Από το αριστούργημα «Τόνι Έρντμαν» της Μάρεν Άντε, στα «Κορίτσια» της Σελίν Σιαμά και από το «120 Χτύποι το Λεπτό» του Ρομπέν Καμπιγιό, μέχρι το «Γυναίκα σε Πόλεμο» του Μπένεντικτ Έρλινγκσον. Έξι σπουδαίες και βραβευμένες ταινίες του Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, προβάλλονται δωρεάν, δίνοντας μας την ευκαιρία να τις απολαύσουμε και πάλι στην μεγάλη οθόνη. Ταινίες επίκαιρες, αλλά ταυτόχρονα διαχρονικές, με τα ανθρώπινα δικαιώματα να τίθενται σε πρώτο πλάνο.

Ads

Την Δευτέρα 18 και την Τρίτη 19 Μαρτίου το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα σε συνεργασία με τον κινηματογράφο Ανδόρα (Σεβαστουπόλεως 117, Αμπελόκηποι) διοργανώνουν ένα Διήμερο Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

Θα προβληθούν, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, ταινίες που έχουν διακριθεί ως φιναλίστ ή ως νικήτριες του Κινηματογραφικού Βραβείου LUX της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα διοργανωθεί επίσης μια συζήτηση ανοιχτή στο κοινό με ειδικούς πάνω στον Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο.

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ έχει διαμορφωθεί ως εξής:

Δευτέρα 18 Μαρτίου: Νέοι Ορίζοντες

  • 17.00: Η Καταγωγή των Σάμι, της Αμάντα Κέρνελ (2016, 110λ)
  • 19.00: Πάνελ-Συζήτηση: “Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος & Ευρωπαϊκά Ιδανικά”
  • 20.00: Γυναίκα σε Πόλεμο, του Μπένεντικτ Έρλινγκσον (2018, 101λ)
  • 22.00: Τόνι Έρντμαν, της Μάρεν Άντε (2016, 162′)

Τρίτη 19 Μαρτίου: Ζωή στο Περιθώριο

Ads
  • 17.30: Τα Κορίτσια, της Σελίν Σιαμμά (2014, 122λ)
  • 19.45: 120 Χτύποι το Λεπτό, του Ρόμπιν Καμπίγιο (2017, 144λ)
  • 22.30: Mediterranea, του Τζόνας Καρπινιάνο (2015, 107λ)

Λίγα λόγια για τις ταινίες του Αφιερωμάτος:

«Το Αίμα των Σάμι» (Sami Blood – 2016) της Αμάντα Κέρνελ (Νορβηγία, Δανία, Σουηδία)

image

Ένας φόρος τιμής και αγάπης για όσους έμειναν και όσους έφυγαν από μια κοινωνία στην άκρη του κόσμου, και ταυτόχρονα μια εναλλακτική, προσωπική αφήγηση για το αποικιοκρατικό παρελθόν μιας «πολιτισμένης» χώρας, μέσα από τα μάτια μιας έφηβης. Η 14χρονη Έλε Μάργια ανήκει στη φυλή των Σάμι, που ζουν εκτρέφοντας ταράνδους. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ‘30 κι ο ρατσισμός καλά κρατεί· έτσι, στο οικοτροφείο της κάνουν βιολογικές εξετάσεις που μετρούν το πότε μπορεί ένας ιθαγενής να εισαχθεί στην κοινωνία των λευκών. Η Έλε Μάργια αρχίζει να ονειρεύεται μια άλλη ζωή. Αλλά για να καταφέρει να ζήσει το όνειρό της, πρέπει να γίνει κάποια άλλη και να σπάσει όλους τους δεσμούς με την οικογένεια και την κουλτούρα της.

Μία εξαιρετική δημιουργία την οποία είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε αρχικά στο διαγωνιστικό τμήμα του 57ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εκεί όπου τιμήθηκε με το Βραβείο της Βουλής των Ελλήνων «Ανθρώπινες Αξίες», ενώ απέσπασε και το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο στηρίζει την πολιτιστική πολυμορφία και βοηθά στην οικοδόμηση γεφυρών μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών. Η υπόθεση της ταινίας βασίζεται σε εμπειρίες που διηγήθηκε στη δημιουργό Αμάντα Κέρνελ η γιαγιά της. Πρωταγωνιστούν: Λένε Σεσίλια Σπάροκ, Μία Έρικα Σπάροκ.

«Γυναίκα σε Πόλεμο» (Woman at War – 2018) του Μπένεντικτ Έρλινγκσον (Ισλανδία, Γαλλία, Ουκρανία)

image

Ένα χαρούμενο, εφευρετικό, ενεργητικό και φεμινιστικό έπος μιας γυναίκας που ζει διπλή ζωή, ως δασκάλα μουσικής, αλλά και ως παθιασμένη περιβαλλοντική ακτιβίστρια. Καθώς αρχίζει να σχεδιάζει την τολμηρή της επιχείρηση, διαπιστώνει ότι η αίτησή της να υιοθετήσει ένα παιδί έχει γίνει τελικά αποδεκτή και ένα μικρό κορίτσι την περιμένει στην Ουκρανία. Μια ανέλπιστη, ιδιόρρυθμη και συναρπαστική εποποιία για την άνιση μάχη ανάμεσα σε μια γυναίκα που δεν συμμορφώνεται σε προκαθορισμένους κοινωνικούς ρόλους και στους εκάστοτε Γολιάθ που συναντά στον δρόμο της. Μία συγκινητική ωδή για τη θερμή καρδιά που κρύβεται σε μια παγωμένη χώρα.

Η «Γυναίκα σε Πόλεμο» εξιστορεί με χιούμορ τις περιπέτειες μιας γυναίκας που, ενώ δίνει μάχη απέναντι σε μεγάλα συμφέροντα, πρέπει ταυτόχρονα να προετοιμαστεί για μια ευχάριστη εξέλιξη στη ζωή της. Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το 2018 και Βραβείο SACD της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών 2018. Ένα εξαιρετικό έργο, το οποίο είχαμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε επί της μεγάλης οθόνης και στο 59ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.

Διαβάστε επίσης:
«Woman at War»: Ποτέ μην μπαίνεις εμπόδιο στον δίκαιο αγώνα μίας γυναίκας

«Τόνι Έρντμαν» (Toni Erdmann – 2016) της Μάρεν Άντε (Γερμανία)

image

Ο Τόνι Έρντμαν, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Είναι ένας χαρακτήρας που θα εφεύρει ο Γουίνφρεντ, ο μεσήλικος πατέρας της κεντρικής ηρωίδας Ινές, μιας πετυχημένης γυναίκας καριέρας, προσπαθώντας να χτίσει μια ουσιαστική σχέση μαζί της και να τη βοηθήσει να δει τη ζωή της με διαφορετική ματιά.

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της τον Μάιο στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 69ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI), ενώ στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να τη δούμε στο 22ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας. Μία από τις καλύτερες ταινίες του 2016, μία δραματική κομεντί που χαράσσεται ανεξίτηλα στο μυαλό του θεατή και τον συνοδεύει για πάντα. Το φιλμ αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Γερμανίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και δικαίως έφτασε μέχρι την τελική πεντάδα. Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι πρόκειται για τη μόνη δημιουργία του 2016 που μπήκε στη λίστα του BBC Culture με τις 100 σημαντικότερες ταινίες του 21ου αιώνα και η οποία προέκυψε από τις επιλογές 117 Κριτικών Κινηματογράφου, από 36 διαφορετικές χώρες.

«Ο ακραίος τρόπος που ζούσε ο Αμερικανός ηθοποιός Άντι Κάουφμαν και υποδυόταν τους ρόλους του με ενέπνευσε πολύ. Αυτό που με ενέπνευσε επίσης ήταν η οικογένειά μου, όπου γίνονταν μεγάλες πλάκες. Ο πατέρας μου έχει σχετικά καλό χιούμορ. Μια μέρα του χάρισα μερικά αντικείμενα για να κάνει πλάκες, όπως ψεύτικα δόντια, τα οποία χρησιμοποιούσε τακτικά.» – Μάρεν Άντε

Διαβάστε επίσης:
Τόνι Έρντμαν, μία από τις σημαντικότερες ταινίες του 21ου αιώνα
Οι 100 σημαντικότερες ταινίες του 21ου αιώνα

«Τα Κορίτσια» (Bande de Filles / Girlhood – 2014) της Σελίν Σιαμά (Γαλλία)

Καταπιεσμένη από το οικογενειακό της περιβάλλον, τις αδιέξοδες προοπτικές του σχολείου και τον «νόμο» που έχουν επιβάλει τα αγόρια στη γειτονιά, η Μαριέμ (Καριτζά Τουρέ) ξεκινά μια νέα ζωή μετά τη συνάντηση της με μια ομάδα από τρία κορίτσια με ελεύθερο πνεύμα. Αλλάζει το όνομά της, κώδικα ντυσίματος και παρατάει το σχολείο για να γίνει αποδεκτή στη συμμορία. Ελπίζει ότι με τον τρόπο αυτό θα βρει τον δρόμο για την ελευθερία της. Ένας δρόμος όμως που θα την οδηγήσει έξω από το γκέτο και σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Η Σελίν Σιαμά, τρία χρόνια μετά το υπέροχο φιλμ «Αγοροκόριτσο» (Tomboy – 2011) επιστρέφει με τη νέα της δημιουργία: «Τα Κορίτσια» (Bande de Filles / Girlhood – 2014). Αυτή τη φορά, η Γαλλίδα σκηνοθέτης ασχολείται με την συγκρότηση της γυναικείας ταυτότητας μέσα σ’ ένα ασφυκτικό πλαίσιο κοινωνικής πίεσης, περιορισμών και ταμπού. Κοινωνικός αποκλεισμός, ρατσισμός και bullying, είναι μερικά μόνο από τα ενδιαφέροντα και επίκαιρα θέματα, τα οποία πραγματεύεται με ευαισθησία και ρεαλισμό η καλλιτέχνης, βασιζόμενη σ’ ένα υπέροχο καστ που απαρτίζεται από ερασιτέχνες ηθοποιούς. Το φιλμ απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες στα Βραβεία Σεζάρ, στις κατηγορίες: Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Μουσικής, Ήχου και Πρωτοεμφανιζόμενης Ηθοποιού για την υπέροχη Καριτζά Τουρέ.

Διαβάστε επίσης:
Θαρραλέα «Κορίτσια» αντιμέτωπα με ρατσισμό και bullying

«120 Χτύποι το Λεπτό» (120 Battements par Minute – 2017) του Ρομπέν Καμπιγιό (Γαλλία)

image

Αρχές της δεκαετίας του ’90. Ενώ το AIDS έχει ήδη κοστίσει αμέτρητες ζωές τα τελευταία δέκα χρόνια, οι ακτιβιστές της Act Up στο Παρίσι, πολλαπλασιάζουν τις δράσεις τους με σκοπό να ανατρέψουν τη γενική αδιαφορία. Ο νεοφερμένος στην ομάδα, Νατάν θα συγκλονιστεί από τη δυναμικότητα του Σον, ενός από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης, που καταναλώνει τις τελευταίες του δυνάμεις του στη μάχη ενάντια στο κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες.

«Το 120 BPM δεν είναι μία νοσταλγική ταινία, αλλά μία πολιτική ταινία, μία ταινία για αυτούς που χάθηκαν και για εμάς που έχουμε μείνει εδώ και παλεύουμε ακόμα. […] Το 1992, μην ξεχνάμε πως είμαστε σε μία περίοδο που υπάρχει ομοφοβία, οι συζητήσεις για προφυλακτικά ήταν απαγορευμένες στα σχολεία και η ανταλλαγή σύριγγας ήταν η πιο συνηθισμένη πρακτική. Η Act Up – Paris ήταν μια οργάνωση γεμάτη δυναμικούς ανθρώπους στην χειρότερη περίοδο της επιδημίας του ιού που όμως κατάφεραν και άνοιξαν έναν διάλογο για αυτό και βοήθησαν και άλλους ανθρώπους, που είχαν προσβληθεί από την αρρώστια, όπως χρήστες ναρκωτικών, αιμοφιλικούς, κ.ά.» – Ρομπέν Καμπιγι

Μια ταινία – ωδή της συλλογικότητας, του αγώνα προς έναν κοινό σκοπό αλλά και της αγάπης, αυτής που δίνεται χωρίς όρια και κάνει την καρδιά να χτυπά με «120 Χτύπους το Λεπτό». Βραβευμένη με το Grand Prix ή αλλιώς τον Αργυρό Φοίνικα στο 70ο Φεστιβάλ Καννών, αλλά και με το Βραβείο της Επιτροπής Κριτικών Κινηματογράφου, η ταινία του Καμπιγιό έγινε το talk-of-the-festival, καθώς αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς. Υποψήφιο φιλμ για το Βραβείο LUX 2017 και Επίσημη Πρόταση της Γαλλίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2018.

Διαβάστε επίσης:
Το παθιασμένο χρονικό μιας ομάδας ανθρώπων ενάντια στον θανατηφόρο ιό HIV: «120 Χτύποι το Λεπτό»

«Mediterranea» (2015) του Τζόνας Καρπινιάνο (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Κατάρ, Η.Π.Α.)

image

Ο Αγίβα άφησε πρόσφατα το σπίτι του στην Μπουρκίνα Φάσο, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή κι έναν τρόπο να συντηρήσει την αδελφή του και την κόρη του. Προκειμένου να το καταφέρει, θα εκμεταλλευτεί τη συμμετοχή του σε μια παράνομη επιχείρηση εισαγωγής μεταναστών και θα κατορθώσει να φύγει από την Αφρική, μαζί με τον καλύτερό του φίλο, Αμπάς. Ο Αγίβα προσαρμόζεται στη ζωή στην Ιταλία, αλλά όταν εντάσεις αναπτύσσονται στην τοπική κοινότητα, τα πράγματα γίνονται σταδιακά εξαιρετικά επικίνδυνα. Αποφασισμένος να διατηρήσει τη νέα του ζωή, θα επιχειρήσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες, όχι όμως χωρίς προσωπικό κόστος.

Ένα τραγικά επίκαιρο φιλμ, με αξιόλογη και ρεαλιστική κινηματογράφηση. Εμπνευσμένος από αληθινά γεγονότα και αποσπώντας εκπληκτικές ερμηνείες από ένα καστ ως επί το πλείστον μη επαγγελματιών ηθοποιών, ο Καρπινιάνο σκηνοθετεί εντυπωσιακά το επικίνδυνο, επικών διαστάσεων ταξίδι των δύο φίλων που διασχίζουν τη Σαχάρα και τη Μεσόγειο, με προορισμό την Ιταλία, ενώ ταυτόχρονα πλάθει ένα απόλυτα ειλικρινές και πειστικό πορτρέτο, μιας Ευρώπης ως απατηλής Γης της Επαγγελίας.

Βραβευμένος στις Κάννες και στη Βενετία για τις μικρού μήκους ταινίες του, ο Τζόνας Καρπινιάνο πραγματοποιεί το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του μ’ ένα εξαιρετικά επίκαιρο φιλμ που αποτυπώνει και αναδεικνύει με καθηλωτικό τρόπο ένα από τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας. Η ταινία προβλήθηκε στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών, στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και του Λονδίνου. Στην χώρα μας είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε και τον Νοέμβριο στο 56ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, όντας μία από τις τρεις ταινίες – φιναλίστ, για το Βραβείο Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Διαβάστε επίσης:
Η μεταναστευτική κρίση στο «Mediterranea» του Τζόνας Καρπινιάνο