Τι κι αν το δημοφιλέστερο Φεστιβάλ της Αθήνας σήκωσε την αυλαία του – 25ες Νύχτες Πρεμιέρας – οι εταιρείες διανομής έρχονται να προσθέσουν ακόμα επτά νέες ταινίες στην κινηματογραφική σοδειά της εβδομάδας. Ευτυχώς όμως οι περισσότερες κυμαίνονται σε αξιοπρεπή για την εποχή επίπεδα.

Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε και το «Τελευταίο Μάθημα» του Σεμπαστιέν Μαρνιέ, δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο «timing» για να κυκλοφορήσει στις εγχώριες Αίθουσες.

Ωστόσο, δύο είναι οι ταινίες που πρόκειται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας. Πρόκειται για το φιλμ επιστημονικής φαντασίας «Ad Astra» του Τζέιμς Γκρέι, με πρωταγωνιστή τον Μπραντ Πιτ και την «Καρδερίνα», βασισμένη στο μπεστ σέλερ της Ντόνα Ταρτ, σε σκηνοθεσία Τζον Κρόουλι.

Την πεντάδα των αξιόλογων επιλογών για κινηματογραφική έξοδο συμπληρώνουν, «Το Τραγούδι Των Σκορπιών» με την υπέροχη Γκολντσιφτέχ Φαραχανί και ο «Φιλοξενούμενος» του Ντούτσιο Κιαρίνι. Αναλυτικά:

«Τελευταίο Μάθημα» (School’s Out / L’heure de la sortie – 2018) του Σεμπαστιέν Μαρνιέ (Γαλλία)

Σ’ ένα φημισμένο σχολείο για ιδιοφυή παιδιά, ο μέχρι τώρα δάσκαλός τους αυτοκτονεί μπροστά στα μάτια τους. Ο Πιέρ αναλαμβάνει τη θέση του δασκάλου και γρήγορα διακρίνει μια διάχυτη βία και εχθρότητα σε μία από τις τάξεις. Η παγερή υπεροψία και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι μαθητές τόσο εκείνον όσο και τον υπόλοιπο κόσμο, του προκαλούν τρόμο και εμμονικές σκέψεις. Αδυνατώντας να κατανοήσει την επιθετική συμπεριφορά τους, επιχειρεί να εξιχνιάσει το μυστικό τους. Αποπνικτική παράνοια και εφηβικός μηδενισμός σ’ ένα θρίλερ με πολλές ψυχαναλυτικές προεκτάσεις που καθιστούν δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και νοσηρού οικοδομήματος. Πρωταγωνιστούν: Λορέν Λαφίτ, Εμανουέλ Μπερκό.

«Όταν πρωτοδιάβασα το μυθιστόρημα (πρόκειται για το ομώνυμο βιβλίο του Κριστόφ Ντουφοσέ που κυκλοφόρησε το 2002), δέκα χρόνια πριν, ενθουσιάστηκα τόσο πολύ με την υπόθεση που αναζήτησα και αγόρασα τα δικαιώματα για την κινηματογραφική του μεταφορά δίχως να έχω καν παραγωγό ή προοπτική χρηματοδότησης. Τελικά ήταν υπερφιλόδοξο να αποτελέσει αυτό το βιβλίο την πρώτη μου ταινία, αλλά η παραγωγός της ταινίας μου «Faultless» όταν της αφηγήθηκα την υπόθεση, ενθουσιάστηκε και με παρακίνησε να το ξεκινήσω. Έτσι, δέκα χρόνια μετά και χωρίς να ξαναδιαβάσω το μυθιστόρημα, έγραψα το σενάριο με βάση όσα θυμόμουν και τα οποία προφανώς ήταν και τα σημεία εκείνα που είχαν χαραχθεί στη μνήμη μου. […] Για μένα η ταινία είναι βαθιά πολιτική και εύχομαι το τέλος να γεννήσει προβληματισμό αναφορικά με την προοπτική αντιμετώπισης μιας καταστροφής.» – Σεμπαστιέν Μαρνιέ

«Το Τραγούδι Των Σκορπιών» (The Song of Scorpions – 2017) του Ανούπ Σινγκ (Γαλλία, Ελβετία)

Η Νουράν, ανέμελη και προκλητικά ανεξάρτητη, είναι μια όμορφη, νεαρή γυναίκα, που μαθαίνει την αρχαία τέχνη του θεραπευτή από τη – σεβαστή από τους πάντες – γιαγιά της, η οποία γνωρίζει πώς να τραγουδήσει για να σώσει κάποιον από το τσίμπημα των σκορπιών. Όταν ο Άανταμ, που εμπορεύεται καμήλες στην έρημο του Ρατζαστάν, ακούσει τη Νουράν να τραγουδάει, την ερωτεύεται απεγνωσμένα. Αλλά πριν καλά καλά μπορέσουν να γνωριστούν περισσότερο μεταξύ τους, η Νουράν δηλητηριάζεται από μια αναίσχυντη προδοσία. Μια προδοσία που την οδηγεί σε ένα επικίνδυνο ταξίδι, από τη μία για να εκδικηθεί κι από την άλλη για να βρει το τραγούδι της.

Η πάντα υπέροχη Γκολντσιφτέχ Φαραχανί, πρωταγωνιστεί σε μία ιστορία για έναν κεραυνοβόλο έρωτα, την εκδίκηση, αλλά και τη λυτρωτική δύναμη ενός τραγουδιού. Μαζί της πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί:Ίρφαν Καν, Γουαχίντα Ρεχμάν, Σασανκ Αρόρα.

«Στην ταινία αυτή συναντάμε ανθρώπους που προδίδουν και γίνονται αδίστακτοι εξαιτίας της απεγνωσμένης επιθυμίας τους για αγάπη. Συναντάμε όμως και ανθρώπους που αξίζουν μονίμως το δώρο του τραγουδιού και διατηρούν την ελπίδα, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω τους καταρρέει. Η ιστορία ξεδιπλώνεται σαν ένα παραδοσιακό παραμύθι, όπου η δεισιδαιμονία και η αλήθεια, η αγάπη και η εκδίκηση συχνά αντικατοπτρίζουν η μία την άλλη. Το τερατώδες μονοπάτι που επιλέγει ο Άανταμ προκειμένου να αποκτήσει την Νουράν, δεν της αφήνει παρά μόνον μία επιλογή έτσι ώστε να ελευθερώσει και να απολυτρώσει το σώμα της και τον εαυτό της: η εκδίκησή της πρέπει να είναι τόσο μεγάλη ώστε να ταιριάζει με την αγριότητά του. Πρέπει να του αφαιρέσει όλα όσα έχουν αξία και νόημα για εκείνον, ακριβώς όπως της το έκανε κι αυτός. Κι όμως, η ιστορία επιβεβαιώνει επίσης πως, όσο αδυσώπητη και άθλια μπορεί να είναι η ζωή, οι φωνές της εξύψωσης, του καλού χιούμορ, της συμπόνιας και της ακόρεστης δημιουργικότητας είναι ακαταμάχητες.» – Ανούπ Σινγκ

«Η Καρδερίνα» (The Goldfinch – 2019) του Τζον Κρόουλι (Η.Π.Α.)

Στα δεκατρία του, ο Θίο Ντέκερ, γιος μιας αφοσιωμένης μητέρας και ενός ασυλλόγιστου, κατά κύριο λόγο απόντα πατέρα, επιζεί ως εκ θαύματος από ένα τραγικό συμβάν που του ρημάζει τη ζωή. Μόνος κι απροστάτευτος στη Νέα Υόρκη, τελικά θα βρει καταφύγιο στην οικογένεια ενός πλούσιου φίλου. Θαμπώνεται από το καινούριο του σπιτικό στη Λεωφόρο Παρκ, αγανακτεί με συμμαθητές που δεν ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίσουν, βασανίζεται από μια αβάσταχτη νοσταλγία για τη μητέρα του και όσο περνάει ο καιρός, αγκιστρώνεται σε αυτό που διατηρεί πιο έντονη τη θύμησή της: ένα μικρό, ανεξήγητα σαγηνευτικό πίνακα που τελικά παρασύρει τον Θίο στον υπόκοσμο και την παρανομία.

Βασισμένη στο μπεστ σέλερ της Ντόνα Ταρτ, «Η Καρδερίνα» σε σκηνοθεσία Τζον Κρόουλι (του υπέροχου «Μπρούκλιν») έχει πρωταγωνιστές τον ανερχόμενο Άνσελ Έλγκορτ του «Baby Driver», την οσκαρική Νικόλ Κίντμαν και την σπουδαία καρατερίστα Σάρα Πόλσον («American Horror Story»). Η ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή του σπουδαίου Διευθυντή Φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς, μετά την οσκαρική νίκη του για το «Blade Runner 2049» πριν μια διετία και πέρα από την πρωταγωνιστική τριπλέτα, το καστ συμπληρώνουν ο Φιν Γούλφχαρντ («Stranger Things», «Το Αυτό»), ο Λουκ Γουίλσον («The Royal Tenenbaums») και ο Τζέφρι Ράιτ («Αγώνες Πείνας»).

Η «Καρδερίνα» του Τζον Κρόουλι, καταφέρνει να αποδώσει ιδανικά τη μαγική ατμόσφαιρα μιας συγκινητικής, σύγχρονης Οδύσσειας ενοχών και εξιλέωσης. Συνδυάζοντας απίστευτα ζωντανούς χαρακτήρες με συγκλονιστικό σασπένς, το φιλμ αποτελεί μια καθηλωτική ιστορία γύρω από την απώλεια και την εμμονή, την επιβίωση και την αυτο-επινόηση, αλλά και τα βαθύτερα μυστήρια του έρωτα, της ταυτότητας και του πεπρωμένου.

«Ο Φιλοξενούμενος» (L’ Ospite / The Guest) του Ντούτσιο Κιαρίνι (Ιταλία, Σουηδία, Γαλλία)

Ο Γκουίντο, αναπληρωτής καθηγητής λογοτεχνίας και επίδοξος συγγραφέας, σκεφτόταν ότι είχε μια προγραμματισμένη ζωή, μέχρι που ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, ένα «ατύχημα» προκαλεί εξελίξεις στη σχέση του με την κοπέλα του Κιάρα. Λίγο πριν η Κιάρα πάρει το χάπι της επόμενης μέρας, ο Γκουίντο προτείνει να μην το πάρει τελικά και η Κιάρα του αποκαλύπτει τις αμφιβολίες της για τη σχέση τους. Αυτή είναι η αρχή της κρίσης στη σχέση τους καθώς ο Γκουίντο πακετάρει τα πράγματα του και φεύγει από το διαμέρισμα τους, αλλά για πού; Φιλοξενούμενος από τον έναν καναπέ στον άλλον, ο Γκουίντο σύντομα διαπιστώνει ότι μπορεί να γνωρίζει σε βάθος το έργο του Ίταλο Καλβίνο, αλλά ελάχιστα για να ξεκινήσει ξανά τη ζωή του.

Η ταινία, ξεκινώντας ως σχέδιο από το Torino Film Lab, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, σε μια εντυπωσιακή προβολή στην υπαίθρια Piazza Grande. Στη συνέχεια, συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Τορίνο καθώς και στο Φεστιβάλ του Σικάγο. Ο Ντούτσιο Κιαρίνι συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ανερχόμενες φωνές του Σύγχρονου Ιταλικού Σινεμά, παρουσιάζοντας μια διαφορετική όψη της ιταλικής κοινωνίας από ότι μας έχει συνηθίσει η ιταλική κινηματογραφική παραγωγή. Η πρώτη του ταινία «Φιμωμένος Έρωτας» (Shortskin) είχε κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας στο πρόγραμμα για πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες Biennale College, αλλά και στο πρόγραμμα Generation του Φεστιβάλ Βερολίνου.

Ο Ντούτσιο Κιαρίνι, με αφετηρία το τέλος μιας μακρόχρονης σχέσης δημιουργεί μια μελαγχολική όσο και κωμική σπουδή πάνω στην καθυστερημένη ενηλικίωση μιας υπερ-προστατευμένης γενιάς σαραντάρηδων που μπορεί να διέπρεψε στα πανεπιστήμια ή στην έρευνα, αλλά μοιάζει ανίκανη να σταδιοδρομήσει στην αληθινή ζωή, ερχόμενη αναπόδραστα αντιμέτωπη με την ματαίωση, τη σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία και την πολύπλοκη πραγματικότητα και βέβαια το πέρασμα του χρόνου.

«Η ιδέα πίσω από την ταινία ήταν να αφηγηθούμε τα στάδια που έχουν να κάνουν με το τέλος της αγάπης, με όλη την επίπονη και ειρωνική πολυπλοκότητά που έχει αυτό το τέλος. Από την απόπειρα να το προλάβουμε πριν έρθει, πεπεισμένοι ότι υπάρχει μια χειρονομία που θα άλλαζε την πορεία της σχέσης ή μια φράση που αν ειπωθεί η αγαπημένη θα επιστρέψει, μέχρι την εξαντλητική αναζήτηση μιας μαγικής αποκάλυψης στις συμβουλές των άλλων (που ξαφνικά μας φαίνονται σοφοί, ενώ στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα και ανασφάλειες). Σε αυτό το μονοπάτι, είμαστε συχνά αναγκασμένοι να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις ίδιες τις ζωές μας: ξαφνικά είμαστε χαμένοι και μπερδεμένοι και προσπαθούμε απελπισμένα να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας σε όλες τις πτυχές που είναι ακόμα υπό τον έλεγχο μας. Ένα μονοπάτι που μοιάζει πολύ με ένα ταξίδι στο άγνωστο, έχοντας μια ασαφή ιδέα για τον προορισμό μας, σαν να ψάχναμε για την ευτυχία: ένα ταξίδι γεμάτο δισταγμούς, στο οποίο κάθε βήμα μας βοηθά να καταλάβουμε κάτι για τον εαυτό μας.» – Ντούτσιο Κιαρίνι

«Ad Astra» (2019) του Τζέιμς Γκρέι (Βραζιλία, Η.Π.Α., Κίνα)

Ο αστροναύτης Ρόι ΜακΜπράιντ (Μπραντ Πιτ) ταξιδεύει στα πέρατα του ηλιακού συστήματος για να βρει τον χαμένο πατέρα του και να διαλευκάνει ένα μυστήριο που απειλεί την επιβίωση του πλανήτη. Το ταξίδι του θα φέρει στην επιφάνεια μυστικά που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και τη θέση μας στο σύμπαν. Ηθοποιοί: Μπραντ Πιτ, Τόμι Λι Τζόουνς, Ρουθ Νέγκα, Ντόναλντ Σάδερλαντ.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Τζέιμς Γκρέι εξηγεί: «Η ιδέα για το Σχέδιο Λίμα ήταν πως θα βρίσκονταν μακριά από τον ήλιο και το μαγνητικό του πεδίο δεν θα εμπόδιζε καθόλου την ισορροπία τους. Έτσι, θα είχαν χρόνο να ελέγξουν λεπτομερώς για άλλων ειδών πλανήτες. Σκοπός της αποστολής ήταν να βρουν αν υπάρχουν σημάδια ανώτερης μορφής ζωής».

Για να πραγματοποιήσει κάποιος μια αυθεντική ταινία επιστημονικής φαντασίας δεν γίνεται να μην απευθυνθεί στους ειδικούς του θέματος για τις κατάλληλες πληροφορίες. Έτσι, οι δημιουργοί της ταινίας στράφηκαν στους ειδικούς της NASA. Ο συνταξιούχος αστροναύτης Γκάρετ Ράισμαν υπήρξε από τις πρώτες πηγές πληροφόρησης του σκηνοθέτη σχετικά με το ταξίδι στο διάστημα. Στην παραγωγή ήταν παρών στις σκηνές όπου η συμμετοχή χάρη στις γνώσεις του περί του θέματος ήταν ιδιαίτερα βοηθητικές. Επίσης, συμμετείχε και στην συγγραφή του σεναρίου. Αξίζει να σημειώσουμε, πως αν και η ταινία διαδραματίζεται στο διάστημα, η χρήση green screen και CGI είναι ευτυχώς περιορισμένη.

Κυκλοφορούν Επίσης:
«Διαφυγή» (Crawl – 2019) του Αλεξάντερ Αζά (Γαλλία, Σερβία, Η.Π.Α.)

Όταν ένας τεράστιος τυφώνας χτυπά τη Φλόριντα, η Χέιλι (Κάγια Σκοντελάριο) αγνοεί τις εντολές εκκένωσης για να αναζητήσει τον αγνοούμενο πατέρα της (Μπάρι Πέπερ). Αφού τον εντοπίσει σοβαρά τραυματισμένο στο υπόγειο του πατρικού της, οι δυο τους θα παγιδευτούν από τα ορμητικά νερά που πλημμυρίζουν όλο και περισσότερο το σπίτι. Καθώς ο χρόνος που τους απομένει για να ξεφύγουν από την ισχυρή καταιγίδα εξαντλείται, η Χέιλι και ο πατέρας της ανακαλύπτουν ότι η ανερχόμενη στάθμη των υδάτων είναι το λιγότερο που πρέπει να φοβούνται. Από τον σκηνοθέτη Αλεξάντερ Αζά (Αίμα στους Λόφους) και τους παραγωγούς Κρεγκ Φλόρες (300), Σαμ Ράιμι (Μην Ανασαίνεις, Το Πρόσωπο του Κακού) και Αλεξάντερ Αζά, έρχεται η «Διαφυγή», ένα συναρπαστικό θρίλερ τρόμου.

«Κρίση Πανικού» (Panic Attack / Atak Paniki – 2017) του Πάβελ Μασλόνα (Πολωνία)

Έξι ιστορίες συνηθισμένων ανθρώπων που βρίσκονται ξαφνικά σε ακραίες καταστάσεις και οι οποίες τους προκαλούν μια κρίση πανικού. Τα γεγονότα σε μορφή χιονοστιβάδας διαδέχονται το ένα το άλλο: μια γυναίκα συναντά τους δύο πρώην της, το ίδιο βράδυ, ένα ζευγάρι διαλέγει τις χειρότερες θέσεις σε ένα αεροπλάνο, ένα νεαρό κορίτσι κινδυνεύει να εκτεθεί στις φίλες της ως πορνοστάρ, μια νύφη γεννάει στον δικό της γάμο, ένας έφηβος μαστουρώνει για πρώτη φορά ενώ ένας νεαρός άνδρας αναγκάζεται να ικετεύσει την παράξενη μητέρα του ώστε εκείνη να σώσει τους κόπους ολόκληρης της ζωής του. Μια σάτιρα που διαπερνά την κοινωνία με το αιχμηρό της χιούμορ. Δεν πραγματοποιήθηκε δημοσιογραφική προβολή για την συγκεκριμένη ταινία.