«Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος». Μία μουσικο – θεατρική παράσταση για τη ζωή και τα τραγούδια της Dalida, μιας εμβληματικής γυναίκας που έγραψε ιστορία στη γαλλική αλλά και την παγκόσμια μουσική σκηνή, παρουσιάζει η Εύα Κοτανίδη από τις 27 μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα διδασκαλίας Μουσικής βιβλιοθήκης, Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Τριάντα πέντε χρόνια μετά το θάνατό της Dalida, η παράσταση που ανεβάζει η ελληνογαλλίδα Εύα Κοτανίδη βασισμένη σε κείμενα δικά της και σε σκηνοθεσία της Νεκταρίας Γιαννουδάκη, συστήνει ξανά στο ελληνικό κοινό αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και αντιφατική προσωπικότητα, που κινήθηκε σε όλη της τη ζωή από το φως στο σκοτάδι και έζησε μέσα στις τραγικές αντιφάσεις της. Υπήρξε πρωτοπόρος, πούλησε εκατομμύρια δίσκους, που τραγούδησε σε πάνω από 7 γλώσσες, που έκανε εκατομμύρια κόσμου να τη λατρέψουν ανά την υφήλιο και άφησε έντονο το στίγμα της στη chanson française αλλά και στην pop διεθνή σκηνή της εποχής.

Με αφορμή την παράσταση αυτή μιλήσαμε με την Εύα Κοτανίδη:

Πηγή έμπνευσης η Dalida. Τι σας γοήτευσε και θελήσατε να την επανασυστήσετε στο ελληνικό κοινό;

Δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι γοητευτικό στη Dalida. Η εκρηκτική παρουσία της, οι ερμηνείες της, η απόλυτα επιτυχημένη καριέρα της, η λάμψη της. Δραματουργικό ενδιαφέρον για το θέατρο παρουσιάζει και η πολυτάραχη ζωή της. Η πορεία της, οι έρωτές της, το τραγικό τέλος της.

Χρόνια τώρα την αγαπώ και τραγουδώ τα τραγούδια της και συνέπεσε η χρονιά που μας έρχεται, το 2022 να κλείνουν 35 χρόνια από το θάνατο της.

Γράψατε της και τα κείμενα. Μπήκατε στη θέση της. Πως αισθανθήκατε;

Οι άνθρωποι ταυτιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους μέσα από τον πόνο ή τη χαρά. Συνδέθηκα λοιπόν με τις πληγές της, χάρηκα με τη χαρά της, ακολούθησα βήμα βήμα τη διαδρομή της για να μπορέσω να ξεδιπλώσω το νήμα αυτής της ιστορίας. Μια ιστορία γεμάτη έντονα σκαμπανεβάσματα που οδήγησαν σε ένα τραγικό τέλος.

Ταυτόχρονα την βιογραφείτε, πόσο δύσκολο, πόσο κοπιάσατε γι αυτό;

Χρειάστηκε να κάνω πολύ έρευνα και να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για εκείνη. Να τη δω να μιλάει, να διαβάσω, είδα όλες της τις συνεντεύξεις, να ακούσω άλλους να μιλούν για κείνη. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, έχεις το άγχος να είσαι ακριβής αλλά συγχρόνως αυτό που γράφεις να έχει θεατρικό ενδιαφέρον, να μπορεί να ανέβει στη σκηνή και να έχει παλμό…

Τα τραγούδια της ή η ζωή της μας μεταφέρουν τα πιο ισχυρά μηνύματα;

Τα περισσότερα τραγούδια της μιλούν για τη ζωή της. Από κάποιο σημείο της καριέρας της και μετά τα διάλεγε με άξονα το στίχο τους και πόσο αυτός ήταν κάτι που την αφορούσε κι ήθελε να  ερμηνεύσει. Τραγούδησε κοντά στους 700 τίτλους τραγουδιών και, όπως έλεγε και η ίδια, όλες τις εποχές της ζωής της μπορεί κανείς να τις βρει μέσα στα τραγούδια της. Τραγούδησε για τα πάντα. Άντρες, γυναίκες, μοναξιά, ομοφυλόφιλους, σχέσεις. Τραγούδησε για τον ήλιο, για το θάνατο, για τη ζωή, την προσμονή, για την αγάπη.

Η πάλη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, είναι μια πάλη που χαρακτηρίζει πολλούς καλλιτέχνες; Σας είναι οικείο αυτό το βίωμα;

Φυσικά. Όπως πολύ σωστά το θέτετε δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να μη βιώνει αυτή την πάλη. Είμαστε ως επί το πλείστον ανασφαλείς από τη φύση μας, αμφισβητούμε τον εαυτό μας συνέχεια, έχουμε ανάγκη από αποδοχή, επιβράβευση, αγάπη. Παλεύουμε με τα σκοτάδια μας και αυτό μας φέρνει στο φως της σκηνής, τα κάνουμε τέχνη. Άλλοι καταφέρνουμε καλύτερα να κρατήσουμε την ισορροπία ανάμεσα στα δύο, άλλοι – όπως η Dalida – δυστυχώς όχι.
   
Η Dalida πριν γίνει τραγουδίστρια ήταν ηθοποιός. Κι εσείς είστε και ηθοποιός και τραγουδίστρια. Δύσκολη επιλογή, αναμετριέστε με πολλούς ρόλους. Αισθάνεστε και τα δύο;

Προσεγγίζω το τραγούδι μέσα από την ιδιότητα του ηθοποιού. Το κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία που λέω στο κοινό. Σαν ένας ρόλος. Η κάθε ιστορία σου προκαλεί ένα συναίσθημα κι αυτό μεταδίδεις. Ερμηνεύω το στίχο, τραγουδώ τη μελωδία. Αυτό νομίζω είναι ένα κοινό σημείο με τη Dalida, χαρακτήριζε τον εαυτό της «ηθοποιό του τραγουδιού». Δεν το βλέπω σαν μια δύσκολη επιλογή, είναι κάτι που συμβαίνει πολύ φυσικά, όλοι οι ηθοποιοί τραγουδάμε. Είναι υποχρεωτικό μάθημα στη σχολή. Απλώς κάποιοι από μας τραγουδάμε κυρίως στο πλαίσιο μιας παράστασης ενώ κάποιοι άλλοι και εκτός αυτού του πλαισίου.

Η Dalida είναι ο ορισμός μας femme fatale. Γεννά η εποχή μας τέτοιες προσωπικότητες;

Πρέπει να δούμε ποιος είναι ο ορισμός της femme fatale για να απαντηθεί σωστά αυτή η ερώτηση. Το Wikipedia λέει ότι η  femme fatale, η μοιραία γυναίκα ή δαιμόνισσα, είναι αναγνωρίσιμος χαρακτήρας μυστηριώδους, όμορφης και σαγηνευτικής γυναίκας της οποίας οι γοητείες παγιδεύουν εραστές, οδηγώντας τους συχνά σε θανατηφόρες παγίδες.

Δεν είναι ένας θετικός ορισμός. Ούτε για την ίδια τη γυναίκα, γιατί κι εκείνη παγιδεύεται μέσα σε αυτή την εικόνα και είναι δυστυχής, ούτε για τους άντρες που έρχονται κοντά της. Όλοι οι καιροί, όλες οι εποχές γεννούν femmes fatales, δηλαδή γυναίκες παγιδευμένες μέσα σε ένα θέλγητρο που υπερκερνά τα πάντα και το οποίο νιώθουν ότι πρέπει να υπηρετούν. Όμως χρειάζεται να καταλάβουμε τη βαρύτητα αυτού του ορισμού και να ευχηθούμε να μην εγκλωβίζεται καμία γυναίκα μέσα του…

«Τραγουδώντας μέχρι το τέλος» είναι ο τίτλος σας παράστασης. Σας εκφράζει και προσωπικά;

Το τέλος, όπως εκείνη το εννοούσε, ήταν ο θάνατος. Σε αυτό το τραγούδι, το “mourrir sur scene” καλεί το θάνατο να τη βρει επί σκηνής, κάτω από τους προβολείς. Εγώ δεν έχω καμία διάθεση να καλέσω το θάνατο. Αγαπώ τη ζωή και θέλω να ζήσω! Να ζήσω όσο πιο πολύ, όσο πιο καλά. Δεν ταυτίζομαι μαζί της σε αυτό. Όμως μέσα από αυτή την παράσταση, την ένιωσα, την κατάλαβα. Κατάλαβα γιατί οδηγήθηκε εκεί. Ήθελε να βάλει ένα τέλος στην εσωτερική της διαμάχη. Εύχομαι σε όλους τους καλλιτέχνες, σε όλους τους ανθρώπους, να είμαστε φωτεινοί μέσα από εσωτερική ισορροπία. Να μπορούμε να βρίσκουμε τη λάμψη και το φως χωρίς να χρειάζεται να βουτάμε στο σκοτάδι.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Νεκταρία Γιαννουδάκη
Βοηθός Σκηνοθέτης: Χριστιάνα Μαριόλη
Κείμενα: Εύα Κοτανίδη με τη συμβολή της Ευσταθίας Μαντζούφα
Οργάνωση Παραγωγής: Αναστασία Παπαγεωργίου | Τέχνης Πολιτεία
Στο πιάνο ο Παντελής Μπενετάτος
Ενδυματολόγος – Σκηνογράφος: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Video παράστασης: Κλεοπάτρα Κοραή
Ηχητική Κάλυψη παράστασης: Νίκος Ασημάκης Music Art Lab
Παραγωγή: Σαλτιμπάγκοι

Αίθουσα διδασκαλίας Μουσικής βιβλιοθήκης, Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα

Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος

Παραστάσεις:
Δευτ. 27-Πέμ. 30/12, 8.30 μ.μ.

Eισιτήρια:
18€ | 14€ Μειωμένο