Ο Βίλμος Ζίγκμοντ δεν ήταν εργάτης του κινηματογράφου. Κι ένας από τους σημαντικότερους διευθυντές φωτογραφίας του παγκόσμιου σινεμά. Κάτοχος του Όσκαρ για την ταινία «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» έχει υπογράψει ακόμη τον «Ελαφοκυνηγό» και τη «Μαύρη Ντάλια». Πέθανε την πρωτοχρονιά σε ηλικία 85 ετών αφήνοντας πίσω του πενήντα χρόνια συνεχούς δημιουργίας. 

Ads

Ξεκίνησε την καριέρα του φωτογραφίζοντας την ουγγρική επανάσταση, το 1956, σε 30.000 μέτρα φιλμ. Έχει διηγηθεί πως ήταν τυχερός που δεν συνελήφθη κι έμεινε ζωντανός. Ένα χρόνο μετά εγκατέλειψε την Ουγγαρία για τις ΗΠΑ. Την πρώτη δεκαετία και μέχρι να γίνει Αμερικανός πολίτης εργαζόταν ως φωτογράφος σε χαμηλού προϋπολογισμού b – movies.

image

Ο Βίλμος Ζίγκμοντ 

Δεν άργησε πάντως να κατακτήσει το Χόλιγουντ. Ο πρώτος μεγάλος σκηνοθέτης που τον εμπιστεύτηκε ήταν ο Ρόμπερτ Όλτμαν με τον οποίο έκαναν το γουέστερν «Η έντιμος κυρία και ο χαρτοπαίκτης» (1971). Ακολούθησαν το «Όταν ξέσπασε η βία», «Ο ελαφοκυνηγός», «Melinda and Melinda», «Το όνειρο της Κασσάνδρας». 


Ελαφοκυνηγός, 1979 

image

Ads

Στα γυρίσματα του Ελαφοκυνηγού

Ο Μπράιαν ντε Πάλμα και ο Γούντι Άλεν ήταν ανάμεσα στους μεγάλους σκηνοθέτες που τον εμπιστεύτηκαν. 

Τέσσερις φορές προτάθηκε για Όσκαρ για τον «Ελαφοκυνηγό» (1979), για το «The River» (1985) και για τη «Μαύρη Ντάλια» (2007). Απέσπασε το βραβείο την πρώτη φορά που προτάθηκε το 1978 για την ταινία «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Για τον «Ελαφοκυνηγό» που θεωρείται αριστουργηματικό κατέκτησε το BAFTA Καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας. 


Στενές επαφές τρίτου Τύπου, 1978

Το 2003, συμπεριλήφθηκε από τη Διεθνή Ένωση Διευθυντών Φωτογραφίας ανάμεσα στους δέκα πιο επιδραστικούς διευθυντές φωτογραφίας στην ιστορία του κινηματογράφου. 

Κι όχι άδικα καθώς η προτίμηση του στα απαλά χρώματα και στο φυσικό φως δημιούργησε ένα νέο ρεύμα στην φωτογραφία του κινηματογράφου. Ο Βίλμος Ζίγκμοντ είναι ο μπαμπάς του «ποιητικού ρεαλισμού». 

Ο ίδιος έλεγε ότι μισεί τις ταινίες που το φως φαίνεται ψεύτικο. «Όταν πρωτο – ήρθα στην Αμερική γυρνούσαμε ταινίες με τόσο χαμηλό προϋπολογισμό που τις αποκαλούσαμε «no budget movies». Δεν υπήρχε δυνατότητα παρά μόνο για πολύ μικρά φώτα. Καταλάβαμε αρκετά γρήγορα ότι αν γυρίσεις κάτι στο σωστό χρόνο της ημέρας θα φαίνεται πανέμορφο χωρίς επιπλέον ως. Αν χρειάζεται επιπλέον φως πρέπει αυτό να φαίνεται αληθινό κι όχι ψεύτικο» έχει διηγηθεί. 

Θυμόμαστε τον Βίλμος Ζίγκμοντ μέσα από εννέα εμβληματικά καρέ 

image

The Deer Hunter (1978)

image

Close Encounters of the Third Kind (1977)

image

Deliverance (1972)

image

Blow Out (1981)

image

The Long Goodbye (1973)

image

Heaven’s Gate (1980)

image

The Crossing Guard (1995)

image

Obsession (1976)

image

McCabe & Mrs. Miller (1971)