Ο τραγουδοποιός Δημήτρης Ζερβουδάκης έχοντας διανύσει σχεδόν 40 χρόνια με πολλές επιτυχίες, αφού οι μουσικόφιλοι αγάπησαν πολλά τραγούδια του, συνεχίζει ακόμη να εντυπωσιάζει με την χαρακτηριστική του φωνή και την ιδιαίτερη ερμηνεία του.

Στο τελευταίο άλμπουμ του κατέθεσε 16 τραγούδια με τον τίτλο «Του Τρελού η Ανάσα» στον συμμετέχουν πολλοί δημιουργοί και ερμηνευτές όπως η Γεωργία Νταγάκη, η Ηλέκτρα Καράλη, η Μαρία Φραγκούλη, ο Θέμης Μπέκος, ο Ευριπίδης Μπέκος και ο Δημήτρης Χατζάκος.

Αυτές τις μέρες επιστρέφει για τρεις εμφανίσεις στην κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου. Σήμερα, Σάββατο 14 Οκτωβρίου, και τα Σάββατα 21 και 28 Οκτωβρίου.

Ο λόγος του έχει πάντα ενδιαφέρον, έτσι μιλήσαμε μαζί του τόσο για την δημιουργική του πλευρά όσο και για επίκαιρα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα.

Μετά από περίπου 40 χρόνια που βρίσκεστε στη μουσική σκηνή θεωρείτε ότι έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε ή προσεγγίζετε το τραγούδι δημιουργικά και ερμηνευτικά;

Αλλοίμονο αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αναζητώ το συναίσθημα το οποίο αναδύεται από κάθε γώνιασμα μιας μελωδίας ή αποστροφής κάθε στίχου. Ωστόσο ταυτόχρονα, προσπαθώ να έχω στο μυαλό μου την μεγάλη εικόνα κάθε τραγουδιού σχεδόν φωτογραφικά, έτσι ώστε να σμιλεύω την εξέλιξή του. Ο χρόνος που σου δίνεται στα πλαίσια ενός τραγουδιού, προκειμένου να ολοκληρώσεις το αφήγημά σου, είναι ιδιαίτερα πολύτιμος και ποιοτικός, διότι είναι απολύτως συμπυκνωμένος. Αυτό με ωθεί στο να προσπαθώ να είμαι σαφής αρχικά αλλά και ζυγισμένα φορτισμένος συναισθηματικά στην αφήγησή μου στη συνέχεια.

Τι είναι αυτό που σας εμπνέει περισσότερο στο να δημιουργείτε;

Το ίδιο το θέμα με το οποίο καταπιάνομαι. Η «αλίευσή» του από το υποσυνείδητο αγγίζει την μεταφυσική κατά την γνώμη μου. Είναι μια διαδικασία ψυχικής ωρίμανσης η οποία χρειάζεται χρόνο, χώρο και προπαντός βιώματα. Τίποτε δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζει. Από την άλλη οφείλουμε να λειτουργούμε απλά. Η αφαίρεση αποτελεί θετικό χαρακτηριστικό στη δημιουργική διαδικασία. Συνολικά δηλαδή μιλάμε για μια πολύ εύθραυστη ισορροπία, την οποία οφείλεις να κρατάς μα πάνω από όλα να σέβεσαι.

Το τελευταίο σας άλμπουμ “Του Τρελού η Ανάσα” είναι ένας συνδυασμός από διαφορετικής “προελεύσεως” κομμάτια. Πως προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα;

Ειλικρινά τυχαία. Αυτό που είχα στο μυαλό μου κυρίως, ήταν να συγκεράσω το χάσμα των γενεών οι οποίες ενεπλάκησαν δημιουργικά στη δουλειά αυτή. Θεωρώ πως το καταφέραμε με σεβασμό ιδιαίτερα στην ορμή του νέου που μας χαρίστηκε από τα παιδιά. Τον Ευριπίδη και τον Θεμιστοκλή Μπέκο. Από την άλλη υπήρχαν τραγούδια στο συρτάρι τα οποία έπρεπε επιτέλους να βγουν στο φως κι όχι να λιμνάζουν ακίνητα, παγωμένα στον προθάλαμο της λήθης. Αξιολογήσαμε ποια ταιριάζουν θεματολογικά. Ποια μπορούν να στηρίξουν έναν κόντρα ρόλο μέσα στην παραγωγή, δημιουργώντας ευχάριστες αλλά κυρίως όμορφες αντιθέσεις. Μοιράσαμε τους ρόλους σε πρόσωπα και έτσι προέκυψε αυτός ο πραγματικά μεγάλος σε διάρκεια δίσκος.

Είστε ένας άνθρωπος που συχνά εκφράζετε την άποψη σας για κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα. Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές και φαινόμενα, όπως αυτά του Αχιλλέα Μπέου; 

Νομίζω πως ο αγαπημένος μας Βόλος διανύει το πέρασμά του από την σκοτεινή πλευρά του εαυτού του. Ο Βόλος της προσφυγιάς, της εργατιάς, του έξοχου φυσικού παραγωγικού πλούτου με το Πήλιό του.

Την ασυναγώνιστη γεωγραφία του και βέβαια τους βαθιά καλλιεργημένους ανθρώπους του, βρίσκεται πλέον σε μια ιδιότυπη ομηρία ενός φασιστικού λαϊκισμού, η οποία από ότι δείχνει θα τον τυραννήσει για αρκετά ακόμη χρόνια. Καταρχάς λοιπόν, εύχομαι κουράγιο στους Βολιώτες οι οποίοι αμήχανοι προσπαθούν να καταλάβουν από που τους ήρθε η «κατραπακιά».

Το 50% αποχή καταδεικνύει πως η διοίκηση ασκείται εκπροσωπώντας ένα ποσοστό γύρω στο 25% του εκλογικού σώματος. Δεν έχει δηλαδή καν την στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλη την χώρα δυστυχώς. Κατά τα άλλα … «΄Όποιος το χυδαίο στη θέση του δεν βάζει, τη χυδαιότητα ενθαρρύνει…» έγραψε ο  Μπρεχτ.

Στις τελευταίες εθνικές εκλογές ήσασταν υποψήφιος με το ΜέΡΑ25 το οποίο τελικά έμεινε εκτός Βουλής. Αντ’ αυτού τρία ακροδεξιά κόμματα μπήκαν στη Βουλή. Δείχνει κάτι αυτό για την ελληνική κοινωνία στην παρούσα χρονική στιγμή; Πιστεύετε ότι οι αριστερές δυνάμεις πρέπει να επανεφεύρουν τον τρόπο που προσεγγίζουν τους πολίτες και ιδιαίτερα τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις;

Το αφήγημα της Αριστεράς είναι ταυτισμένο με τις ανάγκες των αδυνάτων. Η ιστορική της διαδρομή είναι σύμφυτη με το δίκιο, τον ουμανισμό και τον πασιφισμό. Η διαχείριση του ταξικού μοντέλου όμως και μάλιστα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας, απογοήτευσε ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η φτώχεια επελαύνει. Οι ανισότητες διευρύνονται. Δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων γκρεμίζονται αναδιατάσσοντας την διανομή του πλούτου.

Η καταστολή επιτείνεται και βαθαίνει. Η δημαγωγική δεινότητα του φασιστικού μορφώματος, δείχνει να πείθει με απρόβλεπτες συνέπειες για τις κοινωνίες μας. Ας μην ξεχνάμε πως ήδη ζούμε τον Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο μέσα από τις αιματηρές περιφερειακές συγκρούσεις στην Ουκρανία και τώρα πλέον στην Παλαιστίνη. Η αναγκαιότητα της γέννησης ενός ευρέος κοινωνικού μετώπου, αμφισβήτησης της ψευδεπίγραφης κανονικότητας, είναι αναγνωρίσιμη και αναγκαία συνθήκη όσο ποτέ.

Όσον αφορά αφορά τις συναυλίες σας στον Σταυρό του Νότου τι να περιμένουμε ως θεατές;

Εμείς καταθέτουμε πρωτίστως την αγάπη μας για αυτό που κάνουμε. Κάθε φορά νοιαζόμαστε να «στρώσουμε το τραπέζι» με έναν διαφορετικό τρόπο και δουλεύουμε με επιμέλεια πάνω σε αυτό. Ευτυχώς η τέχνη μας δεν απομένει διψασμένη, ξεκομμένη από τα ερεθίσματα του κόσμου, της ζωής μας, των ανθρώπων. Αυτήν την κοινή μας αλήθεια τραγουδάμε… Καλή μας αντάμωση!