Ο Σεμπάστιαν Λέλιο μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα της Naomi Alderman και παρουσιάζει μία καθηλωτική ιστορία για την αγάπη και την καταπιεσμένη επιθυμία, για την πίστη και την παράβαση των κανόνων, για τις συγκρούσεις και την αποδοχή. Εξαιρετικές στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, οι Ρέιτσελ Βάις και Ρέιτσελ Μακάνταμς.

«Ερωτεύτηκα ακαριαία τους τρεις βασικούς χαρακτήρες. Είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στους τρεις τους και βλέπουμε πώς οι σχέσεις τους εξελίσσονται και πώς επηρεάζονται οι ζωές τους μέσα από τη λύπη […] Το φόντο της ταινίας είναι φυσικά πολύ σημαντικό, αλλά αυτό που συμβαίνει στην ταινία το ξεπερνά. Η καρδιά της ιστορίας είναι παγκόσμια […] Είναι σαν μία ροκ εντ ρολ μπάντα με τρεις κιθαρίστες. Ήταν η βασική πηγή ενέργειας της ταινίας. Υπερασπίστηκαν τους ρόλους τους και αυτό δημιουργεί υπέροχη κινηματογραφική ένταση.» – Σεμπάστιαν Λέλιο

Ανυπακοή / Disobedience
Σκηνοθεσία: Σεμπάστιαν Λέλιο / Sebastián Lelio
Σενάριο: (βασισμένο σε βιβλίο της Naomi Alderman) : Sebastián Lelio, Rebecca Lenkiewicz
Πρωταγωνιστούν: Rachel Weisz, Rachel McAdams, Alessandro Nivola
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Danny Cohen BSC
Μοντάζ: Nathan Nugent
Μουσική: Matthew Herbert
Χώρα Παραγωγής: Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Η.Π.Α.
Έτος Παραγωγής: 2017
Διάρκεια: 114

Η εξοστρακισμένη Ronit (Ρέιτσελ Βάις) επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη στην κοινότητα των Ορθόδοξων Εβραίων στο Λονδίνο για την κηδεία του ραβίνου πατέρα της. Συναντά την παιδική της φίλη Esti (Ρέιτσελ Μακάνταμς), που είναι πια παντρεμένη με τον διάδοχο του πατέρα της, και ένα για χρόνια καταπιεσμένο, απαγορευμένο πάθος επιστρέφει δριμύ.

«Η Ronit είναι μοντέρνα γυναίκα. Ένα ελεύθερο πνεύμα που έφυγε μακριά από τις ρίζες της. Η Esti έχει μείνει στην κοινότητα, αλλά έχει χάσει τον αληθινό της εαυτό. Όταν ενημερώνει τη Ronit για τον θάνατο του πατέρα της, η Esti όχι μόνο επιτρέπει στη Ronit να συνδεθεί ξανά με την καταγωγή της, αλλά προκαλεί το ίδιο της πεπρωμένο. Ξέρει ότι είναι η τελευταία της ελπίδα να απελευθερωθεί. Και υπάρχει το άλλο σημαντικό στοιχείο, ο Dovid, που είναι ο πνευματικός γιος του ραβίνου και ο φυσικός του διάδοχος. Οι μέρες του πένθους επιτρέπουν σε αυτά τα πάθη και στα καταπιεσμένα αισθήματα να βγουν στην επιφάνεια και μία καινούρια τάξη εγκαθίσταται.» – Σεμπάστιαν Λέλιο

Ο εξαιρετικός Χιλιανός δημιουργός Σεμπάστιαν Λέλιο / Sebastián Lelio (Μία Φανταστική Γυναίκα, Gloria) συνυπογράφει το σενάριο και σκηνοθετεί την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Naomi Alderman με τις καταπληκτικές ερμηνείες των Ρέιτσελ Βάις (Ο Αστακός), Ρέιτσελ Μακάνταμς (Το Ημερολόγιο) και Αλεσάντρο Νίβολα (Οδηγός Διαπλοκής).

«Με αιχμαλώτισε το θέμα της παραβατικότητας στον σύγχρονο κόσμο, όπου σχεδόν δεν υπάρχουν ταμπού. Ο όρος ανυπακοή σημαίνει λίγα, εκτός αν τον τοποθετήσεις στη σωστή κοινότητα, όπως μια μικρή ορθόδοξη εβραϊκή κοινότητα στο Βόρειο Λονδίνο. Αν βρεις μια ιστορία παράβασης σε μία καθώς πρέπει παλιομοδίτικη κοινωνία, τότε έχεις ένα σπουδαίο παγκόσμιο δράμα που αφορά τους πάντες […] Έψαχνα υλικό ως παραγωγός και ηθοποιός. Είναι μια απίθανη ιστορία, με δύο σπουδαίες ηρωίδες. Με εντυπωσίασε στο βιβλίο το θέμα της παράβασης σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι ταμπού […] Πήρε τρία χρόνια περίπου από τότε που απέκτησα τα δικαιώματα του βιβλίου μέχρι να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα. Η συνεργασία με τον σκηνοθέτη ήταν συναρπαστική. Ένα απίστευτο ταξίδι μεταμόρφωσης του βιβλίου σε μία άλλη οντότητα, μέσα από μακριές συζητήσεις και συναντήσεις για το σενάριο.» – Ρέιτσελ Βάις

«Ερωτεύτηκα το σενάριο. Ήταν καλογραμμένο και μοναδικό και η ευκαιρία να συνεργαστώ με τη Rachel Weisz ήταν δύσκολο να απορριφθεί. Μου άρεσε πόσο πολύπλοκη ήταν η ιστορία. Είχε πολλά επίπεδα και δεν έδινε την πληροφορία απλόχερα, αλλά σεβόταν την ευφυΐα του κοινού […] Η ταινία εξερευνά το θέμα της προσωπικής ελευθερίας και του τι σημαίνει να ακολουθείς το μονοπάτι σου. Οπότε είναι μία ιστορία με πολλή ελπίδα μέσα της. Είναι μια σπουδαία ιστορία αγάπης, όχι μόνο ενός είδους αγάπης. Της αγάπης για τον θεό, της αγάπη της φιλίας και της ρομαντικής αγάπης. Δεν έχω δει ιστορία που να στρέφει το βλέμμα σε αυτή την κοινότητα, που να εμβαθύνει και να κοιτά τη σεξουαλικότητα με αυτόν τον τρόπο. Είναι μια ιστορία που έπρεπε να τη διηγηθούμε.» – Ρέιτσελ Μακάνταμς

Τοποθετημένη στα πλαίσια μιας αυστηρής ορθόδοξης εβραϊκής κοινότητας στο βόρειο Λονδίνο, η καλογραμμένη ταινία (συνυπογράφει η σεναριογράφος του Ida, Rebecca Lenkiewicz) μαγεύει με τη μοναδική ατμόσφαιρα της, την ανθρωποκεντρική σκηνοθεσία και το πάθος των δύο ηρωίδων.

Ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τη βραβευμένη θεατρική συγγραφέα Rebecca Lenkiewicz για το σενάριο. Μέσα στο έτος που το έγραφαν, πέρασαν χρόνο σε μία ορθόδοξη κοινότητα Εβραίων με τη συγγραφέα του βιβλίου, Naomi Alderman. Η συν-σεναριογράφος περιγράφει τη συνεργασία με τη συγγραφέα ως «την πιο ενδιαφέρουσα ιατροδικαστική μελέτη του σεναρίου» και συμπληρώνει:

«Από την αρχή,  ξέραμε πού θέλουμε να φτάσουμε. Το βιβλίο είναι γεμάτο συγκρούσεις και ξέραμε ότι έπρεπε να δείξουμε το πώς ένιωθε η Ronit για το γεγονός ότι ήταν υποχρεωμένη να γυρίσει πίσω. Όλοι φοβόμαστε την οικογένεια, αν και την αγαπάμε και θέλαμε να δείξουμε την πολυπλοκότητα της αγάπης και της απώλειας που υπάρχει στο βιβλίο».

Η ταινία, αν και είναι ένα δράμα για την αγάπη και την αποδοχή στα πλαίσια της αυστηρής ορθόδοξης εβραϊκής κοινότητας, καταφέρνει ωστόσο να έχει μία ευρύτερη απήχηση, που αφορά όλους τους θεατές. Ο Σεμπάστιαν Λέλιο αναφέρει σχετικά:

«Βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο στον οποίο μόνο συγκεκριμένες σχέσεις θεωρούνται νόμιμες και κάποιος με εξουσία τραβάει τη γραμμή. Αυτή είναι μια ιστορία που έχει να κάνει με χαρακτήρες που θέλουν να αλλάξουν και να εξελιχθούν, αλλά για να το κάνουν πρέπει να γκρεμίσουν αυστηρές δομές και η σύγκρουση τους έχει να κάνει με αυτό που περνάμε τώρα ως κοινωνία σε όλο τον κόσμο».

«Η ταινία έχει να κάνει με ανθρώπους σε σύγχυση που αλληλεπιδρούν και προσπαθούν για το καλύτερο, με φόντο ένα αρτηριοσκληρωτικό περιβάλλον. Είναι μια ιστορία για ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν και να εξελιχθούν, αλλά για να το κάνουν πρέπει να γκρεμίσουν γερές δομές. Αυτή η σύγκρουση θυμίζει αυτό που περνάμε τώρα σαν κοινωνία σε όλο τον κόσμο, όπου τα παλιά πρότυπα είναι παρωχημένα ή ανεπαρκή. Ένιωθα συνέχεια ότι ήταν επείγον να φέρω την ταινία στη ζωή.» – Σεμπάστιαν Λέλιο