Τι συμβαίνει σε δισκέτες, παλιές κασέτες μουσικής και άλλα παρωχημένα μέσα αποθήκευσης δεδομένων που πλέον δεν χρησιμοποιούνται; Ο Nick Gentry πάντως τα χρησιμοποιεί ως καμβά για τα έργα του.

Ξεκίνησε με την ιδέα να δημιουργήσει ένα πρόσωπο χρησιμοποιώντας παλιές δισκέτες υπολογιστή. Στη συνέχεια άρχισε να χρησιμοποιεί παλιές κασέτες βίντεο και δισκέτες. Μετά πρόσθεσε το χρώμα και ιδού το αποτέλεσμα…

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι το έργο του αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες ήταν κάποτε προσωπικές και όχι online όπως σήμερα. Για να τονίσει τη διαφορά αυτή έχει διατηρήσει τις χειρόγραφες ετικέτες πάνω στις δισκέτες.

«Στοιχεία της ζωής των ανθρώπων είναι αποθηκευμένα στις δισκέτες και παρόλο που δεν υπάρχει πλέον τρόπος πρόσβασης στα δεδομένα και πάλι μου αρέσει να διατηρώ κάποια από αυτά για προβολή. Μερικές φορές αφήνω τις δισκέτες ακριβώς όπως είναι και ξηλώνω την ετικέτα ανάλογα με το σχήμα που χρειάζομαι. Ως παιδί που μεγάλωσα στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, αυτοί οι αποθηκευτικοί χώροι έπαιξαν ρόλο στο πως έμαθα τον κόσμο. Αγαπημένες ταινίες, άλμπουμ, παιχνίδια, ακόμη και προσωπικές ηχογραφήσεις ήταν όλα αποθηκευμένα εκεί. Τότε όλος ο κόσμος είχε εξάρτηση από αυτές τις μορφές αποθήκευσης. Τώρα βρισκόμαστε σε μία εποχή που πλέον είναι απαρχαιωμένες και έχουν αντικατασταθεί από αναρίθμητα αόρατα αρχεία δεδομένων» εξηγεί ο Gentry.

Η εξεύρεση του υλικού που χρησιμοποιεί για το έργο του δεν είναι εύκολη. «Προσπαθώ να βρω ανθρώπους να μου δωρίσουν τις δισκέτες και τις κασέτες αλλά τις πιο πολλές φορές πρέπει να τις αγοράζω on line» υποστηρίζει. Η τέχνη θέλει θυσίες…