Οι άνεμοι της χειραφέτησης που πνέουν στον Αραβικό κόσμο έφτασαν μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία. Καλλιτέχνες, με ρίζες από την Ανατολή, που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, εκφράζουν τόσο την ανησυχία τους όσο και τον ενθουσιασμό τους για το γενικευμένο κλίμα αλλαγής που επικρατεί στις πατρίδες τους. Τα συναισθήματά τους βρίσκουν διέξοδο στο χορό, στο τραγούδι, στη ζωγραφική.

Ads

Τα διαχρονικά στερεότυπα που θέλουν τους Άραβες να είναι μισογύνηδες, βίαιοι, πλούσιοι και ανίδεοι καταρρέουν καθώς η Βρετανία καλωσορίζει το δικό της “Αραβικό καλοκαίρι”.

Τον Ιούνιο ο Tarik Saeed και ο Hussein El-Charkowi οργάνωσαν ένα μονοήμερο φεστιβάλ για τις Αραβικές Τέχνες και τη Μουσική, στο Camden Centre. Ο Saeed παρουσίασε το “Funky Pharaoh”, ένα έργο με δείγματα από την καλύτερη μουσική που έχει να προσφέρει το αστικό αραβικό κίνημα. Τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ για να ακούσουν fusion, ακουστικά όργανα και ροκ. “Πιστεύω πως οι περισσότεροι άνθρωποι που βρέθηκαν στο Camden ήρθαν εξαιτίας της Αραβικής Άνοιξης. Γιορτάσαμε την πάλη των αδερφών μας για ελευθερία, δείξαμε στους Λονδρέζους ποιοί πραγματικά είναι οι Άραβες και πόσο αγαπάμε την ελευθερία.”

Στις 4 Ιουλίου ξεκίνησε το πρώτο φεστιβάλ του Λονδίνου με θέμα τον σύγχρονο Αραβικό πολιτισμό. Η εκδήλωση διοργανώτεται με απόφαση του δημάρχου του Λονδίνου Boris Johnson και ονομάζεται Shubak (Παράθυρο στα αραβικά). Συμμετέχουν εικαστικοί, ράπερς από τη Μέση Ανατολή, ενώ το πρόγραμμα περιλαμβάνει βραδιές ανάγνωσης βιβλίων, παρουσιάσεις φιλμ και ψηφιακό θέατρο. Ο Johnson δήλωσε πως “το Shubak είναι ένα παράθυρο με θέα την αραβική κουλτούρα και φιλοξενεί μερικούς από τους καλύτερους καλλιτέχνες”.

Ο Ahmad Ali, ιδιοκτήτης καφετέριας, με δάκρυα στα μάτια λέει πως “για πολλά χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να είσαι Άραβας, ο κόσμος ήταν στραμμένος εναντίον μας. Σήμερα χαράζουμε εμείς το δρόμο και όλος ο κόσμος μας παρακολουθεί Όλοι όσοι έχουμε ρίζες από την Ανατολή νιώθουμε υπερήφανοι”.

Στο τέλος Ιουλίου, το Barbican θα φιλοξενήσει καλλιτέχνες των οποίων το έργο αντικατοπτρίζει τις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία, τη Λιβύη και άλλων χωρών που τελούσαν υπό τυραννικά καθεστώτα για πάρα πολύ καιρό. Όσοι έχουν δει τα γεγονότα αυτά από απόσταση θα είναι σε θέση να μοιραστούν τον πόνο και την ευχαρίστηση μέσα από τη φαντασία και το ταλέντο “επαγγελματιών” του πολιτισμού.

Το φθινόπωρο, το φεστιβάλ Nour θα επιστρέψει στο Leighton House, με μουσικούς, συγγραφείς, κριτικούς και καλλιτέχνες με αραβική κληρονομιά. Η ιρακινή ζωγράφος Suad Al-Attar θα έχει ένα ολόκληρο δωμάτιο με ονειρικές εικόνες, αφιερωμένο στους νέους.
Οι κοινωνικές αλλαγές που προμηνύουν οι εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή προκαλούν ανάμικτα συναισθήματα στους καλλιτέχνες. Η ευθυμία εναλλάσσεται με αρνητικές προαισθήσεις και δυσπιστία. Ο φόβος παραμονεύει στις σκέψεις τους.

Πρέπει οι καλλιτέχνες να γράφουν ιστορίες και ποιήματα, ενώ οι έρημοι φλέγονται; Ο φόβος τους κάνει να τρέμουν ενίοτε. “Τι θα συμβεί εάν;” “Μπορώ πραγματικά να ζωγραφίσω οποιαδήποτε εικόνα θέλω; Ή μήπως αυτό θα ήταν προδοσία;”