Τέσσερα χρόνια μετά το φιλμ «Τουρνέ στο Παρίσι» (Tournée – 2010) – για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών – ο πολυτάλαντος Ματιέ Αμαλρίκ (Μόναχο – 2005, The Diving Bell and the Butterfly – 2007), επιστρέφει πίσω από την κάμερα, κρατώντας παράλληλα για τον εαυτό του, τον κεντρικό ρόλο. Ο Γάλλος δημιουργός πρωταγωνιστεί, γράφει και σκηνοθετεί με εντυπωσιακή ακρίβεια ένα σφιχτοδεμένο και μινιμαλιστικό ερωτικό θρίλερ, γεμάτο σασπένς και αφοπλιστικό αισθησιασμό.

Ο Ζουλιέν (Ματιέ Αμαλρίκ) και η Εσθέρ (Στεφανί Κλεό) συναντιούνται κάθε Πέμπτη στο δωμάτιο ενός επαρχιακού ξενοδοχείου. Είναι και οι δύο παντρεμένοι και στο δωμάτιο αυτό κάνουν έρωτα και μοιράζονται το πάθος τους, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των κατοίκων της μικρής γαλλικής πόλης.

«Θα περνούσες τη ζωή σου μαζί μου αν ξαφνικά ήμασταν ελεύθεροι;» τον ρωτά κάποια στιγμή εκείνη. Κι αυτός, χωρίς να το πολυσκεφτεί, της απαντά «Φυσικά». Όταν ξαφνικά ο Ζουλιέν βρίσκεται να ανακρίνεται από την αστυνομία για ένα έγκλημα, τα αθώα αυτά λόγια αποκτούν άλλη διάσταση, καθώς βρίσκεται εγκλωβισμένος σ’ έναν ιστό από ψέματα που ο ίδιος κατασκεύασε. Για ποιο λόγο κατηγορείται όμως;

Μετά τη συγκλονιστική του ερμηνεία στην «Αφροδίτη με τη Γούνα» (2013) του Ρόμαν Πολάνσκι, ο Αμαλρίκ μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη με δεξιοτεχνία, ένα ιμπρεσιονιστικό ρομαντικό θρίλερ, βασισμένο στο ομώνυμο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ζωρζ Σιμενόν – το βιβλίο, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα. Το Tvxs.gr σε συνεργασία με την εταιρεία διανομής Weird Wave και τις Εκδόσεις Άγρα σας δίνουν τη δυνατότητα να αποκτήσετε και να διαβάσετε το απολαυστικό βιβλίο του Ζωρζ Σιμενόν – Διαγωνισμός Tvxs.

«Ήταν ένα βιβλίο που με στοίχειωνε για πολύ καιρό, και γραμμένο από τον Σιμενόν, έναν τύπο που γράφει με ταχύτητα στο κόκκινο. Συνεπώς, με προσκαλούσε να γυρίσω κι εγώ γρήγορα την ταινία. Αυτό που επίσης με προσελκύει είναι το κράμα καυτού και ψυχρού, και το τι μπορεί να τρελάνει έναν άνδρα: μια δυσανάγνωστη γυναίκα! «Την παρεξήγησα για μια ψυχρή γυναίκα, μια ακατάδεχτη γυναίκα, ένα άγαλμα». Αντικρίζουμε εδώ την άβυσσο της σεξουαλικότητας και της έλξης, κάτι ανείπωτο. Αυτό που είναι συναρπαστικό με τον Σιμενόν είναι πως όλοι τον πιέζουν να το εκφράσει αυτό με λόγια.» – Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ματιέ Αμαλρίκ και συνεχίζει:

«Όταν έγραψε το μυθιστόρημα αυτό το 1963, στο Επαλίνζ της Ελβετίας, ο Σιμενόν βρισκόταν σε μια φάση μόνιμης αυτο-μαστίγωσης, του τύπου «Οι γυναίκες είναι μάγισσες, δεν έπρεπε να το είχα κάνει». Είναι ένα μυθιστόρημα τιμωρίας σχετικά με τη σεξουαλικότητα – ή σχετικά με τη δική του πληθωρική σεξουαλικότητα. Και με τη Στεφανί Κλεό – με την οποία διασκευάσαμε μαζί το μυθιστόρημα – προσπαθήσαμε να το σβήσουμε όσο μπορούσαμε. Συνέταξα μια λίστα αντίπαλων ταινιών, ταινιών που έπρεπε εν γνώση μου να απορρίψω, όποια κι αν ήταν η αξία τους. Το «Ο Διάβολος Είναι Γυναίκα» του Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ για παράδειγμα: Δεν ήθελα η Εσθέρ να είναι μια βαμπ. Ήθελα να είναι απλά μια δυσανάγνωστη γυναίκα, εκ των προτέρων χωρίς όπλα αποπλάνησης. Επίσης, υπήρχε η απλή ευχαρίστηση του “whodunit“, του ποιος σκότωσε ποιον, ποιος είναι νεκρός. Με αυτή τη δομή να πηγαίνει προς τα πίσω.»

Χρησιμοποιώντας τους κανόνες των κλασικών φιλμ νουάρ και βαδίζοντας στα ίχνη του μετρ του είδους Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Ματιέ Αμαλρίκ μας παραδίδει μια αντισυμβατική και μοντέρνα εκδοχή του συγκεκριμένου κινηματογραφικού είδους. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το κάπως αδύναμο τέλος. Ωστόσο «Το Μπλε Δωμάτιο» είναι στο σύνολο της μία αξιόλογη κινηματογραφική πρόταση.

Ο Ματιέ Αμαλρίκ υπογράφει το σενάριο, μαζί με την πρωταγωνίστρια του και σεναριογράφο, Στεφανί Κλεό. Οι δυο τους είναι ζευγάρι και εκτός πλατό, γεγονός που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και την υπέροχη χημεία τους: «Και υπάρχει και το παιχνίδι με το ζευγάρι: παίζουμε τους εραστές ενώ ζούμε μαζί εδώ και εννιά χρόνια – έχει να κάνει με το ανείπωτο ακόμη μια φορά.» – Ματιέ Αμαλρίκ

Ενδιαφέρον επίσης προκαλεί το γεγονός πως ο Αμαλρίκ επιλογή για την ταινία του το φορμά 1.33:1 (4:3). Πρόκειται για ένα φορμά που οι Αμερικανοί αποκαλούν κλασσική αναλογία και το οποίο το έχει χρησιμοποιήσει τόσο ο Γκας Βαν Σαντ στο φιλμ «Ελέφαντας», όσο και ο Γουές Άντερσον στο «Ξενοδοχείο Grand Budapest». Για την επιλογή του αυτή ο σκηνοθέτης, αναφέρει σχετικά:

«Μπήκε πολύ νωρίς, στις απαρχές της σύλληψης. Στο «Μπλε Δωμάτιο» ερχόμαστε αντιμέτωποι με μοναχικούς και συνεσταλμένους χαρακτήρες. Ήξερα πως δεν θα υπήρχαν κινήσεις κάμερας να δέσουν, να ενώσουν τους πρωταγωνιστές. Ακόμα και στις ερωτικές σκηνές, όπου εστιάζουμε περισσότερο σε αναμνήσεις παρά σε ξεκάθαρα αισθησιακά πράγματα, δεν υπάρχει αυτός ο αισθησιασμός, ούτε τα χάδια. Συνεπώς, αυτό δεν επιτρέπει δεξιοτεχνίες. Η χρήση του Πανοραμίκ δεν είναι κατάλληλη όταν κάτι είναι τόσο στατικό. Με τον Κριστόφ Μποκαρνέ, τον Διευθυντή Φωτογραφίας, διερωτηθήκαμε, αφού είχαμε κάνει κάποιες δοκιμές, αν θα χρησιμοποιούσαμε Widescreen ή 1/33. Πολύ γρήγορα, το δεύτερο φορμά επιβλήθηκε από μόνο του […] Ο αισθησιασμός του Σινεμασκόπ δεν έμοιαζε να ταιριάζει σε αυτή τη σχέση. Αποφασίσαμε να εστιάσουμε σε στατικά πλάνα, αλλά χωρίς θρησκευτική ευλάβεια. Καμία αρμονία, μάλλον ταραχή. Κανένα επιδεικτικό στήσιμο, μόλις αρκετό για να ακολουθήσει μια ιστορία, στον πρώτο βαθμό.»

Ο Ματιέ Αμαλρίκ γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1965 και ζει στο Παρίσι. Ανακάλυψε το σινεμά χάρη στον Οτάρ Ιοσελιάνι, το 1984. Έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη, υπεύθυνος σετ και βοηθός μοντέρ, δίπλα στους Λουί Μαλ, Ντανιέλ Ντιμπρού, Πίτερ Χάντκε, Αλέν Τανέρ, Ζοάο Σέζαρ Μοντέιρο και Ρομέν Γκουπίλ, ενώ παράλληλα έφτιαχνε μικρού μήκους ταινίες. Το 1991, γνώρισε σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου τον Αρνό Ντεσπλεσάν, ο οποίος τον «εφηύρε» και ως ηθοποιό. Από τότε μοιράζει τον χρόνο του μπροστά και πίσω από την κάμερα.

Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει τόσο σε γαλλόφωνες όσο και διεθνείς παραγωγές, από το υποψήφιο για Όσκαρ «Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα» μέχρι το «Quantum of Solace», όπου ερμήνευσε τον αντίπαλο του Τζέιμς Μποντ. Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Γουές Άντερσον, ο Αλέν Ρενέ, ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, ο Ολιβιέ Ασαγιάς, ο Ρόμαν Πολάνσκι, ο Ραούλ Ρουίζ και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ως ηθοποιός έχει κερδίσει τρία βραβεία Σεζάρ, ενώ η ταινία που σκηνοθέτησε το 2010, με τίτλο «Τουρνέ στο Παρίσι», απέσπασε Βραβείο Σκηνοθεσίας και Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Καννών, καθώς και επτά υποψηφιότητες στα Βραβεία Σεζάρ.

Η νέα δημιουργία του Γάλλου σκηνοθέτη, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της, πέρσι τον Μάιο στο 67ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, στο τμήμα “Ένα Κάποιο Βλέμμα (Un Certain Regard). Στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, η ταινία «Το Μπλε Δωμάτιο» (The Blue Room / La Chambre Bleue – 2014) κυκλοφορεί, από την Πέμπτη 16 Ιουλίου, σε διανομή της Weird Wave.

Έτος: 2014 | Xώρα: Γαλλία | Διάρκεια: 76 λεπτά | Σκηνοθεσία: Mathieu Amalric | Σενάριο:  Stéphanie Cléau (screenplay), Mathieu Amalric (screenplay), Georges Simenon (novel) | Παίζουν: Mathieu Amalric, Léa Drucker, Stéphanie Cléau.