Ένα παράξενο Καλοκαίρι

Ads

του Γιάννη Καλφόπουλου

Εκδόσεις ‘Αγρα

Όλοι μιλάνε για το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», το λιώσιμο των πάγων και την «τρύπα του όζοντος», για θερμές αέριες μάζες με προέλευση την Αφρική, βαρομετρικά με γυναικεία ονόματα και αέρια αγελάδων, και πώς όλα αυτά ευθύνονται για την περίεργη μεταβολή του κλίματος και την άνοδο της θερμοκρασίας τα τελευταία χρόνια. Εγώ τo μόνο που ξέρω είναι ότι εδικά φέτος στo Αμβούργο η ζέστη ήταν αφόρητη, το Tour de France είχε ξεκινήσει, κι ένα δόντι μου κουνιόταν. Όπως τότε, εκείνο το παράξενο καλοκαίρι…
Ένας φιλέλληνας Γερμανός (ο αφηγητής), ο «Έλληνας φίλος» και συνέταιρός του σε μία δουλειά χωρίς προοπτική, η σύζυγός του, μία δυναμική γυναίκα, όμορφη σαν σταρ του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, και ένας «σύντροφος» απ’ τα παλιά, τετράπαχος σαν «ανθρωπάκι της Michelin», συνθέτουν ένα carré bizarre σε μία νουβέλα που εκτυλίσσεται διαδοχικά σε τρεις διαφορετικές πόλεις: στο Αμβούργο, στην Αθήνα και στο Μόναχο.
Στην αποπνικτική υγρασία του καλοκαιριού, με φόντο τις τηλεοπτικές εικόνες από τον Γύρο της Γαλλίας, ο αφηγητής επιστρέφει ασυναίσθητα σ’ ένα παράξενο καλοκαίρι από το παρελθόν, όταν η θερινή ραστώνη, η αναβλητικότητα, αλλά και μία απρόοπτη επίσκεψη θα τον οδηγήσουν σε μία υπόθεση που μοιάζει με παρτίδα σκάκι. Ανάμεσα στην επιβεβαίωση και στη ματαίωση, οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με τις επιλογές τους, μαζί με πάθη και λάθη, που δεν αφήνουν κανέναν αλώβητο.

Μια υπόθεση που εξελίσσεται όπως ένας αγώνας ποδηλασίας: Αρχικά σαν μία φαινομενικά απλή ετάπ, για τα καταλήξει σ’ ένα ντεμαρράζ των συγκρουόμενων συμφερόντων, των ενοχών και των συναισθημάτων. Όταν όλα τελειώσουν απρόσμενα, ο ήρωας συνειδητοποιεί πώς το μόνο που του απομένει, είναι να επιστρέψει ξανά εκεί απ’ όπου ξεκίνησε: στην πόλη, στο ποδήλατο και στη μοναξιά του.

Δεσποινίς Πελαγία

του Γιάννη Ξανθούλη

Εκδόσεις Τόπος

Ένα νέο, απρόβλεπτο μυθιστόρημα από τον Γιάννη Ξανθούλη που συνδυάζει gothic ατμόσφαιρα με στοιχεία σύγχρονου παραμυθιού.

Τα παράτησε όλα η Πελαγία από ανάγκη. Μαθηματικά, έρωτες, κοριτσίστικες απλές φαντασιώσεις, την πολυτέλεια να ονειρεύεται… Όλα. Έπρεπε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια να μεγαλώσει τα δύο αδέρφια της, που ήρθαν με καθυστέρηση δέκα χρόνων. Όμορφα και αρτιμελή. Ακριβώς το αντίθετο από κείνη. Η Πελαγία ξέχασε πως ήταν αδερφή τους κι έπαιξε ρόλο «ετεροθαλούς» μάνας, κι ας είχαν μάνα καθ’ όλα άξια.
Ο δικός της ρόλος καθορίστηκε από πολύ νωρίς. Δουλειά και μικρές ανάσες. Δουλειά και προσήλωση στην ασήμαντη καθημερινότητα. Και μια φαντασία που σκλήραινε με τον καιρό. Όταν πια η ζωή έδειχνε να ’χει πάρει το δρόμο της –μια ύποπτη ευθεία που γίνεται καθεστώς μεσ’ από την αποδοχή της ήττας και των συμβιβασμών– συνέβη, σαν ακραίο καιρικό φαινόμενο, κάτι τόσο απρόσμενο, που ακύρωσε όλη της την πραγματικότητα. Ωστόσο υπερασπίστηκε με πείσμα τον επίπονα κατακτημένο τίτλο της «Δεσποινίδος Πελαγίας», ως μοναδική της άμυνα. Εκείνο που δεν σκέφτηκε ποτέ ήταν αυτό που οι τζογαδόροι τρελαίνονται να αποκαλούν «συνωμοσία της τύχης». Μια δύσκολη συναστρία ζωδίων, με μαθηματικό οίστρο και μια απέραντη γκάμα δοκιμασιών για κάθε επίλεκτο συνωμότη… Από ’κει και πέρα, όλα ήταν θέμα αισθηματικής αντοχής και σωστής διαχείρισης του φόβου για το άγνωστο.

Ο Γιάννης Ξανθούλης επισημαίνει για το βιβλίο του:

Η Δεσποινίς Πελαγία είναι μια γυναίκα αλεξικέραυνο τύψεων, επιθυμιών, ελπίδας και ερωτικών διλημμάτων. Πλησιάζει, βέβαια, τα εξήντα με ανάπηρο βήμα και ίσως αυτό είναι που την κάνει ανθεκτική στην απερχόμενη νεότητά της. Δε το ξέρει όμως και το μαθαίνει βιαιότατα. Έτσι σε λιγότερο διάστημα από ένα μήνα θα ζήσει όσα ονειρεύτηκε στην ημερολογιακή της άνθιση με όλους τους κινδύνους των γεγονότων που θα προκύψουν.
Θέλησα να γράψω μια ελεγεία στη μοναξιά, όπως τη συναντάμε ή όπως την κουβαλάμε κυτταρικά μέσα μας. Όχημά μου στο ταξίδι, η περιπέτεια της Πελαγίας σε μια Αθήνα επίφοβη, σημερινή και μελαγχολικά εγωπαθή από άμυνα

Η Δεσποινίς Πελαγία μακριά από κάθε γνωστό «ευδαιμονικό σύμπαν» θα γίνει αυτό που θα ήθελαν οι περισσότεροι κάτοικοι της τωρινής αμήχανης Ελλάδας.
Κρατά όμως κλειστό το απαστράπτον μυστικό της και ίσως την ελαφρότητα της τραγωδίας της. Γι’ αυτό γελά και δεν ελπίζει σε τίποτα σαν ηρωίδα εκτός συναγωνισμού.

Όταν φέυγουν οι σκιές

της Άννας Καρμαγιαννάκη

Εκδόσεις Ωκεανίδα

Μια νέα γυναίκα χάνει τα πάντα στη Μικρασιατική καταστροφή.
Αλλά όσο ζει κανείς και αγωνίζεται, τίποτα δεν είναι οριστικά χαμένο

Βρισκόμαστε στο 1922 και τη Μικρασιατική καταστροφή. Η Άννα με τις δύο θείες της, τη μικρή Ελεονόρα κι ένα αγέννητο μωρό στην κοιλιά της θα προσπαθήσουν να επιβιβαστούν σε κάποιο συμμαχικό καράβι για να περάσουν στην Ελλάδα. Όμως η μοίρα δεν το ’θελε να φτάσουν όλες σώες στη μητέρα πατρίδα. Μέσα στον πανικό της επιβίβασης, η μικρή Ελεονόρα γλιστρά, πέφτει στη θάλασσα και χάνεται. Η Άννα, πληγωμένη, φτάνει στην Ελλάδα, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της ζωής της και να συνεχίσει να ζει.

Και τα καταφέρνει, το ερώτημα όμως εξακολουθεί να τη βασανίζει. Τι έγινε η Ελεονόρα, το κοριτσάκι της, ο καρπός της αγάπης της με τον Κωνσταντίνο, που κι αυτός χάθηκε σε μια από τις άγριες μάχες της Μικράς Ασίας;

Ίσως η απάντηση αργήσει να έρθει. Στο μεταξύ όμως η ζωή συνεχίζεται, με αγώνες για επιβίωση, επιτυχίες, αποτυχίες, αγάπες, μίση…

Κι όμως Ανθίζει

της Λία Μεγάλου- Σεφεριάδου

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Οι άνεμοι των βαλκανικών πολέμων ξεριζώνουν μια ελληνική οικογένεια από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Οι επιζήσαντες βρίσκουν καταφύγιο στην απελευθερωμένη Μακεδονία. Στην κοσμοπολίτικη Καβάλα, την τότε «πόλη των δολαρίων», ιδρύουν ένα από τα πρώτα πολυκαταστήματα του ελλαδικού χώρου την εποχή της δόξας των καπνών. Εκεί γεννιέται η Ηλέκτρα με το γονίδιο της γενναιοδωρίας. Εκεί μεγαλώνει σαν πριγκιπέσα. Και ξαφνικά νέος πόλεμος, ελληνοϊταλικός, βουλγαρική κατοχή και νέα φυγή της οικογένειας στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Καινούργιο ξεκίνημα απ’ το ναδίρ, καινούργια προκοπή.

Ένας έρωτας που δοκιμάζεται από τη δίνη του πολέμου. Μια ακριβοπληρωμένη ευτυχία. Τα όνειρα και οι προσδοκίες που σαρώνει ο εμφύλιος. Το πένθος της Ελλάδας, το πένθος της Ηλέκτρας. Κι έπειτα πάλι αγώνας, πάλι δημιουργία, πάλι προκοπή. Η μαχητική Ηλέκτρα στήνει στην Αθήνα μια ζηλευτή επιχείρηση, ώσπου κάποτε έρχεται η ώρα να καταστραφεί κι αυτή. Όχι από πόλεμο ετούτη τη φορά, αλλά από την πιο μεγάλη προδοσία. Η Ηλέκτρα της γενναιοδωρίας, η μεγαλωμένη στα πούπουλα, περπατάει ξυπόλυτη στ’ αγκάθια, αλλά με το κεφάλι πάντα ψηλά.
Σήμερα, στο κατώφλι των ενενήντα της χρόνων, στέκεται όρθια, με την ίδια πάντα γενναιοδωρία, με το ίδιο χαμόγελο καλημέρας. Zωντανό κομμάτι της νεότερης Ιστορίας μας, μαρτυράει για όλα τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της καθώς και την πατρίδα μας, ενώ δεν παραλείπει να σχολιάζει με χιούμορ αλλά και έγνοια για τον τόπο ετούτο τη δύσβατη σημερινή πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλει στη νεοελληνική μας αυτογνωσία, αφήνοντάς μας μια θετική επίγευση παρ’ όλα αυτά.

Αντιμέτωποι με το Χθές

της Άννας Γαλανού

Εκδόσεις Ωκεανίδα

Η ερωτική σχέση της Ερατώς και του Αντρέα είναι εξαρχής αδιέξοδη. Τα γεγονότα που μεσολάβησαν ανάμεσά τους είναι τραγικά και τα εμπόδια που υπάρχουν φαντάζουν ανυπέρβλητα τείχη. Ο Αντρέας προσπαθεί να κερδίσει τη χαμένη πίστη και την αγάπη τηςΕρατώς χρησιμοποιώντας λάθος τρόπους. Αυτή πάλι φοβάται να παραδεχτεί τα αισθήματά της κι αποφασίζει ξαφνικά να κάνει ένα μεγάλο βήμα, μια μεγάλη ανατροπή, που επηρεάζει τη ζωή όλων τους. Φεύγει κι αφήνει πίσω της όλα αυτά που την πληγώνουν και δεν θέλει να τα θυμάται.

Η Θάλεια, φίλη της και αδελφή του Αντρέα, προσπαθεί να βοηθήσει, χωρίς οι προσπάθειές της να έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Αντιμετωπίζει κι αυτή έντονες καταστάσεις στη σχέση της με τονΠέτρο, αλλά η μεγάλη αγάπη που τους δένει τους κρατά ενωμένους μέχρι την τελική δικαίωση.

Κρυμμένα μυστικά, έρωτες, λάθη, ψέματα, μίσος και… θάνατος. Δρόμοι που χωρίζουν και διασταυρώνονται ξανά, αγάπες που αντέχουν στο χρόνο και δικαιώνονται.

Οι Συγγραφείς

Ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956. Σπούδασε στη Γερμανία Κοινωνιολογία, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία. Είναι συνεργάτης των εφημερίδων Καθημερινή και Neue Zürcher Zeitung· επίσης, είναι μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (ΕΑΞΤ) και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ).
Έργα του: Στην εποχή της περιπλάνησης (2000), Tilt ! Δοκίμιο για το φλίππερ (2005), far from raf. 30 χρόνια από το «γερμανικό φθινόπωρο» (2007), Καφέ Λούκατς. Budapest Noir (2008).

Ο Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Εκτός από μυθιστορήματα, έγραψε βιβλία και θεατρικά έργα για παιδιά, καθώς και θέατρο, ενώ από το 1982 κρατά συνεχώς τη στήλη «Σαββατιάτικα» στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Γνωστά μυθιστορήματά του: To Πεθαμένο Λικέρ (1987, Καστανιώτης), Η εποχή των καφέδων (1992, Καστανιώτης), Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (1998, Καστανιώτης), Ο Τούρκος στον κήπο (2001, Καστανιώτης), Το τανγκό των Χριστουγέννων (2003, Καστανιώτης), Ο θείος Τάκης (2005, Ελληνικά Γράμματα), Του φιδιού το γάλα (2007, Ελληνικά Γράμματα), Κωνσταντινούπολη, των ασεβών μου φόβων (2008, Μεταίχμιο) και Η εκδίκηση της Σιλάνας (2009, Ελληνικά Γράμματα). Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ζει στην Αθήνα.

Η Άννα Καμαργιαννάκη γεννήθηκε στην Ορεστιάδα. Ζει στην Αλεξανδρούπολη. Τελείωσε την Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης. Επίσης έχει πτυχίο του Παιδαγωγικού τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Έχει πτυχίο ΤΕΙ Ιατρικών Επαγγελμάτων και πολύχρονες σπουδές πιάνου. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στα πρότυπα Σχολεία της Ζαριφείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας (Ζ.Π.Α.). Είναι παντρεμένη. Ο σύζυγός της είναι ιατρός και είναι μητέρα τριών παιδιών. Έχει γράψει τα βιβλία για παιδιά: Πρωτοχρονιάτικο χελιδόνι, Η φτωχή γυναίκα, Τα 3 αρκουδάκια, Η μικρή Αννούλα και η μαμά της, Η μικρή Αννούλα σε νέες περιπέτειες και Η μικρή Αννούλα ξαναχτυπά. Επίσης έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Μοναδική μου αγάπη, Γυρισμός και Θεοφανώ.

Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Σε ηλικία είκοσι ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Εποχές του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα «Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο». Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο Ο δραπέτης στο δέντρο. Από τότε έως σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαπέντε βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Επίσης έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της Σαν το μετάξι.