Οι «Ιδαίον Project», το πειραματικό folk-rock σχήμα από τη Λευκωσία, πραγματοποιούν τη δεύτερη «απόβασή» τους στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας ζωντανά σε Αθήνα (Άλικο, 6 Μαρτίου),  Πάτρα (θέατρο Αγορά, 7 Μαρτίου) και Θεσσαλονίκη (Σείκιλο, 8 Μαρτίου) το πρώτο τους ομώνυμο album.

Το group (Βαγγέλης Γέττος: λαούτο, φωνή, Hugo Enrique Olivos: τύμπανα, Μίμης Σανδαλής: κοντραμπάσο) που σμίγει τις παραδοσιακές μουσικές της Κρήτης και της Μεσογείου με το stoner, το metal και το rock, παρουσιάζει τα κομμάτια του πρώτου του δίσκου που κυκλοφόρησε πρόσφατα σε φυσική (CD) και ψηφιακή (Youtube, Spotify, Apple Music κ.α.) μορφή. Στο δίσκο τους συνεργάστηκαν, μεταξύ άλλων, με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο βιρτουόζος πολυοργανίστας Efrén López από την Ισπανία και ο δεξιοτέχνης της ιρλανδικής γκάιντας Loïc Bléjean από τη Βρετάνη της Γαλλίας ενώ το artwork δημιουργήθηκε από τον βραβευμένο graphic artist Αργύρη Αθανασιάδη (Redy.).

«Χαιρόμαστε που ο δίσκος μας αποτελεί μια συνεργασία μεταξύ ανθρώπων, πέρα από την ιδιότητά τους ως μουσικών. Με αφορμή τις ηχογραφήσεις στήθηκε ένα μελίσσι σε ένα μικρό αυτοσχέδιο studio στη Λευκωσία απ’ όπου πέρασαν φίλοι και φίλες αφήνοντας τη δικό τους συμβολή, μουσική ή ηθική λέει στο tvxs o Βαγγέλης Γέττος. «Η ενορχήστρωση, η παραγωγή, οι σημαντικές αποφάσεις παίρνονταν καθώς παίζαμε, συλλογικά. Παραβιάσαμε το συγκεντρωτικό, μονοπρόσωπο μοντέλο του ‘’παραγωγού’’ και το αντικλείδι δεν ήταν άλλο από την κουλτούρα μιας μικρής κολλεκτίβας που έχουμε αποκτήσει.

Το στούντιο ‘’παγκοσμιοποιήθηκε’’ με τη γενναιόδωρη και μαγική μουσική που έστειλαν από τη Βαλένθια της Ισπανίας ο Efrén López (hurdy gurdy) και από τη Βρετάνη της Γαλλίας ο Loïc Bléjean (ιρλανδική γκάιντα). Η, δε, εμπνευσμένη εργασία του Αργύρη Αθανασιάδη (Redy.) στο artwork του τυπωμένου CD, μου έκανε ακόμα πιο δύσκολο, καθώς τον κοιτώ και τον ξανακοιτώ, να πιστέψω ότι ο δίσκος βρίσκεται πια στα χέρια μας»

Γιατί είναι τόσο έντονο το Κρητικό στοιχείο στις μουσικές σας;

Η Κρήτη, σαν αναφορά και εκκίνηση, είναι ένα μαγικό μουσικό χαλί που μας διακτινίζει σε ποικίλα, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους ιδιώματα. Π.χ. το εναρκτήριο ορχηστρικό κομμάτι του δίσκου, το ‘’Έξω’’, συνομιλεί με το prog rock, τα ‘’Συρτά του Dylan Thomas’’ με το stoner και την ψυχεδέλεια, ‘’Οι δύο ταφές του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου’’ με το power metal. Οι συνθέσεις του δίσκου είναι αποτύπωμα μιας διαρκούς αναζήτησης στα ανοιχτά της ‘’όλης’’ μουσικής, ό,τι έχει ‘’κάτσει’’ μέσα μου σαν ήχος όσα χρόνια ακούω μουσική. Τις συνθέσεις ανέδειξαν με τρόπο καθοριστικό τα beats του Hugo και οι μπασογραμμές του Μίμη Σανδαλή που τους έδωσαν μεγαλύτερη σαφήνειας και με ανάγκασαν να εγκαταλείψω όποια φλυαρία καραδοκούσε.

Πως αισθάνεστε που παρουσιάζετε τον δίσκο στην Ελλάδα;

Η παρουσίαση ενός δίσκου όπως και οποιουδήποτε έργου τέχνης είναι σαν να φέρνεις μαζί σου έναν φίλο για τον οποίο μιλούσες στην παρέα σου αλλά που δεν τους είχες γνωρίσει ποτέ. Εσύ έχεις μια συγκεκριμένη άποψη για αυτόν τον φίλο αλλά μπορεί να την αναθεωρήσεις προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο μέσα από την ανατροφοδότηση της παρέας που θα τον γνωρίσει. Μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία συνειδητά και με χαμόγελο. Πέρα από αυτή τη βασική λειτουργία της παρουσίασης του δίσκου μας, γουστάρουμε απίστευτα να παίζουμε μαζί. Αν π.χ. οι πρόβες αραιώσουν λόγω του ότι όλοι μας εργαζόμαστε και έχουμε οικογένειες, μας λείπει πολύ αυτό το ιδιότροπο groove που πλέον απασχολεί καθημερινά τα μυαλά μας.

Πως προέκυψε η σύνθεση τόσων διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων;

Οι επιρροές μου στο παραδοσιογενές κομμάτι είναι κάπως συγκεκριμένες. Το 2014, παρακολούθησα σεμινάριο με τον Ψαρογιώργη στον Λαβύρινθο του Ross Daly. Εκείνη η εβδομάδα ήταν ένα βίωμα που με έκτοτε με καθορίζει. Ακολουθώ νεότερους βιρτουόζους του λαούτου όπως ο Γιώργος Μανωλάκης, ο Δημήτρης Σιδερής. Θαυμάζω, επίσης, μάστορες της τροπικής μουσικής που δεν κωλώνουν να ξανοιχτούν όπως ο Στέλιος Πετράκης.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω ακούσματα τα επικαθορίζει το αρχικό σοκ του Ψαραντώνη που κάθε που λέω ότι το ξεπέρασα με ξανακυκλώνει σαν τυφώνας. Από την άλλη πλευρά, οι Τρύπες ήταν πάντα μια πηγή ορμής σε ό,τι δημιουργικό. Ο Σαββόπουλος μέχρι τη Ρεζέρβα και τα ‘’Ζεστά Ποτά’’ των Κατσιμιχαίων προσθέτουν εμβόλια λυρισμού. Τα τελευταία χρόνια ακούω πολύ stoner – ξεχωρίζω τους Stoned Jesus και φυσικά τους δικούς μας Nightstalker. Στις συνθέσεις που συνεχίζουν να ξεπετάγονται, διακρίνω και τη σταθερή παρουσία της ποίησης: Ρίτσος, Έλιοτ, Κορνάρος, Αναγνωστάκης, Ομάρ Καγιάμ αλλά και τα Ευαγγέλια που αν και μη θρησκευόμενος τα θεωρώ μνημεία λογοτεχνίας.