Κάποια στιγμή στο τέλος του 2022 σε ένα γραφείο στου Ζωγράφου μας είχαν περισσέψει κάποια χρήματα για εκτυπώσεις φυλλαδίων που στην πραγματικότητα δεν χρειάζονταν σε κανέναν. Έπεσε η ιδέα να μην τυπώσουμε κάτι που θα καταλήξει στα σκουπίδια, αλλά τέσσερις ανέκδοτους κορυφαίους δίσκους της ελληνικής τζαζ σκηνής σε λιγοστά αντίτυπα για να διαδοθούν στο φιλόμουσο κοινό.

Οι δίσκοι αυτοί ήταν οι πρώτοι του BYS Trio, του ντουέτου Μητρόπουλου-Σιδηροκαστρίτη και του κουαρτέτου του Γιάννη Παπαναστασίου, όπως και ο τρίτος δίσκος του εμβληματικού Harris Lambrakis Quartet. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Jazz Solidarity Network. Πλέον η μοναδική πολιτιστική -μη κερδοσκοπική- οργάνωση για την τζαζ και τον αυτοσχεδιασμό στην Ελλάδα, με πάνω από 280 καλλιτέχνες διαφορετικών μορφών τέχνης ως μέλη του.

Με τους BYS Trio πήγαμε τον Ιούνιο του 2023 στην Αίγινα για μια μικρή συναυλία στην Πρόκα, όπου έγινε το αδιαχώρητο. Την συναυλία αυτή ακολούθησαν και μερικές άλλες τζαζ συναυλίες που είτε διοργανώσαμε εμείς, είτε απλά βρισκόμασταν στο ενθουσιώδες τους κοινό. Κοντραφούρης, Παπαδούλης, Μπενετάτος, Affolter, Clio K, κ.α. Μαζί μας και ο ουτίστας Αλέκος Βρέτος, που τότε δεν έπαιξε στην Αίγινα, αλλά συζητούσαμε για τις μάταιες απόπειρές του να ιδρύσει νέα τζαζ φεστιβάλ σε πόλεις της Ελλάδας.

Ο Κοντραφούρης μας μιλούσε για την εμπειρία του ως καλλιτεχνικός διευθυντής από το τζαζ φεστιβάλ της Τήνου, αλλά και για το γεγονός ότι κατάγεται από την Κυψέλη της Αίγινας, με το σπίτι των γονιών του πολύ κοντά στο δικό μου σπίτι και στο σπίτι του Παπαδούλη. Ο Ολλανδός βοκαλίστας μας σύστησε τη μητέρα του που πλέον έμενε μόνιμα στο νησί. Ο Μπενετάτος μας αποκάλυψε ότι έχει αποκτήσει ένα σπίτι στην βόρεια πλευρά του νησιού και πλέον περνάει αρκετό χρόνο εκεί.

Τις συζητήσεις άκουγαν με ενδιαφέρον και παρέμβαιναν οι υπόλοιποι θαμώνες της Πρόκας, μουσικοί, χορεύτριες, ηθοποιοί, φωτογράφοι, εικαστικοί, σκηνοθέτες, ποιητές, ραδιοφωνικοί παραγωγοί. Σύντομα ανακαλύψαμε πως κάθε άνθρωπος γύρω μας έχει μια πολύ ισχυρή σχέση με τον πολιτισμό και ότι αυτό που εμείς θεωρούσαμε ένα μουσικό είδος για λίγους, στην τοπική κοινωνία της Αίγινας ήταν κάτι το περιζήτητο.

Κάπου εκεί καρφώθηκε στο μυαλό μου η ιδέα για ένα ετήσιο τζαζ φεστιβάλ στην Αίγινα (όπως αυτό της Σύρου που αγαπώ πολύ), χωρίς να γνωρίζω ούτε τον τόπο, ούτε την ημερομηνία, ούτε ποιος θα το χρηματοδοτήσει. Το μόνο που είχα έτοιμο ήταν το line-up της πρώτης χρονιάς και ένα μέρος του κοινού!

Η ιδέα ωρίμασε και μετά από διάφορες αδιέξοδες συζητήσεις με τον Δήμο Αίγινας απευθύνθηκα στο Υπουργείο Πολιτισμού τόσο για τον χώρο όσο και για την χρηματοδότηση της εκδήλωσης. Προς μεγάλη μου έκπληξη η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων μου παραχώρησε τις πρώην Φυλακές της Αίγινας.

Ένα εμβληματικό κτίριο που κατασκεύασε ο Καποδίστριας ως ορφανοτροφείο από το οποίο έχει περάσει όλη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, με ονόματα μεταξύ άλλων σαν του Άρη Βελουχιώτη, του Μανώλη Γλέζου, του Αλέκου Παναγούλη και εκατοντάδων άλλων αγωνιστών των διαφορετικών περιόδων της αντίστασης (γερμανική κατοχή, εμφύλιος, χούντα). Και, ω, τι σύμπτωση! Αν υπάρχει μια μουσική διεθνώς που έχει συνδεθεί περισσότερο με διάφορες μορφές αντίστασης στα 100 χρόνια της ιστορίας της, αυτή είναι αναμφίβολα η τζαζ.

Παρότι δεν γνωρίζαμε πότε (και αν) θα εγκριθεί η χρηματοδότηση του φεστιβάλ, πήρα το ρίσκο να προχωρήσω στην ανακοίνωση του 1ου τζαζ φεστιβάλ στην Αίγινα. Ημερομηνία, το μοναδικό Σαββατοκύριακο του καλοκαιριού (11-12 Ιουλίου) το οποίο ήταν τότε αρκετά μακριά για να προλάβω να προετοιμάσω τα πάντα, αλλά δεν συνέπιπτε με άλλες υποχρεώσεις μου ή τις καλοκαιρινές μου διακοπές.

Την ημερομηνία ανακοίνωσης του φεστιβάλ ακολούθησε μια συγκλονιστική χιονοστιβάδα επαφών και εξελίξεων που θα θυμάμαι για πάντα.

Δεν θα περίμενα ποτέ ότι όλες αυτές οι διαφορετικές κατηγορίες μόνιμων κατοίκων, παραθεριστών και επισκεπτών της Αίγινας θα αντιδρούσαν ομόφωνα με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για ένα φεστιβάλ μικρής κλίμακας και εξειδικευμένου μουσικού ενδιαφέροντος, από έναν διοργανωτή που μέχρι τότε ήταν σχετικά άγνωστος στην τοπική κοινωνία της Αίγινας, παρά τα 47 καλοκαίρια που είχε ήδη περάσει στο νησί.

Η χιονοστιβάδα αυτή με έφερε κάποια στιγμή σε μια συνάντηση με ένα άλλο πρόσωπο που είχα δει έκπληκτος στην τελευταία τζαζ βραδιά που είχε διοργανωθεί στο εργαστήριο του Μώραλη. Την Χάρις Αλεξίου. Αναζητούσα κάποιο σημαντικό πρόσωπο του πολιτισμού για να διαβάσει κάποια κείμενα ανάμεσα από τις συναυλίες του φεστιβάλ, καθώς έχω το «ελάττωμα» να προσπαθώ να φέρω τις διαφορετικές τέχνες να συναντιούνται πάνω στο stage, με επίκεντρο την τζαζ μουσική και τον αυτοσχεδιασμό. Μια πολύ γνωστή ηθοποιός μου είπε τότε «θα σου δώσω ένα τηλέφωνο που αν σου απαντήσει, μην πάρεις κανέναν άλλον μετά». Και απάντησε.

Όλα αυτά, λοιπόν, είναι οι απλές και απροσδόκητες ιστορίες που συνθέτουν το 1st Aegina Jazz Festival, στις 11-12 Ιουλίου, στις Φυλακές της Αίγινας (Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο). Στο οποίο τέσσερα διαφορετικά μουσικά σχήματα, τέσσερα διαφορετικά είδη της τζαζ, δύο εκπληκτικές σύγχρονες χορεύτριες και μια ιέρεια της ελληνικής μουσικής θα μας αποδείξουν ότι η τζαζ είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που ίσως νομίζουμε και μια από τις πλέον κατάλληλες επιλογές για ένα Σαββατοκύριακο του Ιουλίου που δύσκολα θα ξεχαστεί.

Περισσότερες πληροφορίες: www.jsn.gr

Ψηφιακή προπώληση: Μore.com, Public

Φυσική προπώληση: Public, Κέντρο Τύπου, Μούρτζης, Πρόκα, Twins