Η Λέα Σεντού, γεννήθηκε την 1 Ιουλίου του 1985, στο Παρίσι της Γαλλία. Στην μέχρι τώρα καριέρα της, έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο, του Γούντι Άλεν, αλλά και του Γιώργου Λάνθιμου, ενώ το 2013 βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών, για την ταινία «Η Ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς. Με αφορμή τα γενέθλια της γοητευτικής Γαλλίδας ηθοποιού, παρουσιάζουμε πέντε χαρακτηριστικές ερμηνείες της.

Ads

«Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» (It’s Only the End of the World / Juste la fin du monde – 2016) του Ξαβιέ Ντολάν

Μετά από δώδεκα χρόνια απουσίας, ένας συγγραφέας γυρίζει στο πατρικό του με σκοπό να κάνει μια πολύ σημαντική ανακοίνωση στην οικογένεια του. Το ήσυχο απόγευμα όμως, δίνει τη θέση του σε αντιπαραθέσεις, βεντέτες, συναισθήματα υποκινούμενα από μοναξιά κι αμφιβολία, κι όλες οι απόπειρες αποτυγχάνουν από την ανικανότητα των ανθρώπων να ακούσουν και ν’ αγαπήσουν.

image

Ads

Το τρομερό παιδί της Έβδομης Τέχνης, μεγάλωσε και επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Ο λόγος για τον εξαιρετικό δημιουργό, Ξαβιέ Ντολάν και τη νέα του δημιουργία: «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου». Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Μπάι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Λεά Σεντού, Βενσάν Κασέλ και Γκασπάρ Ουλιέλ. Στα 27 του χρόνια, ο Ξαβιέ Ντολάν είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους σύγχρονους κινηματογραφιστές. Σκηνοθέτης, εικονολήπτης, σεναριογράφος και ηθοποιός, ο Καναδός δημιουργός συνεργάζεται άψογα με τους ηθοποιούς του και μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη μια απίστευτη ενέργεια που σε παρασέρνει. Η ταινία τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του 69ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών. Βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό του Ζαν Λυκ Λαγκάρς. Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου και Μοντάζ.

«Μετά το Mommy, σκεφτόμουν πολύ έντονα αυτό το βιβλίο που είχα αφήσει κάπου στη βιβλιοθήκη μου. Εκείνο το καλοκαίρι ξαναδιάβασα – ή μάλλον καλύτερα διάβασα – το «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» κι αυτή τη φορά ήξερα ότι θα ήταν η επόμενη ταινία μου. Και η πρώτη μου ως άντρας. Μπορούσα επιτέλους να καταλάβω τις λέξεις, τα συναισθήματα, τις σιωπές, τους δισταγμούς, την ανασφάλεια, τα αληθινά ελαττώματα των χαρακτήρων του Ζαν Λυκ Λαγκάρς. Προς υπεράσπιση του έργου, πρέπει να ομολογήσω ότι δε του έδωσα πραγματική ευκαιρία παλιότερα. Προς υπεράσπιση δική μου, ακόμη κι αν είχα βάλει τα δυνατά μου, δε θα το είχα καταλάβει. Ο χρόνος έχει τον τρόπο του με τα πράγματα, και η Αν Ντορβά είχε δίκιο φυσικά.» – Ξαβιέ Ντολάν

«Spectre» (2015) του Σαμ Μέντες

image

Ένα κωδικοποιημένο μήνυμα από το παρελθόν στέλνει τον Τζέιμς Μποντ (Ντάνιελ Κρεγκ) σε μία μοναχική αποστολή στην Πόλη του Μεξικού και από εκεί στη Ρώμη, όπου συναντά τη Lucia Sciarra (Μόνικα Μπελούτσι), την όμορφη και απαγορευμένη χήρα ενός περιβόητου εγκληματία. Ο Μποντ εισχωρεί σε μία μυστική συνάντηση και ανακαλύπτει την εγκληματική οργάνωση, γνωστή ως «Spectre» (Special Executive for Counter-intelligence, Terrorism, Revenge and Extortion). Την ίδια στιγμή στο Λονδίνο, ο Max Denbigh (Άντριου Σκοτ), ο νέος αρχηγός του Κέντρου της Εθνικής Ασφάλειας, θέτει υπό αμφισβήτηση τις τακτικές τόσο του Μποντ όσο και της MI6 με επικεφαλής τον νέο M (Ραλφ Φάινς). Ο Μποντ στρατολογεί κρυφά τη Moneypenny (Ναόμι Χάρις) και τον Q (Μπεν Γουίσοου) για να τον βοηθήσουν να βρει τη Madeleine Swann (Λεά Σεντού), την κόρη του παλιού του αντιπάλου του Mr White (Jesper Christensen), που μπορεί να εξιχνιάσει το δίκτυο της οργάνωσης «Spectre». Ως κόρη ενός δολοφόνου, μπορεί να καταλάβει τον Μποντ, μ’ έναν τρόπο που οι περισσότεροι αδυνατούν να συλλάβουν.

Τρία χρόνια μετά το επιτυχημένο «Skyfall» (2012), ο Σαμ Μέντες και ο Ντάνιελ Κρεγκ, συνεργάζονται και πάλι σε μία νέα περιπέτεια του Τζέιμς Μποντ: «Spectre» (2015). Εντυπωσιακές σκηνές καταδίωξης, οπτικά εφέ και η καταιγιστική δράση, κλέβουν τις εντυπώσεις, καθώς το σενάριο και η ανάπτυξη των χαρακτήρων περνά μοιραία σε δεύτερη μοίρα. Ένα σπουδαίο σύνολο ηθοποιών καλείται να δώσει νόημα σ’ ένα αξιοπρεπές φιλμ, απευθυνόμενο κυρίως στους λάτρεις του συγκεκριμένου κινηματογραφικού είδους.

«Όλα ξεκινάνε από τον χαρακτήρα για μένα» λέει ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, Σαμ Μέντες και συνεχίζει: «Ήθελα να εξερευνήσω όλες τις πτυχές των χαρακτήρων που άφησα πίσω μου στο Skyfall. Γεμίσαμε τη MI6 με μία νέα γενιά ανθρώπων, έναν καινούριο Μ, μία καινούρια Moneypenny και έναν καινούριο Q. Ήθελα όλες αυτές τις σχέσεις να εξελιχθούν. Θέλαμε να είμαστε καλύτεροι από το Skyfall. Τόσο απλά. Δεν είχαμε επιλογή. Έπρεπε να είμαστε πιο εντυπωσιακοί και πιο καλοί. Με το Skyfall, ενεργοποιήσαμε κάτι και θέλαμε να πάμε παρακάτω και να πειραματιστούμε κι άλλο».

«Ο Αστακός» (The Lobster – 2015) του Γιώργου Λάνθιμου

image

Μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης, τοποθετημένη σ’ ένα δυστοπικό, κοντινό μέλλον, όπου όλοι οι μόνοι άνθρωποι, σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο Ξενοδοχείο. Εκεί είναι υποχρεωμένοι να βρουν έναν ταιριαστό σύντροφο μέσα σε σαράντα πέντε (45) ημέρες. Αν αποτύχουν, μεταμορφώνονται σ’ ένα ζώο της επιλογής τους και κατόπιν απελευθερώνονται στο Δάσος. Ένας απελπισμένος άντρας (Κόλιν Φέρελ) δραπετεύει από το ξενοδοχείο και καταφεύγει στο δάσος, όπου ζουν οι Μοναχικοί. Εκεί ερωτεύεται μία γυναίκα (Ρέιτσελ Βάις), ακόμη κι αν αυτό είναι ενάντια στους κανόνες.

Η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου – βραβευμένη στο 68ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών με το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής – πραγματεύεται μία αλληγορική ιστορία, σ’ ένα φιλμ που επιτρέπει στον θεατή πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Με τον Κόλιν Φέρελ να μας χαρίζει μία σπουδαία ερμηνεία και την υπέροχη Ρέιτσελ Βάις στο πλευρό του, ο «Αστακός» αποτελεί μία αξιόλογη δημιουργία.

«Ελπίζω ότι κάνουμε τις ταινίες μ’ έναν τόσο ανοιχτό τρόπο που χωράνε τις απόψεις όλων. Έχουμε πάρει κάποιες αποφάσεις. Είναι μια πολύ συγκεκριμένη ταινία, που ελπίζω να έχει τη δική της φωνή και να εγείρει κάποια ερωτήματα. Αλλά πέρα από αυτό, καθένας που θα τη δει ελπίζω να συνδεθεί και να αρχίσει να σκέφτεται διάφορα θέματα με τους δικούς του όρους. Έτσι εύχομαι να λειτουργήσει αυτή η ταινία.» – Γιώργος Λάνθιμος

«Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας» (Beauty and the Beast / La belle & la bête – 2014) σε σκηνοθεσία του Κριστόφ Γκανς

image

Μεταφερόμαστε στο 1870. Ένας άτυχος έμπορος (Αντρέ Ντισολιέ) χάνει όλη του την περιουσία και αποσύρεται στην εξοχή με τα έξι παιδιά του. Ανάμεσα τους και η Belle (Λέα Σεντού), η πιο μικρή, αιθέρια και χαριτωμένη του κόρη. Όμως η ζωή του εμπόρου διατρέχει μεγάλο κίνδυνο, όταν το άκαρδο “Τέρας” (Βενσάν Κασέλ) τον καταδικάζει σε θάνατο, επειδή του έκλεψε ένα τριαντάφυλλο. Η Belle θεωρεί τον εαυτό της υπόλογο και αποφασίζει να θυσιαστεί στη θέση του πατέρα της. Στο κάστρο του Τέρατος την περιμένει μια παράξενη εμπειρία γεμάτη μαγεία, χαρά αλλά και μελαγχολία. Θα καταφέρει να λύσει τα μάγια που μετέτρεψαν μια ευγενική ψυχή σ’ ένα τρομαχτικό και άκαρδο πλάσμα;

Η ταινία «Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας» (La belle & la bête), αποτελεί την πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Κριστόφ Γκανς, που η αλήθεια είναι ότι μας έχει συνηθίσει σε πιο σκοτεινά ταξίδια, από το «Necronomicon: Book of Dead» του 1993 και το «Brotherhood of the Wolf» του 2001, μέχρι το «Silent Hill» του 2006. Στη νέα του ταινία, έχει στο πλευρό του, δύο από τους πλέον περιζήτητους Γάλλους ηθοποιούς, τον υπέροχο Βενσάν Κασέλ και την πάντα όμορφη Λέα Σεντού.

«”Η Πεντάμορφη και το Τέρας” είναι η ιστορία μιας οικογένειας που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, αφού έχει χάσει όλα της τα υπάρχοντα μετά την οικονομική καταστροφή του πατέρα. Η αρχικά τρομαχτική και στη συνέχεια γοητευτική επαφή με το μυθικό Τέρας, δίνει στην οικογένεια την ευκαιρία να σταθεί ξανά στα πόδια της. Θέλω να πιστεύω ότι το φιλμ είναι μια μεταφορά της κατάστασης που ταλανίζει τον σύγχρονο κόσμο. Αυτό είναι ένα από τα προτερήματα των παραμυθιών, καθώς παρουσιάζουν αξίες που αντέχουν στον χρόνο. Το “Beauty and the Beast” μιλάει, ανάμεσα στα άλλα, για τη δύναμη των ονείρων και της αγάπης που υπερισχύει του υλισμού και της διαφθοράς. Ένα θέμα πιο επίκαιρο από ποτέ. Είναι καιρός να αποδώσουμε φόρο τιμής στην ιστορία της Madame de Villeneuve: ενός αξιοθαύμαστα σύγχρονου μύθου, όπου η ωδή στον έρωτα είναι παράλληλα ένα μήνυμα ελπίδας.» – Κριστόφ Γκανς

«Η Ζωή της Αντέλ» (La vie d’Adèle / Blue Is the Warmest Color – 2013) του Αμπντελατίφ Κεσίς

image

Η Αντέλ (Αντέλ Εξαρχόπουλος), μαθήτρια λυκείου, 15 χρονών, ονειρεύεται να βρει τον έρωτα και αρχίζει να εξερευνά την σεξουαλική της ταυτότητα. Η σχέση της με έναν συμμαθητή της έχει άδοξο τέλος, χωρίς ποτέ να της προκαλέσει το ενδιαφέρον και την ερωτική ένταση που λαχταρά να ανακαλύψει. Η ζωή της ανατρέπεται από τη στιγμή που θα συναντήσει τυχαία μια νύχτα την Έμμα (Λέα Σεντού), ένα κορίτσι με μπλε μαλλιά. Μαζί θα ζήσουν μια έντονη ερωτική σχέση γεμάτη πάθος, αλλά και αγάπη. Η Έμμα βοηθά την Αντέλ όχι μόνο να ανακαλύψει τη σεξουαλική επιθυμία και απόλαυση αλλά και να προσδιορίσει τη ταυτότητα της σαν ενήλικη γυναίκα. Το αχόρταγο πάθος δομεί μια σχέση που μοιάζει από την αρχή καταδικασμένη, καθώς οι κοινωνικο-οικονομικές διαφορές υφέρπουν στο παρασκήνιο…

Παρά τη μεγάλη χρονική διάρκεια του φιλμ (179 λεπτά) και τα πολλά προκλητικά πλάνα με τις δύο νεαρές πρωταγωνίστριες (που δε χρησιμεύουν πάντα στην εξέλιξη της ιστορίας), ο Τυνήσιος σκηνοθέτης, Αμπντελατίφ Κεσίς («Κουσκούς με Φρέσκο Ψάρι»), καταφέρνει να μας παρουσιάσει ένα καλά δομημένο φιλμ. Ένα φιλμ που μαγνητίζει τον θεατή με τη φρεσκάδα του και που ουσιαστικά είναι μία υπέροχη ωδή στον έρωτα, αλλά παράλληλα και μία κατάθεση στο δικαίωμα της επιλογής. Η ελληνικής καταγωγής ηθοποιός, Αντέλ Εξαρχόπουλος, η οποία ξεχώρισε για την φυσικότητα και το ερμηνευτικό πάθος της, μοιράστηκε μαζί με τον σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς και τη συμπρωταγωνίστριά της Λεά Σεντού, τον Χρυσό Φοίνικα, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του Φεστιβάλ των Καννών. Η ταινία βασίζεται στο Γαλλικό κόμικ (graphic novel), με τον τίτλο «Το Μπλε είναι το ποιο ζεστό χρώμα» της Ζιλί Μαρό.