”Σ’ όλη του τη ζωή ο Μανόλης Αναγνωστάκης είχε την έγνοια του άλλου. Συμπαραστάτης, συντρέχτης, συναγωνιστής, συνάδελφος, συνεργάτης, συνδρομητής, συμπολεμιστής, συνταξιδιώτης, σύντροφος. Άτομο εν στενή και διηνεκεί συναφεία μετ’ άλλου. Από αυτές του τις ιδιότητες πηγάζει η πνευματική του αλληλεγγύη  προς τους ομοτέχνους του, παλιούς και σύγχρονους. Αλληλεγγύη ασυνήθιστη, ίσως και αφύσικη για εγωιστικά όντα όπως είναι οι ποιητές, που εκδηλώθηκε με την επιμέλεια δύο ανθολογιών, με ραδιοφωνικές εκπομπές και με την επιλογή πεζογράφων του 19ου αιώνα”.

Αυτά λέει ο μελετητής λογοτεχνίας Γιώργος Ζεβελάκης φίλος και συνεργάτης του ποιητή λίγες ώρες πριν τη μεγάλη τιμητική εκδήλωση στον Μ. Αναγνωστάκη που πραγματοποιείται σήμερα Τετάρτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατο του. Έχουν προηγηθεί εκδηλώσεις στη μνήμη του Μ. Αναγνωστάκη στη Νίκαια, την Κύπρο, τη Θεσσαλονίκη και το Ρέθυμνο.

Ο Γιώργος Ζεβελάκης ο οποίος θα είναι απόψε ανάμεσα στους ομιλητές έχει μελετήσει σε βάθος το σύνολο του έργου του και εξηγεί ποιο κατά τη γνώμη του είναι το πιο υποφωτισμένο

“Το αυτοβιογραφικό του ρομάντζο “Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης. Η ζωή και το έργο του” το 1987 που περιλαμβάνει όλη την έμμετρη σατιρική του παραγωγή. Το ψευδώνυμο, ο παραπειστικός του υπότιτλος και το αληθοφανές περιεχόμενο προκάλεσαν παρανοήσεις και έκαναν κάποιους να ψάχνουν τον άγνωστο ποιητή. Γραμμένο με χάρη και χιούμορ, είχε παρεμβατική δύναμη και έκρυβε πολλά μυστικά , ήταν ένα εγχειρίδιο αυτοσαρκασμού και σάτιρας. Μια πρόταση για μια άλλου τύπου αυτοβιογραφία, μέσω μιας περσόνας που θα απέφευγε την εγωιστική εξιστόρηση των συμβάντων της ζωής του. «Η μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να μιλάς για τον εαυτό σου σε έναν απρόσωπο τόνο» είχε γράψει ο Εμίλ Σιοράν.”

Ως επιστήθιος φίλος του ποιητή έχει στα χέρια του σημαντικό αρχειακό υλικό, έχει όμως και στη μνήμη του ατέλειωτες συζητήσεις πάνω σε θέματα που απασχολούσαν τον ποιητή. Ένα από αυτά ήταν ο δογματισμός που σχεδόν προφητικά “έβλεπε” να διαποτίζει στο μέλλον τη νεοελληνική πολιτική ζωή.

“Τον απασχολούσε διαρκώς ο δογματισμός ως γενικότερο πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό φαινόμενο” λέει ο Γ. Ζεβελάκης
Αγωνιούσε γιατί έβλεπε να αναπαράγεται μια μεθοδολογία και πρακτική που εξακτινώνεται και διαποτίζει όλους τους τομείς της σκέψης και της κοινωνικής πράξης. Και συντηρείται, όπως έλεγε, αδιάκοπα μέσα στην πραγματικότητα της μόνιμης βαριάς ανωμαλίας που σφραγίζει τη νεοελληνική πολιτική ζωή.`”

^{_{Απο το αρχειο Γ.Ζ. από αριστερά : Γ.Ζεβελάκης,Χ Λιοντάκης, Μ.Αναγνωστάκης,, Γ.Παπαδάκης}}

Στην εκδήλωση μνήμης θα συμμετέχουν και θα μιλήσουν: για την σατιρική ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη ο καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ευριπίδης Γαραντούδης, για τη λογοτεχνική κριτική του ο ποιητής και κριτικός Νάσος Βαγενάς, για την υπόλοιπη συγγραφική δραστηριότητά του ο μελετητής λογοτεχνίας Γιώργος Ζεβελάκης. Τέλος, ο σκηνοθέτης και πεζογράφος Λάκης Παπαστάθης θα μιλήσει για τις συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει ο ποιητής στην τηλεοπτική εκπομπή «Παρασκήνιο», ενώ παράλληλα θα υπάρχει προβολή αποσπασμάτων από αυτές τις συνεντεύξεις, με τον Μανόλη Αναγνωστάκη να μιλά για την τέχνη του και την εποχή του.

Την εκδήλωση θα συντονίσει η καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ, Χριστίνα Ντουνιά. Την Εκδήλωση επιμελείται ο Νάσος Βαγενάς.

Κι ήθελε ακόμη
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ  Δεν παραδέχτηκα την ήττα.
Μανόλης Αναγνωστάκης

Τοποθεσία: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας, Αθήνα
Ημερομηνία: Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015, στις 19:00
Είσοδος ελεύθερη – δελτία προτεραιότητας από τις 17:30