, συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς στο Σινεμά.

Έξι, άγνωστοι μεταξύ τους, κακοποιοί, που για παρατσούκλια χρησιμοποιούν ονόματα χρωμάτων, επιλέγονται από έναν μαφιόζο ώστε να «χτυπήσουν» ένα κοσμηματοπωλείο. Μετά από την επεισοδιακή ληστεία, η συμμορία συγκεντρώνεται σε μια αποθήκη για να μετρήσει τα κλοπιμαία αλλά και τις απώλειές της. Εκεί αρχίζουν και οι πιο βίαιες, αιματηρές συγκρούσεις.

Το «Reservoir Dogs» δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην αρχική έξοδό του, στις κινηματογραφική αίθουσες, ωστόσο έγινε σύντομα κλασικό σημείο αναφοράς του εναλλακτικού Σινεμά, για να πάρει δικαίως θέση ως μία σημαντική cult ταινία είδους, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται και ένα από τα κινηματογραφικά έργα που είχαν σημαντική επίδραση στη νεότερη γενιά σκηνοθετών. Πρωταγωνιστούν: Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τιμ Ροθ, Μάικλ Μάντσεν, Κρις Πεν, Στιβ Μπουσεμί.

Ο Τζο και ο γιος του Έντι αναθέτουν σε έξι άνδρες να πραγματοποιήσουν μια ληστεία διαμαντιών. Ο κάθε ένα από αυτούς δεν κοινοποιεί στους άλλους τα στοιχεία του και αναγνωρίζονται μεταξύ τους με ονόματα χρωμάτων: Άσπρος, Ξανθός, Πορτοκαλί, Ροζ, Καφέ και Μπλε. Η ληστεία δεν πετυχαίνει, γιατί οι αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο της κλοπής νωρίτερα απ’ ότι τους περίμεναν.

Είχαν κανονίσει να γυρίσουν σε μια παλιά αποθήκη μετά τη ληστεία. Οι πρώτοι που γυρνούν είναι ο Άσπρος με τον πυροβολημένο στην κοιλιά Πορτοκαλί. Στη συνέχεια έρχεται ο Ροζ, που λέει ότι αυτός έχει πάρει τα διαμάντια και τα έχει κρύψει. Ο Άσπρος του λέει πως ο Καφέ έχει πεθάνει. Ύστερα από λίγο ο Πορτοκαλί χάνει τις αισθήσεις του. Μετά έρχεται ο Ξανθός, που έχει ακραία και επιθετική συμπεριφορά και τους λέει πως έχει έναν αστυνομικό στο πορτ-μπαγκάζ, ο οποίος θα τους πει ποιος τους έστησε ενέδρα. Τον δένουν σε μια καρέκλα για να τον ανακρίνουν.

Στη συνέχεια φτάνει στην αποθήκη ο Έντι και πάει μαζί με τον Άσπρο και τον Ροζ να πάρουν τα κλοπιμαία. Ο Ξανθός βασανίζει τον αστυνομικό και του κόβει το ένα αυτί. Μετά φέρνει ένα μπετόνι βενζίνης και ετοιμάζεται να τον κάψει ζωντανό. Τότε, ο Πορτοκαλί ανακτά τις αισθήσεις του και πυροβολεί θανάσιμα τον Ξανθό. Αποκαλύπτει πως είναι και εκείνος αστυνομικός και πως η αστυνομία θα φτάσει στην αποθήκη μόλις γυρίσει ο Τζο. Ο αστυνομικός του απαντά πως τον λένε Μάρβιν Νας και πως τον έχει ξαναδεί. Σε μια αναδρομή στην ώρα λίγο μετά η ληστεία, φαίνεται πως ο Πορτοκαλί πυροβολήθηκε από μια γυναίκα, καθώς προσπάθησε να πάρει το αυτοκίνητό της και να διαφύγει.

Ο Έντι, ο Ροζ και ο Άσπρος γυρνούν και βλέπουν τον Ξανθό σκοτωμένο. Ο Πορτοκαλί τους λέει πως ο Ξανθός απειλούσε πως θα τους σκότωνε όλους. Ο Έντι εκνευρίζεται, σκοτώνει τον Μάρβιν Νας και λέει στον Πορτοκαλί ότι ο Ξανθός δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί έχει αναπτύξει σχέση εμπιστοσύνης με τον Τζο.

Τότε φτάνει στην αποθήκη ο Τζο και λέει πως ο Πορτοκαλί τους την έστησε επειδή είναι αστυνομικός και πως ο Μπλε είναι νεκρός. Ο Τζο στρέφει το όπλο στον Πορτοκαλί και ο Άσπρος στον Τζο, καθώς δεν πιστεύει ότι ο Πορτοκαλί τους την έστησε. Στη συνέχεια, ο Έντι στρέφει το όπλο στον Άσπρο και ο Ροζ κρύβεται για να γλιτώσει τις σφαίρες. Μετά τους πυροβολισμούς, ο Τζο και ο Έντι πεθαίνουν και ο Ροζ φεύγει με τα διαμάντια.

Στο τέλος, ο Άσπρος με σφαίρα στην κοιλιά, πηγαίνει στον ετοιμοθάνατο Πορτοκαλί να τον παρηγορήσει και εκείνος του λέει πως είναι αστυνομικός. Ο Άσπρος τον πυροβολεί θανάσιμα και τότε μπαίνει η αστυνομία στην αποθήκη και σκοτώνει τον Άσπρο.

Ο Ταραντίνο γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1963 και πέρασε τα νεανικά του χρόνια μπροστά από μια οθόνη. Παράτησε το σχολείο σε ηλικία 15 χρονών και αφού εργάστηκε λίγο καιρό ως ταξιθέτης σε Σινεμά, κατέληξε στο βίντεο κλαμπ «Video Archive». Για τα επόμενα πέντε χρόνια εντυπωσίαζε τους πελάτες, αλλά και τους συναδέλφους του, με τις τρομακτικά λεπτομερείς γνώσεις του για χιλιάδες ταινίες.

Αρχικά όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός, αλλά δεν τον ένοιαζε ποτέ η διασημότητα. Αυτό που πραγματικά επιθυμούσε ήταν να συνεργαστεί με τους μεγάλους σκηνοθέτες που θαύμαζε, όπως ο Σέρτζιο Λεόνε και ο Μπράιαν ντε Πάλμα. Ήταν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα τα κατάφερνε, αλλά η αρχή ήταν εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά για έναν εκκεντρικό νέο που δεν γνώριζε κανέναν στο Χόλιγουντ.

«Η διαφορά μας με τον Κουέντιν είναι ότι αν ένας πελάτης με ρωτούσε για κάποια παλιά, άγνωστη ταινία, εγώ θα ήξερα το όνομα του σκηνοθέτη και ίσως την ημερομηνία που προβλήθηκε στους κινηματογράφους. Ο Κουέντιν θα ήξερε τα ονόματα όλων των συντελεστών, όλες τις ταινίες που είχε κάνει ο ίδιος διευθυντής φωτογραφίας και θα θυμόταν απ’ έξω τους διαλόγους της ταινίας.» – Αυτές ήταν οι δηλώσεις ενός φίλου του Κουέντιν Ταραντίνο, με τον οποίο δούλευαν μαζί για πέντε χρόνια στο βίντεο κλαμπ «Video Archive».

Η παρθενική σκηνοθετική απόπειρα του δημοφιλούς σήμερα δημιουργού, πραγματοποιήθηκε όταν ήταν ακόμη 24 ετών. Πρόκειται για το «My Best Friend’s Birthday», σε σενάριο του φίλου του Κρεγκ Χάμαν, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1987, πέντε χρόνια πριν το «Reservoir Dogs». Η πρώτη ανεξάρτητη παραγωγή του Κουέντιν Ταραντίνο, με μπάτζετ μόλις 5.000 δολαρίων, ολοκληρώθηκε μετά από τρία χρόνια γυρισμάτων, ωστόσο δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα καθώς το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ καταστράφηκε από φωτιά. Ευτυχώς ο Ταραντίνο κατάφερε να διασώσει 36 από τα συνολικά 70 λεπτά της ταινίας.

Ο Ταραντίνο αντιπροσωπεύει επάξια την επανάσταση του ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του ’90, πασίγνωστος για την γρήγορη ομιλία του, τις απόψεις του για όλες τις εξελίξεις στον χώρο του κινηματογράφου καθώς και για τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις γύρω από τον κλασικό αλλά και πειραματικό κινηματογράφο. Ο ίδιος εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους σε κάποιες ταινίες του, με πιο χαρακτηριστικούς ρόλους στο «Pulp Fiction» και το «Reservoir Dogs».

Reservoir Dogs
Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο
Σενάριο: Κουέντιν Ταραντίνο
Πρωταγωνιστούν: Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τιμ Ροθ, Μάικλ Μάντσεν, Κρις Πεν, Στιβ Μπουσεμί
Φωτογραφία: Αντζέι Σέκουλα
Μοντάζ: Sally Menke
Έτος Παραγωγής: 1992
Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
Διάρκεια: 99 λεπτά