Είναι πολύ συχνό να βλέπει κανείς στους δρόμους των πόλεων αδριάντες που έχουν στηθεί για να τιμήσουν σπουδαίους ανθρώπους. Το να φιλοτεχνούνται αγάλματα σκύλων είναι όμως μάλλον κάτι σπάνιο.
Ωστόσο υπήρξαν τετράποδοι φίλοι μας που κέρδισαν επάξια αυτή την τιμή, περνώντας στην καλλιτεχνική αθανασία.
1. Φάλα for president
Ο Φάλα, ένα μικρόσωμο σκωτζέζικο τεριέ, ήταν το κατοικίδιο του προέδρου Φρανκλίνου Ρούσβελτ. Ήταν Χριστούγεννα του 1940, όταν μια ξαδέλφη του, γνωρίζοντας την αδυναμία που είχε στα σκυλιά, του τον έκανε δώρο. Ο Ρούσβελτ πέρασε τα 5 τελευταία χρόνια της ζωής του χωρίς να τον αποχωριστεί ποτέ.
Το χαριτωμένο σκυλάκι έμελλε να γίνει το πιο διάσημο «προεδρικό σκυλί» στην ιστορία του Λευκού Οίκου. Ο τετράποδος φίλος του προέδρου ήταν πάντα παρών στις σημαντικές συναντήσεις στο οβάλ γραφείο εν μέσω Β’ Παγκοσμίου και ως σωστός κύριος δεν παρέλειπε να δίνει το… πόδι του σε «συνομιλητές» όπως ο Ντε Γκολ ή ο Τσώρτσιλ.
Όταν ο Ρούσβελτ ταξίδευε τον έπαιρνε πάντα μαζί του. Σε διεθνείς διασκέψεις, συναντήσεις με ξένους ηγέτες αλλά και στις μικρές ανάπαυλες του στα σπίτια του στη Νέα Υόρκη και την Τζόρτζια. Σε ένα ταξίδι του στις Αλεούτιες νήσους, για κάποιο λόγο ο Fala έμεινε πίσω και όταν ο Ρούζβελτ το αντιλήφθηκε, έστειλε πολεμικό αεροπλάνο για να τον φέρει ξανά στην Ουάσινγκτον. Η κίνηση εξόργισε τους Ρεπουμπλικάνους που κατηγόρησαν τότε τον πρόεδρο για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για χάρη του σκύλου του. Και φυσικά εκείνος δεν άφησε ανυπεράσπιστο τον αγαπημένο φίλο του κι απάντησε: «Οι επιθέσεις των Ρεπουμπλικανών δεν με πειράζουν, δεν πειράζουν τη γυναίκα μου, δεν πειράζουν τους γιους μου. Τον Φάλα όμως τον πειράζουν… Είναι Σκωτσέζος, ξέρετε. Από τότε που οι Ρεπουμπλικάνοι “μυθιστοριογράφοι” τού επιτέθηκαν, η σκοτσέζικη ψυχή του επαναστάτησε. Δεν είναι πια ο ίδιος σκύλος».
Όταν ο Φρανκλίνος Ρούσβελτ πέθανε, στις 12 Απριλίου του 1945, ο Fala τον συνόδεψε στην τελευταία του κατοικία. Επτά χρόνια μετά και χωρίς να έχει ξεπεράσει ποτέ τον χαμό του Αμερικανού προέδρου «ξανασυναντήθηκαν» όταν και ο ίδιος ετάφη δίπλα από τον Ρούσβελτ, στον κήπο με τις τριανταφυλλιές.
Αργότερα ο γλύπτης Neil Estern φιλοτέχνησε τους δύο αχώριστους φίλους Μνημείο του Φραγκλίνου Ντελάνο Ρούζβελτ στην Ουάσινγκτον.
2. Laika η κοσμοναύτης
Το σύντομο ταξίδι της Λάικα, την έκανε ένα από τα πιο διάσημα σκυλιά του κόσμου. Στις 3 Νοεμβρίου 1957 έγινε το πρώτο ζωντανό πλάσμα που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, ως επιβάτιδα στον τεχνητό δορυφόρο Σπούτνικ 2 και «καταδικάστηκε» να είναι και το πρώτο θύμα της διαστημικής εξερεύνησης.
Ήταν ένα άσημο αδέσποτο σκυλάκι που η Σοβιετική Διαστημική Υπηρεσία μάζεψε από τους δρόμους της Μόσχας, για να της δώσει τελικά μία σημαντική θέση στην σύγχρονη ιστορία. Η επιλογή ενός αδέσποτου ήταν σκόπιμη, ώστε να έχει συνηθίσει στο κρύο και την πείνα και να μπορεί να αντεπεξέλθει ευκολότερα τυχόν δυσμενείς καταστάσεις κατά την πτήση. Μετά από μία σύντομη εκπαίδευση ήταν έτοιμη να κατακτήσει τους διαστημικούς αιθέρες.
Το σχέδιο ήταν να μείνει ζωντανή επί 10 μέρες σε τροχιά, τρεφόμενη με ένα τζελ που περιείχε θρεπτικά συστατικά, και ύστερα να της γίνει ευθανασία, με δηλητήριο που είχε τοποθετηθεί στο τζελ και το οποίο θα κατανάλωνε την δέκατη ημέρα. Τελικά η Λάικα πέθανε από έναν συνδυασμό θερμοπληξίας, καταπόνησης και ακραίου στρες, σε 5 έως 7 ώρες μετά την εκτόξευση, έχοντας προλάβει ωστόσο να κάνει τον γύρο της Γης 4 φορές.
3. Ένα σκυλί με 3 σπουδαίους φίλους
«Οι μουσικοί της Βρέμης» είναι ένα από παραμύθια των αδελφών Γκριμ που έχουν γράψει ιστορία. Πρωταγωνιστές του παραμυθιού είναι ένας γάιδαρος, ένα γέρικο σκυλί, μια γάτα και ένας κόκκορας, 4 ζώα που υφίστανται κακομεταχείριση από τα αφεντικά τους, επειδή τους είναι πλέον άχρηστα. Σε μία προσπάθεια να μείνουν ζωντανά και να αποτινάξουν τα δεσμά τους, το σκάνε και συναντιούνται τελικά στο δόμο προς τη Βρέμη, όπου πάνε με το όνειρο να γίνουν μουσικοί.
Ο δρόμος τους δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα όμως και έτσι όταν συναπαντιόνται με μία συμμορία ληστών, ενώνουν τις δυνάμεις τους, ανεβαίνοντας το ένα πάνω στο άλλο, αλλά και τις φωνές τους ώστε με το δυνατό τραγούδι τους να τους τρομάξουν.
Τιμώντας τους 4 φίλους του διάσημου παραμυθιού, Οι Γερμανοί έχουν στήσει ένα εντυπωσιακό χάλκινο γλυπτό στη δυτική πλευρά του Δημαρχείου της Βρέμης, που στέκει εκεί από το 1951 για να θυμίζει σε όλους τη γενναιότητα, τη συνεργασία, την ανεξαρτησία και την επιμονή.
4. Ένας σκύλος που χαιρόταν για τη ζωή
Το όνομα του ήταν Mancs. Ήταν ένας Γερμανικός Ποιμενικός και ήταν διασώστης από το Μίσκολκ της Ουγγαρίας.
Ο Mancs ειδικευόταν στον εντοπισμό εγκλωβισμένων ανθρώπων κάτω από συντρίμμια μετά από σεισμούς. Αναγνώριζε από τη μυρωδιά εάν ο εγκλωβισμένος ήταν νεκρός ή ζωντανός και έκανε ανάλογο σήμα. Έτσι, αν ο εγκλωβισμένος ήταν νεκρός, ο Mancs ξάπλωνε, ενώ αν ήταν ζωντανός σηκωνόταν κουνώντας την ουρά του και γαύγιζε όλο χαρά.
Συγκινημένος ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε ένα μπρούτζινο άγαλμα του Χάτσικο να περιμένει καθιστός το αφεντικό του. Λέγεται, ότι στα αποκαλυπτήριά του ήταν παρόν και ο ίδιος ο σκύλος.
Ο Shep ήταν ένας ποιμενικός που εμφανίστηκε το 1936 σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό της Μοντάνα όταν οι υπάλληλοι φόρτωναν σε ένα τρένο ένα φέρετρο.
Όταν το τρένο έφυγε, ο Shep συνέχισε να επιστρέφει στο σταθμό για κάθε επόμενο τρένο που ερχόταν. Πήρε λίγο καιρό στους υπαλλήλους του σταθμού να συνειδητοποιήσουν πως το φέρετρο πιθανότατα ανήκε στον ιδιοκτήτη του σκύλου και πως ο τετράποδος «επιβάτης» επέστρεφε κάθε φορά που άκουγε το τρένο να έρχεται με την ελπίδα ότι μαζί του θα έφερνε πίσω και τον αγαπημένο του φίλο…
Οι υπάλληλοι του σταθμού άρχισαν να φροντίζουν τον Shep, εκείνος άρχισε να ζει πλέον στο σταθμό, και έτσι έγινε γνωστός σε όλους όσους περνούσαν από εκεί.