Ο Δημήτρης Βουτσάς και η Πολυξένη Καράκογλου είναι δυο νέοι αξιόλογοι  ερμηνευτές . Ξεπήδησαν από το φυτώριο της Μικρής Άρκτου και ξεκινούν παρέα συναυλίες εκκινώντας από τον Ιανό στη σκηνή του οποίου ανεβαίνουν αύριο Παρασκευή σε ένα πρόγραμμα που επιμελείται η Μαργαρίτα Μυτιληναίου. Αγαπούν το ερωτικό το υπαρξιακό το πολιτικό τραγούδι, θέλουν να παρασύρουν τους ακροατές σε μια βραδύτητα κόντρα στους ρυθμούς της εποχής  και λένε πως η γενιά τους φέρνει μια απλότητα στο Ελληνικό τραγούδι.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε μαζί συναυλίες ; Τι σας συνδέει;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Πλέον μας συνδέει και μια φιλία. Στην αρχή μας ένωσαν οι φωνές μας, νιώσαμε ότι ταιριάζουν και θέλαμε κάποια στιγμή να κάνουμε κάτι μαζί. Μετά ταυτιστήκαμε και με τα ακούσματά μας, έχουμε μεγάλη αγάπη στο παλιό λαϊκό τραγούδι! Η Πολυξένη έχει μεγάλη αδυναμία και στο πολιτικό τραγούδι, το οποίο έχει και για μένα μεγάλο ενδιαφέρον και το μελετάω αρκετά. Μαθαίνω  και πολλά για αυτό από την Πολυξένη γιατί το έχει στο ‘αίμα’ της και έχει και μεγάλο ρεπερτόριο.

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Εν τω μεταξύ θυμάμαι και την μέρα που συνειδητοποιήσαμε πόσο ταιριάζουν οι φωνές μας…Ήταν στην παράσταση νέας δημιουργίας παιδικών τραγουδιών από διακριθέντες της 4ης Ακρόασης στην ίδια κατηγορία. Θυμάσαι; Είχαμε τραγουδήσει μαζί το «Ερωτευμένο Μανταλάκι»! Περνάμε πολύ ωραία όταν συνεργαζόμαστε, ελπίζω κάποια στιγμή να μπορεί να φαίνεται και στη σκήνη…, όχι πολύ όμως γιατί δεν είμαστε τόσο σοβαροί όσο δείχνουμε (γέλια)  Γενικά, έχουμε πολλά πράγματα στο μυαλό μας, τα οποία θα κάνουμε στο μέλλον, καλά να ‘μαστε!

Περιγράψτε το πρόγραμμα με λίγα λόγια. τι θα ακούσουμε;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Έχουμε σημαία μας την αγάπη, σε αυτό το πρόγραμμα. Την αγάπη που μόλις γεννιέται, την προδομένη αγάπη, την αγάπη για τη ζωή και τη μάχη που χρειάζεται να δώσει κανείς, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται. Γιατί δε δίνουμε μάχη μόνο για να αλλάξουμε κάτι, αλλά και για να το κρατήσουμε. Είναι ένα πρόγραμμα που επιμελήθηκε η Μαργαρίτα Μυτιληναίου, επίσης με αγάπη (γέλια) και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό, αφού θέλαμε πολύ να συνεργαστούμε μαζί της. Η προσέγγιση έγινε μέσω της εταιρίας μας, της Μικρής Άρκτου και του Παρασκευά Καρασούλου, ο οποίος πάντα έχει μια διαίσθηση για το τι μπορεί να είναι καλό να κάνουμε, καλλιτεχνικά,  ή όχι.

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Αλλά το πιο βασικό που πρέπει να πούμε γι’ αυτό το πρόγραμμα είναι πως θα ακουστούν για πρώτη φορά καινούργια τραγούδια από τον πρώτο μου δίσκο «Πολύχρωμες Ζακέτες», έχοντας τη χαρά να συνεργαστώ με δυο υπέροχους ανθρώπους και καλλιτέχνες την Αθηνά Σπανού στους στίχους και τον Γρηγόρη Πολύζο στις συνθέσεις και τις ενορχηστρώσεις, αλλά και από την δουλειά που ετοιμάζει ο Δημήτρης με τη Φωτεινή Λαμπρίδη και το Μίμη Νικολόπουλο που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες!

Συστήστε μας ο ένας τον άλλο

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι, να σας συστήσω μια μεγάλη φωνή και μια από τις επόμενες σπουδαίες Ελληνίδες ερμηνεύτριες, την Πολυξένη Καράκογλου! #savethename
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Να σας συστήσω τον Δημήτρη Βουτσά, έναν εξαιρετικό ερμηνευτή που θα μας εκπλήξει σε λίγο καιρό, έναν γλυκό και ακομπλεξάριστο άνθρωπο, ένα συνεργάτη που θες να έχεις στη ζωή σου.

Γιατί εδώ και τώρα;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Γιατί είμαστε εχθροί του ‘αργότερα’! Δε μας παίρνει για άλλες αναβολές, ειδικά σε αυτές τις γρήγορες και αβέβαιες εποχές που διανύουμε! Οπότε, αυτό που θέλουμε να πούμε ,θα πρέπει να βγούμε και να το πούμε ‘ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ’.

Τι είναι τραγούδι;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Το τραγούδι είναι τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας, άρα είναι ο Λόγος στη μουσική. Μπορεί να σου χαϊδέψει το αυτί, από την άλλη όμως μπορεί να γίνει και κοφτερό σαν μαχαίρι και να φέρει τα πάνω κάτω κι αυτό έχει αποδειχτεί στην ιστορία του! Είναι ένα ‘όπλο’, δηλαδή, που στοχεύει πότε στο μυαλό και πότε στην καρδιά. Εμείς, σε αυτήν την παράσταση, ας πούμε ότι θα το χρησιμοποιήσουμε σαν ένα μαγικό φίλτρο, να μαλακώσει την ψυχή του κόσμου και μας φέρνει λίγο πιο κοντά!  
ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Τραγούδι είναι η συντροφιά που λείπει μερικές μέρες, είναι το καλό και το κακό διαβολάκι διότι μπορεί να ξεκλειδώσει ολόκληρα άγνωστα δωμάτια του μυαλού μας, είναι ευλογία.

Τι σημαίνει καλός στίχος;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Για μένα, καλός στίχος είναι εκείνος που, δεν είναι φλύαρος, αλλά άμεσος και ξεκάθαρος. Έχω την ανάγκη να δημιουργώ εικόνες, για να μπορέσω να ταυτιστώ και φυσικά να τον ερμηνεύσω. Καλός στίχος είναι εκείνος που σέβεται τον ίδιο το λόγο, αλλά και τον τελικό αποδέκτη (το κοινό) που δε θα προσπαθήσει να του κρύψει πράγματα και απογυμνώνεται πλήρως!

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Καλός στίχος είναι αυτός που έχει αρχή μέση και τέλος ενίοτέ. Αυτός που μπορεί να δώσει την κάθαρση της ιστορίας που αφηγείται χωρίς φαμφάρες και σάλτσες. Αυτός που ξέρει «για τί» και «γιατί» μιλάει.

Καλή μουσική;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Επειδή, μιλάμε για τραγούδι… η καλή μουσική είναι αυτή που θα σεβαστεί το στίχο. Θεωρώ ότι τόσο η μουσική όσο και ο στίχος, έχουν ισάξιο ρόλο στο τραγούδι, ωστόσο η πρώτη μπορεί να χάσει το στοίχημα αν δεν κατανοηθεί ο στίχος. Η δε ενορχήστρωση να το αφανίσει. Ο λόγος έχει από μόνος του ρυθμό και μελωδία. Από την άλλη, δεν είναι λίγες οι φορές που μια μουσική έχει γεννήσει και το στίχο. Άρα, πολύ απλά, θα μπορούσε κανείς να πει ότι καλή μουσική είναι ότι και ένας καλός στίχος, δηλαδή, το γνήσιο, το πηγαίο και το άμεσο.

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Συμφωνώ απόλυτα. Καλή μουσική είναι αυτή που εξυπηρετεί το περιεχόμενο, δηλαδή το στίχο.
Τώρα αν συνδυαστεί καλός στίχος, καλή μουσική, καλή ερμηνεία και ενορχήστρωση…Μαγεία!

Γιατί τραγουδάτε;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Πολλές φορές αναρωτιέμαι κι εγώ το γιατί; Δε θα σας πω  τα περί δικής ανάγκης μου έκφρασης και όλα τα συναφή… , νομίζω ότι έχει τρομερά ενδιαφέρον, για μένα, το ότι κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία, ένας μικρός ρόλος,  ένας μονόλογος και είναι και ο τρόπος που το προσεγγίζω κάθε φορά. Ψάχνω ρόλους μέσα σε αυτά. Είναι ένα παιχνίδι που μου αρέσει. Τώρα, αν υπάρχει κάτι πιο ουσιαστικό, αν ποτέ το ανακαλύψω ίσως και να σταματήσω να το κάνω. Ή και να το κάνω ακόμα περισσότερο και ακόμα πιο υπεύθυνα!

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Επειδή ξεκίνησα πολύ μικρή να ασχολούμαι με τη μουσική, το τραγούδι, μια μελωδία που τριβέλιζε το μυαλό μου, ένα τραγούδι που περίμενα πως και πώς να φτάσω σπίτι για να το παίξω στο πιάνο, ήταν μέρος της ύπαρξης μου και του τρόπου να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα και για εμένα όσο μεγάλωνα. Οπότε πιστεύω πως ένας λόγος είναι γιατί έτσι δείχνω μια πλευρά του ποια είμαι που αλλιώς δεν μπορεί να τη μάθει κανείς. Ο δεύτερος λόγος είναι πως έχω άμεση ανάγκη να επικοινωνήσω αυτές τις μικρές μελοποιημένες ιστορίες που  ονομάζουμε τραγούδια με όσους περισσότερους γίνεται, το να αρπάξει έστω και ένα αυτί μια φράση από ένα καινούργιο τραγούδι μας ,και να χαμογελάσει το πρωί που θα τη μουρμουρίσει μπορεί να με κάνει ευτυχισμένη.

Τι νέο έχει φέρει η γενιά σας στο τραγούδι;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Την απλότητα. Βλέπουμε πολλούς νέους καλλιτέχνες να έχουν πετάξει την υπερβολή αλλά και τη σοβαροφάνεια, που για μια περίοδο χαρακτήριζε το λεγόμενο ‘έντεχνο’ τραγούδι και το αντιμετωπίζουν με μια άλλη αμεσότητα, που πολλές φορές έχει και την πλάκα του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης, οι οποίοι μάλιστα έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τον ποιητικό λόγο, όμως βλέπει κανείς πόσο απενοχοποιημένα τον προσεγγίζουν, πόσο άμεσα και καθόλου επιτηδευμένα, που πολλές φορές αυτό που δημιουργούν θα μπορούσε να είναι  αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού τους με τον γραπτό λόγο.

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Επίσης το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι νέοι καλλιτέχνες που ξέρω είναι παιδιά που εργάζονται και σε άλλους τομείς μας κάνει να έχουμε μια αρκετά καλή σχέση με το σήμερα και να γεμίζουμε εμπειρίες όχι αποσπασματικής επαφής με την πραγματικότητα αλλά ουσιαστικής, παραθέτοντας την εν τέλει σε στίχους ,μουσικές ,ολόκληρους δίσκους. Αυτό πιστεύω πως είναι και το χρέος της δικής μας γενιάς. Να μιλήσουμε για το σήμερα.

Ποια η σχέση σας με την πολιτική;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Δε σας κρύβω ότι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, όταν αναφέρομαι στην πολιτική είναι μια φράση που είχα διαβάσει, αλλά δυστυχώς αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει ποιος την είχε πει…, ότι δηλαδή ‘πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε’! Αυτό όσον αφορά τους… επαγγελματίες πολιτικούς, που δε μας αφορούν και πολύ πια, δυστυχώς! Σε ότι αφορά όμως εμάς, θεωρώ πως είσαι πολιτικό όν, όχι αν ασχολείσαι με τα κοινά αλλά έχοντας πολιτική στάση στην καθημερινότητά σου.. Το να διεκδικείς μια καλύτερη θέση ή συνθήκες εργασίας, είναι πολιτική στάση. Το να υπερασπίζεσαι το άδικο και να διεκδικείς ίσα δικαιώματα για όλους, είναι πολιτική στάση. Το να υπερασπίζεσαι την ελευθερία των ζώων είναι πολιτική στάση. Το να ανακυκλώνεις και να σέβεσαι το περιβάλλον, είναι πολιτική στάση. Το να αγοράζεις έναν δίσκο ή ένα βιβλίο και όχι να κυνηγάς το τζάμπα είναι πολιτική στάση. Το να διαβάζεις ιστορία, είναι υποχρέωση. Το να μη φανατίζεσαι είναι υποχρέωση αλλά και πολιτική στάση. Όλα ξεκινούν από εμάς και όλα τελειώνουν με εμάς. Αν αυτό γίνεται σε ατομικό επίπεδο, αυτόματα γίνεται συλλογικό! Αυτή είναι η σχέση μου με την πολιτική, προσπαθώ να ακούω, να διαβάζω και να ενημερώνομαι όσο μπορώ, να μη φανατίζομαι και να είμαι πάντα έτοιμος για κάθε αποδόμηση.

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Η πολιτική είναι η ζωή. Όταν κάποιος αποφασίζει συνειδητά να αποκοπεί από την επαφή του με την πολιτική αυτόματα επιλέγει τον ατομικό δρόμο ,τη απομόνωση, και δυστυχώς εναποθέτει τα προβλήματα του να «λυθούν» από κάποιον που δεν τον ενδιαφέρουν στην πραγματικότητα οι δυσκολίες που βιώνουμε. Οπότε απαντώντας και στον Δημήτρη δεν πιστεύω ότι από το ατομικό πηγαίνουμε στο συλλογικό με ένα κλικ.
Η συνείδηση ότι βρίσκομαι σε μια κοινωνία και βιώνω καταστάσεις που όλοι βιώνουμε πρέπει να μας θωρακίζει και να μας κάνει μια γροθιά. Φυσικά δεν ακυρώνω την αυτοκριτική και την αυτοβελτίωση κατά τη διάρκεια της ύπαρξης μας. Είναι πράξη απαραίτητη για να βηματίζουμε μπροστά, αλλά πιστεύω πως όντας ένα πολιτικό ον, αυτό γίνεται καθήκον χωρίς να το καταλαβαίνουμε και η αυτοκριτική σίγουρα δεν θα φτάνει το επίπεδο αντικειμενικότητας της κριτικής από εξωτερικούς και καλοπροαίρετους παρατηρητές.

Τι θέλετε να πει κάποιος ακροατής σας φεύγοντας από το live σας;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Θέλουμε να φύγει εξαγνισμένος! Να έχουμε καταφέρει δηλαδή να τον πάρουμε λίγο μακριά από τις καθημερινές του σκέψεις και να τον παρασύρουμε σε έναν άλλο παράλληλο κόσμο, που πάντα είναι δίπλα μας αλλά δεν τον βλέπουμε  γιατί οι ρυθμοί πια έχουν πιάσει κόκκινο! Να μπορέσουμε να πατήσουμε για λίγο εκείνο το κουμπάκι που λέει ‘pause’.

ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Και βέβαια, θέλουμε να πει ότι θα ξανάρθει γιατί πέρασε όμορφα, γιατί του άρεσαν τα τραγούδια μας, γιατί του άρεσε η μπάντα μας, στην οποία δίνουμε πάντα πολλή μεγάλη σημασία και που θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε, αυτούς αλλά  και όλους τους υπέροχους, ταλαντούχους μουσικούς που έχουμε συνεργαστεί ως τώρα και ξέρουμε ότι μας στηρίζουν! Γενικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη νίκη από το να θέλει ο ακροατής να ξαναέρθει σε αυτό που με τόσο μεράκι ετοιμάσαμε.