Είναι η πρώτη φορά που δύο σημαντικοί στιχουργοί, ενώνουν το ρεπερτόριο τους σε κοινή συναυλία. Το κάνουν συχνά τραγουδιστές, το έχουν κάνει συνθέτες και τραγουδοποιοί.

Η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Παρασκευάς Καρασούλος, μάζεψαν τα τραγούδια τους και είδαν πως μεταξύ τους συνομιλούν, δημιουργώντας μια κοινή αφήγηση. Έτσι ξεκίνησαν ήδη οι συναυλίες στο Αθηναϊκό Καφεθέατρο με ερμηνευτές τους Απόστολο Κίτσο, Παναγιώτη Λάμπουρα και Θοδωρή Νικολάου.  Δεν είναι τυχαίο φυσικά, ότι πρόκειται για δύο δημιουργούς, που δεν περιορίζονται στον στιχουργικό τους ρόλο.

Η Λ. Νικολακοπούλου έχει στο βιογραφικό της πολλές μουσικές παραστάσεις, ο Π. Καρασούλος επίσης έχει αντίστοιχη εμπειρία και αγάπη στο ακρόαμα και στη συγγραφή θεατρικών έργων. Εκτός από πολυτραγουδισμένοι στιχουργοί, έχουν κι οι δυο τους βαθιά αγάπη για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού.  «Ήταν ανάγκη, επιλογή και πρόταση αυτό το «μαζί», με πολλούς αποδέκτες σε μια εποχή βαθύτατης διάλυσης και μοναξιάς» λέει ο Π. Καρασούλος στο tvxs και η Λ. Νικολακοπούλου προσθέτει πως «Είναι η στιγμή που κάνει αναγκαία αυτή τη σύμπραξη. Ο Λόγος άλλωστε είναι η αιτία που αγαπά ο κόσμος το τραγούδι, σε μια  γκρίζα εποχή μεγάλης  σύγχυσης».

Πως προέκυψε η ανάγκη της συνεργασίας αυτής;

Λίνα Νικολακοπούλου: Για μένα κριτήριο ουσιαστικό είναι αν μπορώ να επικοινωνήσω και να συνεννοηθώ αβίαστα με έναν άνθρωπο. Πράγμα που έγινε όταν ξαναβρεθήκαμε με τον Παρασκευά. Συναντηθήκαμε και πάλι στην ΕΔΕΜ, όπου και συντονιστήκαμε στις απαραίτητες κινήσεις που έπρεπε να κάνουμε ως  δημιουργοί για να διεκδικήσουμε τα αιτήματά μας. Η πολύχρονη τριβή και των δυο μας στο πώς υλοποιεί κανείς ιδέες, πως «εφευρίσκει» τρόπους και τόπους για να επικοινωνήσει  το όραμα ή την αισθητική του, στάθηκε αποφασιστικό κίνητρο ώστε να πει κανείς το «ναι» σ’ αυτή την σύμπραξη. 

Παρασκευάς Καρασούλος: Η ΕΔΕΜ κι ο κοινός μας αγώνας  για την προστασία των δικαιωμάτων των Ελλήνων δημιουργών, μας έδωσαν την πρώτη χαρά του «μαζί». Εκεί και συζητήσαμε την προοπτική της καλλιτεχνικής συνεργασίας μας. Την φανταστήκαμε ως μια μουσική συνομιλία των έργων μας, με φωνές νέων ερμηνευτών. Ήταν ανάγκη, επιλογή και πρόταση αυτό το «μαζί», με πολλούς αποδέκτες σε μια εποχή βαθύτατης διάλυσης και μοναξιάς. Έτσι κι αλλιώς το νήμα της μεταξύ μας σχέσης  έχει παλιά εκκίνηση: από το «Ολογράφως», και την έκδοσή του σε επιμέλεια δική μου, το 1991. Γι αυτό και η συνάντησή μας λειτούργησε αυθεντικά, ειλικρινά  και αγαπητικά.   

Πως διαμορφώσατε τον πυρήνα του προγράμματος;

Λίνα Νικολακοπούλου: Πάρα πολύ απλά, αυτό που λέμε λαϊκά, ρεφενέ. Έφερε ο καθένας τα δικά του δώρα, ώστε να μην λείψει τίποτα σ’ αυτή τη γιορτή … Αλλά το εντυπωσιακό ήταν πως οι τρεις νέοι ερμηνευτές, ήρθαν κοντά μας φέρνοντας τις σημειώσεις και τις επιλογές τους από τα έργα μας και μάλιστα τραγούδια που τους συντρόφευαν από την πολύ νεανική τους ηλικία. Η έκπληξη ήταν ακόμα πιο μεγάλη όταν στην πορεία διαμόρφωσης του προγράμματος, διαπιστώσαμε πως τα τραγούδια μας συνομιλούσαν μεταξύ τους. Δημιουργήθηκε έτσι πολύ εύκολα, μια ενιαία  αφήγηση, που την απολαμβάνει το κοινό που παρακολουθεί τις παραστάσεις, χωρίς εμπόδια ή παραφωνίες. Επίσης πήραμε όλα τα μέτρα, ώστε στα τραγούδια και με δεδομένο τη μικρή ορχήστρα, κάθε συνθέτης να διατηρεί τα χαρακτηριστικά και την ιδιαίτερη μουσική του ταυτότητα.

Παρασκευάς Καρασούλος: Στην πρώτη συνάντησή μας, ήταν τόσο μεγάλη η συγκίνηση, καθώς βρεθήκαμε μπροστά σε ένα υλικό τόσο αγαπημένων τραγουδιών – αναφορών, που δεν ξέραμε πώς να ορίσουμε την αναγκαία οικονομία χρόνου που απαιτεί μια παράσταση. Κι αυτό το νιώσαμε και εμείς και οι νέοι ερμηνευτές, που είχαν έρθει με δικές τους προτάσεις και λίστες τραγουδιών μας. Χαρήκαμε, γελάσαμε και συγκινηθήκαμε πολύ και μακάρι έτσι απρόσκοπτη να είναι πάντα κάθε συνάντηση δημιουργών.

Δεν έχουν συνεργαστεί ξανά δύο στιχουργοί, γιατί δεν υπάρχει προηγούμενο κατά τη γνώμη σας;

Λίνα Νικολακοπούλου: Είναι η στιγμή που κάνει αναγκαία αυτή τη σύμπραξη. Ο Λόγος άλλωστε είναι η αιτία που αγαπά ο κόσμος το τραγούδι, σε μια  γκρίζα εποχή μεγάλης  σύγχυσης. Ο Λόγος προσθέτει κύρος στο τραγούδι. Γι αυτό και χρειάζεται να θυμίσουμε σε όλους και να θυμηθούμε και εμείς τους λόγους που γέννησαν τα τραγούδια αυτά, που αγαπήθηκαν και συνεχίζουν να αγαπιούνται. Γιατί το τραγούδι, διατηρεί ακόμη την δύναμή του και το βλέπουμε μέσα από τη συνεχή παρουσία του στα ραδιόφωνα αλλά και στη ζωντανή συνάντησή του  με τον κόσμο. Παραμένει ένας δεσμός συγκινητικά ακατάλυτος.

Παρασκευάς Καρασούλος: Είναι ένα τολμηρό εγχείρημα σε όλα τα επίπεδα, που πιστεύω πως η σχέση μας και τα ίδια τα  έργα, το επιτρέπουν και το υποστηρίζουν. Αργά, αλλά στην ώρα του γιατί νομίζω πως και εμείς αλλά κυρίως ο κόσμος κι ο χρόνος το έχουν τώρα μεγάλη ανάγκη.

Ποια είναι η θέση του στιχουργού σήμερα στη συνείδηση του κόσμου αλλά και στη  βιομηχανία του τραγουδιού;

Λίνα Νικολακοπούλου: Είναι σαφής: το  κοινό και τιμά και αναγνωρίζει τη θέση των ανθρώπων του Λόγου στην Τέχνη του τραγουδιού.  Για τη βιομηχανία του δίσκου τώρα, πάσχει και  ταλαιπωρείται και η ίδια από την  μεγάλη και δομική Κρίση που την συνταράσσει τα τελευταία χρόνια  και άρα μοιραία ταλαιπωρεί όλα τα μέρη της και τους στιχουργούς πρώτιστα.

Παρασκευάς Καρασούλος: Όσο  συνεχίζουμε να τραγουδάμε τις ζωές μας, θα αγαπάμε και θα σε σεβόμαστε αυτούς που αποτυπώνουν με το λόγο τους στα τραγούδια μας, στιγμές και συγκινήσεις μας. Κι όσο συμβαίνει αυτό, τόσο και πιο αμήχανα θα συμπεριφέρεται η βιομηχανία του δίσκου σ’ αυτό το «ελληνικό φαινόμενο»: τους στιχουργούς με το ειδικό βάρος στην ποιητική ιστορία του τόπου μας. 

Ποια είναι τα κοινά σας σημεία, κοινές διαδρομές ή αναφορές στον στιχουργικό λόγο;

Λίνα Νικολακοπούλου: Η αγάπη στη λογοτεχνία, στην ποίηση και στα εικαστικά. Η πίστη και η αφοσίωση και των δύο μας νομίζω στην Τέχνη του Τραγουδιού.

Παρασκευάς Καρασούλος: Αν οι άνθρωποι είναι χώρες, τότε οι δικές μας σίγουρα είναι όμορες και με ανοιχτά τα σύνορά τους η μια στην άλλη. Επιπλέον νομίζω πως και οι δύο, διατηρήσαμε  στέρεο και ευδιάκριτο το καλλιτεχνικό μας αίτημα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς εκπτώσεις και παρεκκλίσεις.

Ποιο τραγούδι ο ένας του άλλου, αγαπάτε περισσότερο;

Λίνα Νικολακοπούλου: Κάθε  φορά που ακούω το  «Τέτοια παράξενη ομορφιά» ή το «Άνθρωπος πέρασε από εδώ» συγκινούμαι βαθιά . Είναι υπέροχο που γυρίζω  σπίτι μετά τις παραστάσεις μας  και τραγουδώ τα τραγούδια  του Παρασκευά.

Παρασκευάς Καρασούλος: Αγαπώ τόσο πολύ το Λόγο της Λίνας, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε. Μοιραία τα τραγούδια της συνδέουν στιγμές και μνήμες της ζωής μου. Όμως όταν ξανάκουσα τον «Δερβίση» στην παράστασή μας, ερμηνευμένο από τον Θοδωρή Νικολάου, δεν έπαψα να τον τραγουδώ κάθε μέρα…

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Τίτλος μουσικής παράστασης

«Ανάσα μου κι αέρα» της Λίνας Νικολακοπούλου και του Παρασκευά Καρασούλου

Ερμηνεύουν:

Απόστολος Κίτσος

Παναγιώτης Λάμπουρας

Θοδωρής Νικολάου

Καλλιτεχνική επιμέλεια:

Λίνα Νικολακοπούλου – Παρασκευάς Καρασούλος

Ενορχήστρωση:

Χρίστος Θεοδώρου

Μαζί τους οι μουσικοί:

Χρίστος Θεοδώρου, πιάνο

Λευτέρης Γιούσιος, ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα

Πέτρος Κρεμυδάκης, ηλεκτρικό μπάσο

Φωτογράφηση : Νίκος Κοκαλιάς

Hμέρες παραστάσεων: 23, 25, 30 Δεκεμβρίου 2022 | 1, 6, 7, 13, 14, 20, 21 Ιανουαρίου 2023

Εισιτήριο θεάματος: 15€, 13€ (δεν περιλαμβάνει ποτό)

Ώρα έναρξης: 21.00

Διάρκεια: 2 ώρες