Η Μαρία Παπαγεωργίου, μια από τις πιο προικισμένες και ιδιαίτερες καλλιτέχνιδες της γενιάς της, τραγουδά Θάνο Μικρούτσικο στις 24 Νοεμβρίου στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Επέλεξε η ίδια τί θα ακουστεί από τη μεγάλη εργογραφία του, όχι με κριτήριο την αναγνωρισιμότητα τους αλλά «…. ποια τραγούδια με τρυπούν σαν μαχαίρια» όπως λέει στο tvxs.

17 Ταπεινά Ρέκβιεμ για το Μέλλον. Ανάμεσά τους χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια όπως τα: «Χαρούμενο τραγούδι στη Σύλβια Πλαθ», «Γαμμαγραφία», «Η πιο όμορφη θάλασσα», «Kuro Siwo», «Ρόζα Λούξεμπουργκ», και πολλά άλλα. Η Μ. Παπαγεωργίου μιλάει για τον συνθέτη και τον «διάλογο» μαζί του, για το πως επηρέασε τη γενιά της και για το θάρρος που δυσκολεύεται να εμπιστευτεί σε μια εποχή ανελευθερίας.

Πως προέκυψε η ιδέα να κάνεις αφιέρωμα στον Μικρούτσικο;

Η ιδέα ανήκει στην οικογένεια του Θάνου Μικρούτσικου, που μου έκανε την τιμή να μου ζητήσει να κινηθώ πάνω στο έργο του με την προσωπική μάτια και το δικό μου αφήγημα. Ενημερώθηκα μέσω της γυναίκας του, Μαρίας Παπαγιάννη, για την επιθυμία που είχε ο Θάνος Μικρούτσικος να συνεργαστούμε, όμως δυστυχώς έφυγε μακριά μας πριν προλάβω να τον γνωρίσω από κοντά.

Αυτή η συναυλία, λοιπόν, είναι για μένα ένας διάλογος με μία φωνή μέσα στο κεφάλι μου, που με καθοδηγεί, με φροντίζει και με νουθετεί, ακόμα κι αν δεν είναι εδώ.

Πως επέλεξες τα τραγούδια;

Για να είμαι ειλικρινής, δυσκολεύτηκα πολύ να επιλέξω. Δεν είχε τύχει μέχρι τώρα στη ζωή μου να εμβαθύνω στο έργο του Θάνου Μικρούτσικου, οπότε για δύο μήνες και μέχρι να δώσω την τελική απάντηση στην γυναίκα του για το αν θα το κάνω τελικά η όχι, μελετούσα την εργογραφία του και προσπαθούσα να δω πού είναι το δικό μου κομμάτι αλήθειας μέσα στις δικές του εμπνεύσεις και πώς εγώ μπορώ να προσφέρω κάτι πατώντας πάνω στις δικές σου αλήθειες. Ο Θάνος Μικρούτσικος, εξάλλου, είχε επί σκηνής μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του αξιόλογους ερμηνευτές που είχε επιλέξει, ήταν όλοι τους σαν οικογένεια. Με αυτόν τον τρόπο ήδη ο ίδιος έκανε δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις στα έργα του.

Έτσι αποφάσισα να επιλέξω τα τραγούδια που εμένα με τρυπούν σαν μαχαίρια, τραγούδια που ακούγονται άλλοτε σαν κραυγή και άλλοτε σαν ψίθυρος και που μέσα σε μια ροή δημιουργούν αίσθημα πληρότητας των συναισθημάτων μου. Κατέληξα σε 17 τραγούδια και ονόμασα την παράσταση «17 ταπεινά ρέκβιεμ για το μέλλον». Σίγουρα δεν επέλεξα με βάση το πόσο γνωστά ή άγνωστα ήταν, ούτε με βάση την ερμηνευτική τους δεινότητα, τα διάλεξα με το πρίσμα του ακροατή, δηλαδή αν ήμουν εγώ ακροατής στη συναυλία μου, τι θα ήθελα να ακούσω;

Πως θα περιέγραφες τη δική σου ματιά πάνω τους. Ενορχηστρωτικά, αισθητικά.

Η ενορχήστρωση και η αισθητική που ακολουθώ χρόνια και έτσι έκανα και τώρα, έχει να κάνει με το τι επιτάσσει ο στίχος αλλά και στο πού βρίσκονται οι κρυφές και φανερές δυναμικές της μουσικής του εκάστοτε συνθέτη. Η ενορχήστρωση είναι σαν μια λεπτή κουβέρτα πάνω από την αλήθεια, πρέπει να την φροντίζει, να τη ζεσταίνει. Όχι όμως να την κουκουλώνει.

Τι σε συγκινεί στο έργο του Θάνου Μικρούτσικου;

Το θάρρος του.

Που θεωρείς ότι συγγενεύεις εσύ με τον Μικρούτσικο και με ποια πλευρά του;

Στο ότι έχω μέσα μου αυτό το θάρρος και ζώντας σε μια εποχή της πλήρους ανελευθερίας και απαξίωσης, φοβάμαι να το εμπιστευτώ. Και είναι τρομερή αυτή η συμπαντική συχρονικότητα, τη στιγμή που ο φόβος μου τείνει να ξεπεράσει το θάρρος μου, τότε να είναι πάντα που συναντώ τους μεγάλους σύνθετες, όπως είχε γίνει και πριν μερικά χρόνια με το Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Μικρούτσικος ήταν ένας συνθέτης που όχι απλά αγαπούσε τους τραγουδοποιούς, τους τιμούσε με κάθε ευκαιρία. Έλεγε συχνά πως οι σύγχρονοι τραγουδοποιοί είναι η συνέχεια στο νήμα των συνθετών της κληρονομιάς μας. Τι αισθάνεσαι ότι έχει πάρει η δική σου γενιά από τον Μικρούτσικο και τη γενιά του;

Δεν ξέρω τι έχουμε πάρει ως γενιά από τους προηγούμενους, νομίζω ότι χρειαζόμαστε αρκετό χρόνο ακόμα για να κριθούμε. Μπορώ όμως να σου πω τι θα ευχόμουνα να πάρουμε από την προηγούμενη γενιά. Θα ευχόμουν να κρατήσουμε ζωντανή την έννοια της αφοσίωσης στην τέχνη μας, της μελέτης, της ενσυναίσθησης της κοινωνίας και των πληγών της, καθώς και των αναγκών της, και την βαθιά έννοια της συμπόρευσης με τους συνεργάτες μας και κατ’ επέκταση με τους ακροατές μας.

Θα επαναληφθεί η συναυλία;

Αυτές τις μέρες κανονίζουμε την πραγματοποίηση της συναυλίας στην Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα και ελπίζουμε να έχουμε τη δυνατότητα να τη μεταφέρουμε και σε άλλες πόλεις.

Μουσικοί:
Μιχάλης Βρέττας | βιολί
Ευριπίδης Ζεμενίδης | ηλεκτρική κιθάρ
Γιώργος Θεοδωρόπουλος | synths, bass
Θάνος Μιχαηλίδης | τύμπανα
Μαρία Παπαγεωργίου | κιθάρες

Συντελεστές:
Ηχοληψία | Σωτήρης Παπάκος
Φωτισμοί | Μανώλης Μπράτσης
Ενορχηστρώσεις | Μαρία Παπαγεωργίου, Ευριπίδης Ζεμενίδης
Οργάνωση Παραγωγής | Cricos

Εισιτήρια: ticketservices.gr 

https://www.youtube.com/watch?v=Elliw7–ncU