Με την ταινία «Η Σκύλα» (La Chienne) του 1931, εγκαινιάζεται η λεγόμενη γαλλική περίοδος δημιουργίας του Ζαν Ρενουάρ. Αν και οι παραγωγοί της ταινίας προσπάθησαν να αλλάξουν το τελικό μοντάζ του φιλμ, ο Ρενουάρ κατάφερε εν τέλει να διατηρήσει τον καλλιτεχνικό έλεγχο και να μας προσφέρει ένα κλασσικό πλέον φιλμ νουάρ. Ένα υπέροχο δείγμα γραφής του μεγάλου Ρενουάρ, μία από τις πρώτες του δημιουργίες την οποία δεκατέσσερα χρόνια μετά ο σπουδαίος Γερμανός σκηνοθέτης Φριτς Λανγκ θα τη γύριζε ριμέικ στο «Scarlet Street» του 1945…

Ένας φιλήσυχος μεσήλικας, ο Μορίς Λεγκράντ (Μισέλ Σιμόν), υπάλληλος τράπεζας, με χόμπι τη ζωγραφική, παντρεύεται την ευκατάστατη αλλά και ιδιότροπη χήρα Αντέλ (Μαγκντελέν Μπερουμπέ), όχι τόσο από αγάπη όσο κυρίως για να καταφέρει να… επιζήσει.

Όταν γνωρίσει όμως μια νεαρή κοπέλα ελαφρών ηθών, τη Λουλού (Ζανί Μαρές), θα ερωτευθεί για πρώτη φορά στη ζωή του και μάλιστα κεραυνοβόλα. Μόνο που η Λουλού μαζί με τον σκληρό προστάτη της και εραστή της Ντεντέ (Ζορζ Φλαμάντ) τον εμπαίζει με απώτερο σκοπό να του αποσπάσουν χρήματα.

Φτάνουν λοιπόν σε σημείο η Λουλού και ο Ντεντέ, να πουλήσουν τους πίνακές του Λεγκράντ, αλλά με την υπογραφή της κοπελιάς, έτσι ώστε να καρπωθούν εκείνοι τα χρήματα. Όταν όμως θα εμφανιστεί ο υποτιθέμενος νεκρός σύζυγος της συζύγου του, ο Μορίς Λεγκράντ θα μείνει ξαφνικά και πάλι ελεύθερος.

Ο συνδυασμός αυτός των εξελίξεων, θα οδηγήσει τον Μορίς στην απόφαση να ζητήσει από τη νεαρή κοπέλα που αγαπά να ζήσουν μαζί οι δυο τους. Τότε όμως είναι που θα πιάσει στο κρεβάτι τη Λουλού με τον Ντεντέ και θα καταλάβει επιτέλους την πλεκτάνη που του είχαν στήσει.

Αυτή η τραγική επίγνωση θα οδηγήσει τον Μορίς Λεγκράντ σταδιακά στο έγκλημα. Ένα έγκλημα όμως που θα σημάνει παράλληλα και την αρχή του τέλους και του ίδιου του ήρωα μας καθώς πλέον η ζωή του οδηγείται στην κατάπτωση…

Η ταινία «Η Σκύλα» (La Chienne) του Ζαν Ρενουάρ, βασίζεται στο μυθιστόρημα (και στη συνέχεια θεατρικό έργο) των Georges de La Fouchardière και André Mouézy-Éon. Ο Ρενουάρ μας παρουσιάζει μία απλή μεν, ρεαλιστική δε ιστορία, γύρω από τα ανθρώπινα πάθη. Μία ταινία που παράλληλα χαρακτηρίστηκε ως πολύ τολμηρή, για την εποχή της. Η ταινία κυκλοφορεί στις Κινηματογραφικές Αίθουσες σε διανομή της New Star.

Για τον γεννημένο το 1894 Ζαν Ρενουάρ, γιο του διάσημου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ, καθοριστικό ρόλο στα πρώτα του βήματα, διαδραμάτισε η πανέμορφη Αντρέ Χόεσλινγκ, νεαρή πρόσφυγας από την Αλσατία, η οποία πόζαρε ως μοντέλο για τον πατέρα του, προτού καταλήξει σύζυγος του Ζαν και λίγο αργότερα, μητέρα του γιου τους.

Ως σκηνοθέτης ο Ζαν Ρενουάρ αποφάσισε λοιπόν στις πρώτες δημιουργίες του, να χρησιμοποιήσει τη σύζυγό του ως πρωταγωνίστρια των ταινιών του, αλλάζοντας όμως το όνομά της στο πιο εύηχο Catherine Hessling και γράφοντας ειδικά γι’ αυτήν το ντεμπούτο του “Une Vie Sans Joie” (Backbiters) το 1924, όπως και το “La Fille De L’ Eau” (Whirlpool of Fate) του 1925.

Ακολούθησε το 1926 η ταινία του “Nana”, ακριβή διασκευή στο μυθιστόρημα του Émile Zola, η οποία και θεωρείται ως η πιο σημαντική δημιουργία, της βωβής περιόδου του. Στη συνέχεια ο σκηνοθέτης πειραματίζεται με δουλειές μικρού μήκους, όπως το ονειρικό “Κοριτσάκι Με Τα Σπίρτα” του 1928. Με το σταδιακό πέρας της εποχής του βωβού, ο Ρενουάρ βρίσκει οικονομική στήριξη και γίνεται εφικτή η πρώτη ομιλούσα ταινία του στα 1931, το “On Purge Bebe”, εξερευνώντας παράλληλα την άγνωστη ακόμη τεχνολογία του ήχου.

Με την ταινία “Η Σκύλα” του 1931, εγκαινιάζεται η λεγόμενη γαλλική περίοδος, η οποία όμως ξεκινά με δύο πολύ σημαντικά προβλήματα. Από τη μια, η υποχρεωτική αντικατάσταση της συζύγου του με μια άλλη ηθοποιό – γεγονός που επιφέρει ανεπανόρθωτο πλήγμα στην ήδη προβληματική σχέση του ζευγαριού – και παράλληλα η απόφαση των παραγωγών να αλλάξουν το τελικό μοντάζ, προκειμένου να απαλύνουν σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, τις πιο τολμηρές πτυχές του φιλμ. Ευτυχώς ο Ζαν Ρενουάρ, καταφέρνει να διατηρήσει τον καλλιτεχνικό έλεγχο, σε μια ταινία την οποία θα ξαναγύριζε ο Φριτς Λανγκ μια δεκαετία αργότερα.

Μακριά από δόγματα και στρατεύσεις, πίσω από μεταμφιεσμένες αλληγορίες ηθικής, οι ταινίες του αγαπημένου Ζαν Ρενουάρ πρεσβεύουν τη μία και ακλόνητη πίστη στον άνθρωπο. Μ’ ένα ασταμάτητο δέος απέναντι στα μυστήρια της ύπαρξης και της θνητής φύσης, ο Ρενουάρ συνέταξε ένα ευαίσθητο σινεμά, το οποίο αγγίζει τα ύψη της ποίησης. Η “Μεγάλη Χίμαιρα – La grande illusion” και ο “Κανόνας του Παιχνιδιού – The Rules of the Game”, τοποθετήθηκαν ανάμεσα στις σημαντικότερες ταινίες του αιώνα, ενώ φιλμ όπως το “The River” και το “Boudu Saune Des Eaux”, αναγορεύτηκαν σε μοντέλα φιλμικού μοντερνισμού.

Ο σκηνοθέτης παραμένει ενεργός σ’ όλη τη διάρκεια του ’60, επιστρέφοντας στο ανθρωποκεντρικό και αντιπολεμικό πνεύμα, με το “Le Caporal Epingle”. Ενώ τελευταία του ταινία, φτιαγμένη για την τηλεόραση, είναι ένα σπονδυλωτό κουαρτέτο παραβολών που ακούει στο όνομα “Le Petit Theare De Jean Renoir” του 1969.

Με την υγεία του να φθίνει σταδιακά, ο Ζαν Ρενουάρ ολοκλήρωσε τα απομνημονεύματά του, έλαβε ένα τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο της καριέρας του, στέφθηκε Ιππότης στη Λεγεώνα της Τιμής από τη γαλλική κυβέρνηση και έφυγε ήσυχα στις 12 Φεβρουαρίου του 1979. Λίγες ημέρες μετά τον θάνατό του, ένας τρυφερός επικήδειος έκανε την εμφάνιση του, στους Los Angeles Times της εποχής. Τον υπέγραφε ο μεγάλος Όρσον Γουέλς και έφερε τον τίτλο: «Ο Σημαντικότερος Όλων Των Σκηνοθετών»!

Έτος: 1931 | Xώρα: Γαλλία | Διάρκεια: 95 λεπτά | Σκηνοθεσία: Jean Renoir | Σενάριο: Jean Renoir, Georges de La Fouchardière (novel) | Παίζουν: Michel Simon, Georges Flamant, Janie Marèse