Μία νέα βροχή διαττόντων αστέρων, των Λυρίδων, θα έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν οι κάτοικοι στο βόρειο ημισφαίριο, και στην Ελλάδα, στο μέτρο που οι καιρικές συνθήκες διευκολύνουν την παρατήρηση του ουρανού. Η βροχή των Λυρίδων οφείλεται στη «διασταύρωση» της τροχιάς της Γης με τα απομεινάρια σωματιδίων σκόνης του κομήτη Θάτσερ και το αποκορύφωμά της θα είναι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής 22 Απριλίου μέχρι τα χαράματα του Μεγάλου Σαββάτου 23 Απριλίου.

Ads

Η ένταση της βροχής των Λυρίδων ποικίλει από χρόνο σε χρόνο, αν και γενικά δεν θεωρείται από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων αστέρων του έτους. O ωριαίος ρυθμός πτώσης των μετεώρων δεν ξεπερνά τα 15 έως 20 την ώρα στο αποκορύφωμα (21-23 Απριλίου), τα οποία κινούνται μέσα στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα έως 50 χιλιομέτρων την ώρα. Οι Λυρίδες παρατηρούνται συνήθως από τις 16 έως τις 25 Απριλίου αλλά πέρα από τις ημέρες της κορύφωσης, δεν παράγουν περισσότερα από ένα έως δύο μετέωρα την ώρα. Οι παρατηρητές έχουν την καλύτερη ευκαιρία παρατήρησης αργά τη νύχτα, λίγο πριν το πρώτο φως της αυγής. Ωστόσο, επειδή η σελήνη φέτος, θα είναι «γεμάτη» κατά τα τρία τέταρτα, το φως της θα «σκεπάζει» σε ένα βαθμό τα «πεφταστέρια», ανάλογα και με τις κατά τόπους καιρικές συνθήκες. Σποραδικά, οι Λυρίδες δημιουργούν «μπάλες φωτιάς», δηλαδή μετέωρα πιο φωτεινά και από τον πλανήτη Αφροδίτη.

Τα μετεωροειδή που προκαλούν τη βροχή φαίνεται να ξεκινούν από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου έχουν πάρει και το όνομά τους, και κυρίως από τον αστέρα Βέγα (Άλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο λαμπρό άστρο της Λύρας και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου.

Οι Λυρίδες καταγράφηκαν για πρώτη φορά το 687 πΧ από τους Κινέζους και αποτελούνται από μικροσκοπικά σωματίδια, με βάρος περίπου ενός γραμμαρίου, που αποτελούν τμήμα της ουράς ενός κομήτη, που πέρασε κοντά από τη γη το 1861 και τον ανακάλυψε ο αμερικανός Α. Θάτσερ. Ο κομήτης εκτιμάται θα ξαναπεράσει κοντά από τον πλανήτη μας το 2276, καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια, όμως σωματίδια από την ουρά του από το τελευταίο πέρασμα τον 19ο αιώνα παρέμειναν στο Διάστημα και τροφοδοτούν τη «βροχή» των Λυρίδων. Κατά καιρούς, αλλά όχι συχνά, δημιουργούνται θεαματικά αποτελέσματα, όπως το 1803 (με 500 μετέωρα την ώρα) και, πιο πρόσφατα, το 1982 (μέχρι 100 μετέωρα ανά ώρα). Ορισμένοι αστρονόμοι εκτιμούν ότι η επόμενη θεαματική βροχή Λυρίδων θα λάβει χώρα το 2040-41.