Τα μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων της Disney δε φημίζονται για στίχους που προκαλούν εκνευρισμό, ωστόσο οι θεατές του «Αλαντίν» (1992) έβγαζαν καπνούς από το θυμό τους παρακολουθώντας το εναρκτήριο τραγούδι της ταινίας. Στην αρχή της, ένας από τους χαρακτήρες τραγουδά για την αραβική του πατρίδα περιγράφοντάς την σαν ένα μέρος όπου «σου κόβουν το αυτί / αν δεν τους αρέσει η φάτσα σου», για να συνεχίσει με το «είναι βάρβαρη αλλά, τι να γίνει, είναι το σπιτικό μου».

Οι Άραβες της Αμερικής θεώρησαν ότι στο σημείο αυτό αναδεικνύονταν στερεότυπα και ζήτησαν να αφαιρεθούν οι στίχοι από την ταινία. «Μπορεί ένα παιδί αραβο-αμερικανικής καταγωγής να νιώθει καλά αφότου έχει δει τον Αλαντίν; Η απάντηση είναι όχι», ανέφερε στο περιοδικό Variety ένας αξιωματούχος της Επιτροπής Κατά των Διακρίσεων (Anti-Discrimination Committee). (Οι κριτικοί έφεραν επίσης αντίρρηση για μια σκηνή κατά την οποία ένας Άραβας έμπορος προσπαθεί να κόψει το χέρι της πριγκίπισσας Jasmine).

Η Disney υπερασπίστηκε την ταινία, λέγοντας πως ήταν η πρώτη ταινία μετά από πολλά χρόνια που είχε κεντρική ηρωίδα και ήρωα Άραβες, ωστόσο συμφώνησε να αλλάξει τον επίμαχο στίχο στη βιντεοκασέτα και στα μετέπειτα DVD που εκδόθηκαν (η νέα εκδοχή του στίχου: «όπου είναι αχανής κι επίπεδη / και η ζέστη είναι απίθανη»).

Προς απογοήτευση των κριτικών, ωστόσο, η λέξη «βάρβαρη» παρέμεινε. Το 1993 ένα άρθρο των New York Times είχε τον τίτλο «Είναι ρατσιστικό αλλά, τι να γίνει, είναι Disney» για να εναντιωθεί λέγοντας ότι «το να χαρακτηρίζει κανείς μια ολόκληρη περιοχή με αυτή την δήθεν μισαλλοδοξία, ειδικά σε μια ταινία σχεδιασμένη για παιδιά, συνορεύει με βαρβαρότητα».

Πηγή: Time