Είναι μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες της γενιάς της. Έχει πίσω της συνεργασίες με σημαντικούς συνθέτες ένα αξιόλογο ρεπερτόριο στις αποσκευές της και ενώνει τις δυνάμεις της με τον Σταύρο Σιόλα στις 9 Ιουλίου στο Κηποθέατρο Παπάγου.

Με αυτή την αφορμή η Ρίτα Αντωνοπούλου μιλάει στο tvxs για αυτά που τους ενώνουν, για το τοπίο στη δισκογραφία και το ραδιόφωνο και τη λειτουργία του τραγουδιού σήμερα.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Σταύρο Σιόλα;

Υπήρχε η σκέψη εδώ και χρόνια. Θέλαμε να βρούμε την αφορμή για να κάνουμε κοινή παράσταση και μας δόθηκε αφού αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.

Ποιοι είναι οι κοινοί τόποι που έχετε στο τραγούδι;

Ταιριάζουμε με πολλούς τρόπους. Αρχικά είναι θέμα αισθητικής. Έχουμε κοινή αισθητική και αίσθηση για τη μουσική και τα τραγούδια και ταιριάζουμε σαν ενέργειες πάνω στη σκηνή. Έπειτα όταν μπαίνεις στη διαδικασία να δημιουργήσεις μουσικά με κάποιον, ήδη φτιάχνεις έναν κοινό τόπο έκφρασης…είναι τα τραγούδια που ετοιμάζουμε. Είναι ο κόσμος που δημιουργήσαμε μαζί.

Η συνεργασία σου με σημαντικούς συνθέτες όπως ο Κραουνάκης και ο Μικρούτσικος, ποια εφόδια σου έδωσε στην πορεία σου;

Είναι πολλά και διαφορετικά. Όμως η έκφραση του πάθους για το τραγούδι σε συνδυασμό με την πειθαρχία είναι κοινά. Επίσης μαθαίνεις να ελίσσεσαι γιατί το έργο του κάθε δημιουργού έχει διαφορετική χειρονομία και έκφραση κι είναι πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία το να βρίσκεις τον τρόπο να είσαι η φωνή που εκφράζει αυτό το έργο όπως θέλει ο δημιουργός, αλλά και ταυτόχρονα να είσαι εσύ, να βρίσκεις τον εαυτό σου καλλιτεχνικά και ερμηνευτικά μέσα σε όλα.

Τι σημαίνει για σένα να τραγουδάς σήμερα στην Ελλάδα του 2024, σε αυτή την κοινωνική συγκυρία αλλά και σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον για τον χώρο σου;

Είναι προνόμιο. Έχω τη δυνατότητα να έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο και να μοιραζόμαστε τη μαγεία της μουσικής και των τραγουδιών που αγαπάμε. Σε αυτή τη συγκυρία το θεωρώ πολιτική πράξη πολύ σημαντική. Υπάρχει ένωση, ανταλλαγή ενέργειας, σα να γίνεται μια συμφωνία σε κάθε παράσταση μεταξύ μας…να έρθουμε σε επαφή με την ουσία, να θυμηθούμε τα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού μας που ξεχνάμε όλοι με τόση ευκολία στην καθημερινότητα που μας παρασύρει. Είναι σα να μας ξαναβρίσκουμε κάθε φορά. Συναντιούνται τα βλέμματα και μετά οι αγκαλιές και γίνεται αυτή η ανταλλαγή αγάπης που είναι ιερή και την έχουμε όλοι ανάγκη ειδικά στον κόσμο που ζούμε όλοι σήμερα.

Πρόσφατα η ΕΔΕΜ ανέδειξε το γεγονός ότι τα ραδιόφωνα παίζουν ελάχιστα τραγούδια ετησίως και επαναλαμβάνουν τα ίδια. Υπάρχει σταθμός που παίζει λιγότερα από 400 τραγούδια το χρόνο. Πως επηρεάζει την τέχνη και τη ζωή σας αυτή η συνθήκη;

Τεράστιο θέμα αυτό. Δεν υπάρχει σύμμαχος…παλιά το ραδιόφωνο και ο παραγωγός, είχε ρόλο ουσιαστικό. Δημιουργούσε σχέση με το ακροατήριο, εξέφραζε την προσωπικότητά του, πρότεινε στον κόσμο. Τώρα ο παραγωγός έχει μεταλλαχθεί σε προωθητή απλά χορηγών και κάποιον που αναπαράγει τα τραγούδια που του επιτρέπει ή επιβάλλει το εκάστοτε ραδιόφωνο. Ξέρεις κι εσύ πολύ καλά ότι ευτυχώς υπάρχουν ακόμη ελεύθερα ραδιόφωνα και παραγωγοί, όμως η πλειοψηφία ακολουθεί άλλο δρόμο κι αυτό για εμάς είναι υπονομευτικό και καταδικάζει τη δουλειά μας και ακόμη χειρότερα τη διάθεση για δημιουργία γιατί μπαίνεις σε μια ματαιότητα που λέει ποιος ο λόγος να κάνω ολοκληρωμένη δουλειά πχ αφού δε θα ακουστεί ποτέ τίποτα…ιδίως όταν πίσω από αυτό υπάρχει και η κατάρρευση της δισκογραφίας που σημαίνει ότι μάλλον θα πρέπει να πληρώσεις εσύ όλη τη δουλειά. Άρα είναι σα να καταδικάζει αυτή η συνθήκη και τη μαγική διαδικασία της γέννησης των τραγουδιών, μα ευτελίζει και την ίδια την ουσία της ύπαρξης του ραδιοφώνου.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Καλοκαιρινή περιοδεία στο φουλ! Κι από φθινόπωρο με το καλό και νέο τραγούδι σε στίχους δικούς μου και μουσική του Σταύρου και μετά και κυκλοφορία του άλμπουμ.