Στις 6 Αυγούστου 1945, μια ατομική βόμβα ουρανίου ρίχθηκε από τον αμερικανικό στρατό στην πόλη της Χιροσίμα, στη δυτική Ιαπωνία, σκοτώνοντας συνολικά 140.000 ανθρώπους. Τρεις μέρες αργότερα, η πόλη του Ναγκασάκι καταστράφηκε από μια δεύτερη πυρηνική βόμβα, αυτή τη φορά με πλουτώνιο. Πάνω από 70.000 άνθρωποι πεθαίνουν σε ένα τεράστιο σύννεφο, στο σχήμα του μανιταριού που είναι χαραγμένο στο μυαλό όλων. Μια θεαματική εικόνα από την έκρηξη αποτελεί ακόμα μυστήριο, εβδομήντα πέντε χρόνια αργότερα.

Ads

Σύμφωνα με έρευνα του γερμανικού δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού Deutsche Welle, το διάσημο βίντεο από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες σε μέσα ενημέρωσης και ντοκιμαντέρ σε όλο τον κόσμο, δείχνει στην πραγματικότητα τον βομβαρδισμό του Ναγκασάκι. Ενώ ερεύνησε μια έκθεση σχετικά με την 75η επέτειο της πυρηνικής επίθεσης, ο δημοσιογράφος Amien Essif εξηγεί ότι ανακάλυψε ότι το φωτογραφικό πρακτορείο Getty προσέφερε δύο πανομοιότυπες φωτογραφίες, υποδεικνύοντας ότι η πρώτη ήταν από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, και η δεύτερη από το Ναγκασάκι.

Ανακαλύπτοντας περαιτέρω, ο Essif παρατήρησε ότι πολλά άρθρα και βίντεο που δημοσιεύτηκαν, χρησιμοποίησαν τις ίδιες εικόνες για να απεικονίσουν τους δύο βομβαρδισμούς. Ως εκ τούτου, ο Amien Essif ήθελε να επιστρέψει στην πηγή.

Μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων γνώριζε για τις επιθέσεις πριν πραγματοποιηθούν, οπότε υπάρχουν λίγα αρχειακά πλάνα της ακριβούς περιόδου. Ο Amien Essif βρήκε τρεις φωτογραφίες του ατομικού σύννεφου που «κρέμεται» πάνω από τη Χιροσίμα, που τραβήχτηκαν από Αμερικανούς στρατιώτες και μια ανώνυμη. Αυτές αποκαλύπτουν ένα μικρότερο σύννεφο καπνού.

Ο Bernard Waldman, ένας Αμερικανός φυσικός στο αεροπλάνο παρατήρησης, ήταν υπεύθυνος για τη μαγνητοσκόπηση της έκρηξης της Χιροσίμα. Αλλά λόγω της υγρασίας, το υλικό του δεν μπορούσε ποτέ να αναπτυχθεί. Σύμφωνα με την Deutsche Welle, στην πραγματικότητα είναι το υλικό που γυρίστηκε από τον συνάδελφο επιστήμονα Harold M. Agnew και σήμερα είναι το μόνο γνωστό φιλμ που δείχνει τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα. Διατηρείται από το Ίδρυμα Hoover, στις Ηνωμένες Πολιτείες κι αποκαλύπτει ελάχιστα γνωστές εικόνες ενός σύννεφου λιγότερο εντυπωσιακού από το διάσημο ατομικό μανιτάρι του Ναγκασάκι.

Στην ιστοσελίδα του, το Ίδρυμα Hoover εξηγεί ότι ενώ ο Harold M. Agnew είχε γυρίσει τον εαυτό του την έκρηξη της Χιροσίμα, είχε δώσει αντίθετα κάμερες σε στρατιώτες για να γυρίσουν το Ναγκασάκι από τον ουρανό. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί υπάρχουν περισσότερες εικόνες που δείχνουν τη δεύτερη έκρηξη, από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Εσκεμμένη σύγχυση;

Ένα άλλο βίντεο που φάνηκε να δείχνει τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, που δημοσιεύθηκε από το BBC, το PBS και το Russia Today, μεταξύ άλλων, έκανε τον Amien Essif ακόμη πιο καχύποπτο. Γυρισμένο από μακριά, δείχνει ένα ατομικό σύννεφο που φαίνεται να είναι πολύ πιο ισχυρό από αυτό της βόμβας της Χιροσίμα. Θα ήταν στην πραγματικότητα η δοκιμή των βομβών υδρογόνου στις ΗΠΑ το 1956, έντεκα χρόνια αργότερα, στο Bikini Atoll (Νήσοι Μάρσαλ, Ειρηνικός Ωκεανός). Ωστόσο, αυτό το βίντεο χρησιμοποιήθηκε σε μια ταινία του Βρετανικού Pathé του 1964 το Flashback to Hiroshima Atom Drop και συνεχίζει να διανέμεται από ορισμένες εταιρείες.

Η πρώτη λανθασμένη χρήση της σεκάνς του Nagasaki που κατάφερε να βρει ο Essif, εμφανίζεται στα αμερικανικά εθνικά αρχεία με τον τίτλο “E-6 10 SEC (Inside The Enola Gay)”, με ημερομηνία 1945, σύμφωνα με το Associated Press.

Θα είχε χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ το πιο εντυπωσιακό βίντεο πυρηνικών μανιταριών στο Ναγκασάκι για προπαγάνδα; Η βόμβα πλουτωνίου ήταν όντως πολύ πιο ισχυρή, εξηγεί ο Paul Ham, συγγραφέας του βιβλίου Hiroshima Nagasaki: Η αληθινή ιστορία των ατομικών βομβαρδισμών και των συνεπειών τους (Doubleday, 2012, στα Αγγλικά), σε μια συνέντευξη με την Deutsche Welle.