Η παράσταση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 7/5/2020 στην Ξάνθη πέρα από το βασικό νόημα της κίνησης ήταν και μια ωραία αφορμή να βρεθούμε στην πλατεία κάποιοι άνθρωποι και να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω στο θέμα. Οπότε ορμώμενος από τις απόψεις που διατυπώθηκαν αλλά και από τις δικές μου, θα ήθελα να διατυπώσω και μία άλλη πτυχή του θέματος, που έχει να κάνει περισσότερο με το ζήτημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της έκφρασης μέσα από την τέχνη.
 
Ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης έφτιαξε ένα κείμενο – βίντεο, το οποίο με πολύ ωραίο τρόπο μας μεταφέρει σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν καλλιτεχνικά ερεθίσματα γύρω μας. Και θα συμφωνήσω!, όπως καταλήγει και το βίντεο, ότι πραγματικά τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα που μας περιτριγυρίζουν είναι ένα απαραίτητο συμπλήρωμα της ψυχής μας και του πολιτισμού μας ολόκληρου!! Δείτε το:

 

Βλέποντάς όμως το βίντεο και γύρω στη μέση του, εκεί όπου ο Τριαντάφυλλος μας έχει μεταφέρει με αυτόν τον μαγικό τρόπο σε έναν κόσμο χωρίς τέχνες και χωρίς καλλιτεχνικά ερεθίσματα γύρω μας, έκανα μία τρελή σκέψη.
 
Σκέφτηκα πως αν όντως ζούσαμε σε έναν τέτοιο κόσμο, ίσως τότε το κοινό, οι άνθρωποι που μέχρι τότε ήταν απλώς παθητικοί αποδέκτες των διαφόρων καλλιτεχνικών έργων, ίσως τότε να εξαναγκάζονταν και να προσπαθούσαν οι ίδιοι να δημιουργήσουν καλλιτεχνικά!

Έτσι για να μην είναι τόσο μονότονη η ζωή τους…

Δεν θα έβρισκαν τον τρόπο να το κάνουν?

Εξ ανάγκης θα επινοούσαν τον τρόπο και θα τα κατάφερναν!!

Και μόνο τότε θα πετυχαίναμε ένα κοινό όχι παθητικό αποδέκτη – θεατή των καλλιτεχνικών έργων αλλά ενεργό δημιουργό που εκφράζεται και αυτό καλλιτεχνικά!!! 

Επιτέλους!
 
Μάλλον αυτή η σκέψη έγινε γιατί υπάρχει στο μυαλό μου ένα μεγάλο ζήτημα, του «τι θέλουμε από το κοινό» όσοι ασχολούμαστε με την καλλιτεχνική δημιουργία.

Θέλουμε μόνο θεατές, παθητικούς αποδέκτες που να μας στηρίζουν μόνο για αυτό που κάνουμε ή θέλουμε ενεργό κοινό που να εκφράζεται και το ίδιο καλλιτεχνικά έτσι ώστε να γίνεται διάλογος, να γίνεται αμφίδρομη η επικοινωνία;
 
Σίγουρα μόνο σε έναν ονειρικό κόσμο θα ασχολούνταν όλοι με την τέχνη και μπορεί στην τελική να ήταν και αυτό μονότονο, αν όλοι δημιουργούσαν καλλιτεχνικά.

Αλλά αν πιστεύουμε ότι η έκφραση και η εκτόνωση μέσα από την τέχνη είναι μια διαδικασία που καλλιεργεί τον άνθρωπο και βοηθά στο να χτιστεί μια υγιέστερη κοινωνία, τότε με κάθε τρόπο θα πρέπει να ενθαρρύνουμε και να στηρίζουμε την καλλιτεχνική δημιουργία του ίδιου του κοινού, όχι μόνο των καλλιτεχνών.

Πως θα ξυπνήσουμε αυτό το κοινό το αποχαυνωμένο από την βιομηχανία του θεάματος;
 
Ως συνέχεια λοιπόν του αιτήματος των τελευταίων ημερών, να και ένα αίτημα που είναι προσωπική υπόθεση του καθενός:

DON’T SUPPORT ONLY THE ART WORKERS AROUND YOU

START SUPPORTING THE ARTIST INSIDE YOU

* Ο Δημήτρης Σφυρής είναι πολιτικός μηχανικός, ερασιτέχνης μουσικός και κινηματογραφιστής. Παίζει ακορντεόν και έχει κερδίσει το βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Ecofilms της Ρόδου το 2008 με την ταινία «Cyclown Circus» που μπορείτε να δείτε εδώ με ελληνικούς υπότιτλους.