Ο αξιόλογος δημιουργός Άντριου Νίκολ, ο οποίος σκηνοθέτησε και έγραψε το αριστουργηματικό «Gattaca» και συνέλαβε την ιστορία του συναρπαστικού «The Truman Show» – φιλμ που του χάρισε μία υποψηφιότητα για  Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου – επιστρέφει με μια καθηλωτική ιστορία επιστημονικής φαντασίας που διαδραματίζεται στο προσεχές μέλλον, αντλώντας έμπνευση από το παρόν. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, συναντάμε τους ηθοποιούς, Κλάιβ Όουεν και Αμάντα Σέιφριντ.

«Πάντα με ενδιέφερε η ισορροπία ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και την τεχνολογία. Επιστρέφω σε αυτό το ερώτημα ξανά και ξανά γιατί δεν φεύγει ποτέ. Είναι η εποχή που ζούμε, προσπαθούμε συνεχώς να ισορροπήσουμε ανάμεσα στα δύο […] Το ενδιαφέρον με τον πόλεμο για ιδιωτικότητα είναι ότι τον έχουμε ήδη χάσει. Δεν υπήρξε ποτέ. Παραδώσαμε την ιδιωτικότητα μας, χωρίς αγώνα, στην υπηρεσία της ευκολίας. Το «Anon» οδηγεί αυτή τη διαμάχη στη λογική της κατάληξη.» – Άντριου Νίκολ

Anon
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Άντριου Νίκολ
Πρωταγωνιστούν: Κλάιβ Όουεν, Αμάντα Σέιφριντ, Κολμ Φιόρε, Μαρκ Ο’ Μπράιαν, Σόνια Γουάλγκερ, Ίντο Γκόλντμπεργκ
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αμίρ Μόκρι
Σκηνογραφία: Φίλιπ Ιβυ
Μοντάζ: Αλεξ Ροντρίγκεζ
Μουσική: Κριστόφ Μπεκ
Χώρα Παραγωγής: Γερμανία
Έτος Παραγωγής: 2018
Διάρκεια: 99 λεπτά

Το τέλος της ανωνυμίας. Στο προσεχές μέλλον δεν υπάρχει ιδιωτική ζωή ή ανωνυμία. Όλες οι προσωπικές στιγμές καταγράφονται και το έγκλημα φθίνει. Στην απόπειρα του να ρίξει φως σε μια σειρά από φόνους, ο αστυνομικός Σαλ Φρίλαντ (Κλάιβ Όουεν) πέφτει πάνω σε μια νεαρή γυναίκα (Αμάντα Σέιφριντ), η οποία δεν έχει κανένα ψηφιακό αποτύπωμα και άρα είναι αόρατη στο σύστημα. Η μυστηριώδης γυναίκα γνωστή ως The Girl, δεν έχει ταυτότητα, ιστορία ή οποιοδήποτε αρχείο. Ο Σαλ πρέπει να την εντοπίσει πριν γίνει ο ίδιος το επόμενο θύμα.

Ο Άντριου Νίκολ, πιστός στα θέματα που θέτουν ερωτήματα για τις ηθικές επιπλοκές της χρήσης της τεχνολογίας, ο δημιουργός εξερευνά τον ρόλο της πληροφορίας και την έλλειψη ιδιωτικότητας στην εποχή των social media, του σκανδάλου Σνόουντεν και του WikiLeaks. Στο φιλόδοξο αυτό φιλμ νουάρ επιστημονικής φαντασίας, που γράψει και σκηνοθετεί ο Νεοζηλανδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, πρωταγωνιστεί ο καθηλωτικός Κλάιβ Όουεν («Εξ Επαφής», «Τα Παιδιά των Ανθρώπων») και η αιθέρια Αμάντα Σέιφριντ («Mamma Mia! Η ταινία», «Οι Άθλιοι»), η οποία συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Άντριου Νίκολ, μετά το «In Time» του 2011.

«Ο Σαλ είναι ένας άντρας που έχει δει τα πάντα. Αυτό είναι δύσκολο για κάποιον που η δουλειά του είναι να παρακολουθεί τους άλλους. Ξέρει ότι η τεχνολογία έχει μειώσει τη δουλειά της αστυνομίας σε υπαλληλίκι, αλλά καταλαβαίνει ότι το τέλος του εγκλήματος μπορεί να είναι απλώς η αρχή του. Μπαίνει σε μία εποχή που δεν μπορείς να πιστέψεις ούτε στα μάτια σου.» – Άντριου Νίκολ

«Αναζητά έναν δολοφόνο που δεν έχει φάκελο και νομίζω ότι υπάρχει ένα κομμάτι του που συνδέεται με την ανωνυμία. Έχει μια λαχτάρα για αυτή τη μοναξιά και η υπερβολική δόση τεχνολογίας τον έχει κουράσει. Αυτή η υπόθεση του αρέσει γιατί συνάντησε ένα κορίτσι που ζει εκτός συστήματος, που έχει ιδιωτική ζωή […] Το κλειδί στον χαρακτήρα μου είναι αυτό που συνέβη στο παρελθόν. Ο γιος του πέθανε και νιώθει υπεύθυνος για αυτό. Η ιδέα ότι έχεις πρόσβαση σε ό,τι συνέβη ξανά και ξανά, σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που καταλήγουν εντελώς χαμένοι. Αναλώνονται από αυτό. Αυτό είναι σίγουρο για τον Σαλ, ειδικά όταν πιάνει πάτο. Λένε ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά αν μπορείς να ξαναζήσεις κάτι όποτε θες, αν αυτό είναι προσβάσιμο αμέσως, όσο φριχτό κι αν είναι, τότε αυτόματα το ζεις ξανά και ξανά. Αν φανταστείς ότι όλες μας οι αναμνήσεις είναι προσβάσιμες, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα διαλέγεις μόνο τις καλές.» – Κλάιβ Όουεν

«Το μυαλό του δουλεύει με έναν τρόπο που δεν είναι προσβάσιμος. Αλλά μου αρέσει αυτό γιατί ξέρω ότι έχει όλες τις απαντήσεις που χρειάζομαι. Ξέρει ακριβώς τι θέλει. Ο κόσμος που δημιουργεί είναι πολύ ελκυστικός. Όλα είναι εξωπραγματικά. Όλα είναι ατμοσφαιρικά, όλα έχουν κάτι από φιλμ νουάρ. Αλλά βγάζει νόημα σε έναν δυστοπικό κόσμο, όπως αυτόν που χτίζει. Είναι συναρπαστικό να ζεις σ’ αυτόν για λίγο. Μπορεί να είναι κουραστικό, αλλά είναι συναρπαστικό.» – Αμάντα Σέιφριντ

Η Πηγή Έμπνευσης

Στις 15 Ιουνίου του 2013, ο διεθνώς αναγνωρισμένος και διακεκριμένος πολιτικός συντάκτης του Guardian, ο Γκλεν Γκρίνγουολντ, δημοσίευσε μια σειρά από εκθέσεις βασισμένες στις αποκαλύψεις του πρώην υπαλλήλου της NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας) Έντουαρντ Σνόουντεν. Έτσι ξεκίνησε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα της δεκαετίας, ενώ ο Σνόουντεν συνέχιζε να διοχετεύει στον τύπο σχεδόν 10.000 απόρρητα έγγραφα που αποκάλυπταν πληροφορίες σχετικά με τα προγράμματα μαζικής παρακολούθησης που εφαρμόζει η Αμερικανική  κυβέρνηση σε συνεργασία με διεθνείς παράγοντες.

Οι πληροφορίες αποκαλύπτουν ότι αυτά τα προγράμματα με τη συνεργασία εταιριών τηλεπικοινωνιών και ευρωπαϊκών κυβερνήσεων παρακολούθησης δίνουν στη NSA πρόσβαση σε προσωπικές τηλεφωνικές συνομιλίες και σε οποιοδήποτε online ιστορικό οποιουδήποτε πολίτη, όλα αυτά χωρίς ένταλμα. Ενώ η ιστορία αυτή κυριάρχησε στις ειδήσεις εκείνη τη χρονιά, λίγα άλλαξαν και η δημόσια κατακραυγή αποσιωπήθηκε.

Το 2016, ο 21χρονος Ρώσος φωτογράφος Ίγκορ Τσβέτκοβ έκανε ένα κοινωνικό πείραμα για ένα έργο με τίτλο «Your Face Is Big Data». Ο φωτογράφος πέρασε 6 εβδομάδες τραβώντας φωτογραφίες εκατό αγνώστων στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης πριν χρησιμοποιήσει μια εφαρμογή αναγνώρισης προσώπων για να εντοπίσει τα προφίλ τους ανάμεσα στα 55 εκατομμύρια χρηστών στο μεγαλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης της Ρωσίας. Μέσα από το λογισμικό της αναγνώρισης προσώπου, ο φωτογράφος μπόρεσε χωρίς κόπο να αναγνωρίσει και να εντοπίσει το 70% των επιβατών που φωτογράφησε εν αγνοία τους.

Ο προφητικός δημιουργός Άντριου Νίκολ έχει ασχοληθεί ήδη από το 1997 με θέματα της τεχνολογίας και των επιπτώσεων της στην ανθρώπινη ζωή. Ξεκίνησε με το ντεμπούτο του, που έκλεψε τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών, το καταπληκτικό «Gattaca». Πολύ σύντομα ακολούθησε το βραβευμένο με Όσκαρ σενάριο του για το «The Truman Show», καθώς και τα «Lord of War», «In Time» και «Good Kill». Όλα ανεξαιρέτως έθεταν ερωτήματα για τις ηθικές επιπτώσεις της τεχνολογικής ανάπτυξης. Στο φιλμ «Anon», ο Νίκολ επικεντρώνεται στην εξερεύνηση της τεχνολογίας της πληροφορίας και την έλλειψη ιδιωτικότητας στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ επιστρέψει στην αισθητική του φιλμ νουάρ, όπως έκανε στην ταινία που εγκαινίασε την καριέρα του.

«Είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μου για χρόνια να πω μια ιστορία που εξερευνά τη διαμάχη ανάμεσα στην ασφάλεια και την ιδιωτικότητα. Όλοι καταγράφουμε τις ζωές μας μέχρι ένα βαθμό με τα κινητά μας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι κοινό να πειράζεις φωτογραφίες και βίντεο.» – Άντριου Νίκολ

Η ταινία «Anon» (2018) του Άντριου Νίκολ (Γερμανία), κυκλοφορεί στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, από την Πέμπτη 3 Μαΐου, σε διανομή της εταιρείας Tanweer.