«Πριν από τρία χρόνια γύρισα την πρώτη μου ταινία μικρού μήκους και ενώ έκανα το μοντάζ διάβασα ένα βιβλίο που με ενόχλησε, με έκανε να σκεφτώ πολύ και τελικά μου έδωσε την ιδέα για τη συγκεκριμένη ταινία.» Βαλέρια Γκολίνο

 

Η Ιρένε (Τζασμίν Τρίνκα), τριάντα χρονών, έχει αφιερώσει τη ζωή της στους ανθρώπους που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους. Με το ψευδώνυμο “Miele” (Μέλι) και κρυφά από τους δικούς της ανθρώπους, βοηθά τους ασθενείς που υποφέρουν να δώσουν ένα τέλος στην ζωή τους και να λυτρωθούν.

 

Μια μέρα προμηθεύει έναν νέο «πελάτη» της με την θανάσιμη δόση, μη γνωρίζοντας όμως ότι ο ίδιος είναι απόλυτα υγιής. Ο 70χρονος άνδρας, θεωρώντας απλώς ότι έχει ζήσει αρκετά κι έχοντας χάσει κάθε ενδιαφέρον, ζητά τη βοήθεια της.

 

Η συνάντηση τους αυτή θα δημιουργήσει αμφιβολίες στην Ιρένε, για τις μέχρι τώρα πεποιθήσεις της και θα αποτελέσει αφετηρία έναρξης για μια ανθρώπινη σχέση, γεμάτη συναισθηματικές διακυμάνσεις…

 

Η ελληνικής καταγωγής, Ιταλίδα ηθοποιός Βαλέρια Γκολίνο, περνάει για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα και μας παρουσιάζει την άκρως ενδιαφέρουσα ταινία της «Μέλι» (Honey – Ιταλία, Γαλλία – 2013).

 

Η Βαλέρια Γκολίνο, παρουσίασε τον Νοέμβριο στο 54ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, εκεί όπου είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το φιλμ, παρουσία της γλυκιάς ηθοποιού που παραχώρησε και Συνέντευξη Τύπου.

 

Η ταινία “Μέλι”, βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Μάουρο Κοβάβιτς «A Νome Τuo» και εστιάζει στο ζήτημα της ευθανασίας.

 

Όπως σημείωσε η ίδια η δημιουργός, αρχικά σκεφτόταν να εμφανιστεί στην ταινία ως ηθοποιός, στη συνέχεια όμως και ύστερα από συζήτηση με τους παραγωγούς, αποφάσισε να αναλάβει τη σκηνοθεσία. «Δεν με διάλεξα ως ηθοποιό, γιατί δεν ήθελα να δουλέψω μαζί μου», είπε χαριτολογώντας η Ελληνοϊταλίδα ηθοποιός και πρόσθεσε:

 

«Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να βρω χρηματοδότηση στην Ιταλία για μία τέτοια ταινία που ασχολείται με ένα τόσο σοβαρό ηθικό ζήτημα. Όχι ότι είμαστε ήρωες, αλλά είναι δύσκολο σήμερα στην Ιταλία να κάνεις ταινίες που δεν είναι κωμωδίες. Δεν έχει υπάρξει πιο δύσκολη στιγμή για να κάνεις σινεμά για τους λόγους που κάνω εγώ: για να μιλάω για την ομορφιά. Ξέραμε ότι θα δίναμε μάχη».

 

Η δημοφιλής καλλιτέχνης είπε ακόμη ότι ένιωσε έκπληξη, λόγω του δύσκολου θέματος της ταινίας της, τόσο για τη διάκρισή της στο Φεστιβάλ των Καννών, (Ειδική Αναφορά της Οικουμενικής Επιτροπής στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα»), όσο και για την θετική αποδοχή του από το κοινό στην Ιταλία. «Υπήρξε πολύ καλή ενέργεια γύρω από την ταινία», σημείωσε χαρακτηριστικά.

 

Για τον ρόλο της μουσικής στο φιλμ, η σκηνοθέτιδα εξήγησε ότι απέφυγε να αναθέσει σε κάποιον συνθέτη τη μουσική επένδυση, διότι ήθελε να επιλέξει η ίδια διαφορετικά μουσικά στυλ: «Δεν ήθελα να ζητήσω από τον θεατή να νιώσει συγκίνηση μέσα από μια συγκεκριμένη μουσική επιλογή, δεν ήθελα να οδηγήσω κανέναν προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση», τόνισε χαρακτηριστικά.

 

Απαντώντας σε ερώτηση για τη νομική διάσταση του ζητήματος της ευθανασίας, η Βαλέρια Γκολίνο είπε ότι θεωρεί σημαντικό να υπάρξουν σοβαροί νόμοι σε ευρωπαϊκό επίπεδο. «Πρόκειται για ένα από τα πιο σοβαρά ηθικά ζητήματα που υπάρχουν σήμερα. Η παρουσία της θρησκείας σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα καθιστούν το θέμα αυτό ακόμη πιο ευαίσθητο. Όμως νομίζω ότι ο κόσμος είναι έτοιμος, πιο έτοιμος από τις κυβερνήσεις. Πρέπει λοιπόν οι κυβερνήσεις να έχουν επαφή με τον κόσμο, γι’ αυτό και περιμένουμε η Ευρώπη να πάρει αυτό το θέμα στα σοβαρά».

 

Αν και εργάζεται στον κινηματογράφο εδώ και 30 χρόνια, έχοντας γυρίσει 75 ταινίες – «ασχολούμαι με τις ταινίες από 16 χρονών, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου», υπογράμμισε χαρακτηριστικά – η κ. Γκολίνο ένιωσε να «πηγαίνει ξανά σχολείο» μέσα από την πρώτη σκηνοθετική της εμπειρία. «Θα μου άρεσε να έχω ξεκινήσει νωρίτερα τη σκηνοθεσία. Θα ήμουν σήμερα καλύτερη, θα ήξερα πιο πολλά», επεσήμανε η ίδια, ενώ πρόσθεσε ότι επιθυμία της είναι να γυρίσει και άλλη ταινία.

 

Η Βαλέρια Γκολίνο, μεγάλωσε στην Αθήνα, κόρη μιας Ελληνίδας ζωγράφου και ενός Ιταλού κριτικού λογοτεχνίας και καθηγητή γερμανικών σπουδών. Σε ηλικία 14 ετών, ξεκίνησε να εργάζεται ως μοντέλο.

 

Την ανακάλυψε η Ιταλίδα σκηνοθέτις Λίνα Βερτμύλερ και στο Φεστιβάλ Βενετίας του 1986, κέρδισε βραβείο για την ερμηνεία της στο ρόλο της Μπρούνα, μιας οικονόμου με φλογερό ταμπεραμέντο, στην ταινία “Storia d’amore”.

 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έκανε διεθνή καριέρα με ταινίες όπως “Ο άνθρωπος της βροχής”, “Στραβοί πιλότοι”, “Τέσσερα δωμάτια”, “Αφήνοντας το Λας Βέγκας” και “Απόδραση απ’ το Λος Άντζελες”.

 

Το «Μέλι» (Honey) αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια της Βαλέρια Γκολίνο, ενώ παράλληλα η ταινία διεκδίκησε και το φετινό Ευρωπαϊκό Βραβείο LUX, όντας μία από τις τρεις φιναλίστ.

 

Οι άλλες δύο πραγματικά υπέροχες ταινίες που διαγωνίστηκαν για το Βραβείο LUX ήταν: το “Ραγισμένα Όνειρα” (The Broken Circle Breakdown) του Φέλιξ φαν Γρούνινγεν (Felix van Groeningen – Βέλγιο) που ήταν και ο μεγάλος νικητής, καθώς και “Ο Εγωιστής Γίγαντας” (The Selfish Giant) της Κλίο Μπάρναρντ (Clio Barnard – Μεγ. Βρετανία).

 

Η θέσπιση του βραβείου LUX αποτελεί μία πρωτοβουλία της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το βραβείο LUX καθιερώθηκε το 2007, ως δείγμα δέσμευσης του Κοινοβουλίου προς την Ευρωπαϊκή Κινηματογραφική βιομηχανία και τα δημιουργικά επιτεύγματά της,

 

Το «Μέλι» (Honey / Miele), η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια της Βαλέρια Γκολίνο, είναι μία συμπαθητική και κατά διαστήματα συγκινητική ταινία. Με καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές: Τζασμίν Τρίνκα, Κάρλο Τσέκι και Λίμπερο ντε Ρέντζιο, το φιλμ πραγματεύεται το δύσκολο θέμα της ευθανασίας. Ένα θέμα ταμπού, ειδικά για κοινωνίες με έντονο το θρησκευτικό χαρακτηριστικό όπως είναι αυτές της Ελλάδας, αλλά και της Ιταλίας. Στα συν και το όμορφο soundtrack που συνοδεύει την ταινία.

 

Έτος: 2013 | Xώρα: Ιταλία | Διάρκεια: 96 λεπτά | Σκηνοθεσία: Valeria Golino | Σενάριο: Mauro Covacich, Valeria Golino | Παίζουν: Jasmine Trinca, Carlo Cecchi, Libero De Rienzo