Συνέντευξη στη Νάνσυ Φαφούτη

Όταν το 1992, ο Στιούαρτ Στέιπλς βρήκε ένα κουτάκι σπίρτα παρατημένο σε μια ελληνική παραλία και «βάφτισε» τους Tindersticks, μάλλον δεν θα φανταζόταν ότι 18 χρόνια μετά, θα καθιερωνόταν ως ένα από τα πλέον αυθεντικά indie rock συγκροτήματα της Βρετανίας. Ούτε ότι θα αποκτούσε διεθνή καριέρα και δεκάδες δίσκους στα συρτάρια του. Ο Ντέιβιντ Μπόλτερ, πάντως, ιδρυτικό μέλος των Tindersticks, το είπε στο tvxs: «Έχουμε ακόμη πολλά να δώσουμε». Δε θα μπορούσε να ισχύει το αντίθετο για τους ανθρώπους που χαρακτηρίστηκαν ως «συνεχιστές των Λέοναρντ Κόεν, Ίαν Κέρτις και Λι Χέιζελγουντ». Μοναδικός άλλωστε στο είδος του, ο ήχος Tindersticks διακρίνεται για την ατμοσφαιρικότητα και τον λυρισμό του, που προκύπτει από τους πειραματισμούς με την rock soul και jazz μουσική.

Αν και η ιστορία τους ξεκινάει πολύ παλιά, το 2006 ήταν η χρονιά που έκανε τους θαυμαστές τους να απορήσουν, καθώς η σύνθεση του συγκροτήματος αναδιαμορφώθηκε με την αποχώρηση τριών μελών της. Παρόλα αυτά, ο Ντέιβιντ Μπόλτερ θυμάται πολύ έντονα όσα έζησε μαζί τους: «Μου λείπουν πάρα πολύ τα παλιά μέλη του συγκροτήματος και η αλήθεια είναι ότι τους σκέφτομαι συχνά. Κάναμε εξαιρετική μουσική μαζί και μοιραστήκαμε κάποιες αξέχαστες στιγμές. Όταν παρεξηγούμασταν, πάντα τα ξαναβρίσκαμε. Αλλά αυτό σταμάτησε να λειτουργεί και όπως ισχύει με κάθε σχέση που διαλύεται, ήθελε χρόνο προκειμένου να ξεπεραστεί. Παρόλα αυτά, δεν έχω καμία απολύτως πικρία».

Ένας από αυτούς ήταν και ο Ντίκον Χίντκλίφ, που κάποτε είχε πει ότι οι περιοδείες μεγάλης διάρκειας τους κάνουν να αισθάνονται «σα ζώα που παίζουν σε τσίρκο». Σήμερα, ωστόσο, όπως αναφέρει ο Μπόλτερ «οι περιοδείες μπορεί να γίνουν πολύ κουραστικές, αλλά τότε μόνο βρίσκεις την ευκαιρία να περάσεις ουσιαστικό χρόνο με τους υπόλοιπους ως ομάδα. Το κακό είναι το ότι περιμένεις 22 ώρες για να παίξεις τη μουσική σου». Άλλωστε, το τελευταίο άλμπουμ τους, «Falling Down A Mountain», γράφτηκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας: «Είναι ωραίο να γεμίζεις το χρόνο σου με κάτι δημιουργικό. Δεκαπέντε χρόνια πριν θα τον ξοδεύαμε πίνοντας όλη μέρα. Τώρα ξέρουμε πώς να κρατάμε καλύτερα την ισορροπία μεταξύ δουλειάς και παιχνιδιού» τονίζει.

Αναγκαίες, όμως, θεωρεί ο ίδιος τις περιοδείες τους αφού «οι ζωντανές εμφανίσεις είναι αποκλειστική πηγή εσόδων». Συνεχίζοντας, αναφέρει: «Οι περιοδείες είναι ο μισθός μας, καθώς δε βγάζουμε λεφτά από τις πωλήσεις των δίσκων. Γι’ αυτό, θα πρέπει να νιώθουμε άνετα κατά τη διάρκειά τους. Σήμερα απολαμβάνουμε τη διαδικασία δημιουργίας και αυτό βοηθάει. Αλλά πριν από δέκα χρόνια βαριόμασταν να κάνουμε μουσική. Άρα και οι περιοδείες ήταν βαρετές…».

Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Tindersticks ποτέ δε «βαριούνται» να παίζουν στη χώρα μας αφού «οι επισκέψεις και τα live στην Ελλάδα είναι πάντα απολαυστικά». Ακόμη και σε περίοδο κρίσης το συγκρότημα απλά ελπίζει ότι «το ελληνικό κοινό θα περάσει όμορφα και θα ξεχάσει για λίγο τις σκοτούρες του».

Ο Μπόλτερ μίλησε, ακόμη, για τα παράνομα downloads που κατακλύζουν το διαδίκτυο. Και ο ίδιος μπορεί να κατεβάζει μουσική, αλλά πάντα πληρώνει: «Αν δεν πληρώσω, νιώθω ότι κοροϊδεύω τον εαυτό μου». Βέβαια, λίγα ελαφρυντικά δίνει σε όσους κατέβασαν το τελευταίο τους άλμπουμ γιατί «πολλές φορές η παρανομία μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον για τη μουσική που παίζουμε». Αλλά τελικά, «θα πρέπει να βγάλουμε τα προς το ζην. Αν πήγαινα σε έναν αγρότη και έκλεβα την αγελάδα του, θα ήμουν κλέφτης, θα με συλλάμβαναν…».

Όσον αφορά στη μουσική παραγωγή του, το συγκρότημα εξακολουθεί να βγάζει απτόητο δίσκους, όπως και ν’ ασχολείται με τα soundtracks των ταινιών της αγαπημένης τους Γαλλίδας σκηνοθέτιδας Κλερ Ντενί («Nénette et Boni», «Trouble Every Day», «35 Σφηνάκια Ρούμι», «White Material»).

Ο Μπόλτερ, πάντως, δείχνει ενημερωμένος για το δικό μας σινεμά αφού όπως λέει: «Μία αγαπημένη ελληνική ταινία είναι “Ο Δράκος” του Νίκου Κούνδουρου, ενώ η τελευταία που είδα ήταν “Ο Κυνόδοντας”. Επίσης, πρόσφατα χάζευα μία τηλεοπτική παραγωγή του Μάικ Λι (Abigail’s Party) στην οποία ακούγεται η μουσική του Ντέμη Ρούσσου και με έκανε να ξεθάψω παλιούς δίσκους των “Aphrodite’s Child”».

Στη συνέχεια, μιλώντας για τους ανθρώπους που θα ήθελε να συνεργαστεί δήλωσε ότι «ένας σκηνοθέτης με τον οποίο θα ήθελα να δουλέψω είναι ο Ντέιβιντ Λίντς. Ποτέ δεν με ιντρίγκαρε το Χόλιγουντ, πάντα μου άρεσε το ανεξάρτητο σινεμά. Επίσης, θα έβρισκα μεγάλο ενδιαφέρον στο να συνεργαστώ με κάποιον τελείως άγνωστο. Από μουσικούς, λατρεύω τη φωνή του Ρίτσαρντ Χόλι. Και η αγαπημένη μου μπάντα αυτή τη στιγμή είναι οι “Soundcarriers” από το Νόττινχαμ».

Μία, όμως, από τις ήδη υπάρχουσες συνεργασίες που τον κάνει περήφανο είναι η συλλογή παιδικών τραγουδιών «Songs for the Young at Heart» που έγραψε μαζί με τον Στέιπλς το 2007, με αφορμή τη γέννηση του γιού του, ο οποίος παρεμπιπτόντως τα λάτρεψε: «Ακόμη τραγουδάει όταν τα ακούει. Ήταν κάτι πολύ προσωπικό μεν και στενά συνδεδεμένο με την παιδική μου ηλικία, αλλά την ίδια στιγμή απευθυνόταν σε όλα τα παιδιά, μεγάλα και μικρά. Πάντως, μου άρεσε που ενεπλάκησαν τόσοι πολλοί άνθρωποι, τόσοι τραγουδιστές, τόσες ιστορίες… Όλοι προσέφεραν τους εαυτούς τους απλόχερα χωρίς καμία αμφιβολία. Θα θέλαμε να ξανακάνουμε κάτι τέτοιο και ελπίζω κάποτε να γίνει».

Οι Tindersticks το 2012 γιορτάζουν τα 20 χρόνια τους. Και ενώ για τον Μπόλτερ αυτό ακούγεται σημαντικό, τον κάνει να απορεί: «Θα έχουμε τη δύναμη να σκαρφαλώνουμε στη σκηνή του Λυκαβηττού την επόμενη 20ετία; Μάλλον θα πρέπει να εγκαταστήσουν ασανσέρ… Στα σοβαρά τώρα, μόλις ξεκινήσαμε να γράφουμε για το επόμενο άλμπουμ. Και τα τραγούδια τα νιώθουμε πολύ φρέσκα και συναρπαστικά. Έχουμε ακόμη πολλά να δώσουμε!»

*Οι Tindersticks θα εμφανιστούν το Σάββατο στις 18 Σεπτεμβρίου στη Μονή Λαζαριστών, στη Θεσσαλονίκη και την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Λυκαβηττού, στην Αθήνα.