Ο σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης Ζακ Οντιάρ (Προφήτης, Σώμα με Σώμα, Dheepan: Ο Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα), βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα, συνεργάζεται με την υπέροχη Σελίν Σιαμά (Το Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται) και μαζί επαναπροσδιορίζουν τη ρομαντική κομεντί σε ένα γεμάτο φρεσκάδα και ερωτισμό ασπρόμαυρο πορτρέτο των νέων στο Παρίσι, βασισμένο στο δημοφιλές graphic novel του Άντριαν Τομάιν.

Κάπου στο 13ο διαμέρισμα του Παρισιού, μια περιοχή γνωστή και ως «Ολυμπιάδες» εξαιτίας των οχτώ πολυόροφων κτιρίων που έχουν το όνομα πόλεων που έχουν φιλοξενήσει τους Αγώνες, η Εμιλί γνωρίζει τον Καμίλ, ο οποίος νιώθει έλξη για τη Νορά, η οποία συναντά στον δρόμο της την Αμπέρ.

Τρία κορίτσια κι ένα αγόρι δίνουν τον δικό τους ορισμό για το τι σημαίνει έρωτας σήμερα, σε μια ταινία που αποτελεί ελεύθερη διασκευή τριών ιστοριών του Αμερικανού καρτουνίστα Άντριαν Τομάιν.

Mια ταινία που καταφέρνει να αποδώσει την πολύχρωμη παλέτα του διαφορετικών πιθανών σχέσεων που γεννιούνται από τη ραγδαία επιθυμία, μέσα από τους γκρίζους τόνους μιας ασπρόμαυρης φωτογραφίας με απαλή, ανάγλυφη αίσθηση.

«Στην αρχή υπήρχαν τα τρία graphic novel του Άντριαν Τομάιν. Μου άρεσε η συντομία τους, το διακριτικό τους βάθος, οι χαρακτήρες οι γεμάτοι σπιρτάδα και μελαγχολία, η αριστοτεχνική χρήση των ελλείψεων και το πώς αντιμετωπίζουν τον κάθε άνθρωπο σαν μια μικρή, αξεδιάλυτη άβυσσο. Πριν από αυτή την αφορμή, είχα καιρό την επιθυμία να γράψω μια κωμωδία. Συνδέοντας την κωμωδία με το έργο του Τομάιν, μπόρεσα να φτιάξω μια ιστορία με πολλές διακυμάνσεις, αντικατοπτρίζοντας τους χαρακτήρες του Τομάιν. Ένα διακριτικά φτιαγμένο φιλμ, του οποίου οι ήρωες, παρόλα αυτά, θα μιλούσαν συνέχεια.» – Ζακ Οντιάρ

Το «Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα» (Les Olympiades) του πολυβραβευμένου Γάλλου σκηνοθέτη Ζακ Οντιάρ, σε σενάριο που υπογράφει ο ίδιος σε συνεργασία με τη Σελίν Σιαμά και τη Λέα Μισιούς, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τα κόμικ διηγήματα «Amber Sweet», «Hawaiian Getaway» και «Killing and Dying», τα οποία περιλαμβάνονται στη συλλογή «Killing and Dying» του διάσημου Αμερικανού κομίστα, Έιντριαν Τομίνε.

Παρότι γυρισμένη σε ένα γοητευτικό ασπρόμαυρο φόντο, η ταινία του Οντιάρ ακτινοβολεί όλα τα χρώματα μιας πολύπλοκης εποχής, αποτυπώνοντας τον παλμό και την ένταση της στιγμής και του σήμερα. Παράλληλα, ενώ οι ιστορίες εκτυλίσσονται στο Παρίσι, η αμεσότητα της ταινίας καταργεί κάθε είδους σύνορα και διαχωρισμούς.

«Στην αρχή της αρχής, υπήρχε το «Μια Νύχτα με τη Μωντ» του Ρομέρ και – ασυνείδητα – η επιθυμία μια μέρα να κάνω μια ταινία για τον ερωτικό λόγο, ή πιο συγκεκριμένα: πότε και πώς μιλά κανείς για τον έρωτα σήμερα; Στο «Μια Νύχτα με τη Μωντ», δύο άντρες και μια γυναίκα, αλλά κυρίως ένας άντρας και μια γυναίκα, μιλάνε όλο το βράδυ. Μιλάνε για τα πάντα: για τους εαυτούς τους, φυσικά, αλλά επίσης για τον Θεό, τον Μπλεζ Πασκάλ, το χιόνι, τη ζωή στην επαρχία, τη γοητεία των νεαρών Καθολικών κοριτσιών κ.ο.κ. Στο τέλος, αν κι έχουν φανερωθεί κι αναγνωριστεί όλα τα σημάδια της αμοιβαίας έλξης, κι αν και θα έπρεπε να πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και να ερωτευτούν, δεν το κάνουν. Γιατί; Επειδή τα πάντα έχουν ειπωθεί και η σαγήνη, ο ερωτισμός και ο έρωτας έχουν διοχετευθεί εξ ολοκλήρου μέσα από τις λέξεις. Το να υπάρξει οποιαδήποτε συνέχεια θα ήταν περιττό.» – Ζακ Οντιάρ

Ο καθένας από εμάς, από το Παρίσι έως την Αριστοτέλους και από το Μανχάταν έως την Κυψέλη, θα μπορούσε να μπει στη θέση των ηρώων, να συναισθανθεί τα όσα βιώνουν, να βρει παραλληλισμούς και ομοιότητες με τις προσωπικές του εμπειρίες.

Ο έρωτας, η ενηλικίωση, αλλά και η συμφιλίωση τόσο με τον εαυτό μας, όσο και με τον κόσμο και τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, κυριαρχούν σε μια ταινία που φτιάχνει μικρούς κόσμους, όπου συνυπάρχουν το «εγώ» και το «εμείς».

Το «Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα» είναι σαν ένα ρομαντικό τραγούδι, ανάλαφρο και βαθύ, που το κουβαλάς μαζί σου ως εφόδιο και ανάμνηση χωρίς καλά καλά να το αντιληφθείς. Αποτέλεσε το ιδανικό κλείσιμο του 62ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, με την επιστροφή της διοργάνωσης στους φυσικούς της χώρους, τις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και μια γλυκιά υπόσχεση για τα όσα έρχονται στο μέλλον.

«Πώς θα εξελισσόταν μια τέτοια κατάσταση σήμερα όπου μας προσφέρεται το ακριβώς αντίθετο; Τι συμβαίνει πραγματικά στην εποχή του Tinder και του «σεξ από το πρώτο ραντεβού»; Μπορεί να υπάρξει ερωτικός λόγος σ’ αυτές τις συνθήκες; Ναι, φυσικά, πώς θα μπορούσε κανείς να αμφιβάλλει γι’ αυτό. Αλλά σε ποιο σημείο ξεκινά να υπάρχει; Ποιες είναι οι λέξεις, ποια τα πρωτόκολλα; Αυτό είναι ένα βασικά αφηγηματικά νήματα στο Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα.» – Ζακ Οντιάρ

Ζακ Οντιάρ / Jacques Audiard

Γιος του σκηνοθέτη Μισέλ Οντιάρ, γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 30 Απριλίου του 1952. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 άρχισε να γράφει σενάρια όπως τα «Réveillon chez Bob», «Baxter», «Fréquence Meurtre» και «Saxo». Το 1994 σκηνοθέτησε την ταινία «Κοίτα Τους Άντρες Όταν Πέφτουν» (Regarde les hommes tomber), με τους Ματιέ Κασοβίτς και Ζαν-Λουί Τριντινιάντ. Η ταινία τιμήθηκε με το Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Georges-Sadoul.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Ζακ Οντιάρ συνεργάστηκε ξανά με τους δύο ηθοποιούς για τη δεύτερη ταινία του «Ένας Πολύ Διακριτικός Ήρωας» (Un héros très discret), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζαν-Φρανσουά Ντενιώ. Το 2001, ακολούθησε το «Πάνω στα Χείλη Μου» (Sur Mes Levres) με τους Βενσάν Κασέλ και Εμανουέλ Ντεβό.

Η τέταρτη ταινία του, «Ο Χτύπος Που Έχασε Η Καρδιά Μου» (De battre mon cœur s’est arête), έλαβε συνολικά δέκα υποψηφιότητες στα Βραβεία Σεζάρ το 2005 και απέσπασε τελικά οκτώ Βραβεία Σεζάρ, συμπεριλαμβανομένων αυτών στις Κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Μουσικής και Φωτογραφίας.

Το 2009, ο «Προφήτης» (Une Prophete) φεύγει από το Φεστιβάλ Καννών με το Μέγα Βραβείο, αποσπά το BAFTA Καλύτερης Ταινίας και φτάνει μέχρι την τελική πεντάδα για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Το «Σώμα με Σώμα / De rouille et d’os / Rust and Bone» του Ζακ Οντιάρ, πραγματεύεται με τον πιο ποιητικό τρόπο, τις δύσκολες μελοδραματικές συμβάσεις, καθώς αναδύει μέσα από την οθόνη μια βαθιά συναισθηματική ατμόσφαιρα.

Η έβδομη ταινία του «Dheepan», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 68ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Καννών, όπου και τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ την ίδια χρονιά είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε στην ελληνική της πρεμιέρα, καθώς αποτέλεσε την Ταινία Λήξης του 21ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας.

Διαβάστε Επίσης:

• «Dheepan» του Ζακ Οντιάρ: Μετανάστευση και κοινωνικός ρατσισμός σε πρώτο πλάνο
• «Σώμα με Σώμα»: Από το αναπηρικό καρότσι η Μαριόν Κοτιγιάρ παραδίδει μαθήματα ζωής και ελπίδας

Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα / Les Olympiades, Paris 13e / Paris, 13th District
Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ / Jacques Audiard
Σενάριο: ελίν Σιαμά, Λεά Μίσιος, Ζακ Οντιάρ, βασισμένο στα διηγήματα Amber Sweet, Killing and Dying, Hawaian Getaway του Άντριαν Τομάιν
Πρωταγωνιστούν: Λουσί Ζανγκ, Μακίτα Σαμπά, Νοεμί Μερλάν, Τζένι Μπεθ
Διεύθυνση φωτογραφίας: Πολ Γκιγιόμ, A.F.C.
Σκηνογραφία: Βιρζινί Μοντέλ
Ήχος: Μπριζίτ Ταϊλαντιέ, Βενσάν Γκουζόν, Ορτένς Μπαλλί, Νιλς Μπαρλέτα
Πρωτότυπη Μουσική: Rone
Μοντάζ: Τζούλιετ Γουέλφλινγκ
Έτος Παραγωγής: 2021
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Διάρκεια: 106 λεπτά
Κυκλοφορεί στους Κινηματογράφους από την Πέμπτη 9 Ιουνίου