Mια τεράστια φυσική δεξαμενή που περιέχει τρεις φορές τον όγκο του συνόλου των ωκεανών στο φλοιό της γης ανακάλυψε επιστημονική ομάδα. Πρόκειται για μια αποκάλυψη που θα μπορούσε να ρίξει φως στην προέλευση των ωκεανών και των θαλασσών του πλανήτη.

Οι επιστήμονες εδώ και καιρό ερευνούν την προέλευση των ωκεανών και των θαλασσών της Γης. Μέχρι σήμερα, ορισμένοι γεωλόγοι πίστευαν ότι το νερό έφτασε στη Γη επειδή βρισκόταν στο πίσω μέρος παγωμένων κομητών που έπεσαν στον πλανήτη εκατομμύρια χρόνια πριν. Η νέα ανακάλυψη, την οποία παρουσιάζει το επιστημονικό περιοδικό Science, δίνει μια εντελώς νέα προοπτική επί του θέματος.
 

Ο συγγραφέας της μελέτης, Στήβεν Γιάκομπσεν του Πανεπιστημίου Northwestern στο Evanston του Ιλλινόις, δήλωσε στο New Scientist, ότι η συγκεκριμένη έρευνα αποτελεί μια επαρκή απόδειξη ότι το νερό της Γης ήρθε «από μέσα». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι η ανακάλυψη δίνει στοιχεία για τον κύκλο του νερού σε ολόκληρο τον πλανήτη και μπορούν να εξηγήσουν την ύπαρξη των μεγάλων υδάτινων εκτάσεων στην επιφάνεια του πλανήτη μας.
 
Η έρευνα υποστηρίζει ότι οι ωκεανοί της γης διαχέονται σταδιακά από το εσωτερικό του πλανήτη, και υπογραμμίζει ότι αν δεν υπήρχε αυτή η δεξαμενή, η επιφάνεια της γης θα αποτελούνταν μόνο από βουνοκορφές. Ο καθηγητής Γιάκομπσον αναφέρει ότι το στρώμα αυτό λειτουργεί ως ένας ρυθμιστικός παράγοντας των ωκεανών, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει γιατί έχουν το ίδιο μέγεθος τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια.
 
Σύμφωνα με το New Scientist, για να εξετάσουν το εσωτερικό των ωκεανών, ο Γιάκομπσον και η ομάδα του, χρησιμοποίησαν 2.000 σεισμόμετρα, με τα οποία μέτρησαν τα σεισμικά κύματα, που είχαν παραχθεί από περισσότερους από 500 σεισμούς. Το καλά κρυμμένο νερό αποκαλύφτηκε, επειδή λόγω της παρουσίας του τα σεισμικά κύματα επιβραδύνθηκαν στο αντίστοιχο γεωλογικό στρώμα. Συγκεκριμένα ένα σεισμικό κύμα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να διαπεράσει ένα ένυδρο πέτρωμα απ’ ότι ένα άνυδρο.
 
Σε εργαστηριακά πειράματα ο Γιάκομπσον μελέτησε πετρώματα σε συνθήκες προσομοίωσης και ανακάλυψε ότι στις θερμοκρασίες που επικρατούν κάτω από την επιφάνεια της Γης το νερό παγιδεύεται μέσα στη μοριακή τους δομή. Επικεντρώθηκε δε στο πέτρωμα ριγκουδίτης που βρίσκεται στο 700 χλμ κάτω από την επιφάνεια της Γης. Τα συγκεκριμένα πετρώματα προήλθαν από το υπέδαφος κοντά σε ηφαίστειο της Βραζιλίας. Επιλέχθηκαν γιατί στο σημείο αυτό τα κύματα επιβραδύνονταν σημαντικά κάτι που υποδηλώνει την παρουσία του νερού.  Στο εργαστήριο οι ριγκουδίτης έδειξαν πως συμπεριφέρονται σαν «σφουγγάρια» που «ιδρώνουν» και ωθούν το νερό προς την επιφάνεια της γης.
 
Η μελέτη μέχρι στιγμής αφορά μόνο το υπέδαφος των ΗΠΑ αλλά πιστεύεται ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη και ο Γιάκομπσον σκοπεύει να επεκτείνει τη μελέτη του και στις άλλες Ηπείρους.