Ο Απρίλιος μας υποδέχεται κινηματογραφικά με μία πλούσια εβδομάδα και αρκετές νέες ταινίες να κυκλοφορούν στις αίθουσες. Ξεχωρίζει η «Δεσποινίς Τζούλια» της Λιβ Ούλμαν, με την Τζέσικα Τσάστεϊν και τον Κόλιν Φάρελ (φώτο άρθρου). Αξιόλογη πρόταση και η «Όμορφη Νιότη» του Χάιμε Ροζάλες, με φόντο την κρίση στην Ισπανία. Κυκλοφορούν επίσης, η νέα ταινία του Αλ Πατσίνο, «Τίποτα Δεν Τελειώνει Κύριε Κόλινς», το κύκνειο άσμα του Γιάννη Λάμπρου το ντοκιμαντέρ «Ρυθμοί Αιγαίου», η επίκαιρη «ΠΑΝ-δή-ΜΙΑ» του Δημήτρη Πιατά, η σκανδιναβική μαύρη κωμωδία «Με Σειρά Εξαφάνισης», ενώ για τους λάτρεις της περιπέτειας, αυτή την εβδομάδα κάνουν την εμφάνιση τους οι «Μαχητές των Δρόμων 7». Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι καθώς βρισκόμαστε δέκα ημέρες πριν από το Πάσχα, από σήμερα κυκλοφορεί σε επανέκδοση και το αριστούργημα του Πιερ Πάολο Παζολίνι, «Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο».

«Όμορφη Νιότη» (Beautiful Youth / Hermosa juventud) του Χάιμε Ροζάλες (Ισπανία, Γαλλία – 2014)

Η Ναταλία (Ίνγκριντ Γκαρσία Τζόνσον) και ο Κάρλος (Κάρλος Ροντρίγκεζ), είναι δύο ερωτευμένοι εικοσάρηδες, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν στην Ισπανία του σήμερα. Όμως η κρίση και οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι, τους εμποδίζουν να ζήσουν με τον τρόπο που θα ήθελαν. Χωρίς ελπίδα για το αύριο, οι φιλοδοξίες τους παραμένουν χαμηλές. Με την ελπίδα να κερδίσουν κάποια χρήματα, η Ναταλία και ο Κάρλος, αποφασίζουν να «γυρίσουν» μία ερασιτεχνική πορνογραφική ταινία. Όμως οι συνθήκες επιβίωσης τους θα επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο, μετά τη γέννηση της κόρης τους Τζούλια…

Ο Ισπανός σκηνοθέτης Χάιμε Ροζάλες (The Hours of the Day – 2003, Solitary Fragments – 2007), επιστρέφει δυναμικά με τη νέα του δημιουργία. Η ταινία απέσπασε την Ειδική Μνεία της  Οικουμενικής Επιτροπής, πέρσι τον Μάιο στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ στην χώρα μας είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε στις 20ες Νύχτες Πρεμιέρας. Το φιλμ διηγείται με ρεαλισμό και ευρηματικότητα, την ιστορία δύο εικοσάρηδων στη σημερινή Ισπανία της ανεργίας και των χαμένων ευκαιριών. Ο Ροζάλες στοχεύει στην αποτύπωση της σύγχρονης πραγματικότητας με κάθε δυνατό μέσο, από τις ερμηνείες των ηθοποιών του, έως την χρήση της εικόνας και του ήχου.

«Τίποτα Δεν Τελειώνει Κύριε Κόλινς» (Danny Collins) του Νταν Φόγκελμαν (Η.Π.Α. – 2015)

Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην παρακμή της καριέρας του και σε προχωρημένη ηλικία, ο Ντάνι Κόλινς (Αλ Πατσίνο) συνεχίζει να δίνει συναυλίες και να γεμίζει τα στάδια. Όμως στα 64α γενέθλιά του, ανακαλύπτει ένα γράμμα από το είδωλό του, τον θρυλικό Τζον Λένον, προς τον ίδιο όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, το οποίο όμως δεν είχε λάβει ποτέ. Ένα γράμμα που θα του αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία και θα τον οδηγήσει στο να δει τη ζωή του με άλλο μάτι. Ο Ντάνι αποφασίζει να ξαναθυμηθεί τη μουσική που τον ενέπνευσε στα πρώτα του βήματα, όταν δεν ήταν ακόμα διάσημος. Παράλληλα, προσπαθεί να φτιάξει την σχέση του με τον γιο του (Μπόμπι Καναβάλε), τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ. Το μόνο που του μένει πλέον είναι να επιβεβαιώσει το μήνυμα του Λένον, ότι δηλαδή το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία στη ζωή είναι η αγάπη…

Ο σεναριογράφος Νταν Φόγκελμαν – γνωστός κυρίως από ταινίες όπως το “Crazy, Stupid, Love” του 2011, αλλά και το animation “Cars” του 2006 – κάθεται για πρώτη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο δημιουργός, μας παρουσιάζει στο ντεμπούτο του, μια χαλαρή κομεντί, που εξελίσσεται με φόντο τη ζωή ενός βετεράνου σταρ της ροκ, της δεκαετίας του ’70, ονόματι Ντάνι Κόλινς, τον οποίο υποδύεται ο Αλ Πατσίνο. Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός, φαίνεται να το διασκεδάζει και το γεγονός αυτό δίνει ένα ενδιαφέρον στο φιλμ, αν και δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα κλισέ του είδους. Ωστόσο, στα θετικά του φιλμ θα πρέπει να σημειώσουμε το ιδιαίτερα αξιόλογο καστ, που αποτελείται από την Τζένιφερ Γκάρνερ, τον Τζος Πεκ, την Μελίσα Μπενουά, την Ανέτ Μπένινγκ, τον Μπόμπι Καναβάλε και τον πάντα αξιόλογο βετεράνο ηθοποιό, Κρίστοφερ Πλάμερ.

«Miss Julie» της Λιβ Ούλμαν (Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο – 2014)

Μεταφερόμαστε στην Ιρλανδία του 1880. Ένα καλοκαιρινό βράδυ, σε μια ατμόσφαιρα αχαλίνωτου γλεντιού και χαλαρών κοινωνικών περιορισμών, η Δεσποινίς Τζούλια και ο Τζον, υπηρέτης του πατέρα της, χορεύουν και πίνουν, γοητεύουν και χειραγωγούν ο ένας τον άλλο. Εκείνη γεμάτη υπεροψία, εκείνος αγενής, αλλά τους ενώνει η ίδια απέχθεια, που σταδιακά μετατρέπεται σε έλξη. Η οικειότητα τους οδηγεί σε απελπισμένα σχέδια και στο όραμα μιας κοινής ζωής. Αβέβαιοι για το αν θα ξημερώσει μια μέρα γεμάτη ελπίδα ή όχι, οι δύο ήρωες καταφεύγουν σε μια τελική πράξη που θυμίζει Ελληνική τραγωδία. Μια σφοδρή ερωτική μάχη για δύναμη και κυριαρχία, μέσα από ένα παιχνίδι παραπλάνησης κι αποστροφής.

Μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της νεότερης κινηματογραφικής ιστορίας, η Λιβ Ούλμαν, αγαπημένη ηθοποιός και μούσα, του σπουδαίου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, επιστρέφει μετά από δεκατέσσερα (14) χρόνια (Faithless – 2000) στην καρέκλα του σκηνοθέτη, με τη νέα της δημιουργία: «Δεσποινίς Τζούλια» (Miss Julie). Με καθαρά θεατρική προσέγγιση, κλειστούς χώρους και με μόλις τρεις ηθοποιούς στο καστ – Τζέσικα Τσάστεϊν, Κόλιν Φάρελ, Σαμάνθα Μόρτον – η ταινία αποτελεί ένα υπέροχο ερωτικό δράμα.

«Ρυθμοί Αιγαίου» (Aegean Rhythm – Lyre) του Γιάννη Λάμπρου (Ελλάδα – 2013)

Παλιοί και νέοι λυράρηδες, στιγμές της καθημερινότητας, η γιορτή, ο κύκλος του χρόνου, όπως τον σιγοντάρει η αχλαδόσχημη λύρα, που παίζεται από την Κρήτη ως τη Δράμα κι απ’ τη Θεσσαλονίκη ως τα Δωδεκάνησα. Ο ρυθμός ζωής στο Αιγαίο και η μοίρα του καλλιτέχνη, του λαϊκού βάρδου, τραγουδισμένα στη λύρα, εικόνες τονισμένες με στίχους από τις “Πατρίδες” του Κωστή Παλαμά και από το ποίημα “Άρτος και Οίνος” του Φρήντριχ Χαίλντερλιν, δίνουν άλλη διάσταση στη λαϊκή μουσική παράδοση.

Η ταινία αποτελεί το κύκνειο άσμα του Γιάννη Λάμπρου, ένα ντοκιμαντέρ – ταξίδι, που ολοκληρώθηκε απ’ τους συνεργάτες του. Ακριβέστερα, είναι μια διήγηση του ταξιδιού, ένα φλας-μπακ στη μνήμη που συνεπαίρνει τον θεατή, χωρίς περιττές εγκυκλοπαιδικές ή άλλες πληροφορίες. Μέρος του υλικού της ταινίας προέρχεται από τη σειρά της ΕΤ3 “Λυράρηδες του Αιγαίου”, που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Λάμπρου, σχεδιάζοντας παράλληλα την ολοκλήρωση αυτής της ταινίας. Το φιλμ προβλήθηκε στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 8ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας του 2014. Καρπός ενός μεγάλου ταξιδιού στο Αιγαίο, στη μουσική και τον πολιτισμό του, από τον πρόωρα χαμένο σκηνοθέτη, Γιάννη Λάμπρου.

«Με Σειρά Εξαφάνισης» (In Order Of Disappearance / Kraftidioten) του Χανς Πίτερ Μόλαντ (Νορβηγία, Σουηδία – 2014)

Χειμώνας στη Νορβηγία. Ο εσωστρεφής και εργατικός Nils (Στέλαν Σκάρσγκαρντ – Stellan Skarsgard) οδηγεί το εκχιονιστικό του διατηρώντας τους δρόμους καθαρούς και τα βουνά προσβάσιμα στo αφιλόξενο παγωμένο τοπίο, όπου ζει. Έχει μόλις ανακηρυχθεί ο πολίτης της χρονιάς για τον ζήλο του, όταν ενημερώνεται ότι ο γιος του πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης. Αρνείται όμως να αποδεχτεί την επίσημη εκδοχή του θανάτου του γιου του και ξεκινά μια μυστική έρευνα που τον οδηγεί στους δολοφόνους του παιδιού του. Μια σειρά από αναπάντεχα γεγονότα τον μετατρέπουν σε αδίστακτο ήρωα του υποκόσμου, ενώ η ταυτότητα του παραμένει άγνωστη…

Ο δημιουργός Χανς Πίτερ Μόλαντ, που στο παρελθόν μας έχει δώσει αξιόλογα δείγματα γραφής, με ταινίες του όπως το «Aberdeen» του 2000 και το «A Somewhat Gentle Man» του 2010, επιστρέφει με τη νέα του δημιουργία: «Με Σειρά Εξαφάνισης» (In Order Of Disappearance / Kraftidioten). Έχοντας για ακόμη μία φορά για πρωταγωνιστή του, τον αγαπημένο και σπουδαίο ηθοποιό, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, ο Νορβηγός σκηνοθέτης, μας παρουσιάζει μία διασκεδαστική ιστορία εκδίκησης, με ενδιαφέρουσα στοιχεία μαύρης κωμωδίας, η οποία διαδραματίζεται στο παγωμένο τοπίο της Σκανδιναβίας.

«ΠΑΝ-δή-ΜΙΑ» του Δημήτρη Πιατά (Ελλάδα – 2014)

Η ταινία «ΠΑΝ-δή-ΜΙΑ», με δεύτερο τίτλο «ΟΛΑ-λοιπόν-ΕΝΑ», είναι η αυθαίρετη μετάφραση του ΠΑΝ σε ΟΛΑ, του αρχαϊκού «δή» που σημαίνει «λοιπόν» και του ΜΙΑ που μεταφράζεται σε ΕΝΑ… Είχαμε την ευκαιρία να δούμε το φιλμ στο πλαίσιο του 20ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, όπου και απέσπασε τρία βραβεία (Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον Δημήτρη Πιατά και Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας για τον Θεοδόση Πελεγρίνη), ενώ στη συνέχεια ταξίδεψε στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λονδίνου. Η ταινία γυρίστηκε ακτιβιστικά, με εθελοντική συμμετοχή καλλιτεχνών και τεχνικών. Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία, με σημείο αναφοράς την κρίση και τα ελεγχόμενα από οικονομικούς παράγοντες, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μία έξυπνη και επίκαιρη ιδέα, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Πιατά, ο οποίος με χιουμοριστική διάθεση, αναφέρει σχετικά:

«Πρόθεσή μου ήταν να κάνω κινηματογραφική ταινία μυθοπλασίας, αλλά με την κρίση που μαστίζει τη χώρα μας μου βγήκε ντοκιμαντέρ! …γιατί το φόντο της ταινίας ήταν η χρεοκοπημένη Ελλάδα – υπαρκτό πρόβλημα – ο κανιβαλισμός των κίτρινων Μ.Μ.Ε. – βλέπε διασυρμό του Καθηγητή Φιλοσοφίας και τέως Πρύτανη Θεοδόση Πελεγρίνη, λόγω ενασχόλησής του με τα καλλιτεχνικά – και, τέλος, ο τίτλος της ταινίας που παραπέμπει στο διεθνές πρόβλημα του ΕΜΠΟΛΑ… Αυτό το λάθος είναι η αρχή της κωμωδίας μου… όμως επιμένω ότι έκανα ταινία μυθοπλασίας και όχι ντοκιμαντέρ… Κωμωδία…αλλά ΜΑΥΡΗ!…»

«Μαχητές των Δρόμων 7» (Fast & Furious 7) του Τζέιμς Γουάν (Η.Π.Α. – 2015)

Η έβδομη ταινία του σχετικού franchise έρχεται αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες, με τον Ντόμινικ Τορέτο (Βιν Ντίζελ) και όλη την παρέα του. Έναν χρόνο μετά τα γεγονότα της τελευταίας ταινίας (Fast & Furious 6 – 2013), οι πρωταγωνιστές έχουν πλέον επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια ήρεμη, συντροφική ζωή, μετά την μεγάλη τους κόντρα με τον Όουεν Σο (Luke Evans) στο έκτο κεφάλαιο. Σε αυτή τη νέα περιπέτεια ωστόσο, ο αδερφός του Σο επιστρέφει, ώστε να πάρει εκδίκηση για τον αδερφό του. Στο πρωταγωνιστικό καστ, εκτός του Ντουέιν Τζόνσον, της Μισέλ Ροντρίγκεζ και της Τζορντάνα Μπρούστερ, έρχονται να προστεθούν: ο Τζέισον Στέιθαμ στον ρόλο του Ντέκαρντ Σο, που έρχεται στο Λος Άντζελες για να εκδικηθεί για τον αδερφό του, ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Κερτ Ράσελ (Silkwood – 1983), ως ανώνυμος κυβερνητικός πράκτορας που προσφέρει τη βοήθειά του στην ομάδα, ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ, Τζιμόν Χούνσου (In America – 2002, Blood Diamond – 2006), στον ρόλο του Τζακέντ που συνασπίζεται με τον Σο.

Ο ξαφνικός θάνατος του Πολ Γουόκερ το 2013 – ο Βιν Ντίζελ, πριν λίγες ημέρες ονόμασε την νεογέννητη κόρη του Pauline, τιμώντας την μνήμη του φίλου του – πάγωσε την παραγωγή και όλους τους συντελεστές, που συνεργάζονται επί δεκαπέντε χρόνια. Την αρχική συζήτηση περί ακύρωσης της ταινίας διαδέχτηκε η πεποίθηση πως ο Πολ θα ήθελε να ολοκληρωθεί, οπότε και ανέλαβαν να βρουν τρόπο να συμπληρώσουν τις υπολειπόμενες σκηνές, έχοντας τη βοήθεια των αδερφών του Πολ, Κέιλεμπ και Κόντι. Μετά από τέσσερις ταινίες, ο Τζάστιν Λιν αφήνει την σκηνοθετική καρέκλα της έβδομης ταινίας στον Τζέιμς Γουάν, δημιουργό των ταινιών “Saw”, “The Conjuring” και “Insidious”. Οι λάτρεις του είδους είναι σίγουρο ότι θα ανταμειφθούν, με εκρηκτικές σκηνές δράσης, εντυπωσιακά αμάξια σε χαρακτηριστικά στιγμιότυπα καταδιώξεων και τοπία που κόβουν την ανάσα, σε Αμπού Ντάμπι και Αζερμπαϊτζάν.

«Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» (The Gospel According to St. Matthew / Il vangelo secondo Matteo) του Πιερ Πάολο Παζολίνι (Ιταλία – 1964)

Ο Παζολίνι παρουσιάζει τον λόγο του Ματθαίου, απλό, λιτό και καίριο, χωρίς λογοτεχνικές εξάρσεις, στοχεύοντας στη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια των αφηγούμενων γεγονότων. Όλη η ταινία διακατέχεται από σκηνές άμεσης ανάπλασης που ανταποκρίνονται στην άποψη του πιστού Ματθαίου, ο οποίος καταγράφει εύπιστα χωρίς να κρίνει.

Η ταινία γυρισμένη το 1964 αποτελεί ίσως την κορυφαία μεταφορά της ζωής του Χριστού στην μεγάλη οθόνη. Είναι από τις λίγες φορές, που ο κινηματογράφος της πρόζας και ο κινηματογράφος της ποίησης συμπλέκονται, συμφύρονται και δημιουργούν ένα αμάλγαμα που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό το παρόν παζολινικό έργο από όλες τις άλλες ως τότε μεταφορές αλλά και όσες θα ακολουθήσουν.