Από το θρυλικό «MASH», στην «Άγρια Συμμορία» του Σαμ Πέκινπα και από την εξαιρετική «Φωτογραφία» του Νίκου Παπατάκη, μέχρι τις «Άγριες Φράουλες» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα φιλμ του Κεν Λόουτς, «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ». Δεκατρείς σπουδαίες ταινίες προβάλλονται με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, στο πλαίσιο του Αφιερώματος: «Η αθέατη όψη. Οράματα και θραύσματα ενός “καλύτερου καιρού”».

Παίρνοντας την σκυτάλη από το εξαιρετικό Αφιέρωμα «Δώδεκα αριστουργήματα της Έβδομης Τέχνης για τον άνθρωπο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Βύρωνα επιστρέφει και μας προσκαλεί να απολαύσουμε 13 σπουδαία φιλμ, επί της μεγάλης οθόνης. Αναλυτικά το πρόγραμμα προβολών:

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου του 2019
«Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» (2016)
Σκηνοθεσία:  Κεν Λόουτς

Ένας εξηντάρης άρρωστος ξυλουργός και μια ανύπαντρη μητέρα με δυο μικρά παιδιά προσπαθούν να ξεφύγουν από τα γρανάζια ενός ταξικά ανάλγητου γραφειοκρατικού μηχανισμού.

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου του 2019
«Αλλονζανφάν» (1974)
Σκηνοθεσία: Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι

Ένας αριστοκρατικής καταγωγής επαναστάτης συμμετέχει για πολλοστή φορά στην προσπάθεια μιας ομάδας ονειροπόλων να ξεσηκώσουν τους χωρικούς. Το ατομικό και το συλλογικό, η ουτοπία και ο πραγματισμός συγκρούονται με φόντο την Ιταλία των αρχών του 19ου αιώνα.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου του 2019
«Άγρια Συμμορία» (1969)
Σκηνοθεσία: Σαμ Πέκινπα

Μετά από  αποτυχημένη ληστεία μια ομάδα επικηρυγμένων καταφεύγει στο επαναστατημένο Μεξικό.Το ψυχορράγημα της «Άγριας Δύσης» και η αυγή μιας επανάστασης, αφετηρία και τέρμα στην τραγωδία των τελευταίων ρομαντικών.

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου του 2019
«Μοντέρνοι Καιροί» (1936)
Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τσάπλιν

Μια ανελέητη παρωδία του φορντισμού και των ταιϋλορικών αλυσίδων παραγωγής σε μια ταινία φτιαγμένη με τα υλικά του μεγάλου κραχ του 1929. Ο ανθρωπισμός του Τσάπλιν αντιμέτωπος με την αλλοτρίωση και εργαλειοποίηση του εργάτη.

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου του 2019
«Η Φωτογραφία» (1986)
Σκηνοθεσία: Νίκος Παπατάκης

Δυο έλληνες μετανάστες από την Καστοριά προσπαθούν να επιβιώσουν στο αφιλόξενο Παρίσι. Η φωτογραφία μιας νέας κοπέλας φωτίζει στιγμιαία τον άχαρο μικρόκοσμό τους πριν τους οδηγήσει στην καταστροφή.

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου του 2020
«L’ America» (1994)
Σκηνοθεσία: Τζιάνι Αμέλιο

Στην Αλβανία μετά την πτώση του «σοσιαλισμού» δυο Ιταλοί «επιχειρηματίες» ιδρύουν εικονική εταιρεία για να αρπάζουν επιχορηγήσεις την ώρα που οι ίδιοι οι Αλβανοί εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα αναζητώντας κάπου αλλού το όνειρο του «ελεύθερου κόσμου».

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου του 2020
«Ο Πρώτος Δάσκαλος» (1965)
Σκηνοθεσία: Αντρέι Κοντσαλόφσκι

1923 κάπου στα βάθη της Ασίας. Ένας ιδεολόγος δάσκαλος στέλνεται από τη νέα σοβιετική κυβέρνηση για να μάθει γράμματα τα παιδιά. Όμως οι φεουδαρχικές κοινωνικές δομές έχουν μείνει αναλλοίωτες και αντιδρούν βίαια στη διάχυση των νέων ιδεών.

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου του 2020
«Ο Θάνατος Ενός Γραφειοκράτη» (1966)
Σκηνοθεσία: Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα

Ένας ανιψιός προσπαθεί να βοηθήσει τη θεία του να πάρει τη σύνταξη χηρείας. Η απαραίτητη κάρτα εργασίας όμως, έχει θαφτεί μαζί με τον «υποδειγματικό» εργάτη/σύζυγο της θείας. Μια καυστική, εκ των έσω, ματιά στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου του 2020
«Μακρινές Φωνές, Ασάλευτες Ζωές» (1988)
Σκηνοθεσία: Τέρενς Ντέιβις

Μια εργατική οικογένεια στο Λίβερπουλ τις δεκαετίες του 1940 και του’50.Προσωπικές μνήμες του σκηνοθέτη αλλά και χαράγματα ιστορίας.

Παρασκευή 6 Μαρτίου του 2020
«Άγριες Φράουλες» (1957)
Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Ένας ηλικιωμένος καθηγητής ταξιδεύει με τη νύφη του. Προορισμός τους ένα Πανεπιστήμιο που θα τον τιμήσει για το έργο του. Ένα ταξίδι ευκαιρία αναστοχασμού στα πεπραγμένα μιας ζωής συχνά φτιαγμένης για τα μάτια των άλλων.

Παρασκευή 20 Μαρτίου του 2020
«Ταξίδι στο Τόκιο» (1953)
Σκηνοθεσία: Γιασουτζίρου Όζου

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων επισκέπτεται τα παιδιά του στο Τόκιο· τρυφερότητα χωρίς ανταπόκριση στη χοάνη της μεγαλούπολης. Πλούτος αισθημάτων χωρίς ίχνος αισθηματολογίας, κιβωτός νοημάτων μακριά από την έπαρση του διδακτισμού στο κορυφαίο έργο ενός μεγάλου δημιουργού.

Παρασκευή 3 Απριλίου του 2020
«Μοναχικό Αστέρι» (1996)
Σκηνοθεσία: Τζον Σέιλς
Αμερικανική ταινία του 1996 με τους Κρις Κούπερ, Μάθιου Μακόναχι, Κρις Κριστόφερσον, Ελίζαμπεθ Πένια (135΄)

Η ανακάλυψη ενός πτώματος μιας παλιάς ανεξιχνίαστης δολοφονίας φέρνει στην επιφάνεια σκοτεινές πλευρές μιας κωμόπολης του Τέξας.

Παρασκευή 10 Απριλίου του 2020
«MASH» (1970)
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Άλτμαν
Αμερικανική ταινία του 1970 με τους Ντόναλντ Σάδερλαντ, Έλιοτ Γκουλντ, Τομ Σκέριτ (116΄)

Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας οι γιατροί μιας κινητής χειρουργικής μονάδας προσπαθούν να δουν με χιούμορ τον παραλογισμό του πολέμου αλλά και το μιλιταρισμό των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όλες οι προβολές γίνονται στις 20:00 στον Κινηματογράφο «Νέα Ελβετία» (Ν. Ελβετίας 34 και Σεβαστείας). Μετά την προβολή ακολουθεί συζήτηση, ενώ τις ταινίες προλογίζει ο σκηνοθέτης Στέλιος Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Η σκιά ποτέ δεν έπαψε να ασκεί μια ιδιάζουσα γοητεία  σε καλλιτέχνες και λογοτέχνες. Συγκροτεί πλέον μια ευδιάκριτη επικράτεια στον χώρο της τέχνης εντός της οποίας κυριαρχεί η αμφισημία και το ημίφως σε πείσμα του πρόδηλου και του φανερού. Και ο κινηματογράφος, αν και συχνά δυναστεύεται από την έκδηλη κατάφαση της εικόνας, χειρίζεται με αξιοθαύμαστη δεξιότητα αυτό το μεταξύ ορατού και αθέατου, αυτή την ενδιάμεση περιοχή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.

Η φωτοχυσία ενός οράματος, σε ταινίες όπως το «Αλλονζανφάν» και «Ο Πρώτος Δάσκαλος», μπορεί στιγμιαία με την έντονη λάμψη της να σκεπάζει τις ανθρώπινες αδυναμίες ή να καλύπτει τη βία της Ιστορίας αλλά το χειροπιαστό παρόν συχνά είναι προτιμητέο από τη θυσία για ένα καλύτερο μέλλον. Η αναζήτηση πάλι μιας γης της επαγγελίας στο «L’ America» δεν μπορεί να κρύψει αυτό το δυστοπικό αλλού είτε πρόκειται για το Παρίσι στη «Φωτογραφία» είτε για το Τέξας και την Αμερική στο «Μοναχικό Αστέρι». Και αν η Αμερική είναι ο τόπος όπου τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, ο κινηματογράφος της, εντός και εκτός Χόλιγουντ, αφήνει να φανούν οι ρωγμές, του τεχνολογικού θαύματος στο «Μοντέρνοι Καιροί» ή του μυθικού Eldorado στην «Άγρια Συμμορία» με τους κυνηγούς κεφαλών να γίνονται ισαπόστολοι του αναδυόμενου καπιταλισμού. Απέναντι σ’αυτή την ωμότητα και τον κυνισμό ο αγγλικός κινηματογράφος προτείνει την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, διαχρονικές αξίες της εργατικής τάξης, με τη λυρική, ελεγειακή  αποτύπωση τους στις «Μακρινές φωνές, ασάλευτες ζωές» που έρχονται από το μακρινό μεταπολεμικό Λίβερπουλ ή ως κραυγές διαμαρτυρίας του «Ντάνιελ Μπλέικ» στο σημερινό Νιούκαστλ των έντονων κοινωνικών ανισοτήτων. Η οικονομική αλαζονεία, πεμπτουσία του “ελεύθερου κόσμου” συγκρούεται με το “ανελεύθερο σιδηρούν παραπέτασμα” στο «MASH», ταινία γυρισμένη στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, όπου εκεί στη μακρινή Κορέα η αντικομουνιστική ψύχωση συναγωνίζεται σε φαιδρότητα την προσάραξη του “σοσιαλιστικού ονείρου” στα βαλτόνερα της εξουσίας και που δυστυχώς «Ο Θάνατος ενός γραφειοκράτη» δεν ήταν αρκετός για να αποτρέψει το «μοιραίον». Το θαύμα της Κούβας προστίθεται  στο γιαπωνέζικο θαύμα μέχρις ότου κι εκεί ένα «Ταξίδι στο Τόκιο» να αποκαλύψει το σκοτάδι της αλλοτρίωσης, την έρημο των αισθημάτων που φωλιάζει στα σπλάχνα της βιομηχανικής Εδέμ. Οι ηλικιωμένοι γονείς θα υποχρεωθούν σε μια επώδυνη ματιά σ’ ό,τι ορίζει την ευτυχία των παιδιών τους όπως επώδυνο θα αποδειχθεί και το ταξίδι του καθηγητή στις «Άγριες Φράουλες», μνημονικές παλινδρομήσεις ανάμεσα σε κέρδη και απώλειες.

Συλλογικές ή και ατομικές κινηματογραφικές οδύσσειες σε αναζήτηση ενός “καλύτερου καιρού”. O απόπλους για το αύριο αλλά σε νερά που καραδοκούν οι σκιές του παρελθόντος.»