Οι Χειμερινοί Κολυμβητές είναι ήδη 44 χρόνια στη ζωή μας κι ακόμα είναι δύσκολο να χαρακτηρίσει κανείς αυτή την παρέα που συνεχίζουμε να αγαπάμε. Δεν είναι μόνο οι εξαιρετικοί μουσικοί, δεν είναι μόνο το ιδιαίτερο χρώμα και χιούμορ του Αργύρη Μπακιρτζή, είναι η συνολική ατμόσφαιρα των τραγουδιών και των συναυλιών, που μοιάζει σαν απόσταγμα όλων όσων θέλουμε να κρατήσουμε από μια άλλη Ελλάδα.

Μέσα από το σύμπαν του εξαιρετικού οκταμελούς συγκροτήματος γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, τον Σταύρο Καραμανιώλα 92 ετών, δημιουργό τραγουδιών και ποιημάτων εκ Καζαβατίου Θάσου, τον Διονύσιο Ρούσο, πολυτεχνίτη εκ Περιστερίου, τους ΡΟΞ, χορωδία υπερηλίκων εκ Θεσσαλονίκης, τη Μάρθα Μαυροειδή , μπάντες Δυτικής Μακεδονίας και άλλους πολλούς, που πέρασαν στη σκηνή των Χειμερινών Κολυμβητών, έτσι όπως περνάει κανείς με χαρά στο κατώφλι της αυλής μας.

Ο Αργύρης Μπακιρτζής μιλάει στο tvxs με αφορμή τη συναυλία στο Gagarin, το Σάββατο. H έναρξη της συναυλίας θα γίνει με τους The Speakeasies Swing Band κι όπως πάντα, κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί η βραδιά.

44 χρόνια στη σκηνή δεν είναι λίγα. Πώς φανταζόσασταν τη διαδρομή στην αρχή και πως την αποτιμάτε σήμερα;

Στην αρχή και στη διάρκεια της διαδρομής μού αρκούσε εκείνο που ζούσα. Με ένα τέτοιο δώρο, δεν περίμενα κάτι παραπάνω. Σήμερα με απασχολούν πολύ αυτά που κάνω και ετοιμάζω για το άμεσο μέλλον. Ως αποτίμηση είμαι πολύ ευγνώμων για ό,τι μου δόθηκε.

Εκτός από τα τραγούδια σας, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας των οποίων έφερε πολλούς δίπλα σας, στοιχείο των παραστάσεων σας είναι και το χιούμορ. Πόσο το έχουμε ανάγκη σήμερα στην Ελλάδα που διανύει απανωτές κρίσεις;

Δεν μπορώ να αξιολογήσω τις παραστάσεις μας. Το χιούμορ είναι ένα θείο δώρο που μας βοηθάει να αντέξουμε την εφιαλτική πραγματικότητα και την αίσθηση ότι κινούμαστε σε μια «Ζώνη ενδιαφέροντος»; Ο αείμνηστος ποιητής Γιάννης
Βαρβέρης έλεγε πως χιούμορ μπορούν να έχουν μόνο οι βαθιά πικραμένοι
άνθρωποι.

Κύριε Μπακιρτζή πολλές φορές αναρωτιέμαι ποιες είναι οι προσωπικές σας αναφορές μουσικά. Πώς έχετε συνδεθεί ας πούμε με το «Χαράματα η ώρα τρεις» και ποιοι σας επηρέασαν από το ρεμπέτικο και όχι μόνο, το Ιταλικό τραγούδι, το
βαλκανικό κ.α.

Άκουσα το «Χαράματα η ώρα τρεις» κατηφορίζοντας στην οδό Τοσίτσα των παλιατζίδικων κοντά στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη και μου φανερώθηκε μια «άλλη» Ελλάδα που πάντα αναζητώ. Στο ρεμπέτικο τραγούδι με τράβηξαν ο Γιώργος Κατσαρός, ο Γιοβάν Τσαούς, ο Μάρκος, ο Γιάννης Κυριαζής και δεκάδες ακόμη, στο ιταλικό ο F.De Andrè, ο Giorgio Gaber, οι μουσικές παραστάσεις του
Ντάριο Φο και άκουσα το «oggi va be, domani chi sa» (σήμερα πάει καλά, αύριοποιος ξέρει;), στο βαλκανικό μεταπήδησα από τις μπάντες των αντικληρικών τραγουδιών της Ιταλίας, στα δημοτικά μαγεύτηκα απ’ την Τσίτρα, την Καραθανάση, την Καραβάρα, τον Σαμαρά, τον Κουφογιάνκο, τον Παπαγεωργίου στο κλαρίνο και άλλους σπουδαίους μουσικούς μαζί με ντόπιους εκτελεστές,
που άκουγα από μικρός στις μεσημεριανές εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Μακεδονίας και πιο μεγάλος σε οικογενειακά κέντρα στο Δερβένι και αλλού.

Εκτός από τις συναυλίες τι άλλο κάνετε αυτή την περίοδο;

Για την ώρα μία συναυλία στο Γκαγκάριν και σε ένα μήνα μία δεύτερη σε εκδήλωση της Πνευμονολογικής Εταιρείας. Απολαμβάνω τις στιγμές με τον πρώτο, 14 ημερών, εγγονό μου, βλέπω πολύ σινεμά, συμπληρώνω και διορθώνω κείμενά μου που σκέφτομαι αν θα εκδώσω, έχω σχεδόν έτοιμο ένα μονόπρακτο του Τσιώλη με έναν ηθοποιό, εμένα, το οποίο σκεφτόμασταν να ανεβάσουμε
πριν μας αφήσει χρόνους και προσπαθώ να παρηγορηθώ σκεπτόμενος ότι δεν
μπορεί τα πράγματα να πηγαίνουν συνέχεια όλο και χειρότερα.

Info
Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στο Gagarin (Λιοσίων 205)
Προπώληση μέσω more.com: 13 ευρώ
Ταμείο: 15 ευρώ
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00
*Το θέαμα είναι για ορθίους και δεν θα υπάρχουν θέσεις καθήμενων