Το τραγούδι το ελληνικό, το “έντεχνο” που λέμε, το “νέο κύμα”, το ρεμπέτικο, το λαϊκό, το συνάντησα από παιδί στο σπίτι, με μεγαλύτερα αδέρφια στην εφηβική και νεανική ηλικία κι έναν πατέρα καλό ερασιτέχνη μουσικό.

Ο Νότης Μαυρουδής ήταν εκεί.

Αργότερα ως αυτοδίδακτος κιθαρίστας που έψαχνε ακόρντα και άλλα μαγικά, τον Νοτη Μαυρουδή πέτυχα κι εκεί.

Αγαπητέ Νότη, ο πρώτος μου (και κατ’ ουσίαν μοναδικός) καλλιτεχνικός θρίαμβος, ήταν όταν κατόρθωσα και έπαιξα το “Άκρη δεν έχει ο ουρανός” με το αυτί!

Αργότερα σπούδασα κλασική  κιθάρα στο Εθνικό ωδείο. Όχι μαζί σου, με τον αγαπημένο σου φίλο τον Βαγγέλη Μπουντούνη.

Κι εκεί ήταν ο Νότης Μαυρουδής.

Α! Εκεί έχει ενδιαφέρον! Διότι, κάποια στιγμή, όπως όλοι, κάπου “την ψωνίσαμε” και θέλαμε να είμαστε κλασικότεροι των κλασικών και σολιστικότεροι των σολιστών, και αρχίσαμε να σνομπάρουμε το τραγουδι. Τι άνυδρη περίοδος (παρ’ ότι γόνιμη μαθησιακά) και αντιερωτική όπως πιθανότατα θα έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις!

Τον Νοτη Μαυρουδή ως στοχαστή τον συναντούσαμε επίσης  συχνά στον κόσμο της ευαισθητοποίησης για τα κοινά, τα δημόσια, τα πολιτισμικά. Η πάντα ψύχραιμη, σχεδόν μειλίχια στάση του, μας ξένιζε. Πάντα θέλαμε να φωνάξει λίγο παραπάνω σ’ εκείνα που συμφωνούσαμε μαζί του, αλλά όταν διαφωνούσαμε καταλαβαίναμε ότι δε χρειάζεται να φωναζει κανείς δυνατά για να υποστηρίζει σθεναρά τις απόψεις του.

Δεν είχα στενή σχέση με τη μουσική του, παρά μόνο σαν ακροατής. Μέχρι που ήρθε το αναπάντεχο. Μέσα στο θλιβερό γεγονός, η οικογένεια του Νότη βρήκε το κουράγιο και προχώρησε σε μια γενναιόδωρη σκέψη. Έτσι, αντί για τα γνωστά στεφάνια, οι φίλοι του Νότη, τιμώντας τη μνήμη του και την επιθυμία της οικογένειας, μάζεψαν ένα σημαντικό ποσό, με το οποίο η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Δήμου Χαλανδρίου, απέκτησε μια σειρά από πολύτιμα για τη λειτουργία της μουσικά όργανα.

Στο Φεστιβάλ της Ρεματιάς που τόσο αγάπησε ο Νότης, η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων έχει πάντα μια θέση. Αυτήν τη θέση φέτος τη μοιράζεται με το έργο, την αισθητική και την κοινωνική ευαισθησία του εξέχοντος δωρητή της.

Έτσι, καθίσαμε και φτιάξαμε το “Ενθύμιον Νοτη Μαυρουδη- Από την άκρη τ’ ουρανού ως τα φεγγάρια”. Ποιοι; Κατ’ αρχάς όσοι δουλεύουμε για τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων και γενικότερα τη Μουσική στο Χαλάνδρι, με τον μαέστρο της Φιλαρμονικής Κώστα Ιωαννίδη που θα διευθύνει τη συναυλία. Με έναν αισθαντικό ερμηνευτή που αγαπά το έργο του, τον Κώστα Θωμαϊδη, και το κιθαριστικό σύνολο Guitarte ensemble (Μαρία Παπαμιχαήλ, Χρήστος Φάκλαρης, Νίκος Χατζηελευθερίου).

Τα παιδιά και οι νέοι μουσικοί της ορχήστρας, αγκάλιασαν πολύ ζεστά τη μουσική του. Δουλεύοντας με τους συνεργάτες τής συναυλίας το “στήσιμο” των κομματιών του Νότη για έναν διάλογο τραγουδιού-κιθάρας-ορχήστρας, ανακαλύψαμε πολλά!

Προσωπικά θέλω να καταθέσω μία διαπίστωση. Έχω ασχοληθεί με μεταγραφές πλήθους έργων. Με τα κομμάτια του Νότη αισθάνθηκα κάτι, όχι για πρώτη, αλλά για δεύτερη φορά. Βρισκόμουν μπροστά στις νότες του, πολλές φορές αδυνατώντας να σκεφτώ τι μπορώ να “προσθέσω”. Η πρώτη φορά ήταν με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Έτσι συμβαίνει με τις στέρεες «κατασκευές». Έτσι συμβαίνει γενικά με τις συναντήσεις τής συγκυρίας, της καλής η κακής. Οι συγκυρίες ενεργοποιούν και κινούν την Ιστορία συχνά.

Συγκινούν την Ιστορία.

• Ο Νίκος Χατζηελευθερίου είναι Κιθαριστής, Συνθέτης, Ιδρυτής και Διευθυντής του μουσικού συνόλου Guitarte Ensemble, Καθηγητής κιθάρας στο Εθνικό ωδείο Αθηνών, στα Δημοτικά ωδεία Μοσχάτου και Κορυδαλλού και στη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Δήμου Χαλανδρίου.