Το 2009, ο κορυφαίος Βρετανός σκηνοθέτης, Κεν Λόουτς, παρουσιάζει μία ανατρεπτική κωμωδία, με πρωταγωνιστή τον δημοφιλή ποδοσφαιριστή, Ερίκ Καντονά. Ο “συνήθης ύποπτος” Πολ Λάβερτι, υπογράφει το σενάριο, ενώ ο ηθοποιός Στιβ Έβετς ενσαρκώνει τον Έρικ, έναν ταχυδρόμο παθιασμένο με το ποδόσφαιρο. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το φιλμ προβάλλεται για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους.

«Βρήκα ένα μήνυμα ότι ο Ερίκ Καντονά προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου. Χωρίς αυτόν, δε θα υπήρχε η ταινία. Ένας Γάλλος παραγωγός μίλησε με την Ρεμπέκα, τη δική μας παραγωγό, και πρότεινε να συναντηθούμε όλοι μαζί με τον Ερίκ. Προφανώς, ξέραμε ποιος είναι: ξέραμε τη δημόσια εικόνα του κι ότι ήταν ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής. Και εκείνοι ήξεραν πως ο Πολ Λάβερτι κι εγώ είμαστε λάτρεις του ποδοσφαίρου. Οπότε συναντηθήκαμε. Ο Ερίκ είχε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά η πιο ενδιαφέρουσα ήταν εκείνη που αφορούσε τον στενό δεσμό του με έναν φαν του. Ο Πολ κι εγώ δεν τα καταφέραμε να προχωρήσουμε με τη συγκεκριμένη ιστορία, αλλά μας έδωσε τη γενική κατεύθυνση που θέλαμε να ακολουθήσουμε.» – Κεν Λόουτς

Αναζητώντας Τον Έρικ / Looking for Eric
Σκηνοθεσία: Κεν Λόουτς
Σενάριο: Πολ Λάβερτι
Πρωταγωνιστούν: Στιβ Έβετς, Ερίκ Καντονά, Στέφανι Μπίσοπ, Λούσι-Τζο Χάντσον, Τζέραρντ Κερνς, Στέφαν Γκαμπς, Τζον Χένσο
Παραγωγή: Ρεμπέκα Ο’ Μπράιεν
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μπάρι Άκροϊντ
Σχεδιασμός Παραγωγής: Φέργκιους Κλεγκ
Μοντάζ: Τζόναθαν Μόρις
Μουσική: Τζορτζ Φέντον
Έτος Παραγωγής: 2009
Χώρα Παραγωγής: Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία
Διάρκεια: 116 λεπτά
Συμμετοχή στο Διαγωνιστικό τμήμα του 62ου Φεστιβάλ Καννών

Ο Έρικ είναι ταχυδρόμος, αλλά δεν είναι καθόλου καλά. Η χαοτική οικογένειά του, οι εκτός ελέγχου πρόγονοί του και η μπετονιέρα στον κήπο του σπιτιού δε βοηθάνε. Όμως αυτό που τον εξωθεί στα όριά του είναι το ίδιο του το μυστικό. Πως θα αντικρίσει την Λίλι, τη γυναίκα που αγαπούσε τριάντα χρόνια πριν; Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες της ποδοσφαιρόφιλης παρέας του, ο Έρικ αισθάνεται όλο και πιο χαμένος. Σ’ αυτή την απελπιστική κατάσταση, μόνο ένας ιδιαίτερος φίλος από τα ξένα μπορεί να τον βοηθήσει να ταξιδέψει στην πιο επικίνδυνη περιοχή απ’ όλες: το παρελθόν…

«Ο Καντονά είναι αυθεντικός και οξυδερκής. Οι διαξιφισμοί του με τους δημοσιογράφους ήταν πάντα αστείοι κι ευφυείς. Ό,τι συζητούσαμε μαζί του, κυρίως ό,τι συζητούσε με τον Πολ – τις σκέψεις του γύρω από το ποδόσφαιρο και τη δική του θέση σ’ αυτό, καθώς και το τι είχε προσπαθήσει να κάνει – όλα αυτά έγιναν μέρος της ταινίας. Όταν ο Ερίκ μπαίνει σ’ ένα δωμάτιο, η παρουσία του γίνεται αισθητή. Συμβαίνει σε ελάχιστες περιπτώσεις, αλλά είναι ένας πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος που σε μαγνητίζει. Στο Μάντσεστερ, του συμπεριφέρονταν με θαυμασμό κι αγάπη. Προσπαθήσαμε να τον κρύψουμε, όσο γινόταν. Ήταν η πρώτη φορά που είχα  παπαράτσι να τριγυρίζουν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων! Το πιο σημαντικό πράγμα σε μια ταινία, μετά το σενάριο, είναι να βρεις τους κατάλληλους ηθοποιούς. Θεωρώ πως κάθε ταινία καθορίζεται από το μέρος όπου διαδραματίζεται οπότε επιλέξαμε να δούμε άτομα από το Μάντσεστερ ή εκεί κοντά. Ο Έρικ στην ταινία είναι οπαδός της Manchester United, από εκείνη την εποχή που οι περισσότεροι οπαδοί της ήταν κάτοικοι της πόλης, οπότε θέλαμε να τον παίξει ένας ντόπιος. Για τον Στιβ Έβετς, είχαμε την αίσθηση πως είναι ένας άντρας που ζει στα όρια. Επίσης, είναι αστείος αλλά όχι με φτιαχτό τρόπο: είναι αληθινός. Η ταινία μιλάει για τη φιλία και την προσπάθειά μας να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Είναι μια ταινία που πάει ενάντια στον ατομικισμό: είμαστε πιο δυνατοί ως μέλη μιας ομάδας παρά μόνοι μας. Μιλάει για την αλληλεγγύη των φίλων, μέσω μιας ομάδας οπαδών του ποδοσφαίρου ή ακόμα και μεταξύ συναδέλφων.» – Κεν Λόουτς

«Όταν ο Κεν μου είπε ότι ο Ερίκ Καντονά ήθελε να τον γνωρίσει, δεν τον πίστεψα. Ήξερα πως υπέφερε: η αγαπημένη του ομάδα δεν πήγαινε καλά και σκέφτηκα πως ήταν όλα στη φαντασία του. Μέχρι που είδα τον Ερίκ, αυτοπροσώπως, μέσα στα γραφεία μας. […] Είχαμε μόλις ολοκληρώσει δύο δύσκολες ταινίες («Ένας Ελεύθερος… Κόσμος» και «Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι») και είχαμε αποφασίσει (ο Κεν, η Ρεμπέκα κι εγώ) πως όποια κι αν ήταν η επόμενή μας δουλειά, θα έπρεπε να έχει αρκετά κωμικά στοιχεία προκειμένου να μην τρελαθούμε! […] Τον ρώτησα και για τον 9μηνο αποκλεισμό του από τα γήπεδα, μία τεράστια χρονική περίοδο για τη σύντομη καριέρα ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Πως τα κατάφερε να αντιμετωπίσει τη απομόνωσή του; Μου είπε πως έπρεπε να βρει κάτι να κάνει. Τι ήταν αυτό; «Προσπάθησα να παίξω τρομπέτα», μου απάντησε. Και τότε, το πέπλο της διασημότητας έπεσε. Τελικά, είτε είσαι ο μεγάλος και τρανός Ερίκ είτε είσαι ο «μικρός» Έρικ, το μόνο που κάνεις καθημερινά είναι να προσπαθείς να δώσεις νόημα στη ζωή σου.» – Πολ Λάβερτι

Γεννημένος στις 17 Ιουνίου του 1936, στο Γουόρικσερ της Αγγλίας, ο Κεν Λόουτς (Ken Loach) παραμένει διαχρονικά ένας κορυφαίος κινηματογραφιστής, πολιτικοποιημένος και ανθρωπιστής, όντας πιστός στις αρχές του. Ο σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης – ίσως ο κορυφαίος εκφραστής του κοινωνικού ρεαλισμού στον Κινηματογράφο – καταφέρνει μέσα από τις ταινίες του να μεταφέρει την εκάστοτε πολιτική κατάσταση και τον κοινωνικό προβληματισμό που τον διακρίνει, στην μεγάλη οθόνη, χαρίζοντας μας ένα Σινεμά υψηλών απαιτήσεων, που προβληματίζει και θέτει ερωτήματα στον θεατή.

Ο Πολ Λάβερτι (Paul Laverty) υπήρξε για πολλά χρόνια μαχητικός ακτιβιστής και δικηγόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε ταραγμένες περιοχές του πλανήτη, πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή σεναρίων. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει δώδεκα σενάρια για ταινίες μεγάλου μήκους με τον Κεν Λόουτς, καθώς και συνεργασίες που αφορούν σε αρκετά ακόμα εν εξελίξει έργα με άλλους σκηνοθέτες.

Για την ταινία «Γλυκά Δεκάξι» (Sweet Sixteen) του 2002, ο Πολ Λάβερτι κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών. Τρία χρόνια αργότερα και πάλι σε συνεργασία με τον Κεν Λόουτς, απέσπασαν τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα (Palme d’Or), στο Φεστιβάλ των Καννών, για την σπουδαία ταινία «Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι» (The Wind That Shakes the Barley), ενώ το 2010 ο Λάβερτι κέρδισε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, το βραβείο Κοινού, για το σενάριό του στο φιλμ «Ακόμα και η Βροχή» (Tambien La Lluvia – 2010), σε σκηνοθεσία της Ισπανίδας σκηνοθέτη, Icíar Bollaín.

Διαβάστε επίσης:

• Κεν Λόουτς: Ο εκφραστής του κοινωνικού ρεαλισμού στο Σινεμά
• Πολ Λάβερτι – Συνέντευξη με τον βραβευμένο σεναριογράφο του Κεν Λόουτς