Μετά την καλύτερη κινηματογραφική εβδομάδα του καλοκαιριού, ο Αύγουστος μας αποχαιρετά με μια «πικρή» κινηματογραφική εβδομάδα, με λίγες νέες δημιουργίες κι ένα θορυβώδες μπλοκμπάστερ. Ταινία της εβδομάδας είναι το «Μητρικό Ένστικτο» του Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς, ενώ σ’ επανέκδοση κυκλοφορεί η «Γλυκιά Ζωή» του Φεντερίκο Φελίνι. 

«Μητρικό Ένστικτο» (Duelles – 2018) του Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς (Γαλλία, Βέλγιο)

Βρυξέλλες, αρχές της δεκαετίας του ’60: H Άλις και η Σελίν είναι κολλητές φίλες και μένουν σε γειτονικά και πανομοιότυπα σπίτια, σε ένα πλούσιο προάστιο. Οι γιοί τους, Τεό και Μαξίμ μεγαλώνουν σαν αδέρφια και οι δύο οικογένειες είναι αχώριστες. Όλα μοιάζουν τέλεια. Η τέλεια αυτή αρμονία διαταράσσεται όταν ο Μαξίμ, ο γιος της Σελίν χάνει τραγικά τη ζωή του. Το ξαφνικό αυτό ατύχημα, θα φέρει αντιμέτωπες τις δύο οικογένειες και θα ταράξει τις ζωές τους. Τα συναισθήματα αγάπης θα δώσουν τη θέση τους στην καχυποψία και τη παράνοια. Οι δύο μητέρες θα ωθήσουν στα όρια τη φιλιά τους στην προσπάθεια τους να προστατέψουν τις οικογένειες τους.

Ένα προσεγμένο ψυχολογικό θρίλερ, επηρεασμένο από τους μεγάλους κινηματογραφιστές μυστηρίου και σασπένς, όπως ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και ο Ντέιβιντ Λιντς. Το «Μητρικό Ένστικτο» είναι μια ιστορία βασισμένη σε δύο οικογένειες που ζουν σχεδόν παράλληλες ζωές. Σε μια 60’s νοσταλγική αισθητική, ο σκηνοθέτης επιχειρεί να καταρρίψει την ύπαρξη του τέλειου κόσμου, στον οποίο φαινομενικά ζουν οι πρωταγωνίστριες του. Ηθοποιοί: Βέρλε Μπέτενς, Αν Κεσέν, Μεχντί Νεμπού, Αριέ Βορτχάλτερ. Bραβείο Κριτικής Επιτροπής στο 20ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδος.

«Πρόκειται για τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος «Derrière la Haine» (Πίσω από το μίσος) της Βελγίδας συγγραφέως Μπάρμπαρα Αμπέλ. Τη στιγμή που τελείωσα να διαβάζω το βιβλίο, ήξερα ότι έπρεπε να γίνει ταινία. Η ιστορία αυτή έχει όλα τα συστατικά που ήθελα να έχει το επόμενο project μου: ένα βαθιά ανθρωπιστικό θέμα από την οπτική γωνία ενός τρομακτικού ψυχολογικού θρίλερ. Παρόλο που η βασική ιδέα προέρχεται από το μυθιστόρημα, μπορούμε να πούμε ότι έγινε ελεύθερη απόδοση. Άλλαξα τη χρονική περίοδο και τοποθέτησα τα γεγονότα στη δεκαετία του ’60, σε αντίθεση με το βιβλίο που τοποθετείται στο παρόν. Η ιστορία της Αμπέλ είχε μια μοναδική Χιτσκοκική αύρα η οποία ταίριαζε άψογα στην αισθητική των 60s. Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία που θα μιμούνταν μια κινηματογραφική προσέγγιση, ίσως να έπεφτε και στην παγίδα να χαρακτηριστεί παρωδία. Ήθελα μια «στιλιστική άσκηση» που θα αντλούσε έμπνευση από τις αναφορές αυτές και το βλέμμα ενός «μικρού Βέλγου σκηνοθέτη. Έχω παρακολουθήσει τις ταινίες των Ντάγκλας Σερκ, Χίτσκοκ και Λιντς ασταμάτητα, οι σκηνοθέτες αυτοί είναι έμπνευση, δε σε συνθλίβουν με την ιδιοφυΐα τους, σε προσκαλούν να δοκιμάσεις κι εσύ. Με το συνεργείο μου λοιπόν, δοκιμάσαμε… Το «Μητρικό ένστικτο» είναι μια ταινία για τις γυναίκες. Όλες μου οι ταινίες είναι. Ελπίζω να είναι και λίγο φεμινιστικές. Το αγαπημένο μου κομπλιμέντο είναι όταν μια γυναίκα έρχεται και μου λέει ότι θεωρούσε ότι την ταινία τη σκηνοθέτησε γυναίκα. Πάντα θεωρούσα πιο εύκολο να εκφράζομαι μέσα από γυναικείους χαρακτήρες- όταν δημιουργείς ένα γυναικείο χαρακτήρα, πρέπει να μπεις στο δέρμα της, να ψάξεις τη γυναίκα μέσα σου, να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που μας συνδέει εγγενώς.» – Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς

«Μαχητές των Δρόμων 9» (Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw – 2019) του Ντέιβιντ Λιτς (Η.Π.Α.)

Από τότε που ο Χομπς (Τζόνσον), πιστός πράκτορας της Διπλωματικής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Αμερικής, και ο παράνομος Σο (Στέιθαμ), πρώην επίλεκτο μέλος του Βρετανικού Στρατού, ήρθαν αντιμέτωποι για πρώτη φορά το 2015 στο «Fast & Furious 7», δεν έχουν σταματήσει οι συγκρούσεις μεταξύ τους, τα χτυπήματα και ένας αγώνας για την επικράτηση του πιο δυνατού. Αλλά όταν ο κυβερνο-τροποποιημένος αναρχικός Μπρίξτον (Ίντρις Έλμπα) απειλεί τη συνέχιση της ανθρωπότητας, αυτοί οι δύο ορκωτοί εχθροί θα πρέπει να συνεργαστούν για να κερδίσουν τον μοναδικό τύπο που μπορεί να είναι πιο κακός και από τους δυο τους.

Μετά από οκτώ ταινίες, το «Fast & Furious» παρουσιάζει το πρώτο του κινηματογραφικό παιδί, με τους Ντουέιν Τζόνσον και Τζέισον Στέιθαμ, να ξαναμπαίνουν στους ρόλους τους ως Λουκ Χόμπς και Ντέκαρτ Σο αντίστοιχα, στη νέα ταινία «Fast & Furious: Hobbs & Shaw». Η ταινία ανοίγει μια νέα πόρτα στο σύμπαν του «Fast & Furious», με κυνηγητά και γυρίσματα σε όλη την υδρόγειο, από το Λος Άντζελες μέχρι το Λονδίνο και από την ερημιά του Τσερνομπίλ μέχρι την πλούσια ομορφιά της Σαμόα. Ηθοποιοί: Ντουέιν Τζόνσον, Τζέισον Στέιθαμ, Ίντρις Έλμπα, Βανέσα Κίρμπι, Έλεν Μίρεν.

Κυκλοφορούν επίσης:
«Μπάτε Σκύλοι Αλέστε 2» (The Secret Life of Pets 2 – 2019) του Κρις Ρενόντ (Η.Π.Α., Γαλλία, Ιαπωνία)

Η ταινία «Μπάτε Σκύλοι Αλέστε 2», αποτελεί το sequel της ταινίας που κυκλοφόρησε το 2006 και έρχεται να δώσει τη δική της απάντηση στο αιώνιο ερώτημα: τι κάνουν τα κατοικίδια στο σπίτι όταν λείπουν τα αφεντικά τους; Προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα Ελληνικά. Με τις φωνές των Χρήστου Θάνου, Κώστα Τερζάκη, Ειρήνης Ψυχράμη, Ιφιγένειας Στάικου, Λεωνίδα Κακούρη, Χρήστου Πλαΐνη, Δανάης Σκιάδη, Κώστα Δαρλάση, Ειρήνης Γρέκα, Γιάννη Υφαντή. Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο πολυβραβευμένος Αλεξάντρ Ντεσπλά, ενώ η σκηνοθεσία ανήκει στον Κρις Ρενό, ο οποίος είναι ένας από τους συνδημιουργούς των «Minions» που έχουμε απολαύσει στις ταινίες «Εγώ, ο Απαισιότατος».

Σ’ Επανέκδοση:
«Γλυκιά Ζωή» (La Dolce Vita – 1960) του Φεντερίκο Φελίνι (Ιταλία)

Ο Μαρτσέλο Ρουμπίνι είναι δημοσιογράφος και αρθρογραφεί σ’ ένα έντυπο σκανδάλων, παρ’ όλο που ελπίζει να μπορέσει κάποτε να γράψει πιο σοβαρά. Για επτά ημέρες κι άλλες τόσες νύχτες γίνεται ο ξεναγός σ’ ένα ταξίδι της ζωής στη Ρώμη.

Το «La Dolce Vita» θεωρείται το πρώτο μεγάλο αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι και αποτέλεσε ένα βαρυσήμαντο καλλιτεχνικό γεγονός στην εποχή του, καθιερώνοντας τον δημιουργό της στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα. Βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1960, αλλά και από την Ένωση Κριτικών Νέας Υόρκης την ίδια χρονιά. Τιμήθηκε με ένα Βραβείο Όσκαρ για τα κοστούμια της ενώ ήταν υποψήφια και στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης. Σήμερα η ταινία θεωρείται κλασική και διαχρονικότατη, ενώ από πολλούς συγκαταλέγεται δικαίως ως μία από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών και ίσως η καλύτερη στην ιστορία του Ιταλικού κινηματογράφου.

Διαβάστε επίσης:

• Ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι μας ξεναγεί στη «Γλυκιά Ζωή» του Φελίνι
• Φεντερίκο Φελίνι: Ένα παιδί ζωγραφίζει στο σελιλόιντ