Το 2012 μία ασπρόμαυρη ταινία κερδίζει τις εντυπώσεις αλλά και τα Όσκαρ, στην τελετή απονομής της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Πρόκειται για το «The Artist» του Μισέλ Χαζαναβίσιους, που πήγε με δέκα υποψηφιότητες και έφυγε με πέντε χρυσά αγαλματίδια στις αποσκευές του. Επτά χρόνια μετά η Ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς το «Ρόμα» του Αλφόνσο Κουαρόν, διεκδικεί επίσης δέκα Όσκαρ, ενώ και ο «Ψυχρός Πόλεμος» του Πάβελ Παβλικόφσκι, διεκδικεί ακόμα τρία χρυσά αγαλματίδια. Το ασπρόμαυρο λοιπόν είναι και πάλι στη μόδα. Διαβάστε επίσης: 12 ασπρόμαυρα κινηματογραφικά αριστουργήματα του 21ου αιώνα.
Μεγάλο φαβορί για το Όσκαρ Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, είναι το «Ρόμα» του Αλφόνσο Κουαρόν, που κέρδισε και την αντίστοιχη Χρυσή Σφαίρα, ενώ από κοντά και ο Γιώργος Λάνθιμος που ευελπιστεί η νέα του ταινία να γίνει η νέα «Ευνοούμενη» της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ο Σπάικ Λι με την «Παρείσφρηση» και ο Πολωνός σκηνοθέτης Πάβελ Παβλικόφσκι, με τον εξαιρετικό «Ψυχρό Πόλεμο», είναι δίκαια υποψήφιοι με τις ταινίες του, αλλά δύσκολα θα καταφέρουν να διαψεύσουν τα πρωταγωνιστικά. Την πεντάδα συμπληρώνει τυπικά ο Άνταμ ΜακΚέι, με τη νέα του δημιουργία «Vice».
Διαβάστε επίσης:
Λίγα λόγια για τις ταινίες:
«Vice: Ο Δεύτερος Στην Ιεραρχία» (Vice – 2018) του Άνταμ ΜακΚέι (Η.Π.Α.)
Η ταινία σκιαγραφεί κωμικά και γλαφυρά πώς ένας γραφειοκράτης από την Ουάσιγκτον ανελίχθηκε αθόρυβα σε έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο, σε μια περίοδο που στιγματίστηκε από την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Ο Τσένεϊ αναδιαμόρφωσε την Αμερική και τον κόσμο με τρόπους που εξακολουθούν να επηρεάζουν τις εξελίξεις μέχρι και σήμερα. Το «Vice: Ο Δεύτερος Στην Ιεραρχία» είναι η νέα ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ συν-σεναριογράφο και σκηνοθέτη της ταινίας: «Το Μεγάλο Σορτάρισμα».
Ο Άνταμ ΜακΚέι αναμειγνύει αριστοτεχνικά το δράμα και την κωμωδία, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι ξεχωριστό. Συνδυάζοντας ένα δυνατό σενάριο με την ελευθερία του αυτοσχεδιασμού, το «Vice: Ο Δεύτερος Στην Ιεραρχία», είναι κάτι παραπάνω από μια ακόμα βιογραφική ταινία. Ηθοποιοί: Κρίστιαν Μπέιλ, Έιμι Άνταμς, Στιβ Καρέλ, Σαμ Ρόκγουελ, Μπιλ Πούλμαν, Άλισον Πιλ.
«Οτιδήποτε κι αν πιστεύει κάποιος πολιτικά, όλοι μας θέλουμε να μάθουμε πώς φτάσαμε ως εδώ. Υπάρχει κάποιος λόγος που η κυβέρνησή μας είναι φτιαγμένη με επιταγές. Η εξουσία είναι εθιστική. Η Αμερική έχει εξελιχθεί σε μια χώρα που είναι επικεντρωμένη στη δύναμη και την καριέρα ενώ κάποτε μας ένοιαζε η οικογένειά μας. Για εμένα το VICE είναι μια ταινία για τον εγωισμό της εξουσίας και για το πώς χάσαμε την κοινωνία μας και την πατρίδα μας. Ακόμα και για τον Τσένεϊ η κατάληξη ήταν τραγική. Αλλά αυτή είναι η ομορφιά αυτή της ταινίας, ότι μπορείς να την ερμηνεύσεις όπως θες.» – Άνταμ ΜακΚέι
Διαβάστε επίσης:
- Κρίστιαν Μπέιλ: Ένας χαμαιλέων της υποκριτικής τέχνης μέσα από 10 χαρακτηριστικές ερμηνείες του
- «Vice»: Ο Κρίστιαν Μπέιλ στην κινηματογραφική βιογραφία του αμφιλεγόμενου Ντικ Τσένεϊ
«Ρόμα» (Roma – 2018) του Αλφόνσο Κουαρόν (Μεξικό, Η.Π.Α.)
Ο Αλφόνσο Κουαρόν, μέσα από τη νέα του δημιουργία, μας χαρίζει ένα βαθιά προσωπικό, ημιαυτοβιογραφικό, ασπρόμαυρο βραδυφλεγές δράμα για τους αφανείς ήρωες της ιστορίας. Γυρίζουμε στις αρχές του ’70, στη συνοικία Ρόμα του Μεξικό και ζούμε έναν χρόνο από τη ζωή μιας οικογένειας που γίνεται μάρτυρας των πολιτικών αναταραχών της εποχής.
Η ταινία αποθεώθηκε στην 75η Μόστρα, όπου κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι και ύστερα από ένα κινηματογραφικό ταξίδι με σταθμούς τα σημαντικότερα Φεστιβάλ του κόσμου, όπως του Τορόντο, της Νέα Υόρκη, της Ζυρίχης και του Λονδίνο, είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε τον Νοέμβριο στο 59ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Εμπνευσμένο από τις γυναίκες της παιδικής του ηλικίας, ο Μεξικανός σκηνοθέτης παραδίδει μια ωδή στον άνθρωπο, ενώ παράλληλα με την ταινία του έβαλε δυναμικά το Netflix για πρώτη φορά, στην κούρσα για τα επερχόμενα Όσκαρ.
Διαβάστε επίσης:
«Η Ευνοούμενη» (The Favourite – 2018) του Γιώργου Λάνθιμου (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Η.Π.Α.)
Αρχές του 18ου αιώνα. Η Αγγλία βρίσκεται σε πόλεμο με τους Γάλλους. Παρόλα αυτά, οι αγώνες πάπιας και η κατανάλωση ανανά βρίσκονται στο απόγειό τους. Η φιλάσθενη Βασίλισσα Άννα (Ολίβια Κόλμαν) βρίσκεται στον θρόνο και η στενή της φίλη Λαίδη Σάρα (Ρέιτσελ Βάις) κυβερνά τη χώρα στη θέση της, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει για την υγεία και το απρόβλεπτο ταπεραμέντο της. Όταν η νέα υπηρέτρια Άμπιγκεϊλ (Έμμα Στόουν) καταφτάνει, η γοητεία της την κάνει αμέσως αγαπητή στη Σάρα. Η Σάρα την παίρνει υπό την προστασία της και η Άμπιγκεϊλ βρίσκει μια ευκαιρία να επιστρέψει στις αριστοκρατικές της ρίζες. Καθώς οι τακτικές του πολέμου καταναλώνουν όλο τον χρόνο της Σάρα, η Άμπιγκεϊλ παίρνει τη θέση της ως η συντροφιά της Βασίλισσας. Η φιλία τους της δίνει την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα τις φιλοδοξίες της και δεν θα αφήσει καμία γυναίκα, καμία πολιτική και κανένα κουνέλι να σταθούν εμπόδιο στον δρόμο της…
Έναν χρόνο μετά τον «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού», o Γιώργος Λάνθιμος έχει στα χέρια του ένα σενάριο, πολύ διαφορετικό απ’ ότι μας έχει συνηθίζει μέχρι σήμερα. Ο Έλληνας σκηνοθέτης, δέχεται την πρόσκληση, σηκώνει το γάντι και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα. Διότι η «Ευνοούμενη», μπορεί να αποτελεί την πιο «mainstream» δημιουργία του, όμως παράλληλα είναι και μία αριστουργηματική ταινία εποχής, η οποία επαναπροσδιορίζει τα όρια του είδους, στον 21ο αιώνα.
https://tvxs.gr/news/sinema/o-giorgos-lanthimos-xartografei-ta-anthropin…
Το ιερό δισκοπότηρο των ιστορικών δραμάτων εποχής, είναι για τους περισσότερους το φιλμ «Μπάρι Λίντον». Και δικαίως, καθώς ο τελειομανής Στάνλεϊ Κιούμπρικ, κατάφερε κάθε ταινία του να αποτελεί και σημείο αναφοράς, στην Ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Ο Λάνθιμος, βαδίζοντας στα ίχνη του σπουδαίου Αμερικανού σκηνοθέτη και έχοντας στα χέρια του ένα αξιόλογο σενάριο, καταφέρνει να εκμαιεύσει τρεις αξιομνημόνευτες ερμηνείες, από τις διαφορετικές, αλλά εξίσου χαρισματικές, πρωταγωνίστριες του: Ρέιτσελ Βάις, Ολίβια Κόλμαν, Έμμα Στόουν, συν τον αγνώριστο Νίκολας Χουλτ, που λειτουργεί επικουρικά.
Διαβάστε επίσης:
«Η Παρείσφρηση» (BlacKkKlansman – 2018) του Σπάικ Λι (Η.Π.Α.)
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μιας εποχής ιδιαίτερων κοινωνικών αναταραχών μαίνεται ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Ρον Στάλγουορθ (Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον) γίνεται ο πρώτος Αφρο-Αμερικανός αστυνομικός στο τμήμα του Κολοράντο Σπρινγκς, αλλά η άφιξή του γίνεται δεκτή με σκεπτικισμό από τους συναδέλφους του και εκδηλώνεται ανοιχτά εχθρική διάθεση απέναντί του. Χωρίς να πτοείται, ο Στάλγουορθ καταφέρνει και αποκτά όνομα κάνοντας τη διαφορά στην κοινότητά του. Με θάρρος ξεκινά μια αποστολή, που ακόμα και σήμερα φαντάζει αδιανόητη: να μπει στους κόλπους της Κου Κλουξ Κλαν και να την ξεσκεπάσει. Προσποιούμενος πως είναι ρατσιστής εξτρεμιστής, ο Στάλγουορθ επικοινωνεί με την ομάδα και σύντομα γίνεται μέλος του πλέον υψηλού ιεραρχικά κύκλου της. Κατορθώνει και δημιουργεί μάλιστα φιλική σχέση με τον αρχηγό της Κουξ Κλουξ Κλαν, τον Ντέιβιντ Ντιούκ (Τόπερ Γκρέις) που εκτιμά την αφοσίωσή του στην προαγωγή της Λευκής Αμερικής.
Από τον οραματιστή σκηνοθέτη Σπάικ Λι – ο οποίος μας έχει χαρίσει ταινίες όπως το «Κάνε Το Σωστό» του 1989 και η «25η Ώρα» του 2002 – έρχεται η απίστευτη πραγματική ιστορία ενός αστυνομικού που εισχώρησε στην Κου Κλουξ Κλαν, για να αποκαλύψει τα εγκλήματα της φασιστικής οργάνωσης. Πρωταγωνιστεί ο γιος του Ντένζελ Ουάσινγκτον, Τζον Ντέιβιντ και ο πάντα αξιόπιστος, Άνταμ Ντράιβερ.
Διαβάστε επίσης:
«Ψυχρός Πόλεμος» (Cold War / Zimna Wojna – 2018) του Πάβελ Παβλικόφσκι (Πολωνία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο)
H ταινία παρακολουθεί την παθιασμένη ερωτική ιστορία δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, με φόντο τον Ψυχρό Πόλεμο στην Πολωνία, το Βερολίνο, τη Γιουγκοσλαβία και το Παρίσι. Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται στα συντρίμμια της μεταπολεμικής Πολωνίας. Παγιδεύονται σε έναν μοιραίο έρωτα που τους καταδικάζει να βρίσκονται δεμένοι ο ένας με τον άλλον. Οι πολιτικές συνθήκες, τα ελαττώματα τους, αλλά και μια σειρά από ατυχείς συγκυρίες τους χωρίζουν και τους ενώνουν σ’ έναν έρωτα διαχρονικά αδύνατο.
Η ταινία «Ψυχρός Πόλεμος» πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της τον Μάιο στο 71ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών κατακτώντας κοινό, κριτικούς, αλλά και την επιτροπή, η οποία απένειμε στον Πάβελ Παβλικόφσκι το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Eπίσημη πρόταση της Πολωνίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. H ταινία είναι αφιερωμένη στους γονείς του Πάβελ Παβλικόφσκι, γι’αυτό και έδωσε τα ονόματά τους στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας του, στην οποία υπογράφει εκτός από τη σκηνοθεσία και το σενάριο.
«Ήθελα να κάνω την ταινία αρχικά έγχρωμη. Δεν ήθελα να επαναλάβω τον εαυτό μου, αλλά όταν εξέτασα τη χρωματική παλέτα, δεν ήξερα τι χρώμα να δώσω στην Πολωνία της εποχής. Δεν έμοιαζε με τη σέπια των Η.Π.Α. της δεκαετίας του ’50. Το χρώμα στην Πολωνία είναι ένα είδος γκρι / καφέ / πράσινου. Η Πολωνία τότε ήταν συντρίμμια, ο κόσμος ήταν μελαγχολικός, φορούσε ρούχα με σκούρα χρώματα. Το ασπρόμαυρο άρχισε να φαντάζει σαν η μοναδική επιλογή για την ιστορία που ήθελα να πω». Το 1.33:1 φορμά είναι αυτό που εκφράζει καλύτερα τον Παβλικόφσκι. «Ξεκίνησα με αυτό γιατί σε βοηθά όταν δεν έχεις πολλά χρήματα για σχεδιασμό της παραγωγής στο background να μη δείχνεις πολύ από τον έξω κόσμο και να επικεντρώνεσαι μόνο στην ιστορία που έχεις να διηγηθείς».
Διαβάστε επίσης:
Στην Ελλάδα τα ΜΜΕ που στηρίζουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χρημαδοτούνται από το ... κράτος. Tο tvxs.gr στηρίζεται στους αναγνώστες του και αποτελεί μια από τις ελάχιστες ανεξάρτητες φωνές στη χώρα. Mε μια συνδρομή, από 2.9 €/μήνα,ενισχύετε την αυτονομία του tvxs.gr και των δημοσιογραφικών του ερευνών. Συγχρόνως αποκτάτε πρόσβαση στα ντοκιμαντέρ και το περιεχόμενο του 24ores.gr.
Δες τα πακέτα συνδρομών >
