Η «σιδηρά κυρία» της αρχιτεκτονικής Ζάχα Χαντίντ δεν θα σχεδιάσει ξανά. Μία από της πιο διάσημες κι εμπνευσμένες αρχιτεκτόνισσες του κόσμου έφυγε σήμερα στα 65 της χρόνια αιφνιδίως, από ανακοπή καρδιάς. Πρόλαβε να αφήσει πίσω της μερικά από τα αρχιτεκτονικά θαύματα των ημερών μας.

Η Ζάχα Χαντίντ γεννήθηκε στο Ιράκ. Σπούδασε μαθηματικά στο αμερικανικό κολέγιο της Βηρυτού και αρχιτεκτονική στο Λονδίνο.

Αρχικά συνεργάστηκε με τον Έλληνα καθηγητή αρχιτεκτονικής Ηλία Ζέγγελη και με τον Ολλανδό Ρεμ Κουλχάας στο Γραφείο Μητροπολιτικής Αρχιτεκτονικής. Το 1980 άνοιξε το δικό της γραφείο αρχιτεκτονικής αλλά και τα φτερά της για να δημιουργήσει μερικά από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα.

Υπήρξε γνωστή για τα πρωτοποριακά της έργα τέχνης, τα οποία μπορεί κανείς να συναντήσει σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 2002 η Χαντίντ κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό σχεδίου για να σχεδιάσει το νέο γενικό σχέδιο πόλης της Σιγκαπούρης. Υπήρξε μάλιστα η πρώτη γυναίκα που αναγνωρίστηκε με το βραβείο Pritzker -τη σημαντικότερη αρχιτεκτονική διάκριση – για την δημιουργία του μοντέρνου κέντρου πολιτισμού Χεϊντάρ Αλίγιεβ στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν.

Τα πρωταρχικά έργα και τα τοπογραφικά της Χαντίντ, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, αποδεικνύουν την έντονη και ισχυρή σχέση της κίνησης και της ενέργειας με την κτηριογλυπτική. Η κίνηση είναι μια ελεγχόμενη έκρηξη που ασχολείται με τη σύνθεση διαδρομών που διασταυρώνονται και όγκους που γίνονται δυναμικές μορφές και όχι στατικές.

Το στυλ της αρχιτεκτονικής της θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να το προσδιορίσουμε με πέντε λέξεις: Οργανική, Φυσική, Καινοτόμα, Μοντέρνα – Φουτουριστική, Ρευστή.

Ανάμεσα στα έργα της είναι το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Σινσινάτι, το κεντρικό κτίριο του εργοστασίου της BMW, το Olympics Aquatics Center στο Λονδίνο.

Διάσημος και ο καναπές Μοραίν (2000), η Crystall Chair (2005) και ο πολυέλαιος Vortexx (2005).

Δείτε χαρακτηριστικά έργα της: