Γεννημένη στις 9 Ιουνίου του 1981, η Νάταλι Πόρτμαν πραγματοποίησε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1994 στην ταινία «Léon» του Λικ Μπεσόν. Έκτοτε έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές και σημαντικές ταινίες, ενώ το 2015 έκατσε για πρώτη φορά και στην καρέκλα του σκηνοθέτη, παρουσιάζοντας την μεγάλου μήκους ταινία της, «Ιστορία Αγάπης και Σκότους» (A Tale of Love and Darkness). Με αφορμή τα γενέθλια της Ισραηλινο-αμερικανίδας ηθοποιού, θυμόμαστε δύο από τους πλέον χαρακτηριστικούς ρόλους της αξιόλογης φιλμογραφίας της.

Η Νάταλι Πόρτμαν (Natalie Portman) γεννήθηκε το 1981 στην Ιερουσαλήμ και μετακόμισε σε πολύ νεαρή ηλικία στην Ουάσινγκτον με την οικογένειά της. Μετά από μερικές ακόμα μετακομίσεις, κατέληξαν με την οικογένειά της στην Νέα Υόρκη, όπου κατοικεί μέχρι και σήμερα. Χτίζοντας παράλληλα την καριέρα της ως ηθοποιός, η Πόρτμαν αποφοίτησε από το Χάρβαρντ με πτυχίο στην ψυχολογία, ενώ έχει σπουδάσει επίσης στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο στην Ιερουσαλήμ, όπου έμαθε Αραβικά και Εβραϊκά, ενώ σπούδασε Ανθρωπολογία της Βίας και Ισραηλινή Ιστορία.

Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο πραγματοποιήθηκε το 1994 με την ταινία «Léon» του Λικ Μπεσόν, όπου κέρδισε τις εντυπώσεις όντας ακόμα μικρό κορίτσι. Ακολούθησαν ρόλοι σε ταινίες όπως το «Heat» του Μάικλ Μαν, το «Everyone Says I Love You» του Γούντι Άλεν και «Mars Attacks!» του Τιμ Μπάρτον, ενώ κέρδισε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα ως βασίλισσα Αμιντάλα στην prequel τριλογία του «Star Wars».

Το 2005 απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα Β΄ Γυναικείου Ρόλου, ενώ ήταν υποψήφια και για Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου με την ταινία «Closer» του Μάικ Νίκολς. Έχει ήδη καταφέρει να δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό βιογραφικό με ταινίες διαφορετικού είδους, όπως: «Cold Mountain», «Garden State», «V for Vendetta», «Paris Je T’ Aime», «My Blueberry Nights”, «The Darjeeling Limited», «The Other Boleyn Girl», «New York, I Love You» και «Brothers».

Πίσω από τις κάμερες, η Πόρτμαν έχει δοκιμαστεί στην συγγραφή σεναρίου, στην σκηνοθεσία και στην παραγωγή. Έχει γράψει κι έχει σκηνοθετήσει την ταινία «EVE» με την Λορίν Μπακόλ, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας το 2008, καθώς και μια ταινία μικρού μήκους για την συλλογή ταινιών μικρού μήκους με τίτλο «New York, I Love You». Ενώ το 2015 ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, «Ιστορία Αγάπης και Σκότους» (A Tale of Love and Darkness), την οποία σκηνοθετεί, υπογράφει το σενάριο και πρωταγωνιστεί.

Το 2011, η Πόρτμαν βραβεύτηκε με Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Award και BAFTA Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Μαύρος Κύκνος» (Black Swan – 2010) του Ντάρεν Αρονόφσκι, ενώ η ερμηνεία της στο φιλμ «Τζάκι» (Jackie – 2016) του Πάμπλο Λαρέν, της χάρισε μία ακόμη υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου.

Τζάκι / Jackie
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λαρέν / Pablo Larrain
Σενάριο: Νόα Όπενχαϊμ / Noah Oppenheim
Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Πόρτμαν, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Γκρέτα Γκέργουικ, Μπίλι Γκρούντουπ, Τζον Χαρτ, Μαξ Κασέλα
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Stephane Fontaine
Κοστούμια: Madeleine Fontaine
Μουσική: Mica Levi
Μοντάζ: Sebastian Sepulveda
Έτος Παραγωγής: 2016
Χώρα Παραγωγής: Χιλή, Γαλλία, Η.Π.Α.
Διάρκεια: 100 λεπτά

Στις 22 Νοεμβρίου του 1963, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας στο Ντάλας, ο John F. Kennedy δολοφονείται και το ροζ ταγέρ της Jackie (Νάταλι Πόρτμαν) ποτίζεται από το αίμα του συζύγου της. Ο κόσμος της και η πίστη της θρυμματίζονται. Παρά το τραύμα της, μια εβδομάδα μετά καλείται να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα. Πρέπει να παρηγορήσει τα δυο της μικρά παιδιά, να αδειάσει το σπίτι που ανακαίνισε με πολύ κόπο και να οργανώσει την κηδεία του άντρα της.

Η Jackie συνειδητοποιεί γρήγορα ότι οι επόμενες εφτά μέρες θα καθορίσουν πώς η ιστορία θα καταχωρίσει την κληρονομία του συζύγου της, αλλά και το πώς θα μείνει η ίδια στην ιστορία. Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Πόρτμαν, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Γκρέτα Γκέργουικ, Μπίλι Γκρούντουπ, Τζον Χαρτ, Μαξ Κασέλα.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο χιλιανός δημιουργός των «No», «Η Μυστική Λέσχη», «Neruda», Πάμπλο Λαραΐν – η πρώτη αγγλόφωνη παραγωγή του σκηνοθέτη. Η Πόρτμαν ερμηνεύει την Τζάκι Κένεντι, τις ημέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, το 1963 και το πώς προσπαθεί να διαχειριστεί την θλίψη αλλά και την τραγωδία που βίωσε.

Η ταινία κέρδισε στο 73ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας 2016 το Βραβείο Σεναρίου, το οποίο υπογράφει ο Νόα Όπενχαϊμ. Ο Ντάρεν Αρονόφσκι βρίσκεται στη θέση του παραγωγού, ενώ τον ρόλο του Ρόμπερτ Κένεντι ερμηνεύει ο Πίτερ Σάρσγκααρντ. Πρόκειται για μία τεχνικά άψογη βιογραφία από έναν σπουδαίο σκηνοθέτη, με την Νάταλι Πόρτμαν σε μία αξιόλογη ερμηνεία.

Ωστόσο το ερώτημα που αναδύεται επίμονα μέσα από το φιλμ είναι γιατί ο δημιουργός επέλεξε την υποκειμενική οπτική γωνία της Τζάκι Κένεντι, για να διηγηθεί μία ιστορία που σημάδεψε για πάντα την σύγχρονη αμερικανική ιστορία και κοινωνία.

«Ήταν μια πολύ επικίνδυνη αποστολή, γιατί όλοι γνωρίζουν πώς ήταν, πώς μιλούσε, τις κινήσεις της. Όλοι κάτι ξέρουν γι’ αυτήν. Δεν είχα καταπιαστεί στο παρελθόν με έναν αντίστοιχο ρόλο. Ήθελα να βγάλω κάτι, που θα πρόσεχε ο κόσμος και θα πίστευε ότι αυτή είναι η Τζάκι.» – Νάταλι Πόρτμαν

Μαύρος Κύκνος / Black Swan
Σκηνοθεσία: Ντάρεν Αρονόφσκι / Darren Aronofsky
Σενάριο: Μαρκ Χέιμαν, Αντρές Χέινζ, Τζον ΜακΛάφλιν
Πρωταγωνιστούν: Μίλα Κούνις, Νάταλι Πόρτμαν, Κρίστοφερ Γκάρτιν, Γουινόνα Ράιντερ, Βενσάν Κασέλ, Μπάρμπαρα Χέρσεϊ
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μάθιου Λιμπάτικ
Μουσική: Κλιντ Μάνσελ
Μοντάζ: Andrew Weisblum
Έτος Παραγωγής: 2010
Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
Διάρκεια: 108 λεπτά

Η Νίνα (Νάταλι Πόρτμαν) είναι μια μπαλαρίνα στην Νέα Υόρκη και ο χορός διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της. Μένει μαζί με την ψυχαναγκαστική πρώην μπαλαρίνα μητέρα της (Erica Sayers), η οποία της ασκεί ασφυκτική πίεση. Όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής Τόμας Λίροϊ (Βενσάν Κασέλ) αποφασίζει να αντικαταστήσει την πρίμα μπαλαρίνα για την παράσταση “Η Λίμνη των Κύκνων”, η Νίνα είναι η πρώτη επιλαχούσα.

Η Νίνα όμως θα πρέπει να αποδείξει πως είναι ικανή να ενσαρκώσει, πέρα από τον Λευκό Κύκνο και τον Μαύρο Κύκνο. Η Λίλι (Μίλα Κούνις) είναι νέα στην ομάδα χορού του Λίροϊ και αποτελεί την σημαντικότερη ανταγωνίστρια της Νίνα για τον περιζήτητο πρωταγωνιστικό ρόλο. Καθώς αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη φιλία ανάμεσα στις δύο αντίπαλες χορεύτριες, η Νίνα έρχεται όλο και περισσότερο σε επαφή με την σκοτεινή της πλευρά…

Ο Ντάρεν Αρονόφσκι (The Wrestler, Requiem for a Dream, Π), ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους σκηνοθέτες, παρουσιάζει ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ και συνεργάζεται με τους Νάταλι Πόρτμαν (V for Vendetta), Μίλα Κούνις (The Book of Eli), Βενσάν Κασέλ και Ουινόνα Ράιντερ.

«Η Νίνα είναι αφοσιωμένη, εργατική αλλά και εμμονική. Δεν έχει ακόμα τη δική της φωνή ως χορεύτρια, ως κοπέλα, αλλά σταδιακά αλλάζει καθώς ψάχνει να βρει τον αισθησιασμό της και την αίσθηση ελευθερίας. Αυτό που θέλει η Νίνα είναι η τελειότητα, κάτι το οποίο μπορεί να υπάρξει μόνο για μια στιγμή, μια σύντομη φευγαλέα στιγμή – αλλά, όπως όλοι οι καλλιτέχνες, ίσως θα πρέπει να καταστρέψει τον εαυτό της για να το βρει. Όταν προσπαθεί να γίνει ο Μαύρος Κύκνος, κάτι σκοτεινό αρχίζει να αναβλύζει μέσα της.» – Νάταλι Πόρτμαν

O «Μαύρος Κύκνος» αποτέλεσε την Ταινία Έναρξης του Φεστιβάλ Βενετίας το 2010, ενώ την ίδια χρονιά επιλέχθηκε και ως η Ταινία Λήξης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Εξαιρετική στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Νάταλι Πόρτμαν, κέρδισε με την ερμηνεία της τόσο τη Χρυσή Σφαίρα, όσο και το αντίστοιχο Όσκαρ, στην Κατηγορία Καλύτερου Ά Γυναικείου Ρόλου.

Σε αντίθεση με τα κλασικά θρίλερ που έχουν ως φόντο τον κόσμο του εγκλήματος ή στοιχειωμένα σπίτια, ο Αρονόφσκι παρουσιάζει το πορτρέτο μιας γυναίκας που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας επικίνδυνης ψύχωσης χρησιμοποιώντας ένα απροσδόκητο φόντο – τον καλλιτεχνικά ηλεκτρισμένο και σωματικά απαιτητικό κόσμο του επαγγελματικό μπαλέτου.

Για τον Αρονόφσκι, αυτό ήταν το τέλειο φόντο για να ξετυλίξει μια οπτικά εκρηκτική ιστορία για την εμμονική πίεση του να είσαι τέλειος. Όπως και με τον “Παλαιστή”, η ταινία αυτή του έδωσε την ευκαιρία να εισέλθει σε έναν άγνωστο κόσμο και να βρει αυτό που κάνει έναν αφοσιωμένο άνθρωπο να θυσιάζει τόσα πολλά.

«Το μπαλέτο είναι κάτι για το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να προπονούνται όταν είναι τεσσάρων ή πέντε ετών και, καθώς το ζουν, τα σώματά τους αλλάζουν, τους μεταμορφώνει. Το να έχεις μια ηθοποιό, που δεν έχει περάσει όλα αυτά, να υποδυθεί πειστικά μια επαγγελματία μπαλαρίνα είναι τεράστια πρόκληση. Με κάποιο τρόπο όμως, με εξαιρετική θέληση και πειθαρχία, η Νάταλι έγινε χορεύτρια. Χρειάστηκαν δέκα μήνες έντονης δουλειάς, αλλά το σώμα της μεταμορφώθηκε και ακόμα κι οι πιο σοβαροί χορευτές είχαν εντυπωσιαστεί. Είμαι πεπεισμένος πως η φυσική της δουλειά την συνέδεσε επίσης με την συναισθηματική δουλειά.» – Ντάρεν Αρονόφσκι