Στις 22 Ιουνίου 1941, εντελώς αιφνιδιαστικά, χωρίς καν να της κηρύξει πόλεμο, ο Χίτλερ επιτίθεται εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, κουρελιάζοντας το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης της 23ης Αυγούστου 1939. Στην υπογραφή του συμφώνου Μολότωφ – Ρίμπεντροφ είχε καταφύγει η Σοβιετική Ένωση, αποδεχόμενη την πρόταση της Γερμανίας, μετά την αποτυχία της αγωνιώδους προσπάθειας του Στάλιν να συγκροτήσει συνασπισμό εναντίον της γερμανικής επεκτατικότητας με την Αγγλία και τη Γαλλία. Με την παράδοξη αυτή και θνησιγενή συμφωνία με τη ναζιστική Γερμανία οι Σοβιετικοί αγόρασαν χρόνο για την αμυντική προετοιμασία της χώρας τους, κάτι που, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση που προκάλεσε στην Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα η Μάχη της Κρήτης αποδείχθηκε καθοριστικής σημασίας.  

Ads

Απέναντι στην ταχέως αναπτυσσόμενη σοσιαλιστική χώρα, που τη δεκαετία του 1930 σημειώνει γοργά βήματα οικονομικής ανάπτυξης και στρατιωτικής θωράκισης, χωρίς όμως να φτάσει σε  τεχνολογική και οικονομική ισχύ την προηγμένες βιομηχανικές χώρες της Δύσης, το Γ’ Ράιχ παραθέτει έναν πανίσχυρο και σύγχρονο στρατό, τον ισχυρότερο, ίσως, που είχε έως τότε γνωρίσει η Οικουμένη: μία πολυεθνική δύναμη 190 μεραρχιών, 5.000.000 αντρών, τεράστιου αριθμό τανκς και κανονιών και 5.000 αεροπλάνων επιτίθεται σε ένα μέτωπο 1.800 μιλίων από τον Αρκτικό κύκλο έως τη Μαύρη Θάλασσα. Παρά τις ισχυρές ενδείξεις και πληροφορίες που υπήρχαν για επικείμενη γερμανική επίθεση ο αιφνιδιασμός πετυχαίνει απόλυτα: μέσα στις δύο πρώτες βδομάδες τα γερμανικά στρατεύματα προχωρούν σε βάθος 600 χιλιομέτρων στην αχανή Σοβιετική Ένωση, φτάνοντας μόλις 300 χιλιόμετρα από τη Μόσχα.

Ο κεραυνοβόλος πόλεμος, το blitzkrieg, που σάρωσε την αντίσταση πολλών χωρών της κεντρικής Ευρώπης, μοιάζει να είναι και σ’ αυτή την περίπτωση ακατανίκητος. Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες όλα τα σοβιετικά εδάφη δυτικά της γραμμής Αζόφ – Λάντογκα ήταν κατεχόμενα. Όμως με τον χειμώνα να πλησιάζει απειλητικά, από τους τρεις πρώτους στόχους του Χίτλερ, μόνο το Κίεβο είναι υπό γερμανική κατοχή: το Λένινγκραντ και η Μόσχα παραμένουν πόλεις ελεύθερες – και θα παραμείνουν ελεύθερες μέχρι τέλος χάρη στην ηρωική αντίσταση του Κόκκινου Στρατού και του Σοβιετικού Λαού, πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα. Από τις πρώτες μέρες τα επελαύνοντα στρατεύματα της ναζιστικής Γερμανίας επιδίδονται βάσει μεθοδικού σχεδιασμού σε φοβερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σφαγιάζοντας δεκάδες χιλιάδες αμάχων, με πρώτα τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος και του ηγέτες των τοπικών κοινωνιών. Όμως, παρά τη χρήση ασύμμετρης κτηνώδους βίας δεν καταφέρνουν να κάμψουν την Αντίσταση της Σοβιετικής Ένωσης.

Ήδη, μετά τις πρώτες βδομάδες άνετης προέλασης της Βέρμαχτ στο έδαφος της ΕΣΣΔ, τα δεδομένα άρχισαν να αλλάζουν υπέρ των αμυνόμενων. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε το διάγγελμα του Στάλιν της 3ης Ιουλίου 1941 με το οποίο χαρακτήρισε ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη Σοβιετική Ένωση την άμυνα έναντι της ναζιστικής Γερμανίας καλώντας σε Πατριωτικό Πόλεμο για την απόκρουση της εισβολής. Οι πολίτες των Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Σοβιετικής Ένωσης ανταποκρίθηκαν με μοναδικό ενθουσιασμό και απαράμιλλη γενναιότητα στο κάλεσμα του ηγέτη τους να υπερασπίσουν τα πάτρια εδάφη και σύντομα ολόκληρη η χώρα μετατράπηκε σε έναν τεράστιο στρατώνα ηρωικών μαχητών αλλάζοντας τα δεδομένα όχι μόνο της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα αλλά συνολικά του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Ads

Η τακτική των αμυνόμενων να αποφεύγουν την ευθεία σύγκρουση και να υποχωρούν στο βάθος της αχανούς χώρας, η έλευση του χειμώνα του 1940-1941, του βαρύτερου χειμώνα για δεκαετίες, η ορατή αδυναμία της Βέρμαχτ στο ευαίσθητο ζήτημα των προμηθειών, η συνεχής ενίσχυση του Κόκκινου Στρατού με εκατομμύρια νέους στρατιώτες, η υποστήριξη από τις ΗΠΑ και, πάνω απ’ όλα, η μεγαλειώδης Αντίσταση του Σοβιετικού Λαού είχαν ως αποτέλεσμα να γείρει σύντομα η πλάστιγγα υπέρ των Σοβιετικών.
Πολλά τα ορόσημα της μεγαλειώδους Αντίστασης και νίκης της ΕΣΣΔ απέναντι στο Γ’ Ράιχ: η πολιορκία του Λένινγκραντ, η μάχη της Μόσχας, η μάχη του Κουρσκ, η μάχη του Δνείπερου για την απελευθέρωση του Κιέβου κ.α. Όμως, μεταξύ όλων ξεχωρίζει η Μάχη του Στάλινγκραντ: πρόκειται για την πιο καθοριστική μάχη του Ανατολικού Μετώπου και ένα από τα λαμπρότερα σύμβολα της διαχρονικής πάλης του ανθρώπου ενάντια στον φασισμό!

Κατά γενική ομολογία, η νίκη στο Ανατολικό Μέτωπο ήταν το πιο καθοριστικό γεγονός που έκρινε το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπέρ των Συμμάχων. Για τη νίκη αυτή ο φόρος αίματος που κατέβαλε η Σοβιετική Ένωση δεν έχει προηγούμενο: οι νεκροί υπολογίζονται από είκοσι έως είκοσι επτά εκατομμύρια! Κι όμως, 75 χρόνια μετά τη συντριβή του φασιστικού Άξονα, εξελίσσεται ένα τεράστιο εγχείρημα αναθεώρησης και αντιδραστικής επανασυγγραφής της Ιστορίας. Το αποκρουστικό αυτό εγχείρημα περιλαμβάνει τη σχετικοποίηση των ναζιστικών εγκλημάτων, την δυσφήμηση της Αντίστασης των Λαών ενάντια στον Χίτλερ και τη μετάθεση της ευθύνης για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από τους θύτες στα θύματα. Εξισώνοντας τελικά το ναζισμό με τις δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στη συντριβή του και νομιμοποιώντας τον εθνικοσοσιαλισμό και τον φασισμό.

Απέναντι σε όσους συμπράττουν στο ανιστόρητο, αντιδραστικό και εξαιρετικά επικίνδυνο εγχείρημα παραχάραξης της Ιστορίας αντιπαραθέτουμε το μεγαλείο της Ευρωπαϊκής Λαϊκής Αντίστασης, που μαζί με τον αγώνα των Συμμάχων, συνέτριψε τον φασισμό. Απέναντι στους αναθεωρητές της Ιστορίας εμείς υπερασπιζόμαστε την Μνήμη και αναδεικνύουμε την πραγματική Ιστορία, τους αγώνες των Λαών και των Εθνών για Ελευθερία και Ισότητα.

Απευθύνουμε δραματική έκκληση να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία ΤΩΡΑ! Η Ρωσία οφείλει να σταματήσει άμεσα την εισβολή. Δεν ταιριάζει στη χώρα που πρωτοστάτησε στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ο ρόλος του εισβολέα και του κατακτητή. Η ηγεσία της Ουκρανίας, που καλώς αντιστέκεται στην εισβολή αλλά κακώς δέχθηκε να χρησιμοποιηθεί για την ικανοποίηση γεωπολιτικών σχεδίων άλλων, είναι καιρός να αντιληφθεί ότι ο μεγαλύτερος χαμένος από τη συνέχιση του πολέμου είναι ο Ουκρανικός λαός. Δεν έχουμε περιθώριο ούτε ενός ακόμη νεκρού! Αρκετά! Και δεν έχουμε το δικαίωμα να αδιαφορούμε ή να υποτιμούμε την επισιτιστική κρίση, που ήδη κοστίζει ζωές στην Αφρική αλλά και στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Το αίτημα για Μνήμη, Ειρήνη και Δικαιοσύνη είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ!